THE POETICAL BOOKS OF THE OLD TESTAMENT

TRANSLATED OUT OF THE HEBREW

BY THE

Rev. Dr. H. GUNDERT Basel German Ev. Mission.

Second Revised Edition

ഇയ്യോബ, സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ, സദൃശങ്ങൾ, സഭാപ്രസംഗി, ശലോമോന്റേ അത്യുത്തമഗീതം എന്നിവ അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന

പവിത്രലേഖകൾ

MANGALORE

BASEL MISSION BOOK AND TRACT DEPOSITORY

1881

Printed at the Basel Mission Press, Mangalore.

പൊരുളടക്കം.

IV പൊരുളടക്കം.

സൂചകം.

എബ്രായഭാഷയിൽ പദ്യരചിതകളായ ഈ പവിത്രലേഖകളിൽ കഴിയുന്നേടത്തോളം ഓരോ ശ്ലോകത്തിന്റേ അതാതു ശീരുകളെ മൂലഭാഷയിൽ ഉള്ളതിനോടു ഒപ്പിപ്പാൻ നോക്കിയിരിക്കുന്നു.

TABLE OF CONTENTS.

THE BOOK OF JOB.

ഇയ്യോബ്. ൧. അദ്ധ്യായം.

നീതിമാനായ ഇയ്യോബ് (൬) ദൈവം സാത്താന്റെ പരീക്ഷയിൽ ഏല്പിച്ചപ്പോൾ, (൧൩) നാലു പരീക്ഷകളാൽ തോല്ക്കാത്തതു.

ഊച്ദേശത്ത് ഇയ്യോബ് എന്നൊരു പുരുഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. അയ്യാൾ തികവും നേരും ഉള്ളവനായി ദൈവത്തെ ഭയപ്പെട്ടുകൊണ്ടു തിന്മ

2

വിട്ടു മാറുന്നവൻ തന്നേ. അവന് ഏഴു പുത്രന്മാരും മൂന്നു പുത്രിമാരും

3

ജനിച്ചു. അവന്റെ സമ്പത്തോ ഏഴായിരം ആടുകളും മൂവായിരം ഒട്ടകവും ഐയായിരം ഏർക്കാളയും അഞ്ഞൂറു പെണ്കഴുതകളും ഏറ്റം പെരുത്ത ദാസക്കൂട്ടവും തന്നേ. ആകയാൽ ആ പുരുഷൻ സകല കിഴക്കിന്മ

4

ക്കളിലും വലിയവനായി.—അവന്റെ മക്കൾ ചെന്നു താന്താന്റെ ആഴ്ചയിൽ തൻഭവനത്തിൽ വിരുന്ന് ഉണ്ടാക്കും. അന്ന് ആളയച്ചു മൂന്നു സ

5

ഹോദരികളെയും തങ്ങളോടു കൂടേ തിന്നു കുടിപ്പാൻ ക്ഷണിക്കും. വിരുന്നിൻ നാളുകൾ കഴിഞ്ഞാൽ ഇയ്യോബ് അവരെ വരുത്തി വിശുദ്ധീകരിച്ചു രാവിലേ എഴുനീറ്റു അവർ എല്ലാവരുടെ എണ്ണത്തിൻപ്രകാരം ഹോമബലികളെ കഴിക്കും. കാരണം: എന്റെ മക്കൾ പക്ഷേ പിഴെച്ചു ഹൃദയംകൊണ്ടു ദൈവത്തിന്നു സലാം പറഞ്ഞു പോയി എന്ന് ഇയ്യോബ് ചൊല്ലി എല്ലായ്പോഴും അപ്രകാരം ചെയ്യും.

6

ഒരു ദിവസം ദേവപുത്രന്മാർ യഹോവയുടെ മുമ്പിൽ നിന്നുകൊൾവാൻ വന്നു, (ദ്വേഷിയായ) സാത്താനും (സങ്കീ. ൧൦൯, ൬) അവരുടെ ഇടയിൽ

7

വന്നു. യഹോവ സാത്താനോട്: എവിടേനിന്നു വരുന്നു? എന്ന് ചൊല്ലിയാറേ, ഭൂമിയിൽ ഊടാടി അതിൽ നടക്കുന്നതിൽനിന്ന് എന്നു സാ

8

ത്താൻ യഹോവയോടു പറഞ്ഞു. യഹോവ സാത്താനോട്: എൻ ദാസനായ ഇയ്യോബിനെ കുറിക്കൊണ്ടുവോ? അവനെ പോലേ തികവും നേ

2 Job, I. ഇയ്യോബ് ൧. അ.

രും ഉള്ളവനായി ദൈവത്തെ ഭയപ്പെട്ടുകൊണ്ട് തിന്മ വിട്ടു മാറുന്ന പുരു

9

ഷൻ ഭൂമിയിൽ ഇല്ല എന്നു പറഞ്ഞതിന്നു സാത്താൻ യഹോവയോടു ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു: ഇയ്യോബ് ദൈവത്തെ ഭയപ്പെടുന്നതു വെറുതേ ത

10

ന്നെയോ? അവനും അവന്റെ വീട്ടിന്നും അവനുള്ള സമസ്തത്തിന്നും ചൂഴവും നീ വേലി കെട്ടീട്ടല്ലേ. അവന്റെ കൈകളുടെ ക്രിയയെ നീ അ

11

നുഗ്രഹിച്ചിട്ട് അവന്റെ സമ്പത്തു നാട്ടിൽ വ്യാപിക്കുന്നുവല്ലോ. എങ്കിലും തൃക്കൈ നീട്ടി അവനുള്ള സമസ്തത്തെ തൊടുകേ വേണ്ടു; നിണക്കു

12

സമക്ഷത്തു തന്നേ സലാം പറയാതിരിക്കയില്ല. എന്നാറേ യഹോവ സാത്താനോട് : അവനുള്ള സമസ്തവും നിന്റെ കൈയിൽ ഇതാ! അവങ്കലേക്കു മാത്രം നിൻ കൈ നീട്ടരുത് എന്നു പറഞ്ഞു, സാത്താൻ ദൈവസമ്മുഖത്തുനിന്നു പുറപ്പെട്ടു പോകയും ചെയ്തു.

13

ഒരു ദിവസം അവന്റെ പുത്രീപുത്രന്മാർ ജ്യേഷ്ഠന്റെ ഭവനത്തിൽ

14

തിന്നു വീഞ്ഞു കുടിക്കുമ്പോൾ ഉണ്ടായിതു: ഒരു ദൂതൻ ഇയ്യോബിന്റെ അടുക്കേ വന്നു പറഞ്ഞിതു: കന്നുകാലികൾ ഉഴുതും പെണ്കഴുതകൾ അരി

15

കേ മേഞ്ഞും കൊണ്ടിരുന്നു. അപ്പോൾ ശബാക്കൂട്ടം ആക്രമിച്ചു അവ പിടിച്ചു ബാല്യക്കാരെ വാളിൻ വായാൽ വെട്ടിക്കളഞ്ഞു, നിന്നെ അറിയി

16

പ്പാൻ വഴുതി പോന്നതു ഞാൻ മാത്രമേ. ആയവൻ സംസാരിക്കുമ്പോൾ തന്നേ ഇവൻ വന്നു പറഞ്ഞിതു: ദൈവത്തിൻ തീ വാനത്തിൽനിന്നു വീണു ആട്ടിങ്കൂട്ടവും ബാല്യക്കാരെയും ചുട്ടു തിന്നുകളഞ്ഞു. നിന്നെ അറിയി

17

പ്പാൻ വഴുതി പോന്നതു ഞാൻ മാത്രമേ ആയവൻ സംസാരിക്കുമ്പോൾ തന്നേ ഇവൻ വന്നു പറഞ്ഞിതു: കല്ദയർ മൂന്നു തലയാക്കി ഒട്ടകങ്ങളെ ക്കൊള്ളേ പാഞ്ഞു വന്നു അവ പിടിച്ചു ബാല്യക്കാരെ വാളിൻ വായാൽ വെട്ടിക്കളഞ്ഞു, നിന്നെ അറിയിപ്പാൻ വഴുതി പോന്നതു ഞാൻ മാത്രമേ.

18

ആയവൻ സംസാരിക്കുമ്പോൽ തന്നേ ഇവൻ വന്നു പറഞ്ഞിതു: നിന്റെ പുത്രീപുത്രന്മാർ ജ്യേഷ്ഠന്റെ ഭവനത്തിൽ തിന്നു വീഞ്ഞു കടിക്കുമ്പോൾ,

19

അതാ മരുവിൻ അങ്ങേ ഭാഗത്തുനിന്നു വങ്കാറ്റു വന്നു ഭവനത്തിൻ നാലു മൂലെക്കും തട്ടി, അതു ബാല്യക്കാരുടെ മേൽ വീണിട്ട് അവർ മരിച്ചു പോയി, നിന്നെ അറിയിപ്പാൻ വഴുതി പോന്നതു ഞാൻ മാത്രമേ.—

20

എന്നാറേ ഇയ്യോബ് എഴുന്നീറ്റു തന്റെ പുതെപ്പു കീറി തല ചിരെച്ചു

21

നിലത്തു വീണു കുമ്പിട്ടുകൊണ്ടു പറഞ്ഞിതു: അമ്മയുടെ ഗൎഭത്തിൽനിന്നു ഞാൻ നഗ്നനായി പുറപ്പെട്ടു വന്നു, നഗ്നനായി അവിടേക്കു മടങ്ങി പോകും; യഹോവ തന്നു, യഹോവ എടുത്തു, യഹോവയുടെ നാമം അനു

22

ഗ്രഹിക്കപ്പെടാക! ഇവ എല്ലാറ്റിലും ഇയ്യോബ് പിഴെച്ചില്ല, ദൈവത്തിന്നു നീരസമായതു കാട്ടിയതും ഇല്ല.

ഇയ്യോബ് ൨. അ. Job, II. 3

൨. അദ്ധ്യായം

ദേവാനുവാദത്താൽ (൭) കുഷ്ഠത്താൽ പരീക്ഷ ഉണ്ടായാറേ, (൧൧) സ്നേഹിതന്മാരുടെ വരവിനാൽ ദുഃഖവൎദ്ധന.

1

ഒരു ദിവസം ദേവപുത്രന്മാർ യഹോവയുടെ മുമ്പിൽ നിന്നുകൊൾ്വാൻ വന്നു, സാത്താനും യഹോവയുടെ മുമ്പിൽ നിന്നുകൊൾവാൻ അവരുടെ

2

ഇടയിൽ വന്നു. യഹോവ സാത്താനോട്: ഏതിൽനിന്നു നീ വരുന്നു? എന്നു ചൊല്ലിയാറേ, ഭൂമിയിൽ ഊടാടി അതിൽ നടക്കുന്നതിൽനിന്നു

3

എന്ന് സാത്താൻ യഹോവയോട് പറഞ്ഞു. യഹോവ സാത്താനോട്: എൻ ദാസനായ ഇയ്യോബിനെ കുറിക്കൊണ്ടുവോ? അവനെ പോലേ തികവും നേരുമുള്ളവനായി ദൈവത്തെ ഭയപ്പെട്ടു കൊണ്ടു തിന്മ വിട്ടു മാറുന്ന പുരുഷൻ ഭൂമിയിൽ ഇല്ല. വെറുതേ അവനെ സംഹരിപ്പാൻ നീ എന്നെ അവനെക്കൊള്ളേ സമ്മതിപ്പിച്ചിട്ടും അവൻ ഇന്നും തന്റെ

4

തികവിൽ ഉറെച്ചു നില്ക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞുതിന്നു സാത്താൻ യഹോവയോട് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു; തോലിന്നു പകരം തോൽ, ഒരാൾ്ക്കുള്ളത്

5

എല്ലാം തൻ പ്രാണനു വേണ്ടി കൊടുക്കും. എങ്കിലും തൃക്കൈ നീട്ടി അവന്റെ എല്ലും മാംസവും തൊടുകേ വേണ്ടു; നിണക്കു സമക്ഷത്തു തന്നേ

6

സലാം പറയാതിരിക്കയില്ല. എന്നാറേ യഹോവ സാത്താനോട്; അവൻ നിന്റെ കൈയിൽ ഇതാ! അവന്റെ പ്രാണനെ മാത്രം കാത്തുകൊ

7

ള്ളേണ്ടത് എന്നു കല്പിക്കയും ചെയ്തു. സാത്താൻ ദേവസമ്മുഖത്തുനിന്നു പുറപ്പെട്ടു പോയി ഇയ്യോബിനെ കാലടിയോടു നെറുകയോളം വല്ലാത്ത

8

പരുക്കളാൽ അടിച്ചു. അവനും ചാരത്തിൻ മദ്ധ്യേ ഇരുന്നുകൊണ്ടു

9

തന്നെ ചുരണ്ടുവാൻ ഓടിനെ എടുത്തപ്പോൾ, ഭാൎയ്യ അവനോടു: നിന്റെ തികവിൽ നീ ഇന്നും ഉറെച്ചുനില്ക്കുന്നുവോ? ദൈവത്തിന്നു സലാം

10

പറഞ്ഞു മരിക്ക എന്ന് ചൊല്ലിയതിന് അവൻ പറഞ്ഞിതു: മൂഢമാരിൽ ഒരുത്തി പറയുമ്പോലേ നീ പറയുന്നു; നാം നല്ലതിനെയും ദൈവത്തിൽനിന്ന് അംഗീകരിക്കുന്നുവല്ലോ, തീയതിനെ അംഗീകരിക്കായ്കയോ? എന്നിവ എല്ലാറ്റിലും ഇയ്യോബ് തന്റെ അധരങ്ങളാൽ പിഴെച്ചിട്ടില്ല.

11

. പിന്നേ ഇയ്യോബിന്റെ മൂന്നു ചങ്ങാതിമാർ അവന്റെ മേൽ വന്ന തിന്മ ഒക്കയും കേട്ടറിഞ്ഞാറേ, തേമാന്യനായ എലീഫജ് (൧ മോ. ൩൬, ൧൧ ) ശൂഹ്യനായ ബില്ദദ് നയമയിലേ ചോഫർ എന്നിവർ താന്താന്റെ സ്ഥലത്തുനിന്നു അവനെ ചെന്നു തൊഴിച്ചു ആശ്വസിപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു

1*

4 Job, III. ഇയ്യോബ് ൩. അ.

12

പറഞ്ഞൊത്തു വന്നപ്പോൾ, ദൂരത്തുനിന്നു കണ്ണുകളെ ഉയൎത്തി അവനെ അറിഞ്ഞില്ല താനും. അന്ന് അവർ ശബ്ദം ഉയൎത്തി കരഞ്ഞു, അവനവൻ

13

തൻ പുതെപ്പു കീറി വാനത്തോട്ടു തലമേൽ ചാരം വാരി വിതറി, അവനോടു കൂടേ ഏഴു പകലും ഏഴു രാവും നിലത്തിരുന്നു, ദുഃഖം അതികൊടിയത് എന്നു കാണ്കയാൽ അവനോട് ആരും ഒരു വാക്കും മിണ്ടാതിരുന്നു.

൩. അദ്ധ്യായം.

ഇയ്യോബ് അഴിനിലയായി തൻ ജനനത്തെ ശപിച്ചു, (൧൧) ജനിച്ച ഉടനേ മരിപ്പാൻ ആഗ്രഹിച്ചു, (൨൦) ജീവൻ ഉണ്ടായത് എന്തിന്ന് എന്നു ചോദിച്ചതു.

അനന്തരം ഇയ്യോബ് വായ്തുറന്നു തന്റെ നാളിനെ ശപിച്ചു കൊണ്ടു ഇയ്യോബ് പറഞ്ഞാരംഭിച്ചതു:

3

ഞാൻ ജനിച്ച നാളും ആൺ ഉത്ഭവിച്ചു എന്നു ചൊല്ലിയ രാത്രിയും കെട്ടുപോക!

4

ആ ദിവസം ഇരുളാക! ദൈവം ഉയരത്തിൽനിന്ന് അതിനെ ഇനി തിരയായ്ക! ജ്യോതിസ്സ് അതിന്മേൽ തെളങ്ങായ്ക!

5

ഇരുളും മരണനിഴലും അതിനെ ചോദിച്ചടക്കുക! മേഘം അതിന്മേൽ വസിക്ക! ദിവസതമസ്സുകൾ അതിനെ അരട്ടുക!

6

ആ രാത്രി എങ്കിലോ അന്ധകാരം അതിനെ പിടിച്ചുകൊൾ്ക! അതു വൎഷത്തിലേ നാളുകളിൽ (ചേൎന്നു) മകിഴായ്ക! തിങ്ങളുകളുടെ എണ്ണത്തിൽ കൂടായ്ക!

7

അതാ ആ രാത്രി മച്ചിയാക! അതിൽ ആൎപ്പു ഉണ്ടാകരുതു!

8

സൎപ്പശ്രേഷ്ഠനെ ഇളക്കുവാൻ വിദഗ്ദ്ധരായി നാളിനെ പ്രാകുന്നവർ അതിനെ ശപിച്ചുകളുക!

9

അതിലേ തിമിരത്തിന്റെ നക്ഷത്രങ്ങൾ ഇരുണ്ടിരിക്ക! അതു വെളിച്ചത്തിന്നു കാത്തിരുന്നാലും വരാതു! അരുണോദയത്തിന്റെ ഇമകളെ അതു കാണായ്ക!

10

കാരണം അതു എനിക്ക് ഉദരദ്വാരത്തെ അടെച്ചിട്ടില്ല, എൻ കണ്ണുകളിൽനിന്നു കിണ്ടത്തെ മറെച്ചിട്ടും ഇല്ല.

ഇയ്യോബ് ൩. അ. Job, III. 5

11

എന്നിട്ടു ഗൎഭത്തിൽനിന്നു ഞാൻ മരിക്കാഞ്ഞതും ഉദരത്തിൽനിന്നു പുറപ്പെട്ട ഉടനേ വീൎപ്പു മുട്ടാഞ്ഞതും എന്തിന്നു?

12

(അപ്പന്റെ) മുട്ടുകൾ എന്നെ ഏറ്റുകൊൾ്വാൻ എന്തു? കുടിപ്പാൻ മുലകൾ ഉണ്ടാകുന്നതിന്ന് എന്തു മൂലം?

13

അല്ലായ്കിൽ ഞാൻ കിടന്നു സ്വൈരം പൂണ്ടിരിക്കും, അന്നുറങ്ങി സ്വസ്ഥത കാണും.

14

തങ്ങൾ്ക്കു കല്ക്കുന്നുകളെ പണിയുന്ന രാജാക്കളോടും ദേശമന്ത്രിമാരോടും,

15

പൊന്നുണ്ടായിട്ടു ഭവനങ്ങളിൽ വെള്ളി നിറെക്കുന്ന പ്രഭുക്കളോട് എങ്കിലും കൂടും.

16

അല്ല, അലസിപ്പോയിട്ടു (മൺ) മറെച്ച കരുപോലേ, വെളിച്ചം കാണാത്ത പിള്ളകൾ കണക്കേ ഞാൻ ഇല്ല എന്നു വരും.

17

അവിടേ ദുഷ്ടന്മാർ അലമ്പലിൽനിന്ന് ഒഴിയും, അവിടേ ഊക്കറ്റു തളൎന്നവൎക്കു ചടപ്പ് ആറും.

18

ബദ്ധരും തെളിക്കുന്നവന്റെ ഒച്ച കേൾ്ക്കാതെ ഒക്കത്തക്ക സ്വൈരം കാണും.

19

ചെറിയവനും വലിയവനും അവിടേ ഒക്കും, ദാസനു യജമാനനിൽനിന്നു വിടുതൽ വന്നുപോയി.

20

കഷ്ടിപ്പവന് അവൻ വെളിച്ചവും മനക്കൈപ്പുള്ളവൎക്കു ജീവനും കൊടുപ്പാൻ എന്തു?

21

അവർ മരണത്തിന്നു കാത്തിരിക്കുന്നു, അതില്ല, താനും; മഹാനിക്ഷേപങ്ങളേക്കാളും അതിനെ തോണ്ടി എടുത്തു,

22

ആനന്ദത്തോടും സന്തോഷിക്കും, ശവക്കുഴി കണ്ടെത്തുകയിൽ മകിഴുകയും ചെയ്യും.

23

ദൈവം ചുറ്റും വേലി കെട്ടീട്ടു, തനിക്കും വഴി മറഞ്ഞു പോയ പുരുഷനു (ജീവൻ എന്തിന്നു)?

24

എനിക്കോ അപ്പം (ഭക്ഷിക്കും) മുമ്പേ ഞരക്കം വരുന്നു, വെള്ളങ്ങൾപോലേ ഒാലോല ഞാൻ അലറുന്നു.

25

ഞാൻ പേടിക്കുന്ന പേടി എനിക്കു തട്ടുന്നു, ഞാൻ അഞ്ചുന്നത് എന്നോട് എത്തുന്നു.

26

എനിക്ക് അമൎച്ച ഇല്ല സ്വൈരവും ഇല്ല സ്വസ്ഥതയും ഇല്ല, അലമ്പലേ വരുന്നുള്ളു.

6 Job, IV. ഇയ്യോബ് ൪. അ.

൪ — ൧൪: വിവാദത്തിന്റെ ഒന്നാം ഖണ്ഡം.

൪, ൫. അദ്ധ്യായങ്ങൾ.

എലീഫജ് തൎക്കിക്കുന്നതു: (൭) നശിക്കുന്നതു പാപികളത്രേ; (൧൨) ദൎശനത്തിൽ കണ്ടപ്രകാരം (൧൭) മനുഷ്യരിൽ പാപമില്ലാത്തവൻ കാണായ്കയാൽ, (൫, ൧) ദൈവത്തോടു വ്യവഹരിക്കുന്നതു മൌഢ്യം തന്നേ; (൫, ൮) ദേവകൃപ തേടി (൧൭) ശിക്ഷയാൽ പതം വന്നു ദൈവത്തെ ശരണമാക്കേണ്ടതു.

എന്നാറേ തേമാന്യനായ എലീഫജ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

നിന്നോട് ഒരു വാക്കു തുനിഞ്ഞാൽ മുഷിച്ചൽ ഉണ്ടോ? മൊഴികളെ അടെച്ചു വെപ്പാൻ ആൎക്കു കഴിയും!

3

കണ്ടാലും പലരെയും നീ അഭ്യസിപ്പിച്ചു, അഴഞ്ഞ കൈകളെ ഉറപ്പിച്ചു;

4

ഇടറുന്നവനെ നിന്റെ മൊഴികൾ എഴനീല്പിച്ചു, കുനിഞ്ഞ മുട്ടുകളെ നീ ഊന്നിക്കും.

5

ഇപ്പോൾ നിണക്കു വന്നിട്ടു നീ മുഷിഞ്ഞും, നിന്നോടു തട്ടീട്ടു മെരിണ്ടും പോയി.

6

നിന്റെ (ദേവ) ഭയം നിണക്കു പ്രത്യാശയും നിൻ വഴികളുടെ തികവു ശരണവും അല്ലയോ?—

7

നിൎദ്ദോഷനായിട്ട് ആർ കെട്ടു പോയി? നേരുള്ളവർ എവിടേ സന്നമായി? എന്ന് ഓൎത്തു കൊണ്ടാലും!

8

അതിക്രമം ഉഴുതു കിണ്ടം വിതെച്ചവർ ഒക്കെയും അതും കൊയ്തു എന്നു ഞാൻ കണ്ടു.

9

ദൈവത്തിൻ ശ്വാസത്താൽ അവർ കെട്ടു, തിരുമൂക്കിൻ ഊത്തിനാൽ തീൎന്നു പോകും.

10

സിംഹത്തിൻ ഗൎജ്ജനവും കേസരിനാദവും (ഉണ്ടു), ചെറു കോളരികളുടെ പല്ലുകൾ തകൎക്കപ്പെടുന്നു താനും;

11

സിംഹക്കുട്ടികൾ ചിതറീട്ടു മൃഗരാജാവും ഇരയില്ലാതെ കെട്ടു പോകുന്നു.

12

എനിക്കോ പതുക്കേ ഒരു വാക്കു വന്നു, എന്റെ ചെവി അതിൻ മുരുൾ്ചയെ ഉൾ്ക്കൊണ്ടതു;

13

രാത്രിദൎശനങ്ങളാൽ മനോഭാവനകൾ ഉണ്ടായിട്ടു മനുഷ്യരിൽ സുഷുപ്തി വീണപ്പോൾ,

ഇയ്യോബ് ദ്ര. അ. job, V. 7

14

പേടിയും നടുക്കവും എനിക്ക് അകപ്പെട്ടു, എൻ എല്ലുകളെ മിക്കതും ഞെട്ടിച്ചു.

15

ഉടനേ ഒർ ആത്മാവ് എൻ മുഖത്തിന്നു നേരേ സഞ്ചരിച്ചു, എൻ മാംസത്തിന്ന് കൊൾ്മയിർ കൊൾ്കേ;

16

അതും നിന്നിരുന്നു, രൂപത്തെ ഞാൻ അറിയാതെ എൻ കണ്ണുകൾക്കു നേരേ ഒരു ബിംബം ഉണ്ടു, കുശുകുശുക്കും ഒച്ചയെ ഞാൻ കേട്ടിതു:

17

ദൈവത്തിലും മൎത്യനു നീതി ഏറുമോ? തന്നെ ഉണ്ടാക്കിയവനിലും പുരുഷനു ശുദ്ധി അധികമോ?

18

കണ്ടാലും സ്വദാസരിൽ അവൻ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല, തന്റെ ദൂതരിൽ തെറ്റ് ആരോപിക്കുന്നു.

19

മണ്മനകളിൽ കുടിയേറി, പൊടിമേൽ അടിസ്ഥാനമിട്ടു, (ദൂതർ) പാറ്റയിലും എളുപ്പമായി ഞെക്കിക്കളയുന്നവർ പിന്നെയോ?

20

ഉഷസ്സു മുതൽ സന്ധ്യയോളം അവർ നുറുങ്ങി പോകും, ആരും കുറിക്കൊള്ളാതെ എന്നേക്കും കെടും.

21

അവരുടെ മേന്മ കൂടേ നീങ്ങി പോകയില്ലയോ? ജ്ഞാനത്തോട് എത്താതെ അവർ മരിക്കേ ഉള്ളു.

5, 1

എന്നിട്ടും വിളിക്ക! നിണക്കുത്തരം അരുളുന്നവർ ഉണ്ടോ? വിശുദ്ധരിൽ ഏവനെ നോക്കി നീ തിരിയും?

2

അല്ല, മൂഢനെ വ്യസനം കൊല്ലും, അജ്ഞനെ എരിവു മരിപ്പിക്കും.

3

മൂഡൻ വേർ പിടിക്കുന്നപ്രകാരം കണ്ട ഉടനേ അവന്റെ കുടിയെ ഞാൻ ശപിച്ചു.

4

അവന്റെ മക്കൾ രക്ഷയോട് അകന്നു, ഉദ്ധരിക്കുന്നവൻ ഇല്ലാതെ നഗരവാതുക്കൽ ഞെരിഞ്ഞു പോയി.

5

അവന്റെ കൊയ്ത്തിനെ വിശപ്പുള്ളവൻ തിന്നു, മുൾവേലിയിൽനിന്നും അപഹരിച്ചു, ദാഹമുള്ളവൻ അവരുടെ മുതലിനെ കപ്പിക്കളുഞ്ഞു.

6

കാരണം പൂഴിയിൽനിന്നല്ല കുഴക്കു ഉദിക്കുന്നു, നിലത്തിൽനിന്നല്ല കിണ്ടം മുളെക്കുന്നതു.

7

മനുഷ്യനാകട്ടേ കിണ്ടത്തിന്നായി ജനിക്കുന്നതു ജ്വാലാകണങ്ങൾ പൊക്കത്തിൽ പാറുവാൻ എന്ന പോലേ.

8 Job, V. ഇയ്യോബ് ൫. അ.

8

ഞാനോ ദേവനെ തേടി, എൻ കാൎയ്യത്തെ ദൈവമുമ്പിൽ വെക്കയായിരുന്നു സത്യം.

9

ആരാഞ്ഞുകൂടാത വങ്ക്രിയകളും എണ്ണമില്ലാതോളം അത്ഭുതങ്ങളും ചെയ്യുന്നവൻ;

10

ഭൂമിമുഖത്തിന്മേൽ മഴ കൊടുത്തു, പുലങ്ങളിന്മേൽ വെള്ളം അയക്കുന്നവൻ;

11

താണവരെ ഉയരത്തിൽ ആക്കുവാനും ഖേദിക്കുന്നവർ രക്ഷയോട് എത്തി ഏറുവാനും,

12

കൌശലക്കാരുടെ വിചാരങ്ങളെ പൊട്ടിച്ചു, അവരുടെ കൈകളേ ഉപായത്തെ നടത്താതാക്കുന്നവൻ;

13

ജ്ഞാനികളെ അവരുടെ കൌശലത്തിൽ പിടിപെടുന്നവൻ, എന്നിട്ടു വക്രന്മാരുടെ അഭിപ്രായം തത്രപ്പെട്ടു പോകുന്നു.

14

അവർ പകലിലും ഇരുളോടു മുട്ടുന്നു, രാത്രികണക്കേ ഉച്ചെക്കു തപ്പിപ്പോകും.

15

അവനോ വാളിൽനിന്നും അവരുടെ വായിൽനിന്നും ദരിദ്രനെ ബലവാന്റെ കൈയിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കുന്നു.

16

നീചനു പ്രത്യാശ ഉണ്ടായിട്ട് അക്രമം വായി പൊത്തി നില്ക്കയും ചെയ്യുന്നു.

17

ഇതാ ദൈവം ശാസിക്കുന്ന മൎത്യൻ ധന്യൻ! സൎവ്വശക്തന്റെ ശിക്ഷയെ നിരസിക്കൊല്ല!

18

കാരണം അവൻ മുറിക്കുന്നു, കെട്ടുകയും ചെയ്യും, തല്ലുന്നു, തൃക്കൈ ചികിത്സിക്കയും ചെയ്യുന്നു.

19

ആറു ഞെരിക്കങ്ങളിൽ അവൻ നിന്നെ ഉദ്ധരിക്കും, ഏഴിൽ തിന്മ നിന്നെ തൊടുകയും ഇല്ല.

20

ക്ഷാമത്തിങ്കൽ നിന്റെ മരണത്തിൽനിന്നും പടയിൽ വാളിൻ കൈക്കൽനിന്നും വിടുവിക്കുന്നു.

21

നാവു ചമ്മട്ടിയായിവന്നാൽ നീ നിൎഭയത്തിൽ ആകും, വിനാശം വരുന്നതിന്നു ഭയപ്പെടുകയും ഇല്ല.

22

വിനാശത്തിന്നും കെട്ടുപാടിന്നും നീ ചിരിക്കും, കാട്ടുമൃഗത്തിന്നു ഭയവും ഇല്ല.

23

നിലത്തേ കല്ലുകളോടും നിണക്കു നിയമം ഉണ്ടല്ലോ, നിലത്തേ മൃഗങ്ങളും നിന്നോടു സഖ്യപ്പെട്ടവ.

24

അന്നു നിന്റെ കൂടാരം സമാധാനം എന്നു നീ അറിയും, നിന്റെ കുടിയെ സന്ദൎശിക്കുമ്പോൾ ഒന്നും പിഴെക്കുന്നില്ല.

ഇയ്യോബ് ൬. അ. Job, VI. 9

25

നിന്റെ സന്തതി പെരുകുന്നു, നിന്റെ തളിരുകൾ നിലത്തിലേ പുല്ലു പോലേ എന്നു നീ അറിയും.

26

കറ്റ തത്സമയത്ത് എടുത്തു പോകുംപോലേ നല്ല മൂപ്പിൽ നീ കുഴിയകം പൂകും.

27

കണ്ടാലും ഇവ ഞങ്ങൾ ആരാഞ്ഞിട്ടുണ്ടു, ഇങ്ങനേ ആകുന്നു; അതു കേട്ടു നീ ഗ്രഹിച്ചു കൊള്ളേണമേ!

൬. അദ്ധ്യായം.

ഇയ്യോബ് ദുഃഖത്തിന്നു ആശ്വാസം കാണാതെ, (൮) പിന്നേയും മരണം ആഗ്രഹിച്ച ശേഷം, (൧൪) സ്നേഹിതരെ അവിശ്വസ്തർ എന്നു ശാസിച്ചു, (൨൧) ലജ്ജിപ്പിച്ചു, (൨൮) മമത അപേക്ഷിച്ച പിന്നേ, (൭, ൧) മനുഷ്യസങ്കടത്തെ വൎണ്ണിച്ചു പ്രാൎത്ഥിച്ചു, (൧൧) മരണത്തെയും (൧൭) ക്ഷമയെയും തേടിയതു.

ഇയ്യോബ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

എന്റെ വ്യസനം സൂക്ഷ്മത്തിൽ തുക്കി, എൻ അരിഷ്ടം ഒക്കത്തക്ക തുലാത്തിൽ ആക്കിയാൽ കൊള്ളാം.

3

കടല്മണലിലും അതിന്നു ഇപ്പോൾ ഘനം ഏറുന്നു, അതുകൊണ്ടു എൻ വാക്കുകൾ വിക്കിപ്പോയി.

4

കാരണം സൎവ്വശക്തന്റെ അമ്പുകൾ എന്നിൽ (ഉണ്ടു), അവറ്റിൻ ഊഷ്മാവിനെ എൻ ആത്മാവ് കുടിക്കുന്നു, ദൈവത്തിൻ ത്രാസങ്ങൾ എന്നെ വളഞ്ഞു വന്നു.

5

കാട്ടുകഴുത ഇളമ്പുല്ലിന്മേൽ തന്നേ വാവിടുന്നുവോ? കാള തന്റെ പയിരിന്മേൽ മുക്കറയിടുന്നുവോ?

6

രസമില്ലാത്തത് ഉപ്പു കൂടാതെ തിന്നപ്പെടുമോ? മുട്ടവെള്ളയിൽ രുചി ഉണ്ടോ?

7

എൻ മനസ്സ് അതു തൊടുവാൻ വെറുക്കുന്നു, എനിക്കു ഇവ ആഹാരത്തിൽ ഓക്കാനം പോലേ.

8

എൻ അപേക്ഷ സാധിച്ചാൽ കൊള്ളാം! എൻ ആശയെ ദൈവം നല്കിയാലും!

9

എന്നെ ഞെരിപ്പാൻ ദൈവം പ്രസാദിച്ചാലും! എന്നെ തുണ്ടിപ്പാൻ തൃക്കൈ ഇറക്കിയാലും!

10

ആയത് എനിക്കു ഇനി ആശ്വാസമാകും; ആദരിയാത്ത യാതനയിൽ ഞാൻ തത്തിപ്പോകുമായിരുന്നു, വിശുദ്ധന്റെ ചൊല്ലുകളെ ഞാൻ (ഒരു നാളും) ഉപേക്ഷിച്ചില്ലല്ലോ.

10 Job, VI. ഇയ്യോബ് ൬. അ.

11

ഇനി കാത്തിരിപ്പാൻ എൻ ഊക്കു എമ്മാത്രം? ഇനി പൊറുത്തു കൊൾ്വാൻ എൻ ഒടുവും എന്തു?

12

കല്ലുകളുടെ ഊക്കോ എന്റെ ഊക്കു? ചെമ്പിനാലോ എൻ മാംസം ഉള്ളതു?

13

എന്റെ അകമേ സഹായം ഇല്ലായ്വന്നുവല്ലോ; ഗതി എന്നെ വിട്ടകന്നു.

14

നിരാശനു ചങ്ങാതിയാൽ ദയ (വേണ്ടതു), അല്ലാഞ്ഞാൽ സൎവ്വശക്തന്റെ ഭയത്തെ കൈവിടും.

15

എന്റെ സഹോദരന്മാരോ ചെറു പുഴ പോലേ ചതിക്കുന്നു, താഴ്വരകളിലേ തോടു പോലേ മറഞ്ഞു പോകുന്നു.

16

ഉറെച്ച വെള്ളം ചേൎന്നു അവ കലങ്ങി, ഹിമത്തെ ഉൾ്ക്കൊണ്ട് ഒഴുകുന്നു;

17

ക്ഷണത്തിൽ ചുരുങ്ങി ഒടുങ്ങും, ഉഷ്ണം ആയാൽ തങ്ങളുടെ ഇടത്തുനിന്നു പൊലിഞ്ഞു പോകും.

18

സാൎത്ഥങ്ങൾ തങ്ങളുടെ വഴി വളെച്ചു, ശൂന്യനിലത്തിൽ കരേറി കെട്ടുപോകും.

19

തേമാസാൎത്ഥങ്ങൾ (അതിന്നായി) നോക്കുന്നു, ശബാവഴിപോക്കർ കൂട്ടമേ അതിനെ കാത്തിരുന്നു.

20

തേറിയതിനാൽ നാണിച്ചു, അങ്ങെത്തി അമ്പരന്നു നിന്നു.

21

നിങ്ങളും ഇപ്പോൾ ഇല്ല എന്നു വന്നു, ഭീഷണി കണ്ടു ഭയപ്പെട്ടു.

22

പക്ഷേ ഞാൻ: എനിക്കു തരുവിൻ എന്നും, അങ്ങേ വസ്തുവിൽനിന്നു എനിക്കു വേണ്ടി കാഴ്ച വെപ്പിൻ എന്നും,

23

മാറ്റാന്റെ കയ്യിൽനിന്നു എന്നെ വിടുവിച്ചു, പ്രൌഢന്മാരുടെ കയ്യിൽനിന്നു വീണ്ടെടുപ്പിൻ എന്നും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ?

24

എനിക്കു ഉപദേശിപ്പിൻ, എന്നാൽ അടങ്ങിയിരിക്കാം; ഏതിൽ ഞാൻ തെറ്റിപ്പോയി എന്നു ഗ്രഹിപ്പിപ്പിൻ!

25

നേരുള്ള ചൊല്ലുകൾക്കു എത്ര സാരം! നിങ്ങൾ ശാസിക്കുന്ന ശാസനെക്കോ എന്തു ഫലം!

26

മൊഴികളെ ശാസിപ്പാൻ എണ്ണുന്നുവോ? അഴിനില വന്നവന്റെ ചൊല്ലുകളോ കാറ്റിന്നത്രേ.

27

നിങ്ങളാകട്ടേ അനാഥന്റെ മേൽ ചീട്ടിടും, നിങ്ങളുടെ സ്നേഹിതനു കുഴി കുഴിക്കും.

ഇയ്യോബ് ൭. അ. Job, VII. 11

28

അല്ല, ഇപ്പോൾ എങ്കലേക്കു തിരിവാൻ പ്രസാദിപ്പിൻ! നിങ്ങളുടെ സമക്ഷത്തു ഞാൻ കപടം പറകയില്ല.

29

മടങ്ങി വരുവിൻ! അക്രമം ഉണ്ടാകായ്ക! അതേ തിരിവിൻ! ഇന്നും എനിക്കു ഇതിൽ നീതി ഉണ്ടു.

30

എൻ നാവിന്മേൽ അക്രമം ഉണ്ടോ? എൻ അണ്ണാക്കു വികൃതികളെ തിരിച്ചറികയില്ലയോ?

7, 1

മൎതൃനു ഭൂമിമേൽ ആയുധസേവ ഉണ്ടല്ലോ, കൂലിക്കാരന്റെ നാളുകൾ പോലേ അവന്റെ നാളുകൾ.

2

നിഴല്ക്കെന്നു കിഴെക്കുന്ന ദാസനും വല്ലിക്കു കാത്തുനില്ക്കുന്ന കൂലിക്കാരനും എന്ന പോലേ,

3

വ്യൎത്ഥമാസങ്ങൾ എനിക്ക് അവകാശവും കഷ്ടരാത്രികൾ എൻ ഓഹരിയുമായ്വന്നു.

4

കിടന്നാൽ ഞാൻ എപ്പോൾ എഴുനീല്ക്കും എന്നിരിക്കുന്നു; സന്ധ്യാകാലം നീളുന്നു; വെളുക്കുവോളം ഉരുണ്ടുകൊൾ്കയാൽ എനിക്കു തൃപ്തി വരുന്നു.

5

എൻ ജഡം പുഴവും മണ്കട്ടയും ഉടുത്തു, എന്റെ തോൽ ചുളിഞ്ഞും പഴുത്തും പോകുന്നു.

6

നെയ്ത്തോടത്തിലും എൻ നാളുകൾ എളുപ്പത്തിൽ പാഞ്ഞു, പ്രത്യാശ തോന്നാതെ തീൎന്നുപോകുന്നു.

7

അല്ലയോ (ദൈവമേ) എന്റെ ജീവൻ കാറ്റെന്നും, നന്മ കാണ്മാൻ ഈ കണ്ണു മടങ്ങിവരാത് എന്നും ഓൎത്തുകൊൾ്ക.

8

എന്നെ കാണുന്ന കണ്ണു ഇനി എന്നെ നോക്കാതു; നിന്റെ കണ്ണു എന്നിലേക്ക് (ആകും), ഞാൻ ഇല്ല താനും.

9

മേഘം മങ്ങി കഴിഞ്ഞുപോകും, അപ്രകാരം പാതാളത്തേക്ക് ഇറങ്ങുന്നവൻ കരേറി വരാ.

10

തൻഭവനത്തേക്കു മടങ്ങി ചെല്കയും തൻ ഇടം അവനെ ഇനി അറികയും ഇല്ല.

11

എന്നതിനാൽ എൻ വായെ ഞാൻ അടക്കയില്ല, ആത്മഞെരിക്കത്തിൽ ഞാൻ ഉരിയാടുക, എൻ ദേഹിയുടെ കൈപ്പിൽ മുറയിടുക!

12

നീ എന്റെ മേൽ കാവൽ ആക്കിവെപ്പാൻ ഞാൻ കടലോ കടലാനയോ?

12 Job, VIII. ഇയ്യോബ് ൮. അ.

13

എൻ കട്ടിൽ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കും, എൻ മെത്ത ഈ മുറവിളിയെ ശമിപ്പിക്കും എന്നിരുന്നാൽ,

14

നീ കിനാവുകളിൽ എന്നെ ഞെട്ടിക്കുന്നു, ദൎശനങ്ങളാൽ എന്നെ അരട്ടുന്നു.

15

അതുകൊണ്ട് എൻ മനസ്സു വീൎപ്പടപ്പിനെയും ഈ എല്ലുകളിലും അധികം ചാവിനെയും വരിക്കുന്നു.

16

(ഇതു) ഞാൻ നിരസിക്കുന്നു, എന്നേക്കും ജീവിക്കയില്ല; എൻ ആയുസ്സ് മായ ആകയാൽ എന്നെ വിട്ടൊഴിയേണമേ!

17

മൎത്യനെ നീ വലുതാക്കുവാനും അവന്മേൽ മനസ്സു വെപ്പാനും,

18

രാവിലേ രാവിലേ അവനെ സന്ദൎശിപ്പാനും നിമിഷം നിമിഷം ശോധന ചെയ്വാനും അവൻ എന്തു?

19

നീ എന്നിൽനിന്നു മാറാതെ, ഞാൻ ഉമിനീർ ഇറക്കുംവരേ വിടാതെയും നില്പത് എത്രോടം?

20

ഞാൻ പാപം ചെയ്തു എന്നാൽ, മനുഷ്യരുടെ കാവല്ക്കാര, നിണക്കു ഞാൻ എന്തു ചെയ്വു? എന്നെ നിണക്കു ലാക്കാക്കി വെച്ചത് എന്തിന്നു? എനിക്കു ഞാൻ തന്നേ ഭാരമാവാൻ എന്തു?

21

എന്റെ ദ്രോഹം നീ ക്ഷമിക്കാത്തതും എൻ അകൃത്യം പോക്കാത്തതും എന്തു? ഇപ്പോൾ ഞാൻ പൊടിയിലേക്കു കിടക്കും, നീ എന്നെ അന്വേഷിച്ചാൽ ഞാൻ ഇല്ല എന്നു വന്നു.

൮. അദ്ധ്യായം.

ബില്ദദ് ദൈവം നീതിമാനാകയാൽ, (൪) അനൎത്ഥം പാപഫലമത്രേ; മനന്തിരിഞ്ഞു ക്ഷമ അന്വേഷിക്കേണ്ടു എന്നതു (൮) പുരാണപാരമ്പൎയ്യത്താലും (൧൧) ഉദാഹരണങ്ങളാലും കാട്ടി, (൨൦) മാനസാന്തരത്തിലേക്കു വിളിക്കുന്നു.

ശൂഹ്യനായ ബില്ദദ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

എത്രോളം നീ ഈ വക മൊഴിയും! നിൻ വായിലേ ചൊല്ലുകൾ കൊടുങ്കാറ്റാകുന്നത് (എത്രോടം)!

3

ദേവൻ ന്യായത്തെ മറിക്കുമോ? സൎവ്വശക്തൻ നീതിയെ മറിക്കയോ?

ഇയ്യോബ് ൮. അ. Job, VIII. 13

4

അവനോടു നിന്റെ മക്കൾ പിഴെച്ചു എങ്കിൽ, ആയവൻ അവരെ തൻ ദ്രോഹത്തിൻ കൈക്കൽ അത്രേ ഏല്പിച്ചു.

5

നീയോ ദേവങ്കലേക്കു (തിരിഞ്ഞ്) അന്വേഷിച്ചു, സൎവ്വശക്തനോടു കെഞ്ചിയാചിച്ചാൽ,

6

നീ നിൎമ്മലനും നേരുള്ളവനും എങ്കിൽ ഇന്നു നിന്റെ മേൽ അവൻ ഉണൎന്നു, നിന്റെ നീതിവാസത്തിന്നു സമാധാനത്തെ യഥാസ്ഥാനത്താക്കും.

7

നിന്റെ ആരംഭം അല്പം ആയാലും നിൻ അവസാനം സുഖോദയമായിവരും.

8

എങ്ങനേ എന്നാൽ മുമ്പുള്ള തലമുറയോടു ചോദിച്ചു, അവരുടെ പിതാക്കൾ ആരാഞ്ഞതിനെ കൂട്ടാക്കികൊൾ്ക!

9

നാമാകട്ടേ ഇന്നലേത്തവരും അറിയാത്തവരും തന്നേ; ഭൂമിമേൽ നമ്മുടെ ആയുസ്സു നിഴലത്രേ.

10

ആയവരോ നിന്നോട് ഉപഭേശിച്ചു ചൊല്ലും, അവർ ഹൃദയത്തിൽനിന്ന് ഇങ്ങനേത്ത മൊഴികളെ പുറപ്പെടുവിക്കയി [ല്ലയോ?

11

ചളിയില്ലാത്തതിൽ ഓടു വിളയുമോ? നീരില്ലാത്തതിൽ പോട്ട വളരുമോ?

12

അതു പച്ചയായി നില്ക്കുന്നു അരിയപ്പെടുന്നതും ഇല്ല, എല്ലാ പുല്ലിന്നും മുമ്പേ വാടുന്നു താനും.

13

ദേവനെ മറക്കുന്ന ഏവരുടെ മാൎഗ്ഗങ്ങൾ അപ്രകാരം തന്നേ, ബാഹ്യന്റെ പ്രത്യാശ (അങ്ങനേ) കെടും.

14

അവന്റെ പ്രതീക്ഷ അറ്റുപോകുന്നുവല്ലോ, അവന്റെ തേറൽ എട്ടുകാലന്റെ വീടത്രേ.

15

തൻ വീട്ടിന്മേൽ ഊന്നിക്കൊള്ളും എങ്കിലും അതു നില്ക്കാതു; അതിനോടു പററിയിരുന്നാലും അതു നിവിരുന്നില്ല.

16

ആയവൻ കടുവെയിലത്തും തെഴുത്തു കാണും, അവന്റെ തളിർ തൻ തോട്ടത്തൂടെ വ്യാപിക്കും.

17

കൽക്കൂമ്പലിലും അവന്റെ വേരുകൾ പിണഞ്ഞു, കല്മാടത്തിൽ (പടൎന്നു) നോക്കും.

18

എങ്കിലും (ദൈവം) അവന്റെ ഇടത്തിൽനിന്ന് അവനെ സംഹരിച്ചാൽ, അതും: ഞാൻ നിന്നെ കണ്ടിട്ടില്ല എന്ന് അവനെ തള്ളിപ്പറയും.

19

കണ്ടാലും അവന്റെ വഴിയുടെ ആനന്ദം ഇതത്രേ; പൊടിയിൽനിന്ന് മറ്റേവർ തുളിൎക്കും താനും.-

14 Job, IX. ഇയ്യോബ് ൯. അ.

20

കണ്ടാലും തികവുള്ളവനെ ദേവൻ വെറുക്കുന്നില്ല, ദുഷ്കൃതികളുടെ കൈയെ താങ്ങുന്നതും ഇല്ല.

21

ഇനി നിന്റെ വായിൽ അവൻ ചിരിയും നിന്റെ അധരങ്ങളിൽ ആൎപ്പും നിറെക്കും.

22

നിന്നെ പകെക്കുന്നവർ നാണം പൂണുകയും ദുഷ്ടരുടെ കൂടാരം ഇല്ലാതാകയും ചെയ്യും.

൯. ൧൦. അദ്ധ്യായങ്ങൾ.

ഇയ്യോബ് ദൈവം വലിയവൻ എന്നതു സമ്മതിച്ചു (൪) ചെമ്മേ വൎണ്ണിച്ചു, (൧൪) ഈ വലിപ്പം ഹേതുവായി പ്രതിവാദിപ്പാൻ ശക്തി പോരാ എന്നു മുറയിട്ട ശേഷം, (൨൧) താൻ നിൎദ്ദോഷൻ എന്നും, (൨൫) ആപത്തിൽ മുങ്ങീട്ടും (൩൪) വ്യവഹരിപ്പാൻ ധൈൎയ്യ്വാൻ എന്നും കാട്ടി, (൧൦, ൨) ദൈവത്തിന്മേൽ അനീതിയും(൮) സ്വസൃഷ്ടിയുടെ മറതിയും ആരോപിച്ചു, (൧൮) ചാകുമ്മുമ്പിൽ അല്പം സ്വസ്ഥത മാത്രം ആഗ്രഹിച്ചതു.

ഇയ്യോബ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

അങ്ങനേ ഉണ്ടെന്നു ഞാനും അറിയുന്നു സത്യം. ദേവനോടു മൎത്യൻ എങ്ങനേ നീതിമാനാകും?

3

ഇവൻ അവനോടു വ്യവഹരിപ്പാൻ ഇഛ്ശിച്ചാലും ആയിരത്തിൽ ഒന്നിന്നും ഉത്തരം ചൊല്ലിക്കൂടാ.

4

ഹൃദയജ്ഞാനവും ഊക്കിൻ പരാക്രമവും ഉള്ളവനോടു ചെറുത്താൽ ആർ സുഖിക്കും?

5

മലകളെ തൻ കോപത്തിൽ മറിച്ചു എന്ന് അവ ബോധിക്കുമുമ്പെ മാറ്റിവെക്കുന്നവൻ.

6

ഭൂമിയെ അതിൻ സ്ഥാനത്തിൽനിന്ന് ഇറക്കി, അതിൻ തുണുകളെ കുലുക്കുന്നവൻ.

7

കതിരോനോടു ചൊല്ലി ഉദിക്കാതാക്കുകയും, നക്ഷത്രങ്ങളെ (പൊതിഞ്ഞു) മുദ്രയിടുകയും,

8

തനിച്ചു വാനങ്ങളെ ചായ്ക്കയും, കടൽ അഗ്രങ്ങളിന്മേൽ നടകൊൾ്കയും ചെയ്വോൻ;

9

സപ്തൎഷി തിരുവാതിര കാൎത്തിക ഇവയും തെക്കേ ഉള്ളറകളെയും ഉണ്ടാക്കിയവൻ,

10

ആരാഞ്ഞു കൂടാതോളം വങ്ക്രിയകളും എണ്ണമില്ലാതോളം അത്ഭുതങ്ങളും ചെയ്യുന്നവൻ (൫, ൯).

ഇയ്യോബ് ൯. അ. Job, IX. 15

11

കണ്ടാലും എന്റെ മുമ്പിൽ അവൻ കടക്കുന്നു, ഞാൻ കാണാ താനും; ഞാൻ തിരിയാതെ അവൻ സഞ്ചരിച്ചു പോകും.

12

ഇതാ അവൻ അപഹരിച്ചു കൊള്ളും, ആർ അവനെ തടുക്കും? നീ എന്തു ചെയ്യുന്നു എന്ന് ആർ അവനോടു പറയും?

13

ദൈവത്തിൻ കോപത്തെ (ആരും) മടക്കാതു, രഹബിൻ (വമ്പുള്ള) തുണക്കാർ അവന്റെ കീഴിൽ അമൎന്ന് ഒതുങ്ങിയ [ല്ലോ.

14

എങ്കിലോ ഇപ്രകാരമുള്ളവനു ഞാൻ ഉത്തരം ചൊല്കയോ? അവനോട് എൻ വാക്കുകളെ തെരിഞ്ഞെടുക്കയോ?

15

നീതി എനിക്ക് ഉണ്ടായാലും ഞാൻ ഉത്തരം ചൊല്കയില്ലല്ലോ, എൻ ന്യായാധിപനോടു കെഞ്ചി യാചിക്കേ ഉള്ളു.

16

എനിക്ക് ഉത്തരം അരുളുവാൻ ഞാൻ വിളിച്ചാലും, എൻ ശബ്ദത്തെ ചെവിക്കൊള്ളും എന്നു വിശ്വസിപ്പാറില്ല.

17

(പക്ഷേ) കൊടുങ്കാറ്റിൽ എന്മേൽ തട്ടി, എനിക്കു പഴുതിൽ മുറികളെ വൎദ്ധിപ്പിക്കയും,

18

എൻ ശ്വാസം കഴിപ്പാനും സമ്മതിയാതെ, കൈപ്പുകളാൽ എനിക്കു തൃപ്തി വരുത്തുകയും ചെയ്യുന്നവനല്ലോ.

19

ആ പരാക്രമിയുടെ ഊക്ക് എങ്കിലോ (ഞാൻ) ഇതാ എന്നും, (അവന്റെ) ന്യായം എങ്കിലോ എന്റെ മേൽ ആർ ബോധിപ്പിക്കുന്നു? എ[ന്നും ഉണ്ടല്ലോ.

20

നീതി എനിക്കുണ്ടായാലും (പക്ഷേ) എന്റെ വായി എനിക്കു കുറ്റം വി നിരപരാധനായാലും എന്നെ അവൻ വളെച്ചു വെക്കും. [ധിക്കും,

21

ഞാൻ നിരപരാധൻ തന്നേ, എൻ പ്രാണനെ ഞാൻ വിചാരിക്കുന്നില്ല, എൻ ജീവനെ വെറുക്കുന്നു.

22

(ഇപ്പോൾ) ഒന്നു തന്നേ! എന്നതു കൊണ്ടു ഞാൻ പറയുന്നു: നിരപരാധനെയും ദുഷ്ടനെയും അവൻ (ഒരു പോലേ) മുടിക്കുന്നു.

23

ചമ്മട്ടി പെട്ടന്നു മരിപ്പിച്ചാൽ (കൊള്ളാം)! കുറ്റമില്ലാത്തവരുടെ പരീക്ഷെക്കും അവൻ ചിരിക്കുന്നു.

24

ദുഷ്ടന്റെ കൈക്കൽ ഭൂമി ഏല്പിക്കപ്പെട്ടു, അതിലേ ന്യായാധിപന്മാരുടെ മുഖത്തെ അവൻ മൂടിക്കളയുന്നു. അത് അവൻ അല്ല എന്നാൽ പിന്നേ ആരു പോൽ?

25

എന്റെ നാളുകൾ ആകട്ടേ ഓട്ടാളനിലും ഉഴറി, നന്മ കാണാതെ മണ്ടി;

16 Job, X. ഇയ്യോബ് ൧൦. അ.

26

ഓടയാലേ തോണികളെ പോലേ, ഇര മേലേക്കു ചാടുന്ന കഴുക്കണക്കേ പാറി പോകുന്നു.

27

എൻ സങ്കടത്തെ മറക്കട്ടേ, മുഖവിഷാദം വിട്ട് ഉന്മേഷിക്കട്ടേ! എന്നിരുന്നാലും,

28

എന്റെ സകല വേദനകളാൽ ഞാൻ ഞെട്ടുന്നു, നീ എന്നെ കുറ്റമില്ലാതാക്കുകയില്ല എന്നും അറിയുന്നു.

29

ഞാനേ ദോഷവാനായ്തീരേണ്ടതല്ലോ, പിന്നേ ഞാൻ മായയിൽ അദ്ധ്വാനിക്കുന്നത് എന്തിന്നു?

30

ഹിമജലത്തിൽ ഞാൻ കുളിച്ചാലും, ക്ഷാരത്താൽ എൻ കൈകളെ വെടിപ്പാക്കിയാലും,

31

നീ (പിന്നേയും) എന്റെ (ചേർ) കഴിയിൽ മുക്കി, എൻ വസ്ത്രങ്ങളിൽ മനസ്സറെപ്പാറാക്കും.

32

നാം ഒന്നിച്ചു ന്യായത്തിൽ ചെല്വാന്തക്കവണ്ണം ഞാൻ ഉത്തരം ചൊല്ലാകുന്ന തുല്യപുരുഷൻ അവൻ അല്ലല്ലോ.

33

നാം ഇരുവരുടെ മേലും തൻ കൈ വെക്കുന്ന മദ്ധ്യസ്ഥനും നമുക്കു ഇല്ല.

34

എന്റെ മേലുള്ള തൻ ചെങ്കോലിനെ അവൻ നീക്കുകയും അവന്റെ ഭീഷണി എന്നെ അരട്ടാതെ പോകയും ആവു!

35

എന്നിട്ടു ഭയമെന്നി ഞാൻ അവന്മുമ്പിൽ സംസാരിക്കാം, അപ്രകാരം എനിക്കു മനോബോധം ഇല്ലല്ലോ.

10, 1

എൻ ജീവനിൽ ദേഹിക്ക് ഉഴപ്പുണ്ടു; എൻ മേലേ സങ്കടത്തെ ഞാൻ പുറത്തയച്ചു, ഹൃദയക്കൈപ്പിൽ വായ്പാടിക്കൊള്ളട്ടേ!

2

ഞാൻ ദൈവത്തോടു പറയുന്നിതു: എനിക്ക് (ഉടനേ) കുറ്റം വിധിക്കൊ എന്നോടു വ്യവഹരിക്കുന്ന സംഗതിയെ അറിയിക്കേണമേ! [ല്ല,

3

നീ പീഡിപ്പിക്കയാലും തൃക്കൈകളുടെ പ്രയത്നത്തെ വെറുക്കയാലും, ദുഷ്ടരുടെ ആലോചനെക്കു (കടാക്ഷിച്ചു) വിളങ്ങുകയാലും, നിണക്കു സുഖമോ?

4

മാംസത്താലേ കണ്ണുകളോ നിണക്കുള്ളവ? മൎത്യൻ കാണും പോലെയോ നീ കാണുന്നതു?

5

മൎത്യന്റെ ആയുസ്സു പോലെയോ നിന്റെ ആയുസ്സു? പുരുഷന്റെ നാളുകളെ പോലെയോ നിന്റെ ആണ്ടുകൾ?

6

ഞാൻ കുറ്റക്കാരനല്ല എന്നും, തൃക്കൈയിൽനിന്ന് ഉദ്ധരിക്കുന്നവൻ ആരും ഇല്ല എന്നും അറിഞ്ഞിട്ടും,

ഇയ്യോബ് ൧൦. അ. Job, X. 17

7

എൻ അകൃത്യത്തെ നീ ഇത്ര അന്വേഷിച്ചും എൻ പാപത്തെ തിരഞ്ഞും കൊൾ്വാൻ തന്നേ.

8

തൃക്കൈകൾ എന്നെ മനിഞ്ഞു മുച്ചൂടും എല്ലാം തീൎത്തു, എന്നിട്ടും നീ എന്നെ സംഹരിക്കുന്നു!

9

കളിമണ്ണു പോലേ നീ എന്നെ ഉണ്ടാക്കിയ പ്രകാരം ഓൎക്കേണമേ! ഇപ്പോൾ എന്നെ പൊടിയിലേക്കു തിരിപ്പിക്കുമോ?

10

പാൽ പോലേ നീ എന്നെ വാൎത്തു, തയിർ പോലേ ഉറക്കൂടുമാറാക്കിയല്ലയോ?

11

തോലും മാംസവും എന്നെ ഉടുപ്പിച്ചു, എല്ലു ഞരമ്പുകളാലും മെടഞ്ഞു തീൎത്തു;

12

ജീവനും ദയയും നീ എന്നോടു പ്രവൃത്തിച്ചു, നിന്റെ സന്ദൎശനം എൻ ആത്മാവിനെ കാത്തു.

13

എന്നിട്ടും നീ നിക്ഷേപിച്ചിരുന്നത് ഇതു തന്നേ, ഇതിനെ നീ ഭാവിച്ചു എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം:

14

ഞാൻ പിഴെച്ചാൽ എന്നെ സൂക്ഷിപ്പാനും എൻ അകൃത്യത്തിൽനിന്നു നിൎദ്ദോഷനാക്കാതിരിപ്പാനും മനസ്സായിരുന്നു!

15

ഞാൻ ദോഷം ചെയ്താലോ അയ്യോ എനിക്കു കഷ്ടം! നീതിമാനാകിലോ, ധിക്കാരതൃപ്തനും എൻ എളിമ കാണുന്നവനും ആയിട്ടു ഞാൻ തല ഉയൎത്തരുത്! എന്നിരുന്നു.

16

ഞെളിഞ്ഞു പോകിലോ സിംഹത്തെ പോലേ എന്നെ നായാടുവാനും, നിൻ അത്ഭുതങ്ങളെ ആവൎത്തിച്ചു എന്നിൽ കാട്ടുവാനും,

17

എന്റെ നേരേ നിന്റെ സാക്ഷികളെ പുതുക്കുവാനും, എന്നിൽ നിൻ മുഷിച്ചൽ പെരുക്കുവാനും, പടപടകളെ എന്നെ കൊള്ളേ അയച്ചു പോരുവാനും (ഭാവിച്ചതു).

18

പിന്നേ ഗൎഭത്തിൽനിന്ന് എന്നെ പുറപ്പെടുവിച്ചത് എന്തിന്നു? വീൎപ്പു മുട്ടീട്ട് ഒരു കണ്ണും എന്നെ കാണാതിരുന്നു എങ്കിൽ കൊള്ളാം!

19

എന്നാൽ ഞാൻ ഉദരത്തിൽനിന്നു. ശവക്കുഴിക്കു വഹിക്കപ്പെട്ടിട്ട് ഒട്ടും ഇല്ലാഞ്ഞപ്രകാരം ആകും.

20

എന്റെ നാളുകൾ അല്പം അല്ലയോ? അാൻ കൈവിടുക, എന്നോടു മാറി നില്ക്ക, ഞാൻ കുറയ ഉന്മേഷിപ്പാൻ അത്രേ,

21

ഞാൻ മടങ്ങി വരാതേ ഇരുളും മരണനിഴലും ഉള്ള ദേശത്തേക്കു പോകുമ്മുമ്പെ തന്നേ,

22

കൂരിരുളൊത്ത തിമിരവും ക്രമങ്ങളില്ലാത്ത മരണനിഴലും തെളക്കത്തിന്നും തമസ്സിൻ ഭാവവും ഉള്ള ദേശത്തേക്കു തന്നേ.

18 Job, XI. ഇയ്യോബ് ൧൧. അ.

൧൧. അദ്ധ്യായം.

ചോഫർ കടുപ്പത്തോടെ ശാസിച്ചു, മനുഷ്യരെ കേൾ്ക്കാത്തവനു ദൈവം താൻ വന്നു പാപങ്ങളെ വെളിപെടുത്തേണം എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു, (൭) ദൈവത്തോടു പോരാട്ടം അസാദ്ധ്യം ആകയാൽ (൧൩) മാനസാന്തരത്താലേ ശുഭോദയം പറഞ്ഞു കൊടുത്തതു.

നയമയിലേ ചോഫർ ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

വാക്കുകളുടെ പെരിപ്പത്തിന്ന് ഉത്തരം ചൊല്ലിക്കൂടയോ? വിടുവായൻ നീതിമാൻ എന്നിരിക്കയോ?

3

നിന്റെ പൊങ്ങച്ചം പുരുഷരെ മിണ്ടാതാക്കുകയോ? നീ പരിഹസിക്കുന്നതിന്ന് ആരും ലജ്ജിപ്പിക്കാതിരിക്കിയോ?

4

നീ ആകട്ടേ (ദൈവത്തോട്): എന്റെ മതം നിൎമ്മലം, തൃക്കണ്ണുകളിൽ ഞാൻ വെടിപ്പു തന്നേ എന്നു പറഞ്ഞു (൬, ൧൦. ൯, ൨൧);

5

എങ്കിലും ദൈവം താൻ നിന്നോടു സംസാരിച്ചു, തൻ അധരങ്ങളെ നിന്നോടു തുറന്നു,

6

ജ്ഞാനമൎമ്മങ്ങളെ ഇരട്ടിച്ച ചൈതന്യമുള്ളവ എന്നു താൻ തോന്നിച്ചു തന്നാൽ, കൊള്ളാം! [അപ്പോൾ ബോധിക്കും. നിന്റെ അകൃത്യത്തിൽ ഒരോന്നിനെ ദൈവം മറന്നു സമ്മാനിക്കുന്നു എന്ന്

7

ദൈവം ആരായുന്നതിനോടു നീ എത്തുമോ? സൎവ്വശക്തന്റെ സമ്പൂൎണ്ണതയോളം എത്തുമോ?

8

അതു സ്വൎഗ്ഗങ്ങളുടെ ഔന്നത്യങ്ങൾ; നീ എന്തു പ്രവൃത്തിക്കും? പാതാളത്തിലും അഗാധം; നിണക്ക് എന്തറിയാം?

9

അതിൻ അളവിന്നു ഭൂമിയേക്കാൾ നീളവും കടലേക്കാൾ അകലവും ഉണ്ടു.

10

അവൻ ഉഴറിവന്ന് അടെച്ചു വെച്ചു നടുക്കൂട്ടത്തിൽ ആക്കിയാൽ, ആർ അവനെ തടുക്കും?

11

കാരണം: മായക്കാരെ അവൻ അറിയുന്നു, ആരും ബോധിക്കാത്ത അതിക്രമത്തെ കാണുന്നു.

12

എന്നിട്ടു ശൂന്യാത്മാവും ബോധം കൊള്ളും, കാട്ടുകഴുത (യായവൻ) മനുഷ്യജന്മം പിറക്കയും ചെയ്യും.

13

നീയോ ഹൃദയം തിരിച്ചു, അവങ്കലേക്കു കൈകളെ പരത്തിയാൽ,

14

നിൻ കൈക്കൽ അതിക്രമം ഉള്ളതിനെ അകറ്റി,

ഇയ്യോബ് ൧൨. അ. Job, XII. 19

നിൻ കൂടാരങ്ങളിൽ അക്രമം പാൎപ്പിക്കാതിരുന്നാലും,

15

അന്നു കളങ്കമെന്നി നീ മുഖം ഉയൎത്തി, ഊതിക്കഴിക്കപ്പെട്ടവനായി ഭയപ്പെടാതേ ഇരിക്കും.

16

അനൎത്ഥത്തെ നീ മറക്കും, ഒലിച്ചു പോയ വെള്ളംപോലെ മാത്രം ഓൎക്കും.

17

നട്ടുച്ചയേക്കാളും (നിണക്കു) വാഴുനാൾ പൊങ്ങും, കൂരിരുൾ ഉഷസ്സു പോലേ ആകും.

18

പ്രത്യാശ ഉണ്ടായിട്ടു നീ തേറും, ഒറ്റുനോക്കീട്ടും സ്വൈരത്തിൽ കിടന്നു കൊള്ളും.

19

നീ ശയിക്കുന്നു, അരട്ടുന്നവൻ ആരും ഇല്ല; അനേകർ നിൻ മുഖപ്രസാദവും തേടും.

20

ദുഷ്ടരുടെ കണ്ണുകളോ മാഴ്കുന്നു, അഭയസ്ഥാനം അവൎക്കു കെട്ടു പോയി, അവരുടെ പ്രത്യാശയോ പ്രാണൻ ഒഴിപ്പത് എന്നത്രേ.

൧൨ — ൧൪. അദ്ധ്യായങ്ങൾ.

ഇയ്യോബ് സ്നേഹിതരുടെ താന്തോന്നിത്വത്തെ പരിഹസിച്ച ശേഷം, (൭)സ്രഷ്ടാവു ആരെയും കൂട്ടാക്കാതേ (൧൧) മൂത്തോർ ഗ്രഹിച്ചപ്രകാരം സ്വതന്ത്രനായി വാഴുന്നു എന്നു കാണിച്ചു, (൧൩, ൧) ദേവപ്രത്യക്ഷത ആശിച്ചു, (൪) തനിക്കല്ല സ്നേഹിതന്മാൎക്കായിട്ടത്രേ ഭയപ്പെട്ടു, (൧൩) ദൈവത്തെ എതിരേറ്റു വാദിപ്പാൻ ഒരുങ്ങീട്ടു. (൨൩ — ൧൪, ൨൨) അവനോടു ധാരാളമായി സംസാരിച്ചതു.

ഇയ്യോബ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

സാക്ഷാൽ നിങ്ങളത്രേ ജനക്കൂട്ടമായതു, നിങ്ങളോട് ഒപ്പം ജ്ഞാനം എന്നതു മരിക്കും.

3

നിങ്ങളെ പോലേ എനിക്കും ബുദ്ധി ഉണ്ടു, നിങ്ങളോടു ഞാൻ തോല്ക്കുന്നവനല്ല, പിന്നേ ഈ വക ആരുടെ വക്കൽ ഇല്ലാതു?

4

എൻ സ്നേഹിതനു ഞാൻ ചിരിപ്പായി! ദൈവത്തോടു വിളിച്ചും അവൻ ഉത്തരം അരുളുന്നതു (കേട്ടും) വരുന്ന ഞാൻ നീതിയും തികവുമുള്ളവൻ (എങ്കിലും) ചിരിപ്പു (കൂടേ ആയി.)

5

നിൎഭയന്റെ നിരൂപണങ്ങളാൽ "ക്ലേശത്തിന്നു പരിഹാസം" (എന്നുണ്ടു); ആരുടെ കാൽ ആടിയാൽ ഉടനേ അത് ഒരുങ്ങി അണയുന്നു.

20 Job, XII. ഇയ്യോബ് ൧൨. അ.

6

പാഴാക്കുന്നവരുടെ കൂടാരങ്ങൾക്കോ സ്വൈരം ഉണ്ടു, തൻ കൈയിൽ തന്നേ ദൈവം ഉള്ളത് എന്നു ഭാവിച്ചു ദേവകോപത്തെ ഇളക്കി വിടുന്നവർ തേറി നില്ക്കുന്നു.

7

എങ്കിലോ മൃഗങ്ങളോടു ചോദിച്ചാലും, അവ നിണക്കുപദേശിക്കും; വാനത്തിലേ പക്ഷിയോടും, എന്നാൽ അത് നിന്നെ അറിയിക്കും.

8

അല്ല ഭൂമിയെ കൊണ്ടു ധ്യാനിക്ക, അതും നിണക്ക് ഉപദേശിക്കും, കടലിലേ മീനുകളും (ഇതിനെ) നിന്നോടു വൎണ്ണിക്കും.

9

ഈ (കണ്ടതിനെ) യഹോവാക്കൈ ഉണ്ടാക്കി, എന്നതു ഇവ എല്ലാറ്റിലും അറിയാത്തത് ആരു പോൽ?

10

സകല ജീവിയുടെ പ്രാണനും [ഷ്ടം. എല്ലാ നരമാംസത്തിന്റെ ആത്മാവും ആ കൈയിൽ തന്നേ ഉള്ളതു സ്പ

11

മൊഴികളെ ചെവി പരീക്ഷിക്കയില്ലയോ? അണ്ണാക്കു തീൻ ആസ്വദിക്കുമല്ലോ!

12

നരയന്മാരിൽ ജ്ഞാനവും ദീൎഘായുസ്സിൽ വിവേകവും ഉണ്ടു.

13

ജ്ഞാനവും ശൌൎയ്യവും അവനോടത്രേ, അഭിപ്രായവും വിവേകവും അവനുള്ളതു.

14

കണ്ടാലും പണിയാതവണ്ണം അവൻ ഇടിക്കും, ഇറക്കാത്തവണ്ണം ആളെ അടെച്ചു വെക്കും.

15

കണ്ടാലും അവൻ വെള്ളങ്ങളെ തടുത്താൽ അവ വറ്റി പോം, അയച്ചാൽ ഭൂമിയെ മറിച്ചു കളയും.

16

ശക്തിയും ചൈതന്യവും അവനോടത്രേ, തെറ്റുന്നവനും തെറ്റിക്കുന്നവനും അവന്റെവർ.

17

മന്ത്രിക്കുന്നവരെ അവൻ വെറുങ്കാലാക്കി കൊണ്ടുപോകുന്നു, ന്യായാധിപന്മാരെ പൊട്ടരാക്കുന്നു.

18

രാജാക്കന്മാരുടെ ശിക്ഷാക്രമത്തെ അഴിച്ചും അവരുടെ അരെക്കു ഞാൺ അണിയിച്ചും കൊള്ളുന്നു.

19

പുരോഹിതന്മാരെ വെറുങ്കാലാക്കി കൊണ്ടുപോകുന്നു, ആഢ്യന്മാരെ വഴുതിക്കുന്നു.

20

വിശ്വസ്ത (വാചാല)രിൽനിന്നു ഭാഷയെ നീക്കുകയും വൃദ്ധന്മാരുടെ (ജ്ഞാന)രുചിയെ എടുക്കയും,

21

മഹാത്മാക്കളുടെ മേൽ ധിക്കാരം പകൎന്നു, ഊറ്റന്മാരുടെ കെട്ടിനെ അഴയുമാറാക്കുകയും,

ഇയ്യോബ് ൧൩. അ. Job, XIII. 21

22

ആഴ മറഞ്ഞവ ഇരുളിൽനിന്നു വെളിപ്പെടുത്തി, മരണനിഴലും വെളിച്ചത്തേക്കു പുറപ്പെടുവിക്കയും,

23

ജാതികളെ വളൎത്തിട്ടു കെടുക്കയും, ജാതികളെ പരപ്പിച്ചിട്ടു യാത്രയാക്കുകയും ചെയ്യുന്നവൻ.

24

ദേശജനത്തിലേ തലവന്മാരോടു അവൻ ധൈൎയ്യം അകറ്റി വഴിയില്ലാത്ത ശൂന്യത്തിൽ ഉഴലുമാറാക്കും.

25

അവിടേ വെളിച്ചം എന്നിയേ അവർ ഇരിട്ടത്തു തപ്പി വലയും, മത്തനെ പോലേ അവരെ ഉഴലിക്കുന്നു.

13, 1

ഇവ എല്ലാം ഇതാ എൻ കണ്ണു കണ്ടു, എൻ ചെവി കേട്ടു വിവേചിച്ചു വന്നു.

2

നിങ്ങൾ അറിയും പോലേ ഞാനും അറിയുന്നു, നിങ്ങളോടു ഞാൻ തോല്ക്കുന്നവനല്ല (൧൨, ൩).

3

അതേ സൎവ്വശക്തനോടു ഞാൻ സംസാരിച്ചു, ദേവനോടു വാദിപ്പാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.

4

നിങ്ങളോ സാക്ഷാൽ, ഭോഷ്കു സങ്കല്പിക്കുന്നവർ, എല്ലാവരും വൃഥാവൈദ്യരത്രേ.

5

നിങ്ങൾ അശേഷം മിണ്ടാതിരുന്നാൽ കൊള്ളാം, അതു നിങ്ങൾ്ക്കു ജ്ഞാനം എന്നു വരും.

6

എന്നിട്ട് എന്റെ വാദം കേൾ്പിൻ! എൻ അധരങ്ങളുടെ തൎക്കങ്ങളെ കൂട്ടാക്കുവിൻ!

7

ദേവനു വേണ്ടി നിങ്ങൾ അക്രമം ഉരെക്കയോ, അവനു വേണ്ടി കപടം ചൊല്കയോ?

8

അവന്റെ മുഖപക്ഷം എടുക്കയോ, ദേവനു വേണ്ടി വ്യവഹരിക്കയോ?

9

അവൻ നിങ്ങളെ ആരാഞ്ഞാൽ കൊള്ളാമോ? മൎത്യനെ തോല്പിക്കുമ്പോലേ നിങ്ങൾ അവനെ തോല്പിക്കുമോ?

10

രഹസ്യത്തിൽ നിങ്ങൾ മുഖപക്ഷം എടുത്താൽ അവൻ കടുമയോടേ നിങ്ങളെ ശാസിക്കും.

11

അവന്റെ ഉന്നതി നിങ്ങളെ അരട്ടുകയും അവന്റെ പേടി നിങ്ങളുടെ മേൽ വീഴുകയും ഇല്ലയോ?

12

നിങ്ങളുടെ സ്മൃതിഭാഷിതങ്ങൾ ഭസ്മസദൃശങ്ങളും, നിങ്ങടെ വാടികൾ മൺവാടികളും (ആയി ചമയും).

13

എന്നെ വിട്ടു മിണ്ടായ്‌വിൻ ഞാൻ പറയട്ടേ! പിന്നേ എന്മേൽ വരുന്നതു വരട്ടേ!

22 Job, XIII. ഇയ്യോബ് ൧൩. അ.

14

എൻ മാംസത്തെ എൻ പല്ലുകളാൽ (പിടിച്ചു) വഹിക്കുന്നതും എൻ പ്രാണനെ ഈ കൈയിൽ വെക്കുന്നതും എന്തിന്നു!

15

കണ്ടാലും അവൻ എന്നെ കൊല്ലും, ഞാൻ ഒന്നിന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നില്ല, അവന്റെ സമക്ഷത്ത് എൻ വഴികളെ മാത്രം തെളിയിക്കും.

16

ബാഹ്യൻ അവന്മുമ്പിൽ ചെല്ലുകയില്ല, എന്നതും കൂടേ എനിക്കു രക്ഷയായ്തീരും.

17

എൻ മൊഴിയെ കേട്ടു കേട്ടു കൊൾ്വിൻ, എൻ ഉക്തി അങ്ങേ ചെവികളിൽ (കടക്ക)!

18

അല്ലയോ ന്യായ (വിസ്താര)ത്തിന്ന് ഇതാ ഞാൻ ഒരുങ്ങി വന്നു, ഞാൻ നീതിമാനായി തെളിയും എന്നറിയുന്നു.

19

എന്നോടു വ്യവഹരിപ്പത് ആർ? (ഉണ്ടെങ്കിൽ, ഞാൻ ഇപ്പോൾ അടങ്ങി വീൎപ്പു മുട്ടി പോകും.

20

രണ്ടു മാത്രം എന്നോട്ട് ചെയ്യൊല്ല! എന്നാൽ തിരുമുമ്പിൽനിന്നു ഞാൻ ഒളിച്ചു കൊൾ്കയില്ല.

21

എന്മേൽനിന്നു തൃക്കൈയെ നീക്കുക! നിന്റെ ഭീഷണി എന്നെ അരട്ടാതേ പോകയും ആവു (൯, ൩൪)!

22

പിന്നേ വിളിക്ക, ഞാൻ ഉത്തരം ചൊല്ലും; അല്ല ഞാൻ പറയാം, നീ പ്രതിവാദിച്ചാലും.

൧൪. അദ്ധ്യായം.

ഇയ്യോബ് ദൈവത്തോടു വാദിക്കയിൽ, (൧൩, ൨൩) തന്നിൽ കാട്ടിയ നിഷ്ഠൂരത്തെയും (൧൪, ൧) മനുഷ്യരുടെ നിസ്സാര താഴ്ചയെയും ചൊല്ലി സങ്കടപ്പെട്ടു, (൧൩) മരണത്തിൽ പിന്നേ ഓർ ആശ്വാസമോ എഴുനീല്പോ ആഗ്രഹിച്ചതു.

13, 23

എനിക്ക് എത്ര അകൃത്യങ്ങളും പാപങ്ങളും (കണ്ടു)? എൻ ദ്രോഹത്തെയും പാപത്തെയും എന്നെ അറിയിക്ക!

24

തിരുമുഖത്തെ മറെച്ചു, എന്നെ നിണക്കു ശത്രു എന്നെണ്ണുവാൻ എന്തു?

25

ആട്ടിയ ഇലയെ നടുക്കുവാനും ഉണങ്ങിയ താളടിയെ പിന്തുടരുവാനും എന്തു?

26

(ഇത്ര) കൈപ്പുള്ള വിധിയെ എന്റെ നേരേ എഴുതി, ബാല്യത്തിലേ കുറ്റങ്ങളെ എന്നെ അനുഭവിപ്പിച്ചു.

27

എൻ കാലുകളെ തോളത്തിൽ ഇട്ടു,

ഇയ്യോബ് ൧൪. അ. Job, XIV. 23

എന്റെ സകല മാൎഗ്ഗങ്ങളെയും സൂക്ഷിച്ചു, എൻ കാൽചുവടുകളിൽ കൊത്തി വരെക്കുന്നത് (എന്തു)?

28

ഇദ്ദേഹമോ പുഴുപ്പു പോലേ ദ്രവിക്കും, പാറ്റ തിന്നുന്ന വസ്ത്രത്തോട് ഒക്കും.

14,1

സ്ത്രീ പെറ്റുള്ള മനുഷ്യൻ അല്പായുസ്സുള്ളവനും ആലശീലയാൽ തൃപ്തനും ആകുന്നു.

2

പൂ പോലേ മുളെച്ചു വന്നു വാടി പോകുന്നു, നിഴൽ പോലേ നില്ക്കാതെ മണ്ടി പോകുന്നു.

3

ഇപ്രകാരമുള്ളവനു നേരേ തൃക്കണ്ണു മിഴിച്ചു പാൎത്തു, എന്നെ നിന്നോടു ന്യായവിസ്താരത്തിൽ കടത്തുന്നുവോ?

4

അശുദ്ധനിൽനിന്ന് ഒരിക്കൽ ശുദ്ധൻ ഉളവായാൽ കൊള്ളാം! ഒരുവൻ പോലും ഇല്ല!

5

അവന്റെ നാളുകൾ ഇത്ര എന്നു ഖണ്ഡിതവും അവന്റെ മാസങ്ങൾ്ക്കു നിൎണ്ണയിച്ച കണക്കും അവൻ ലംഘിക്കരുതാത്ത അവധിയും വെച്ചു എങ്കിൽ,

6

അവനെ വിട്ടു മാറി നോക്കുക, അവൻ കൂലിക്കാരനെ പോലേ തൻ ദിവത്തിൽ വിലസിപ്പാൻ ഒഴി

7

കാരണം മരത്തിന്നു പ്രതൃാശ ഉണ്ടു; [ഞ്ഞിരിപ്പൂതാക! വെട്ടിയാലും അതു തഴെച്ചു വരും, അതിൻ തളിർ ഒടുങ്ങി പോകയുമില്ല.

8

അതിൻ വേർ നിലത്തിൽ മൂത്തു, മുട്ടം പൊടിയിൽ ചത്താലും,

9

വെള്ളത്തിൻ വാസനയാലേ അതു പിന്നേയും തെഴുത്തു തൈ പോലേ കൊമ്പുകളെ വിടുന്നു.

10

പുരുഷനോ മരിച്ചാൽ പട്ടു പോയി, മനുഷ്യൻ വീൎപ്പു മുട്ടിയ ശേഷം എവിടേ!

11

സമുദ്രത്തിൽനിന്നു വെള്ളങ്ങൾ ഒടുങ്ങുന്നു, നദി വറ്റി ഉണങ്ങി പോകുന്നു;

12

അങ്ങനേ മനുഷ്യരും കിടന്നിട്ട് എഴുനീല്ക്കാതിരിക്കുന്നു. വാനങ്ങൾ ഇല്ലാതാകുവോളം അവർ മിഴിക്കയില്ല, അവരുടെ ഉറക്കത്തിൽനിന്ന് ഉണ്ടാകയും ഇല്ല.

13

അല്ലയോ തിരുകോപം ഇളകും വരേ നീ പാതാളത്തിൽ എന്നെ സംഗ്രഹിച്ചു മറെച്ചു എനിക്കു ഓർ അവധി പിന്നേ എന്നെ ഓൎത്തുകൊണ്ടു എങ്കിൽ കൊള്ളാം! [വെച്ചു

24 Job, XV. ഇയ്യോബ് ൧൫. അ.

14

പുരുഷൻ മരിക്കിലോ ഇനി ഉയിൎക്കുമോ? എന്നാൽ എന്റെ മാറ്റം വരുവോളം എനിക്ക് ആയുധസേവ ഉള്ള നാൾ എല്ലാം ഞാൻ കാത്തിരിക്കാം.

15

നീ (ഇഹത്തിലേക്കു) എന്നെ വിളിക്കയും ഞാൻ ഉത്തരം ചൊല്കയും തൃക്കൈകളുടെ ക്രിയയെ നീ വാഞ്ഛിക്കയും ആയിരുന്നു.

16

ഇന്നോ എൻ പാപത്തിന്മേൽ കാവൽ നില്ക്കാതേ നീ എൻ നടകളെ മാത്രം എണ്ണും.

17

എൻ ദ്രോഹം സഞ്ചിയിൽ പൊതിഞ്ഞു മുദ്രയിട്ടും കിടക്കുന്നു, നീ എൻ അകൃത്യത്തോട് (അധികം) ചേൎത്തു കൂട്ടുന്നു.

18

മലയോ സാക്ഷാൽ വീണു ദ്രവിക്കും, പാറയും (പഴകി) തൻസ്ഥലത്തുനിന്നു ജീൎണ്ണിക്കും.

19

കല്ലുകളെ വെള്ളം കുഴിയ ചെല്ലുന്നു, അതിൻ ഓളങ്ങൾ ഭൂമിയുടെ പൊടിയെ ഒഴുക്കിക്കളയുന്നു, അപ്രകാരം മൎത്യന്റെ പ്രത്യാശയെ നീ കെടുക്കുന്നു.

20

എന്നും നീ അവനെ ആക്രമിക്കും, അവനും പോയി പോകുന്നു, നീ അവനെ മുഖവികാരം വരുത്തി അയച്ചുകളയുന്നു.

21

അവന്റെ മക്കൾ്ക്കു ഘനം ഉണ്ടെങ്കിൽ അവൻ അറിയാ, ഹീനത ഉണ്ടെങ്കിൽ താൻ ബോധിക്കയില്ല.

22

തന്നെ കൊണ്ടത്രേ അവന്റെ ജഡം ദുഃഖിക്കും, തന്നെ ചൊല്ലിയേ അവന്റെ ദേഹി തൊഴിക്കുന്നുള്ളു.

൧൫ — ൨൧ വിവാദത്തിന്റെ രണ്ടാം ഖണ്ഡം.

൧൫. അദ്ധ്യായം.

എലീഫജ് ബുദ്ധിക്കുറവും ധൂൎത്തതയും ആക്ഷേപിച്ചു, (൭) ഇയ്യോബ് തൻ ബാല്യതയും (൧൪) ദേവമുമ്പിലേ അശുദ്ധിയും വിചാരിച്ചു ഗൎവ്വം ഇളെച്ചു താണു വരേണം എന്നു കാട്ടി, (൧൭) പുരാണഭാഷിതങ്ങളാൽ ദുഷ്ടതാഫലത്തെ വൎണ്ണിച്ചതു.

എന്നാറേ തേമാന്യനായ എലീഫജ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

കാറ്റുപ്രായമായ അറിവിനാൽ ജ്ഞാനി ഉത്തരം ചൊല്ലുമോ? അന്തൎഭാഗേ കിഴക്കങ്കാറ്റു നിറെക്കുമോ?

3

ഉതകാത്ത വാക്കിനാലും

ഇയ്യോബ് ൧൫. അ. Job, XV. 25

പ്രയോജനമില്ലാത്ത മൊഴികളാലും തൎക്കിക്കുമോ?

4

നീയോ സാക്ഷാൽ (ദേവ) ഭയത്തെ പൊട്ടിച്ചു, ദേവധ്യാനത്തെ പറിച്ചുകളയുന്നു.

5

നിന്റെ വായി തന്നേ നിന്റെ കുറ്റത്തെ ഗ്രഹിപ്പിക്കുന്നുവല്ലോ, കൌശലക്കാരുടെ നാവിനെ നീ തെരിഞ്ഞെടുക്കുന്നു.

6

ഞാനല്ല, നിന്റെ വായേ നിണക്കു കുറ്റം വിധിപ്പു, നിന്റെ നേരേ സാക്ഷി നില്പതു നിന്റെ അധരങ്ങൾ തന്നേ.

7

(എന്ത്) ഒന്നാം മനുഷ്യനായി നീ പിറന്നുവോ? കുന്നുകൾ്ക്കും മുമ്പേ ഉത്ഭവിച്ചുവോ?

8

ദൈവത്തിന്റെ മന്ത്രിസഭയിൽ നീ കേൾ്ക്കയോ? ജ്ഞാനത്തെ (തീര) പറിച്ചെടുക്കയോ?

9

ഞങ്ങൾ അറിയാത്തത് എന്തൊന്നു നീ അറിഞ്ഞു? ഞങ്ങൾ്ക്കു തോന്നാത്തത് എന്തു ബോധിക്കുന്നു?

10

കിഴവനും നരയനും ഞങ്ങളിൽ കൂടേ ഉണ്ടു, നിൻ അപ്പനേക്കാളും വയസ്സേറയുള്ളവൻ തന്നേ.

11

ദേവാശ്വാസനങ്ങളും നിന്നോടു പതുക്കേ ചൊല്ലിയ വാക്കും നിണക്കു പോരേ?

12

നീ ദേവനെക്കൊള്ളേ നിന്റെ ശ്വാസം തിരിച്ചു, ഈ വക മൊഴികളെ വായിൽനിന്നു പുറപ്പെടുവിക്കയാൽ,

13

നിന്റെ ഹൃദയം നിന്നെ കൊണ്ടുപോകുന്നത് എന്തു? കണ്ണുകൾ ചുവത്തുന്നതും എന്തു?-

14

മൎത്യൻ നിൎമ്മലനായും പെൺപെറ്റവൻ നീതിമാനായും കാണ്മാൻ എമ്മാത്രം?

15

കണ്ടാലും തന്റെ വിശുദ്ധരിലും അവൻ വിശ്വസിക്കാതു, സ്വൎഗ്ഗങ്ങൾ്ക്കും അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിൎമ്മലത ഇല്ല.

16

വെള്ളം പോലേ അക്രമത്തെ കുടിച്ചു കൊണ്ടു അറെപ്പും പുളിപ്പും ആയ്പോയ ആൾ പിന്നേയോ!

17

ഞാൻ നിന്നോടു വിവരിക്കാം, എന്നെ കേട്ടു കൊണ്ടാലും, ഞാൻ ദൎശിച്ചതിനെ വൎണ്ണിക്കട്ടേ,

18

ജ്ഞാനികൾ പിതാക്കളിൽനിന്നു (കേട്ടു) മറെക്കാതേ കഥിപ്പതിനെ തന്നേ.

19

ഈ ദേശം അവൎക്കത്രേ കൊടുക്കപ്പെടുമ്പോൾ, അന്യൻ ആരും കലൎന്നു വരാത്ത (പൂൎവ്വമാർ ചൊല്ലിയതു);

26 Job, XV. ഇയ്യോബ് ൧൫. അ.

20

ദുഷ്ടൻ ഉള്ള നാൾ ഒക്കെയും ശഠൻ തനിക്കു നിക്ഷേപിച്ച ആണ്ടുകളുടെ എണ്ണത്തോളവും പിടെഞ്ഞി

21

പേടികളുടെ ഒച്ച അവന്റെ ചെവികളിൽ (ഉണ്ടു), [രിക്കുന്നു. പാഴാക്കുന്നവൻ അവനു സമാധാനത്തിൽ തന്നേ വരുന്നു.

22

അന്ധകാരത്തിൽനിന്നു മടങ്ങി വരുന്നതു വിശ്വസിക്കുന്നില്ല, വാളിനെ നോക്കി നോക്കി കൊള്ളും.

23

എവിടേ എന്നിട്ട് അപ്പത്തിന്നായി ഉഴലുന്നു. ഇരിട്ടിൻനാൾ തൻ കൈക്കൽ ഒരുങ്ങി വന്നു എന്ന് അവൻ അറിയുന്നു.

24

ഞെരിക്കവും ക്ലേശവും അവനെ അരട്ടുന്നു, (യുദ്ധ) കോലാഹലത്തിന്നു കോപ്പു കൂട്ടിയ രാജാവെ പോലേ ഇവ അവ

25

കാരണം ദേവനെ കൊള്ളേ അവൻ കൈ നീട്ടി, [നെ ആക്രമിക്കും. സൎവ്വശക്തനോടു വിക്രമിച്ചെഴുന്നു.

26

കഴുത്തു ഞെളികേ, തൻ പലിശകളുടെ മുഴകൾ തുടുതുട തിങ്ങവേ അവന്റെ നേരേ ഓടി.

27

തൻ മുഖത്തെ മേദസ്സിനാൽ മൂടി, നടുവിനെ കൊഴുപ്പുകൊണ്ടു പൊതിഞ്ഞു വെച്ചുവല്ലോ.

28

സന്നമായി പോയ ഊരുകളിൽ, നിവാസി ഇല്ലാതേ കല്ക്കുന്നുകളായി തീരേണ്ടുന്ന വിടുകളിൽ കുടിയിരുന്നു.

29

സമ്പന്നനായിരിക്കയില്ല, അവന്റെ പ്രാപ്തി നിവിരുകയില്ല, അവന്റെ വിത്തം ഭൂമിയിൽ പരക്കയും ഇല്ല.

30

ഇരിട്ടിൽനിന്ന് അവൻ മാറി പോകയില്ല, തീകാറ്റ് അവന്റെ തളിരിനെ ഉണക്കും, തൻ വായുടെ ശ്വാസത്താലേ അവൻ നീങ്ങി പോകും.

31

മാറ്റിത്വം പിണഞ്ഞവൻ വ്യൎത്ഥത്തിൽ വിശ്വസിക്കായ്ക! അവന്റെ കൈമാറ്റം വ്യൎത്ഥമായി വരുമല്ലോ.

32

തൻ നാൾ ആകും മുമ്പേ (ആയുസ്സു) തികഞ്ഞു, അവന്റെ കൊമ്പു പച്ച കാണ്കയും ഇല്ല.

33

മുന്തിരിവള്ളിപോലേ അവൻ തൻ പിഞ്ചുകളെ കുടഞ്ഞു, ഒലീവമരം പോലേ തൻ പൂക്കളെ കൊഴിക്കുന്നു.

34

കാരണം ബാഹ്യന്മാരുടെ കൂട്ടം മച്ചിപ്രായം, കൈക്കൂലിയാളുടെ കൂടാരങ്ങളെ തീ തിന്നുന്നു.

35

അവൎക്കു കിണ്ടത്താൽ ഗൎഭധാരണവും അതിക്രമത്താൽ പ്രസവവും ഉണ്ടു, അവരുടെ ഉദരം ചതിയെ ഒരുക്കുന്നതു.

ഇയ്യോബ് ൧൬. അ. Job, XVI. 27

൧൬. ൧൭. അദ്ധ്യായങ്ങൾ.

ഇയ്യോബ് സ്നേഹിതവാക്കുകളെ തള്ളീട്ടു, (൬) തൻ സങ്കടത്തെ വൎണ്ണിച്ചു. (൧൮) മരണത്തിൽ പിന്നേ നിൎദ്ദോഷത്വം തെളിയെണം എന്ന് ആശിച്ചു യാചിച്ചും കൊണ്ടു, (൧൭, ൪) ക്ലേശനടുവിലും ഉറെച്ചു, (൧൦) നല്ല ഭാവിയെ ചൊല്ലിതരുന്ന സ്നേഹിതരെ ശാസിച്ചു, (൧൩) പാതാളത്തിലേ സ്വസ്ഥതെക്ക് ഒരുമ്പെട്ടതു.

എന്നതിന്ന് ഇയ്യോബ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

ഈ വക പലതും ഞാൻ കേട്ടു, നിങ്ങൾ എല്ലാവരും നിസ്സാരമുള്ള ആശ്വാസക്കാരത്രേ.

3

കാറ്റുവാക്കുകൾ്ക്കും (ഇപ്പോൾ) അവസാനമോ? (ഇത്ര) പ്രതിപാദിപ്പാൻ എന്തൊന്നു നിന്നെ കൂൎപ്പിക്കുന്നു?

4

എന്റെ ദേഹി നിങ്ങളുടെ ദേഹിയുള്ളതിൽ ഇരുന്നാൽ ഞാനും നിങ്ങളെ പോലേ പറയാം, മൊഴികളാൽ നിങ്ങളെ കൊള്ളേ വ്യൂഹം ചമെക്കയും നിങ്ങളുടെ മേൽ തല കുലുക്കയും,

5

ഈ വായിനാൽ നിങ്ങളെ ഉറപ്പിക്കയും, എൻ അധരങ്ങളുടെ സാന്ത്വനം ശാന്തി വരുത്തുകയും ചെയ്യാം.

6

ഞാൻ സംസാരിച്ചാലും എൻ ദുഃഖത്തിന്നു ശാന്തി വരാ, അടങ്ങിയിരുന്നാലും എന്തു (വേദന) എന്നെ വിട്ടു മാറും?

7

ഇപ്പോൾ തന്നേ എന്നെ തളൎത്തി വെച്ചു, എൻ സകല കുടിയെയും നീ പാഴാക്കി, എന്നെ ചുളിപ്പിച്ചു വെച്ചു, അതും സാക്ഷിയായി.

8

എൻ ഒലിവ് എന്റെ നേരേ എഴുനീറ്റു, എൻ സമ്മുഖത്തു സാക്ഷ്യം ചൊല്ലുന്നു.

9

അവന്റെ കോപം എന്നെ പറിച്ചു ദ്വേഷിച്ചു പോരുന്നു, പല്ലുകളാൽ എന്മേൽ ഇറുമ്മുന്നു, മാറ്റാൻ എന്റെ നേരേ കണ്ണുകളെ മൂൎച്ചിപ്പിക്കുന്നു.

10

അവരും എങ്കലേക്കു വായി പിളൎന്നു, നിന്ദയിൽ എൻ കന്നങ്ങൾ്ക്ക് അടിച്ചു, എന്റെ നേരേ ഒക്കത്തക്ക സഖ്യം ചെയ്തു.

11`

ദേവൻ അക്രമക്കാരിൽ എന്നെ ഏപ്പിച്ചു, ദുഷ്ടരുടെ കൈകളിൽ വീഴിച്ചു.

1 2

ഞാൻ സ്വൈരമായിരുന്നു, അവനോ എന്നെ പൊടുപൊട ചതെച്ചു, പിരടി പിടിച്ചു എന്നെ തകൎത്തു കളഞ്ഞു,

28 Job, XVII. ഇയ്യോബ് ൧൭. അ.

പിന്നേയും തനിക്കു ലാക്കാക്കി നില്പിച്ചു.

13

അവന്റെ വില്ലാളികൾ എന്നെ വളഞ്ഞു, അവൻ ആദരിയാതേ എൻ ഉൾ്പൂവുകളെ പിളൎത്തി, എൻ പിത്തം നിലത്ത് ഒഴിച്ചു.

14

ഇടിയോട് ഇടിയാൽ എൻ (മതിലി)നെ നുറുക്കി, ശൂരനെ പോലേ എന്മേൽ ഓടി.

15

ഞാനോ തോലിന്ന് രട്ടുശീല ചുററി, എൻ കൊമ്പിനെ പൊടിയിൽ പിരട്ടി.

16

കരച്ചലാൽ എൻ മുഖം തുടുക്കനേ ചുവന്നു, എൻ ഇമകളിന്മേൽ മരണനിഴൽ (വന്നു).

17

എന്നിട്ടും സാഹസം എൻ കുരങ്ങളിൽ ഇല്ലാഞ്ഞു, എൻ പ്രാൎത്ഥന നിൎമ്മലമായിരുന്നു.

18

അല്ലയോ ഭൂമിയേ, എൻ രക്തത്തെ മറെക്കായ്ക! എൻ നിലവിളിക്ക് ഇടം ഇരിക്കായ്ക!

19

ഇന്നും കൂടേ സ്വൎഗ്ഗത്തിൽ അതാ എനിക്കു സാക്ഷി ഉണ്ടു, ഉന്നതങ്ങളിൽ എൻ തുമ്പു തെളിയിക്കുന്നവൻ തന്നേ.

20

ഹാ എന്റെ ചങ്ങാതികളായ പരിഹാസക്കാരേ, ദൈവത്തിങ്കലേക്ക് എൻ കണ്ണു തൂവുന്നത്.

21

പുരുഷനു ദൈവത്തോടും മനുഷ്യപുത്രനു തൻ സ്നേഹിതനോടുമുള്ള വ്യവഹാരത്തെ അവൻ താൻ

22

കാരണം എണ്ണീട്ടുള്ള ആണ്ടുകൾ കഴിഞ്ഞിട്ടു, [തീൎക്കേണം എന്നത്രേ. മടങ്ങി വരാത്ത മാൎഗ്ഗത്തിൽ ഞാൻ ചെല്ലുന്നു.

17, 1

എൻ ശാസം മങ്ങി, എൻ നാളുകൾ പൊലിഞ്ഞു പോയി, ശവക്കുഴികളേ ഉള്ളു.

2

കളിവാക്കുകൾ എന്റെ ഒപ്പരം ഇല്ലാഞ്ഞാൽ കൊള്ളാം! അവരുടെ വക്കാണങ്ങളിൽ എൻ കണ്ണു പാൎത്തിരിക്കേണം.

3

പണയം വെക്കേണമേ, എനിക്കായി ഉത്തരവാദിയാക! പിന്നേ (മറ്റ്) ആർ എന്റെ കൈയിൽ അടിക്കും?

4

ഇവരുടെ ഹൃദയം ബുദ്ധി കടക്കാത്തവണ്ണം നീ അടെച്ചതാകയാൽ നീ അവരെ ജയിപ്പിക്കയില്ല.

5

അവർ (ഏവനും) സ്റ്റേഹിതന്മാരെ കവൎച്ചയാവാൻ കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്നു, അവരുടെ മക്കളുടെ കണ്ണുകളും മാഴ്കി പോകട്ടേ!

ഇയ്യോബ് ൧൮. അ. Job, XVIII. 29

6

ജനങ്ങളുടെ പഴഞ്ചൊല്ലായി എന്നെ നിറുത്തി വെച്ചു, ഞാൻ കൂട്ടത്തിന്ന് അറെപ്പായി തീൎന്നു.

7

വ്യസനത്താൽ എൻ കണ്ണു മങ്ങി, അംഗങ്ങൾ എല്ലാം നിഴൽ പോലേ ആയി.

8

എന്നതിനാൽ നേരുള്ളവർ സ്തംഭിക്കും, ബാഹ്യനു നേരേ നിൎമ്മലൻ കയൎത്തു പോകും.

9

എങ്കിലും നീതിമാൻ തന്റെ വഴിയെ പിടിച്ചിരിക്കും, കൈശുദ്ധിയുള്ളവൻ പരാക്രമം കൂട്ടി വെക്കയും ചെയ്യും.

10

എങ്കിലോ നിങ്ങൾ എല്ലാവരും മടങ്ങി (എന്നെകൊള്ളേ) വരുവിൻ! നിങ്ങളിൽ ജ്ഞാനിയെ കാണ്കയില്ല താനും.

11

എന്റെ നാളുകൾ കഴിഞ്ഞു ചമഞ്ഞു, എന്റെ ഹൃദയം ഉറെച്ചു പാൎത്ത അഭിപ്രായങ്ങൾ ചൊട്ടി പോയി.

12

ഇരുളിൻ സമക്ഷത്തു വെളിച്ചം തന്നേ അടുത്തു എന്നു ചൊല്ലി, അവർ രാത്രിയെ പകലാക്കുന്നു.

13

ഞാനോ പാതാളത്തെ എൻ ഭവനം എന്നു കാത്തിരുന്നു, ഇരുളിൽ എൻ കിടക്കയെ വിരിക്കയും,

14

കേടിന്നു ഹാ എൻ അപ്പൻ എന്നും പുഴുപ്പിന്ന് എൻ അമ്മയും പെങ്ങളും എന്നും വിളിക്കയും ചെയ്താൽ,

15

എൻ പ്രത്യാശ പിന്നേ എവിടേ? എന്റെ ആശയെ ആർ ഇനി ദൎശിക്കും?

16

അതു പാതാളത്തിൻ ഓടാമ്പുകളോളം കിഴിഞ്ഞു പോകും; (എൻ) പൊടിമേൽ ഒക്കത്തക്ക സ്വസ്ഥത ഉണ്ടല്ലോ.

൧൮. അദ്ധ്യായം.

ബില്ദദ് ഇയ്യോബിനോടു കോപിച്ചു, (൫) ആ ദുഷ്ടന്മാൎക്കും (൧൫) അവരുടെ സന്തതിക്കും നാശം നിശ്ചയം എന്നു തൎക്കിച്ചതു.

എന്നതിന്നു ശൂഹ്യനായ ബില്ദദ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

മൊഴികൾ്ക്ക് നിങ്ങൾ എപ്പോൾ അറ്റം വെക്കും, ബോധം കൊൾവിൻ, എന്നിട്ടു നാം സംസാരിച്ചു പോരികയും ആം.

3

ഞങ്ങൾ കുന്നുകാലി എന്ന പോലേ എണ്ണപ്പെട്ടു, നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകളിൽ അശുദ്ധരാവാൻ എന്തു?

4

ഹേ നിന്റെ കോപത്തിൽ നിന്നെ തന്നെ ചീന്തുന്നവനേ, പക്ഷേ നിന്റെ നിമിത്തം ഭൂമി കൈവിടപ്പെടുമോ? പാറ സ്വസ്ഥലത്തുനിന്നു പൊരിക്കപ്പെടുമോ?-

30 Job, XVIII. ഇയ്യോബ് ൧൮. അ.

5

ദുഷ്ടരുടെ വെളിച്ചം സാക്ഷാൽ പൊലിഞ്ഞു പോകുന്നു, അവന്റെ തീയുടെ ജ്വാല തെളങ്ങുന്നതും ഇല്ല.

6

അവന്റെ കൂടാരത്തിൽ വെളിച്ചം ഇരുണ്ടും, അവന്റെ മേൽ വിളക്കു കെട്ടും പോകുന്നു.

7

അവന്റെ പ്രാപ്തിയിലേ നടകൾ ഞെരുങ്ങപ്പെടുന്നു, തന്റെ അഭിപ്രായം തന്നേ അവനെ തള്ളി വിടുന്നു.

8

തന്റെ കാലുകളാൽ അവൻ വലയിൽ അയക്കപ്പെടുന്നു, ജാലത്തിന്മേൽ അവൻ താനേ നടകൊള്ളുന്നു;

9

മടമ്പിനോടു കണ്ണി പറ്റി പോകുന്നു, പാശം അവനെ ചുറ്റി പിടിക്കുന്നു.

10

ഭൂമിയിൽ അവനായി കയറും ഞെറിമേൽ കുടുക്കും മറെക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

11

ത്രാസങ്ങൾ ചുറ്റി അവനെ അരട്ടി, അവന്റെ അടിയെ പിടിച്ചു പിന്തുടരുന്നു.

12

അവന്റെ പ്രാപ്തി വിശപ്പായ്തീരുക! അവന്റെ ഭാഗത്ത് ആപത്ത് ഒരുങ്ങിനില്ക്കുന്നു.

13

അവന്റെ തോലിലേ ഞരമ്പുകളെയും അംഗങ്ങൾ തന്നെയും മരണത്തിൻ ആദ്യജാതൻ തിന്നുകളയുന്നു.

14

അവൻ ആശ്രയിച്ചത് അവന്റെ കൂടാരത്തിൽനിന്നു പറിക്കപ്പെടുന്നു, ത്രാസങ്ങളുടെ രാജാവിങ്കലേക്ക് അവനെ കടത്തുന്നു.

15

അവനില്ലാതെ പോയ കൂടാരത്തിലും (ത്രാസം) എന്നതു വസിക്കുന്നു, അവന്റെ പറമ്പിൽ ഗന്ധകം ചൊരിയപ്പെടുന്നു.

16

കീഴിൽനിന്ന് അവന്റെ വേരുകൾ ഉണങ്ങി, മീത്തൽ തളിർ വാടി പോകുന്നു.

17

അവന്റെ ഓൎമ്മ ദേശത്തിൽനിന്നു കെട്ടുപോകുന്നു, തെരുവിൽ അവനു പേർ ഇല്ലാതേയും ആകും.

18

വെളിച്ചത്തുനിന്ന് അവനെ ഇരിട്ടിലേക്ക് ഉന്തി തള്ളുന്നു, ഊഴിയിൽനിന്ന് അവനെ ആട്ടിക്കളയുന്നു.

19

തൻ ജനത്തിൽ അവനു പുത്രപൌത്രസമ്പത്തും ഇല്ല, അവന്റെ കുടിയിരിപ്പിൽ വഴുതി ശേഷിപ്പവനും ഇല്ല.

20

പടിഞ്ഞാറേയവർ അവന്റെ നാളിങ്കൽ സ്തംഭിക്കും, കിഴക്കന്മാൎക്കു ഞെട്ടൽ പിടിക്കയും ചെയ്യും.

21

അക്രമക്കാരന്റെ വാസസ്ഥലങ്ങൾക്ക് ഈ വക സംഭവിക്കും, ദേവനെ അറിഞ്ഞു കൊള്ളാത്തവന്റെ ഇടം ഇതത്രേ.

ഇയ്യോബ് ൧൯. അ. Job, XIX. 31

൧൯. അദ്ധ്യായം.

ഇയ്യോബ് സ്നേഹിതന്മാരുടെ നിഷ്ഠൂരത്തെ ആക്ഷേപിച്ചു, (൭) ആത്മദുഃഖം (൧൩) മനുഷ്യരുടെ അവിശ്വസ്തുത (൨൦) ശരീരകഷ്ടം മുതലായ സങ്കടം വൎണ്ണിച്ചിട്ടും, (൨൩) മരണത്തിൽ പിന്നേയും ദൈവം പ്രത്യക്ഷമായി തന്നെ നീതീകരിക്കും എന്ന് ഉറപ്പിച്ചതു.

എന്നതിന്ന് ഇയ്യോബ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

എത്രത്തോളം നിങ്ങൾ എൻ ദേഹിയെ വലെച്ചും മൊഴികളെ കൊണ്ട് എന്നെ ചതെച്ചും പോരും?

3

ഈ പത്തുരു നിങ്ങൾ എന്നെ അമ്പരക്കുമാറാക്കുന്നു, എനിക്കു ചിത്തവിഭ്രമം വരുത്തുവാൻ നാണിക്കാതു.

4

ഞാനോ തെറ്റി പോയി എന്നു വന്നാലും എന്നോടല്ലോ എൻ തെറ്റു പാൎക്കേ ഉള്ളു.

5

നിങ്ങൾ ഉള്ളവണ്ണം എന്നോട്ട വമ്പിച്ചു പോയാൽ എൻ കുറവിനെ തെളിയിച്ചു തരുവിൻ!

6

അല്ലയോ ദൈവം എന്നെ കുനിച്ചു വെച്ചു, തന്റെ വല എന്നെ ചുററിച്ചുകളഞ്ഞു എന്നറിഞ്ഞുകൊൾ്വിൻ!

7

കണ്ടാലും സാഹസം എന്നു ഞാൻ കൂക്കിയാലും ഉത്തരം ഇല്ല, മുറയിട്ടാലും (എനിക്കു) ന്യായം ഇല്ല.

8

ഞാൻ കടക്കാതവണ്ണം എൻ മാൎഗ്ഗത്തെ അവൻ വേലി കെട്ടിയടെച്ചു, എൻ നിരത്തുകളിന്മേൽ അവൻ ഇരുൾ ആക്കീട്ടുണ്ടു.

9

എന്മേലേ തേജസ്സിനെ അവൻ വീഴ്ത്തുകളഞ്ഞു, എൻ തലയിലേ കിരീടത്തെ നീക്കി.

10

ചുറ്റും എന്നെ തകൎത്തു ക്ഷയിപ്പിച്ചു, മരംപോലേ എൻ പ്രത്യാശയെ പൊരിച്ചുകളഞ്ഞു.

11

അവന്റെ കോപം എന്റെ നേരേ കത്തി, തൻ മാറ്റാന്മാരിൽ എന്നെ എണ്ണുന്നു.

12

അവന്റെ സമൂഹങ്ങൾ ഒക്കത്തക്ക വന്നു, എന്നെ കൊള്ളേ വഴി നികത്തി, എൻ കൂടാരത്തിന്നു ചൂഴും പാളയം ഇറങ്ങുന്നു.

13

എന്റെ സഹോദരന്മാരെയും അവൻ എന്നോട് അകറ്റി, എൻ പരിചയക്കാർ എന്നെ വിട്ടു മാറി.

14

ഉറ്റവർ കൈവെടിഞ്ഞു, പാങ്ങന്മാർ എന്നെ മറന്നു;

32 Job, XIX. ഇയ്യോബ് ൧൯. അ.

15

എന്റെ വീട്ടാരും ദാസിമാരും എന്നെ അന്യൻ എന്ന് എണ്ണുന്നു, അവരുടെ കണ്ണുകൾ്ക്കു ഞാൻ പരദേശിയായി.

16

എൻ ദാസനെ വിളിച്ചാൽ അവൻ ഉത്തരം ചൊല്ലുന്നില്ല, ഈ ൨ായികൊണ്ട് അവനോടു കെഞ്ചി യാചിക്കേണം.

17

എൻ ശ്വാസം ഭാൎയ്യെക്കു മ്ലേഛ്ശപ്രായം; എൻ ഉദരത്തിലേ മക്കളോടു ഞാൻ യാചിക്കേണം.

18

വികൃതികളും എന്നെ നിരസിക്കുന്നു. ഞാൻ എഴുനീല്ക്കട്ടേ എന്ന് ഉടനേ അവർ എന്റെ നേരേ ഉരിയാടുന്നു.

19

എൻ രഹസ്യക്കാരും എന്നെ അറെക്കുന്നു, ഞാൻ സ്നേഹിച്ചവർ എനിക്ക് എതിരായി തിരിഞ്ഞു.-

20

എൻ തോലോടും മാംസത്തോടും എന്റെ അസ്ഥികൾ പറ്റിപോയി, എൻ പല്ലുകളുടെ മോണയോടേ ഞാൻ വഴുതി പോരുന്നുള്ളു.

21

ഹാ എന്റെ സ്നേഹിതന്മാരേ, ദൈവത്തിൻ കൈ എന്നിൽ തട്ടിയതാക എന്നെ കനിഞ്ഞു കനിഞ്ഞു കൊൾ്വിൻ! [യാൽ

22

ദേവൻ എന്നപോലേ നിങ്ങളും എന്നെ നായാടി, എൻ മാംസത്താൽ തൃപ്തി വരാത്തതു എന്തു?

23

അല്ലയോ എന്റെ മൊഴികൾ എഴുതി, പുസ്തകത്തിൽ വരെച്ചു വെച്ചാൽ കൊള്ളാം!

24

ഇരിമ്പാണിയാലും ൟയത്തോടും എന്നേക്കും പാറയിൽ കൊത്തി വെച്ചു എങ്കിൽ കൊള്ളാം!

25

ഞാനോ അറിയുന്നിതു: എന്നെ വീണ്ടെടുപ്പവൻ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു, പിമ്പനായി അവൻ പൊടിമേൽ നിവിരും.

26

ഇവ അഴിച്ചിട്ടുള്ള എന്റെ തോലിൽ പിന്നേ മാംസം ഒഴികേ ഞാൻ ദൈവത്തെ ദൎശിക്കും;

27

ആയവനെ ഞാനേ എനിക്ക് (അനുകൂലൻ) എന്നു ദൎശിക്കും,എൻ കണ്ണുകൾ പരനല്ല എന്ന് (അവനെ) കാണും. (അതിന്നായി) എന്റെ ആന്തരത്തിൽ ഉൾപൂവുകൾ മാഴ്കി വാഞ്ഛിക്കുന്നു.

28

നിങ്ങളോ നാം അവനെ എങ്ങനേ നായാടും എന്നു ചൊല്ലി, കാൎയ്യത്തിന്റെ വേർ എന്നിൽ കണ്ടെത്തുവാൻ തുനിഞ്ഞാൽ,

29

വാളിന്ന് അഞ്ചികൊൾ്വിൻ! വാളിന്നു യോഗ്യമായ അകൃത്യത്തിന്നു ഓർ ഊഷ്മാവ് തട്ടും, ന്യായവിസ്താരം ഉണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞു കൊൾ്വാൻ.

ഇയ്യോബ് ൨൦. അ. Job,XX. 33

൨൦. അദ്ധ്യായം.

ചോഫർ കോപിച്ചു, (൫) ദുഷ്ടൻ ഞെളിഞ്ഞാലും നശിക്കും, (൧൨) മുറുകേ പിടിക്കുന്ന സമ്പത്തും പോയ്പോകും, (൨൧) ഭാഗ്യത്തിലും ഭയം ഹേതുവായി അവനു സുഖം ഇല്ല എന്നു തൎക്കിച്ചതു.

എന്നാറേ നയമയിലേ ചോഫർ ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

എന്നതിന്ന് എന്റേ മനോഭാവനകൾ എതിർ വാദിക്കുന്നു. എന്നതിനാലേ എന്നിൽ തത്രപ്പാട് ഉള്ളതു.

3

എനിക്ക് അപമാനമുള്ള ശാസന ഞാൻ കേൾ്ക്കേണം എങ്കിലും, എന്റേ വിവേകത്തിൽനിന്ന് ആത്മാവ് എനിക്ക് ഉത്തരം ചൊല്ലും.

4

പക്ഷേ മനുഷ്യനെ ഭൂമിമേൽ ആക്കിയ നാൾ മുതൽ അനാദിയായിട്ട് ഈ വക നീ അറിയുന്നവനോ?

5

എങ്കിലോ ദുഷ്ടരുടേ ആൎപ്പു അല്പനേരത്തേക്കേയുള്ളു, ബാഹ്യന്റേ സന്തോഷം ക്ഷണമേ നില്പു.

6

അവന്റേ ഉന്നതി വാനത്തേക്കു പൊങ്ങിയാലും മുകിലോടു തല തട്ടിയാലും,

7

അവൻ തൻ കാഷ്ഠം പോലേ എന്നേക്കും കെടും, അവനെ കണ്ടവർ എവിടേ എന്നു ചോദിക്കും.

8

കിനാവു പോലേ അവൻ പറന്നു കാണാകാത്തവനാകുന്നു, രാത്രിയിലേ ദൎശനം പോലേ ആട്ടപ്പെടും.

9

കൺ അവനെ വിലോകിച്ചിട്ടും ഇനി ആവൎത്തിക്കയില്ല, അവന്റേ സ്ഥലം പിന്നേ അവനെ നോക്കുകയും ഇല്ല.

10

അവന്റേ മക്കൾ നീചരെ പ്രസാദിപ്പിക്കും, അവന്റേ കൈ സ്വധനത്തെ മടക്കി കൊടുക്കും.

11

അവന്റേ അസ്ഥികളിൽ നിറഞ്ഞു യൌവന്യം അവനോട് ഒന്നിച്ചു പൊടിയിൽ കിടക്കും.-

12

തിന്മ അവന്റേ വായിൽ മധുരിച്ചാലും, അവൻ നാവിങ്കീഴേ അതിനെ മറെച്ചാലും,

13

അതിനെ വിടാതേ ആദരിച്ചു പോന്നു അണ്ണാക്കിൽ മുറുക്കി പിടിച്ചാലും,

14

അവന്റേ ആഹാരം കുടലുകളിൽ തന്നേ ഭേദിച്ചു, അവനുള്ളിൽ നാഗവിഷമായി തിരിയുന്നു.

34 Job, XX. ഇയ്യോബ് ൨൦. അ.

15

അവൻ വിഴുങ്ങിയ മുതലിനെ ഛൎദ്ദിക്കും, അവന്റേ വയറ്റിൽനിന്നു ദേവൻ അതിനെ നീക്കി കളയും.

16

മൂൎഖവിഷത്തെ അവൻ നുകൎന്നു, സൎപ്പനാവ് അവനെ കൊല്ലും.

17

തേനും തയിരും ഒഴുകുന്ന തോടു പുഴ നദികളെയും അവൻ ആസ്വദിക്കയില്ല.

18

പ്രയത്നിച്ചുണ്ടാക്കിയതിനെ അപൻ വിഴുങ്ങാതേ മടക്കുന്നു; ധനത്തോട് അതിൻ മാറ്റവും ഒക്കും, ഉല്ലസിപ്പാറില്ല.

19

കാരണം സാധുക്കളെ അവൻ ഉപദ്രവിച്ച് ഉപേക്ഷിച്ചു, ഭവനത്തെ കെട്ടാതേ അപഹരിച്ചുവല്ലോ.

20

അവൻ സ്വൈരത്തെ തന്റേ ഉള്ളിൽ അറിഞ്ഞില്ല, താൻ ഓമനിച്ചതിനോടും കൂടേ അവൻ വഴുതി പോരുകയില്ല.-

21

അവന്റേ ലോഭത്തിന് ആരും തെറ്റി ശേഷിക്കാത്തതിനാൽ, അവന്റേ ഭാഗ്യം നിലനില്ക്കാതു.

22

അവനു സമൃദ്ധി നിറയുമ്പോഴെക്കു ഞെരുക്കും പറ്റുന്നു, പീഡിതന്റേ കൈ എല്ലാം അവന്മേൽ വരും.

23

അവന്റേ വയറു നിറെപ്പാൻ, (ദൈവം) തൻ കോപത്തിൻ ചൂടിനെ അവന്മേൽ ചൊരിഞ്ഞു, അവന് ആഹാരമായി പെയ്യിക്കുക!

24

ഇരിമ്പിൻ കവചത്തിൽനിന്നു മണ്ടി പോയാൽ, ചെമ്പുവില്ല് അവനിൽ തറെപ്പിക്ക!

25

അവൻ ഊരിയാൽ (അമ്പു) മുതുകിൽനിന്നു പുറത്തു പോരും, അവന്റേ പിത്തത്തിങ്കന്ന് മിന്നിവരും, ഭീഷണികൾ അവന്മേൽ അതാ!

26

അവന്റേ നിധികൾ്ക്ക് എല്ലാ ഇരുളും നിക്ഷേപിച്ചു കിടക്കട്ടേ, ആരും ഊതാതേ തീ അവനെ ഭക്ഷിച്ചും അവന്റേ കൂടാരത്തിൽ ശേഷിച്ചതിനെ മേഞ്ഞും കളയട്ടേ!

27

അവന്റേ കുറ്റത്തെ സ്വൎഗ്ഗം വെളിപ്പെടുത്തും, ഭൂമി അവനോടു മറുത്തു പോകും.

28

അവന്റേ വീട്ടിലേ വസ്തു തൻ കോപദിവസത്തിൽ ഒഴുക്കി കളഞ്ഞിട്ടു യാത്രയാകുന്നു.

29

ദൈവത്തിൽനിന്ന് ദുൎമ്മനുഷ്യന് ഇതേ ഓഹരി, ദേവങ്കന്നു വാഗ്ദത്ത അവകാശം (ഇതത്രേ).

ഇയ്യോബ് ൨൧. അ. Job, XXI. 35

൨൧. അദ്ധ്യായം.

ഇയ്യോബ് സാവധാനത്തോടേ കേൾ്പാൻ യാചിച്ചു, (൬) ദേവദ്രോഹികൾ്ക്കു ഭാഗ്യവും സന്മരണവും കണ്ട പ്രകാരം വൎണ്ണിച്ചു, (൧൭) ഇതു തള്ളിക്കൂടാത്ത വാസ്ത‌വം എന്നു തെളിയിച്ചു, (൨൭) യാത്രക്കാർ നീളേ കണ്ടവകൊണ്ടും പ്രമാണിപ്പിച്ചതു.

എന്നതിനു ഇയ്യോബ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

എൻ മൊഴിയെ ഉറ്റു കേൾ്പിൻ, എന്നാൽ അത് എനിക്കു നിങ്ങളുടേ ആശ്വാസമായി ചമക!

3

എന്നെ പൊറുപ്പിൻ, ഞാനും ഉരിയാടും, എൻ ഉരിയാട്ടിൽ പിന്നേ ഇളിക്കാമല്ലോ.

4

മനുഷ്യൎക്കു തന്നേയോ എന്റേ ആവലാധി പറ്റുന്നതു? അപ്രകാരമല്ല എന്നു വന്നാൽ ചൊടിപ്പാൻ എനിക്കു സംഗതിയില്ലയോ?

5

എങ്കലേക്കു നോക്കിക്കൊണ്ടു സ്തംഭിച്ചു വായിന്മേൽ കൈ വെപ്പിൻ!

6

ഓൎക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഞെട്ടി പോകുന്നു, ത്രാസം എൻ ജഡത്തിന്നു പിടിക്കുന്നു.

7

ദുഷ്ടന്മാർ എന്തിന്നു ജീവിച്ചു മൂത്തു പ്രാപ്തി വളൎന്നു വരുന്നു?

8

അവരോട് ഒത്തവണ്ണം അവരെ സന്തതിയും അവൎക്കു മുമ്പാകേ ഉറെച്ചു അവരുടെ തൈകൾ കണ്ണുകൾ്ക്ക് മുമ്പോകേ (തഴെക്കുന്നു). [നില്ക്കുന്നു,

9

പേടി വരാത്ത സമാധാനം വീടുകളിൽ ഉണ്ടു, ദൈവത്തിന്റേ ദണ്ഡ് അവരിൽ തട്ടാതു.

10

അവരുടേ കുന്നുകാലിക്കു ഗൎഭധാരണം അലസലില്ലാതേ വായ്ക്കുന്നു, അങ്ങേ പശു പെറുന്നു, കന്നുകൾ്ക്ക് അപമൃത്യുവും ഇല്ല.

11

തങ്ങളുടേ ശിശുക്കളെ ആട്ടിങ്കൂട്ടം പോലേ അയക്കുന്നു, അവരുടേ സുതന്മാർ നൃത്തം കുനിക്കുന്നു;

12

തപ്പിട്ടയും കിന്നരവും ചേൎത്തു പാടി കുഴലൊലിയാൽ സന്തോഷിക്കുന്നു.

13

വാഴുനാൾ സുഖേന കഴിക്കയും ക്ഷണത്തിൽ പാതാളത്തേക്ക് ഇഴികയും ചെയ്യുന്നു.

14

അവരോ ദേവനോടു: ഞങ്ങളെ വിട്ടുമാറുക, നിന്റേ വഴികളുടേ അറിവു ഞങ്ങൾ്ക്കു രുചിക്കുന്നില്ല,

36 Job, XXI. ഇയ്യോബ് ൨൧. അ.

15

ഞങ്ങൾ സേവിപ്പാന്തക്കവണ്ണം സൎവ്വശക്തൻ എന്തു? അവനോട് ഇരക്കയാൽ ഞങ്ങൾ്ക്കു പ്രയോജനം എന്ത്? എന്നു പറഞ്ഞു.

16

കണ്ടാലും, അവരുടേ കൈക്കൽ അല്ല അവരുടേ സൌഖ്യം എന്നു വന്നാലും, ദുഷ്ടരുടേ അഭിപ്രായം എനിക്കു ദൂരത്തു തന്നേ!

17

ദുഷ്ടരുടേ വിളക്കു പൊലികയും അവരുടേ ആപത്ത് അവർമേൽ വരികയും അവൻ സ്വകോപത്തിൽ അവൎക്കു നോവുകളെ വിളമ്പുകയും ചെയ്യുന്നതും,

18

കാറ്റിൻ മുമ്പിലേ താളടിയോടും വിശറു കട്ടെടുക്കുന്ന ഉമിയോടും ഒത്തു ചമയുന്നതും എത്രവട്ടം?

19

അവന്റേ മക്കൾ്ക്കു ദൈവം അവന്റേ അകൃത്യത്തെ നിക്ഷേപിച്ചു വെ താൻ അറിയേണ്ടതിന്നു അവങ്കൽ അത്രേ പകരം ചെയ്യട്ടേ! [ക്കുകിലോ,

20

അവന്റേ അപായത്തെ തന്റേ കണ്ണു കാണട്ടേ! സൎവ്വശക്തന്റേ ഊഷ്മാവെ താൻ കുടിക്കട്ടേ!

21

അവന്റേ ശേഷം ഗൃഹത്തിൽ തനിക്ക് എന്തു ചിന്ത? തന്റേ മാസങ്ങളുടേ എണ്ണം തീൎന്നു പോയല്ലോ.

22

ഉന്നതന്മാൎക്കു ന്യായം വിധിക്കുന്നവനായ ദേവനെ അറിവു പഠിപ്പിക്കാമോ?

23

ഒരുവൻ ക്ഷേമത്തിന്റേ പൂൎത്തിയിൽ തന്നേ മരിക്കുന്നു, മുറ്റും നിശ്ചിന്തയും സ്വൈരവും പൂണ്ടത്രേ.

24

അവന്റേ പന്തികളിൽ പാൽ നിറയുന്നു. അവന്റേ എല്ലുകളുടേ മേദസ്സ് രസപൂൎണ്ണം തന്നേ.

25

മറ്റവൻ മനക്കൈപ്പിൽ തന്നേ മരിക്കുന്നു, നന്മകൾ ഒന്നും അനുഭവിയാതത്രേ.

26

ഒക്കത്തക്ക അവർ പൊടിയിൽ കിടക്കുന്നു, കൃമികൾ അവരുടേ മേൽ മൂടുകയും ചെയ്യുന്നു.

27

ഇതാ നിങ്ങളുടേ വിചാരങ്ങളെയും നിങ്ങൾ എന്നെ ബാധിക്കുന്ന കൌശലങ്ങളെയും ഞാൻ അറിയുന്നു.

28

നിങ്ങൾ ആകട്ടേ മഹാത്മാവിന്റേ ഗൃഹം എവിടേ? ദുഷ്ടർ കുടിപാൎത്ത കൂടാരം എവിടേ? എന്നു പറയും.

29

വഴിപോക്കരോടു നിങ്ങൾ ചോദിച്ചിട്ടില്ലയോ? അവരുടേ ചിഹ്നങ്ങളെ ബോധിക്കുന്നില്ലയോ?

30

അവയാവിതു: ആപത്തിൻ നാളിൽ ആകാത്തവന് ആദരവുണ്ടു, ക്രോധം വഴിയുന്ന നാളിൽ അവർ (മറയത്തു) കൊണ്ടുപോകപ്പെടുന്നു.

ഇയ്യോബ് ൨൨. അ. Job, XXII. 37

31

അവന്റേ നടപ്പിനെ അവന്റേ സമക്ഷത്ത് ആർ വിവരിക്കും? അവൻ (എന്തു) ചെയ്താലും പകരം കൊടുപ്പത് ആർ?

32

കല്ലറകളിലേക്ക് അവൻ കൊണ്ടുപോകപ്പെടുന്നു, സ്തൂപത്തിന്മേൽ അവൻ (ഇന്നും) മിഴിച്ചു നില്ക്കുന്നു.

33

താഴ്വരയിലേ കട്ടകൾ അവന്മേൽ പതുത്തു കിടക്കുന്നു, സകല മനുഷ്യരും അവന്റേ പിന്നാലേ എഴുന്നെള്ളുന്നു, അവനു മുമ്പേയും അനവധി (ജനം).

34

(എന്നു അവർ ചൊല്കേ) നിങ്ങൾ വൃഥാ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നത് എന്തു? നിങ്ങളുടേ എതിൎമ്മൊഴികളിൽ മോശം ശേഷിച്ചിരിക്കുന്നു (സ്പഷ്ടം).

൨൨— ൨൮: വിവാദത്തിന്റെ മൂന്നാം ഖണ്ഡം.

൨൨. അദ്ധ്യായം.

എലീഫജ് ദേവനീതിയെ ആധാരമാക്കി, ഇയ്യോബ് സാക്ഷാൽ മഹാപാപി എന്നും, (൬) ഇന്ന കുറ്റങ്ങൾ ചെയ്തവൻ എന്നും വാദിച്ചു, (൧൨) പ്രമാദത്താലേ അധികം ശിക്ഷകൾ വരായ്വാൻ ബുദ്ധി ഉപദേശിച്ചു, (൨൧) മനന്തിരിഞ്ഞു ദൈവത്തോട് ഇണങ്ങി സുഖിപ്പാൻ പ്രബോധിപ്പിച്ചതു.

എന്നാറേ തേമാന്യനായ എലീഫജ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

ദേവനു പുരുഷൻ ഉതകുമോ? ബുദ്ധിമാൻ തനിക്കേ ഉതകുന്നുള്ളു.

3

നീ നീതിമാനായാൽ സൎവ്വശക്തനു പ്രസാദമോ? നിന്റേ വഴികളെ തീരേ നന്നാക്കിയാൽ അവന് ആദായമോ?

4

നിൻ (ദേവ) ഭയം നിമിത്തമോ അവൻ നിന്നെ ശാസിച്ചു നിന്നോടു ന്യായവിധിയിൽ ചെല്ലുന്നതു?

5

നിന്റേ ആകായ്മ വലിയത് എന്നും നിന്റേ അകൃത്യങ്ങൾക്ക് അവസാനമില്ല എന്നും (സ്പഷ്ടം) അല്ലയോ?-

6

പക്ഷേ നിന്റേ സഹോദരന്മാരോടു വെറുതേ പണയം എടുക്കയോ, നഗ്നരുടേ വസ്ത്രങ്ങളെ വാരുകയോ,

7

ചടപ്പുള്ളവനെ വെള്ളം കുടിപ്പിക്കായ്കയോ, വിശന്നവനോടു അപ്പം വിലക്കയോ,

8

പിന്നേ കൈയൂക്കനു ഭൂമി ഇരിക്കട്ടേ, സാന്നിദ്ധ്യക്കാരൻ അതിൽ വസിക്കട്ടേ എന്നോ,

9

വിധവകളെ നീ വെറുങ്കൈയായി അയച്ചു വിടുകയോ, അനാഥരുടേ ഭുജങ്ങൾ ഒടിക്കപ്പെടുകയോ,

38 Job, XXII. ഇയ്യോബ് ൨൨. അ.

10

എന്നതുകൊണ്ട് നിന്റെ ചുററും കണ്ണികൾ (ആയി), പേടി പെട്ടന്നു നിന്നെ അരട്ടിയതു.

11

അല്ല, അന്ധകാരത്തെയും നിന്നെ മൂടുന്ന നീൎക്കവിച്ചലിനെയും നീ കാണുന്നില്ലയോ?

12

ദൈവം സ്വൎഗ്ഗത്തിൻ ഊൎദ്ധ്വത്തിൽ ഇല്ലയോ? നക്ഷത്രങ്ങളുടേ തല എത്ര ഉയൎന്നത് എന്നു കാണ്ക!

13

നീ പറഞ്ഞതോ: ദേവൻ എന്ത് അറിയുന്നു? കാൎമ്മുകിലത്തുനിന്ന് അവൻ ന്യായം വിധിക്കുമോ?

14

അവൻ കാണാതവണ്ണം മേഘങ്ങൾ അവനു മറുപ്രായം, സ്വൎഗ്ഗമണ്ഡലത്തിലത്രേ അവൻ നടകൊള്ളുന്നു എന്നു തന്നേ.

15

പുരാണലോകരുടേ മാൎഗ്ഗത്തെ നീ പ്രമാണിക്കുമോ? അതിൽ അതിക്രമക്കാർ സഞ്ചരിക്കയാൽ,

16

അകാലമായി തളെക്കപ്പെട്ടു, അവരുടേ അടിസ്ഥാനത്തിന്മേൽ നദി ഒഴുകിക്കളഞ്ഞു,

17

ദേവനോടു ഞങ്ങളെ വിട്ടു മാറുക എന്നും, സൎവ്വശക്തൻ തങ്ങൾ്ക്കായി എന്തു പ്രവൃത്തിക്കും എന്നും പറഞ്ഞവർ തന്നേ.

18

അവരുടേ വീടുകളെ അവൻ നന്മകൊണ്ടു നിറെച്ചിരുന്നു താനും, ദുഷ്ടരുടേ അഭിപ്രായം എനിക്കും ദൂരത്തു തന്നേ (൨൧, ൧൬)!

19

നീതിമാന്മാർ കണ്ടു സന്തോഷിക്കും. നിൎമ്മലൻ അവരെ പരിഹസിപ്പിതു:

20

അല്ലയോ നമ്മുടേ മാറ്റാൻ സന്നമായി, അവരുടേ സമ്പത്തിനെ അഗ്നി തിന്നുകളഞ്ഞു എന്നത്രേ.

21

നീയോ അവനോട് ഇണങ്ങി സന്ധിച്ചുകൊൾ്ക! എന്നതിനാലേ നിണക്കു നന്മ വരൂ.

22

അവന്റേ വായിൽനിന്നു ധൎമ്മോപദേശം അംഗീകരിക്ക! അവന്റേ മൊഴികളെ നിന്റേ ഹൃദയത്തിൽ ആക്കേണമേ!

23

സൎവ്വശക്തങ്കലേക്കു തിരിഞ്ഞാൽ നീ പണിയപ്പെടും; എന്നാൽ നിന്റേ കൂടാരങ്ങളിൽനിന്ന് അക്രമത്തെ അകറ്റുക!

24

നാണിയത്തെ പൊടിയിലും ഓഫിർ തങ്കത്തെ തോടുചരലിലും കുളക!

25

എന്നാൽ സൎവ്വശക്തൻ നിന്റേ നാണിയവും നിണക്കു വെള്ളിനിധിയും ആകും.

ഇയ്യോബ് ൨൩. അ. Job, XXIII. 39

26

അന്നു സൎവ്വശക്തനിൽ നീ രസിച്ചു, ദൈവത്തിലേക്കു മുഖത്തെ ഉയൎത്തി കൊള്ളും.

27

അവനോടു പ്രാൎത്ഥിച്ചാൽ അവൻ നിന്നെ കേൾ്ക്കും, നിന്റേ നേൎച്ചകളെ ഒപ്പിക്കാകും.

28

൨ല്ലതും നിൎണ്ണയിച്ചാൽ അതു നിണക്കു സ്ഥിരപ്പെടും, നിന്റേ വഴികളിന്മേൽ പ്രകാശം തെളങ്ങുന്നു.

29

അവ താഴോട്ടു പോകുമ്പോഴും ഉയൎച്ച എന്നു നീ ചൊല്ലും, കൺ പതുങ്ങിയവനെ അവൻ രക്ഷിക്കയും ചെയ്യും,

30

നിൎമ്മലൻ അല്ലാത്തവനെയും അവൻ (ഇങ്ങനേ) വിടുവിക്കേ, നിൻ കുരങ്ങളുടേ വെടിപ്പിനാൽ (നീ) വഴുതി പോരും.

൨൩. ൨൪. അദ്ധ്യായങ്ങൾ.

ഇയ്യോബ് ദൈവത്തിന്റേ ന്യായവിധിയെ പിന്നേയും ആശിച്ച ശേഷം, (൮) ദൈവം അസംഗതിയായിട്ട് തന്നെ തള്ളിയത് ഓൎത്തു വലഞ്ഞു,(൨൪, ൧) പീഡിപ്പിക്കുന്നവർ പീഡിതർ (൧൩) ദുൎന്നടപ്പുകാർ (൧൮) ഇവരുടേ കൎമ്മഫലം വിപരീതം എന്നും കാട്ടി ചഞ്ചലിച്ചതു.

എന്നതിന്ന് ഇയ്യോബ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

ഇന്നും കൂടേ എന്റേ ആവലാധി സങ്കടമുള്ളതു, എന്റേ മേലുള്ള കൈ എൻ ഞരക്കത്തെ ഭാരമാക്കുന്നു.

3

ഹാ ഞാൻ അവനെ അറിഞ്ഞു കണ്ടെത്തി എങ്കിൽ, തൻ ന്യായാസനം വരേ ചെന്നു എങ്കിൽ, കൊള്ളാം!

4

അവന്മുമ്പിൽ ഞാൻ ന്യായത്തെ നിരത്തി തുമ്പുകളാൽ വായി നിറെക്കയും ചെയ്യാം.

5

അവൻ ചൊല്ലുന്ന ഉത്തരമൊഴികളെ ഞാൻ അപ്പോൾ അറിഞ്ഞു, എന്നോട് അവൻ എന്തു പറവു എന്നുള്ളതു ഗ്രഹിക്കയും ആം.

6

അന്ന് അവൻ ഊക്കിൻ പെരിപ്പത്താൽ എന്നോടു വാദിക്കയോ? ഇല്ല, എന്നെയും താൻ കുറിക്കൊള്ളുമായിരുന്നു.

7

അങ്ങു അവനോടു വ്യവഹരിക്കുന്നവൻ നേരുള്ളവൻ (എന്നു തെളിയും), എൻ ന്യായാധിപതിയിൽനിന്ന് ഞാൻ എന്നേക്കും വഴുതി പോരികയും [ചെയ്യും.

8

എങ്കിലും ഞാൻ ഇതാ കിഴക്കോട്ടു പോയാൽ അവൻ ഇല്ല, പശ്ചിമത്തേക്ക് ആയാലും അവൻ തോന്നുന്നില്ല;

9

വടക്ക് അവൻ പ്രവൃത്തിച്ചാൽ ഞാൻ പിടിപെടാതു, തെക്കോട്ട് ഒതുങ്ങിയാൽ ഞാൻ കാണാതു.

40 Job, XXIV. ഇയ്യോബ് ൨൪. അ.

10

എന്നോടുള്ള വഴിയെ അവൻ അറിയുന്നു താനും, അവൻ എന്നെ ശോധിച്ചാൽ പൊന്നു പോലേ ഞാൻ പുറപ്പെട്ടു വരും.

11

അവന്റേ നടയോട് എന്റേ കാൽ ചേൎന്നു വന്നു. അവന്റേ വഴിയെ ഞാൻ വഴുതാതെ സൂക്ഷിച്ചു പോന്നു.

12

അവന്റേ അധരങ്ങളുടേ കല്പനയെ ഞാൻ വിട്ടു മാറിയില്ല, എന്റേ വെപ്പിനേക്കാൾ അവൻ വായ്മൊഴികളെ ഞാൻ സംഗ്രഹിച്ചു.

13

അവനോ അനന്യൻ തനേ, അവനെ ആർ മടക്കും! അവന്റേ മനസ്സ് ഇഛ്ശിച്ചിട്ട് അവൻ ചെയ്യുന്നു.

14

എനിക്കു നിയമിച്ചതിനെ അവൻ നിവൃത്തിക്കുന്നു, ഇവററിന്ന് ഒത്ത പലവും അവന്റേ വക്കൽ ഉണ്ടു.

15

ആകയാൽ അവന്റേ മുഖത്തിൽനിന്നു ഞാൻ മെരിണ്ടു, ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് അവങ്കൽ പേടിക്കുന്നു.

16

ദേവൻ താൻ എൻ ഹൃദയത്തെ മെലിവാക്കി, സൎവ്വശക്തൻ എന്നെ മെരിട്ടിയിരിക്കുന്നു.

17

അന്ധകാരം നിമിത്തമല്ല, തമസ്സു മൂടിയ എൻ നിമിത്തവും അല്ലല്ലോ ഞാൻ മൌനമായി നില്ക്കുന്നതു.

24, 1

സൎവ്വശക്തൻ (ന്യായവിധി) സമയങ്ങളെ വെച്ചേക്കാത്തതും അവനെ അറിയുന്നവർ തൻ ദിവസങ്ങളെ കാണാത്തതും എന്തുകൊണ്ടു?

2

അങ്ങ് അതിരുകളെ നീക്കുന്നു, മൃഗക്കൂട്ടങ്ങളെ കവൎന്നു മേച്ചുകൊള്ളുന്നു.

3

അനാഥരുടേ കഴുതയെ കൊണ്ടുപോകുന്നു, വിധവയുടേ കാളയെ പണയം എടുക്കുന്നു,

4

ദരിദ്രരെ വഴിയിൽനിന്ന് ഉന്തി തള്ളുന്നു, ദേശത്തിലേ സാധുക്കൾ ഒക്കത്തക്ക പതുങ്ങി കൊള്ളുന്നു.

5

അതാ കാട്ടുകഴുതകളെ പോലേ മരുവിൽ യാത്രയായി, എല്ലാ പ്രവൃത്തിയിലും ഇരെക്കു തേടി നടക്കുന്നു, അവൎക്കു കാടു തന്നേ ബാലരുടേ ആഹാരം (ഏകുന്നു).

6

(അന്യന്റേ) നിലത്തിൽ അവന്റേ പയിരിനെ കൊയ്കയും ദുഷ്ടന്റേ പറമ്പിൽ (കായി) എടുക്കയും,

7

ഉടൂപ്പാൻ ഇല്ലാതേ നഗ്നരായി രാപാൎക്കയും, കുളിരിൽ മൂടി എന്നി (കിടക്കയും),

8

മലകളിലേ മാരിയാൽ നനകയും, ആശ്രയസ്ഥാനം കാണാതേ പാറയെ പുണൎകയും,

ഇയ്യോബ് ൨൪. അ. Job, XXIV. 41

9

മുലയിൽനിന്ന് അനാഥനെ കവരുകയും എളിയവൻ പുതെക്കുന്നതിനെ പണയം എടുക്കയും ചെയ്യുന്നു.

10

ഇവരോ ഉടുപ്പാനില്ലാതേ നടക്കയും വിശന്നുകൊണ്ട് കറ്റ ചുമക്കയും,

11

(അന്യരുടേ) മതിലുകൾ്ക്കകത്തു നെയി പിഴികയും ചക്കു മെതിച്ചുംകൊണ്ടു ദാഹിക്കയും ആം.

12

ഊരിൽനിന്നു ചാവാളർ ഞരങ്ങുന്നു, പട്ടവരുടേ നെടുവീൎപ്പു ഉറക്കേ കൂവുന്നു, എന്നിട്ടും ദൈവം അവൎക്കു നീരസം കാട്ടുന്നില്ല.

13

അങ്ങേവർ വെളിച്ചത്തോടു മറുത്തവരിൽ കൂടി, അവന്റേ വഴികളെ തിരിയായ്കയും തൽപാതകളിൽ വസിക്കായ്കയും ചെയ്യും.

14

വെളുക്കുമ്പോൾ കുലപാതകൻ എഴുനീറ്റു ദരിദ്രനെയും എളിയവനെയും വധിക്കുന്നു, രാത്രിയിൽ അവൻ കള്ളനോട് ഒക്കും.

15

സന്ധ്യ അരുണിക്കുന്നതിനെ വ്യഭിചാരിയുടേ കണ്ണു സൂക്ഷിച്ചു, എന്നെ കണ്ണു തിരികയില്ല എന്നിട്ടു മുഖം മൂടിക്കളയുന്നു.

16

ഇരിട്ടത്തു ഭവനങ്ങളിൽ തുരന്നു കയറും, പകലത്ത് അടെച്ചിട്ടു വെളിച്ചം അറിയാതേ പാൎക്കും.

17

കാരണം ഉഷസ്സ് അവൎക്കു മരണനിഴൽ തന്നേ; മരണനിഴലിൻ ത്രാസങ്ങൾ അവർ ബോധിക്കുന്നു.

18

ഇങ്ങനേത്തവൻ വെള്ളത്തിന്മീതേ പതിരായിപോകുന്നു, ഭൂമിയിൽ അവന്റേ അവകാശത്തിന്ന് ശാപം ഉണ്ടു, വള്ളിപ്പറമ്പുകളുടേ വഴിക്ക് അവൻ തിരിപ്പാറില്ല.

19

വറണ്ട നിലത്തു ഹിമജലങ്ങളെ വെയിൽ നക്കുമ്പോലേ ആ പാപം ചെയ്തവരെ പാതാളം തന്നേ (വിഴുങ്ങും).

20

ഗൎഭപാത്രം അവനെ മറക്കും, കൃമി അവനു മധുരിക്കും, അവൻ ഇനി ഓൎക്കപ്പെടുകയില്ല, മരംപോലേ അക്രമം പൊട്ടിപ്പോകും;

21

പെറാത്ത മച്ചിയെയും ആരും സല്ക്കരിയാത്ത വിധവയെയും ഭക്ഷിച്ചവൻ.- [താങ്ങുന്നു,

22

എങ്കിലും (ദൈവം) ആയവൻ തൻ ഊക്കിനാൽ ആ കൂറ്റങ്ങളെ നീളേ ഇനി ജീവിക്കുമോ എന്ന് അഴിനിലയായ ശേഷവും അവർ നിവിരുന്നു.

42 Job,XXV. XXVI. ഇയ്യോബ് ൨൫. ൨൬.അ.

23

ഊന്നി കൊൾ്വാൻ അവൎക്കു സ്വൈരം കൊടുക്കുന്നു; അവന്റേ കണ്ണുകൾ അവരുടേ വഴികളിലേക്ക് ആകുന്നു.

24

അവർ ഉയരുന്നു, നൊടിയിടയിൽ ഇല്ലാതേ ആകുന്നു; എല്ലാവരും പോകുംപ്രകാരം ആണു ശേഖരിക്കപ്പെടുന്നു, കതിൎത്തല പോലേ വാടി പോയിട്ടത്രേ.

25

ഇങ്ങനേ അല്ല എന്നു വരികിൽ എന്നെ പൊയ്യനാക്കി, എൻ മൊഴിയെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യുന്നവൻ ആർ?

൨൫. അദ്ധ്യായം.

ബില്ദദ് ശാസിപ്പാൻ തുനിയാതേ ദൈവത്തിൻ ഔന്നത്യവും (൫) അതിശുദ്ധിയും ഓൎപ്പിക്കുന്നതു.

എന്നതിനു ശൂഹ്യനായ ബില്ദദ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

ആധിപത്യവും ഭീമതയും അവനോടത്രേ, തന്റേ ഉയൎച്ചകളിൽ സമാധാനം ഉണ്ടാക്കുന്നവൻ അവൻ താൻ.

3

അവന്റേ വ്യൂഹങ്ങൾ്ക്ക് എണ്ണം ഉണ്ടോ? ആരുടേ മേൽ അവന്റേ വെളിച്ചം ഉദിക്കാതു?

4

പിന്നേ ദേവനോടു മൎത്യൻ നീതിമാനാവത് എങ്ങനേ? സ്ത്രീപെറ്റുള്ളവൻ നിൎമ്മലീഭവിപ്പത് എങ്ങനേ?-

5

കണ്ടാലും നിലാവുപോലും കതിൎക്കുന്നത് എന്നില്ല, നക്ഷത്രങ്ങൾ്ക്ക് അവന്റേ കണ്ണുകളിൽ വെടിപ്പില്ല:

6

കൃമിമയനായ മൎത്യൻ, പുഴുവാം മനുഷ്യപുത്രൻ പിന്നേയോ?

൨൬. അദ്ധ്യായം.

ഇയ്യോബ് ഈ ഉപദേശത്തെ നിഷ്പ്രയോജനം എന്നു തള്ളി, (൫) ദൈവം ത്രിലോകത്തിൽ വിളങ്ങിക്കുന്ന ഔന്നത്യത്തെ താനും വൎണ്ണിച്ചു, (൧൪) തനിക്ക് എത്താത്ത രഹസ്യങ്ങൾ പലതും ഉണ്ടെന്ന് അനുസരിക്കുന്നതു.

എന്നതിന്ന് ഇയ്യോബ് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

ഊക്കറ്റവനു നീ എന്തു തുണെച്ചു? ശക്തിയില്ലാത്ത ഭുജത്തെ എങ്ങനേ രക്ഷിച്ചു?

ഇയ്യോബ് ൨൭. അ. Job, XXVII. 43

3

ജ്ഞാനമില്ലാത്തവന് എങ്ങനേ മന്ത്രിച്ചു, ചൈതന്യം പെരികേ അറിയിച്ചു പോൽ!

4

ആ മൊഴികളെ ആൎക്കു ബോധിപ്പിച്ചു? ആരുടേ ശ്വാസം നിന്നിൽനിന്നു പുറപ്പെട്ടു വന്നതു?

5

പ്രേതന്മാർ നടുങ്ങുന്നു, വെള്ളങ്ങൾ്ക്കു കീഴേ (ഉള്ളവരും) അവറ്റിൽ വസിക്കുന്നവരും തന്നേ.

6

പാതാളം അവന്മുമ്പിൽ നഗ്നമത്രേ, കേടിടത്തിന്നു മൂടിയില്ല.

7

ശൂന്യത്തിന്മീതേ അവൻ ധ്രുവനെ നീട്ടി,ഇല്ലായ്മമേൽ ഭൂമിയെ തൂക്കിവിടുന്നു.

8

തന്റേ മുകിലിൽ വെള്ളങ്ങളെ വരിഞ്ഞു കെട്ടി, അവറ്റിൻ കീഴേ മേഘം കീറാതാക്കി.

9

(തൻ) സിംഹാസനത്തിൻ കാഴ്ചയെ അടെച്ചു, സ്വമേഘത്താൽ അതിനെ പൊതിയുന്നു;

10

വെള്ളപ്പരപ്പിന്ന് അതിർ നിയമിച്ചു, ഇരുളോടു വെളിച്ചത്തെ തീരേ വേൎത്തിരിച്ചു;

11

വാനത്തൂണുകൾ അവൻ ശാസിക്കയാൽ, കിടുകിടുത്തു സ്തംഭിച്ചു പോകും;

12

തൻ ഊക്കിനാൽ അവൻ കടലിനെ ഇളക്കി, അതിന്റേ ഡംഭിനെ തൻ വിവേകത്താൽ തകൎക്കുന്നു.

13

അവന്റേ ഊത്തിനാൽ വാനം മനോഹരം തന്നേ; വഴുതും നാഗത്തെ (൩, ൮) അവന്റേ കൈ കത്തിത്തുളെക്കും.

14

കണ്ടാലും, ഇവ അവന്റേ വഴിയുടേ അറ്റങ്ങളത്രേ. നാം കേൾ്ക്കുന്ന വചനത്തിന്റേ ചെറു മുരുൾ്ച മാത്രം; അവന്റേ ശൌൎയ്യത്തിന്റെ ഇടിയൊലിയെ പിന്നേ ആർ ഗ്രഹിക്കും?

൨൭. ൨൮. അദ്ധ്യായങ്ങൾ.

ചോഫർ മിണ്ടാതിരിക്കുമ്പോൾ ഇയ്യോബ് തന്റേ നിൎദ്ദോഷത്വം ഉറപ്പിചിട്ടും,(൧൧ )സത്യമുള്ള ഭാഗ്യം ദുഷ്ടൎക്ക് ഇല്ല എന്നു സമ്മതിച്ചു. (൨൮, ൧) ദൌമങ്ങളെ ആരായ്വാൻ മനുഷ്യനു കഴിയുന്നു എങ്കിലും (൧൨) ദിവ്യങ്ങളോട് എത്തുവാൻ ജ്ഞാനം പോരായ്കയാൽ, (൨൩) സമസ്തം ദൈവത്തിങ്കൽ സമൎപ്പിക്കുന്ന ഭക്തി പ്രമാണം എന്നു കാട്ടി തന്നെത്താൻ പതുപ്പിച്ചതു.

ഇയ്യോബ് ആവൎത്തിച്ചു സുഭാഷിതം ഉരെച്ചു ചൊല്ലിയതു:

44 Job, XXVII. ഇയ്യോബ് ൨൭. അ.

2

എൻ ന്യായത്തെ അകറ്റിയ ദേവനും എൻ ദേഹിയെ കലക്കുന്ന സൎവ്വശക്തനും ജീവനാണ,

3

എൻ ശ്വാസം അശേഷം എന്നിലും ദേവാത്മാവ് എൻ മൂക്കിലും ഉള്ളളവും,

4

എൻ അധരങ്ങൾ അക്രമവും ചൊല്കയില്ല, എൻ നാവു കപടം ചിന്തിക്കയില്ല.

5

വീൎപ്പു മുട്ടുംവരേ നിങ്ങളെ നീതീകരിക്കുന്നത് എനിക്കു ദൂരത്തായിരിക്ക, എൻ തികവിനെ എന്നോട് വാങ്ങിക്കളവാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കയില്ല.

6

എൻ നീതിയെ ഞാൻ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു, അതിനെ വിടുകയില്ല, എൻ നാളുകളിൽ ഒന്നിനെയും എൻ ഹൃദയം നിന്ദിക്കയില്ല.

7

എന്റേ ശത്രു ദുഷ്ടനു സമനും എൻ മറുതല വക്രതുല്യനും ആകേണ്ടു.

8

ബാഹ്യൻ നേടിയാലും അവന് എന്തു പോൽ പ്രത്യാശ, ദൈവം തൽദേഹിയെ എടുക്കുമ്പോഴെക്കു?

9

അവന്റേ മേൽ ഞെരിക്കും വന്നാൽ, തൻ നിലവിളിയെ ദേവൻ കേൾ്ക്കുമോ?

10

സൎവ്വശക്തനിൽ അവൻ രസിക്കാമോ? എല്ലാ സമയത്തും ദൈവത്തെ വിളിക്കാമോ?

11

ദേവന്റേ കൈക്കുറിച്ചു ഞാൻ നിങ്ങൾ്ക്കു ഉപദേശിക്കാം, സൎവ്വശക്തനോടുള്ളവ മറെക്കാതേ കാട്ടാം.

12

ഇതാ നിങ്ങൾ എല്ലാവരും നോക്കി കണ്ടുവല്ലോ, ആ മായ വിചാരത്താൽ ഇത്ര മയങ്ങുന്നത് എന്തിന്നു?

13

ദുഷ്ടമനുഷ്യനു ദൈവത്തോടുള്ള പങ്കും ശഠന്മാൎക്കു സൎവ്വശക്തനോടു ലഭിക്കുന്ന അവകാശവും ആവിതു;

14

അവന്റേ മക്കൾ പെരുകിയാൽ വാളിന്നായേ, അവന്റേ തളിരുകൾ്ക്കു അപ്പത്തൃപ്തിയും വരാ.

15

അവന്റേ ശിഷ്ടരെ മഹാരോഗം അടക്കം ചെയ്യും, അവന്റേ വിധവമാർ കരകയും ഇല്ല.

16

വെള്ളിയെ പൂഴി പോലേ ശേഖരിച്ചാലും, മണ്ണു പോലേ ഉടുപ്പു സമ്പാദിച്ചാലും:

17

സമ്പാദിക്കട്ടേ! അതു നീതിമാൻ ഉടുക്കും, നിൎദ്ദോഷൻ വെള്ളിയെ പകുതി ചെയ്യും താനും.

18

അവൻ പാറ്റ പോലേ ഭവനം പണിയുന്നു, കാവല്ക്കാരൻ കെട്ടിയ ചാളയോട് ഒക്കും.

ഇയ്യോബ് ൨൮. അ. Job, XXVIII. 45

19

ധനവാനായി കിടക്കുന്നു, ചേൎക്കപ്പെടുകയില്ല താനും, അവൻ കണ്ണുകളെ തുറക്കുമ്പോൾ ഇല്ലാതേയായി.

20

പെരുവെള്ളം പോലേ ത്രാസങ്ങൾ അവനോട് എത്തുന്നു, രാത്രിയിൽ ചുഴലിക്കാറ്റ് അവനെ കട്ടെടുക്കുന്നു.

21

കിഴക്കങ്കാറ്റ് അവനെ പൊന്തിച്ചു പോയ്പോവാറാക്കി, അവനെ സ്വസ്ഥാനത്തിൽനിന്നു പാറ്റി കളയുന്നു.

22

(ദൈവം) ആദരിയാതേ അവനിൽ തട്ടിക്കുന്നു, അവന്റേ കൈയിൽനിന്നു മണ്ടി പോകേയുള്ളു.

23

(കണ്ടവർ) അവന്മേൽ കൈക്കൊട്ടി, അവൻ ഇരുന്നത്തിൽനിന്ന് അവനെ ചീറി ആട്ടുകയും ചെയ്യും.

28, 1

പിന്നേ വെള്ളിക്ക് വിളയിടം ഉണ്ടു, ഉരുക്കുന്ന സ്ഥലം പൊന്നിന്നുമല്ലോ;

2

മണ്ണിൽനിന്ന് ഇരിമ്പിനെ എടുക്കുന്നു, കല്ലു വാൎത്തു ചെമ്പാക്കുന്നു.

3

(മനുഷ്യൻ) ഇരിട്ടിന്ന് അതിർ ഇട്ടു, തമസ്സും മരണനിഴലും ഉള്ള കല്ലുകളെ ആവോളം സൂക്ഷ്മത്തിൽ ആരായുന്നു.

4

വഴിപോക്കരോട് അകലേ അവർ (ആഴത്തിൽ) തോടു തോണ്ടി, കാൽ ഇടാതേ മറക്കപ്പെട്ടവരായി ഞേന്നു, മൎത്യൻ കാണാതേ തൂങ്ങുന്നു.

5

ഭൂമിയാകട്ടേ (മീത്തൽ) ആഹാരം പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു, താഴേ തീയാൽ എന്ന പോലേ കീഴ്മേലായി മറിയുന്നു.

6

അതിൻ പാറകൾ തന്നേ നീലക്കല്പിന്ന് ഇടം, കനകപ്പൊടികൾ അതിന് ഉണ്ടു.

7

(അതിലേക്കു) പാതയെ കഴുക് അറിയാ, ഞാരക്കണ്ണ് അതിൻ ഒറ്റു കാണാതു.

8

ഞെളിവേറും വന്യമൃഗങ്ങൾ അതിൽ നടകൊള്ളുന്നില്ല, കേസരി അങ്ങ് എഴുന്നെള്ളുന്നില്ല.

9

വെങ്കല്ലിൽ (ആർ) കൈയിടുന്നു, വേരോടേ മലകളെ പിരിക്കുന്നു.

10

പാറകളൂടേ വെള്ളച്ചാലുകളെ വെട്ടുന്നു, ബഹുമൂല്യമായത് എല്ലാം അവന്റേ കണ്ണു കാണുന്നു.

11

നദികൾ ചോരാതവണ്ണം അവൻ അടെച്ചു കെട്ടി, ഗൂഢനിധികളെ വെളിച്ചത്തു പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു.-

46 Job, XXVIII. ഇയ്യോബ് ൨൮. അ.

12

ജ്ഞാനം എന്നതോ എവിടേ കണ്ടെത്തപ്പെടും? വിവേകത്തിന്ന് എന്തു പോൽ സ്ഥലം ഉള്ളതു?

13

അതിൻ വിലയെ മൎത്യൻ അറിയാ, ജീവികളുടേ ദേശത്തിൽ അതു കണ്ടെത്തപ്പെടുന്നതല്ല.

14

എന്നിൽ അത് ഇല്ല എന്ന് ആഴി പറയുന്നു എന്നോടില്ല എന്നു കടലും ചൊല്ലുന്നു.

15

സ്വൎണ്ണം അതിന്നു പകരം കൊടുക്കപ്പെടാതു, വെള്ളി അതിൻ വിലയായി തൂക്കപ്പെടാതു.

16

ഓഫീർ തങ്കത്താലും വിലയേറിയ ഗോമേദകനീലക്കല്ലുകളാലും അതിൻ തുക്കം സരിയാകയി

17

പൊന്നും കണ്ണാടിയും അതിനോടു സമമായി മതിക്കയില്ല, [ല്ല]. കനകപാത്രം അതിന്ന് ഈടാകയില്ല.

18

പവിഴവും പളുങ്കും ഒപ്പിക്കേണ്ടാ, ജ്ഞാനത്തിൻ ഉടമ മുത്തുകളിൽ ഏറും.

19

കൂശിലേ പുഷ്പരാശം അതിനോടു തുല്യമായ്ത്തോന്നുകയില്ല, ശുദ്ധ തങ്കം കൊണ്ടും അതു തൂക്കപ്പെടാതു.

20

പിന്നേ ജ്ഞാനം എന്നത് എവിടേനിന്നു വരുന്നു? വിവേകത്തിന്ന് എന്തു പോൽ സ്ഥലം ഉള്ളതു (൧൨)?

21

സകല ജീവന്റേ കണ്ണിന്നും അതു മറെക്കപ്പെട്ടതു, വാനത്തിലേ പക്ഷികൾ്ക്കും ഗുപ്തമത്രേ.

22

കേടിടവും മരണവും പറയുന്നിതു: അതിൻ കേൾ്വിയെ ചെവികളാൽ കേട്ടു, എന്നത്രേ.

23

ദൈവമേ അതിൻ വഴിയെ ബോധിക്കുന്നുള്ളു, അതിൻ സ്ഥലത്തെ താൻ അറിയുന്നു.

24

ഭൂമിയുടേ അറ്റങ്ങളോളം താൻ നോക്കുന്നു, വാനത്തിങ്കീഴേ ഉള്ളതെല്ലാം കാണുന്നു.

25

അവൻ കാററിന്നു ത്രാസ്സ് ഉണ്ടാക്കി, അളവിനാൽ വെള്ളങ്ങളെ നിദാനിക്കുമ്പോഴും,

26

മഴെക്കു വെപ്പു സ്ഥാപിച്ചു, മുഴക്കമാൎന്ന ഇടിയസ്ത്രത്തിന്നു വഴി ആക്കുമ്പോഴും,

27

അന്ന് അതിനെ അവൻ കണ്ടു വൎണ്ണിച്ചു, അതിനെ സ്ഥാപിച്ചു തീരേ ആരാഞ്ഞു കണ്ടു,

28

മനുഷ്യനോടു പറഞ്ഞിതു: കണ്ടാലും, കൎത്താവിൻ ഭയമേ ജ്ഞാനം, തിന്മ വിട്ടു മാറുന്നതേ വിവേകം, എന്നു തന്നേ.

ഇയ്യോബ് ൨൯. അ. Job, XXIX. 47

൨൯ —൩൧:

ഇയ്യോബ് സ്നേഹിതരെ വിട്ടു ദൈവത്തെ അഭയം പ്രാപിച്ചു തുടങ്ങിയതു.

൨൯. അദ്ധ്യായം.

വിവാദം തീൎന്ന ശേഷം ഇയ്യോബ് അലിഞ്ഞു കൊണ്ടു മുമ്പേ അനുഭവിച്ച ഭാഗ്യവും, (൧൨) സാധുരക്ഷണനീതിയും, (൨൧) അതിനാൽ സാധിച്ച ബഹുമാനവും വൎണ്ണീച്ചു, (൩൦, ൧) ഇപ്പോൾ അകപ്പെട്ട ലോകനിന്ദ, (൧൨) കഷ്ടാധിക്യം, (൨൧) ആശാഭംഗം മുതലായ സങ്കടാവസ്ഥയെ ഓൎത്തു, (൩൧, ൧) രാഗാദിമോഹം,(൧൩) സാഹസം (൨൪) ലോഭം ഭൂതസേവ തുടങ്ങിയുള്ള രഹസ്യപാപങ്ങളെയും വൎജ്ജിച്ചവനാകയാൽ, (൩൫) ദേവന്യായത്തെ അപേക്ഷിച്ചതു.

ഇയ്യോബ് ആവൎത്തിച്ചു സുഭാഷിതം ഉരെച്ചു ചൊല്ലിയതു:

2

പണ്ടേ മാസങ്ങളിൽ എന്ന പോലേ, ദൈവം എന്നെ കാക്കുന്ന നാളുകളെ പോലേ ഞാൻ ആയാൽ കൊള്ളാം!

3

അവന്റേ വിളക്ക് എൻ തലമേൽ മിന്നിയിരിക്കേ, അവന്റേ വെളിച്ചത്താൽ ഞാൻ ഇരുളൂടേ ചെല്ലുമ്പോൾ,

4

എൻ ഫലകാലത്തിൻ നാളുകളിൽ ഉള്ള പ്രകാരം തന്നേ! അന്നു ദൈവത്തിന്റേ രഹസ്യ (പരിചയം) എന്റേ കൂടാരത്തിന്മേൽ

5

സൎവ്വശക്തൻ എന്റേ അരികത്തും [ആയി. എൻ ബാലർ എന്റേ ചുറ്റും നിന്നിരിക്കേ,

6

എൻ അടികൾ തയിരിൽ കുളിക്കേ, പാറ എന്റേ വക്കൽ നെയിപ്പുഴകളെ ഒഴുക്കുമ്പോൾ തന്നേ.

7

ഞാൻ നഗരത്തേക്കു വാതിലൂടേ ചെന്നാലും, തെരുവിൽ ഇരിക്കുന്നതിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ടാലും,

8

ബാല്യക്കാർ എന്നെ കണ്ട് അടി വാങ്ങുകയും, നരയർ എഴുനീറ്റു നില്ക്കയും,

9

പ്രഭുക്കൾ മൊഴികളെ മതിയാക്കി കൈ കൊണ്ടു വായി പൊത്തുകയും,

10

ഉദാരന്മാരുടേ ശബ്ദം പതുങ്ങുകയും അവരുടേ നാവ് അണ്ണാക്കിനോടു പറ്റുകയും ചെയ്യും.

48 Job, XXIX. ഇയ്യോബ് ൨൯. അ.

11

(എന്നെ) കേട്ട ചെവി (എല്ലാം) എന്നോടു ധന്യവാദം തുടങ്ങി, കണ്ട കണ്ണും എനിക്കു സാക്ഷീകരിച്ചു സത്യം.

12

കാരണം എളിയവൻ കൂക്കിയാൽ ഞാൻ വിടുവിക്കും, തുണയില്ലാത്ത അനാഥനെ (തുണെക്കും).

13

കെട്ടുന്നവന്റേ അനുഗ്രഹം എന്മേൽ വരും, വിധവയുടേ ഹൃദയത്തെ ഞാൻ ആൎപ്പിക്കും.

14

ഞാൻ നീതി പൂണ്ടിരുന്നു, അത് എനിക്ക് അണിയായി, എൻ ന്യായം പുതെപ്പും തലപ്പാവും എന്നതിന്ന് ഒക്കും.

15

കുരുടനു ഞാൻ കണ്ണുകളും മുടന്തനു കാലുകളും ആയി;

16

ദരിദ്രൎക്കു ഞാനേ അപ്പൻ, അറിയാത്തവരുടേ വ്യവഹാരത്തെ ഞാൻ ആരാഞ്ഞു;

17

അക്രമക്കാരന്റേ എകിറുകളെ തകൎത്തു, കവൎച്ചയെ അവന്റേ പല്ലുകളിൽനിന്നു പറിച്ചെടുക്കും.

18

അന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞിതു: എന്റേ കൂടിനോടത്രേ ഞാൻ വീൎപ്പു മുട്ടിപ്പോകും, മണലോളം നാളുകളെ പെരുക്കും;

19

എൻ വേർ വെള്ളത്തിന്നു തുറന്നും, എൻ കൊമ്പുകളിൽ മഞ്ഞു രാപാൎക്കയും,

20

എൻ തേജസ്സ് എന്നോടു (നിത്യം) പുതുക്കയും, എൻ കയ്യിലേ വില്ലു തഴെക്കയും ചെയ്യും എന്നു തന്നേ.

21

അവർ എന്നെ കേട്ടു കാത്തിരുന്നു, എൻ മന്ത്രണത്തെ കുറിക്കൊണ്ടടങ്ങി;

22

എൻ വാക്കിന്റേ ശേഷം അവർ ആവൎത്തിക്കയില്ല, എൻ മൊഴി അവരുടേ മേൽ പൊഴിഞ്ഞു.

23

മഴപോലേ എനിക്കു കാത്തും പിന്മഴെക്കാംപോലേ വായ്പിളൎന്നും നിന്നു.

24

വിശ്വസിക്കാത്തവരോടു ഞാൻ ചിരികൂട്ടും, എൻ മുഖത്തിലേ വെളിച്ചം അവർ മങ്ങിക്കയും ഇല്ല.

25

അവരുടേ വഴിയെ തെരിഞ്ഞെടുത്താൽ ഞാൻ തലയായിരുന്നു, കൂട്ടത്തിൽ രാജാവെ പോലേ വസിച്ചിട്ടു, ഖേദിക്കുന്നവരെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊള്ളുംപോലേ ആയി.

ഇയ്യോബ് ൩൦. അ. Job, XXX. 49

൩൦. അദ്ധ്യായം.

1

ഇപ്പോഴോ എന്നിൽ പ്രായം കുറഞ്ഞവർ എന്നെ കൊണ്ടു ചിരിക്കുന്നു, ആയവരുടേ അപ്പന്മാരെ എൻ ആട്ടുനായ്ക്കളോട് ഉപമിപ്പാൻ ഞാൻ നി

2

അവരുടേ കൈയൂക്കും എനിക്ക് ഏതിന്നും ആകാ, [രസിച്ചു. അവർ മൂപ്പു കെട്ടു പോകുന്ന കൂട്ടർ.

3

ബുദ്ധിമുട്ടും ക്ഷുത്തും കൊണ്ട് അവർ വാടി, പണ്ടു ശൂന്യവും തരിശുമായി കിടന്നു വറണ്ട ദിക്കിൽ കടിച്ചു ചവെച്ചു,

4

പടൎപ്പുകളിൽ തുവട്ടി പറിച്ചു കരിവേലവേരുകൾ കൊണ്ട് ഉപജീവിക്കുന്നു.

5

കൂട്ടത്തിൽനിന്ന് അവരെ ആട്ടി കുള്ളരോട് എന്ന പോലേ അവരുടേ നേരേ ആൎക്കുമാറുണ്ടു.

6

കൊടു താഴ്വരകളിലും മൺകുഴി പാറഗുഹകളിലും അവർ വസിക്കേണം.

7

അങ്ങു പടൎപ്പുകളിൽ നിന്ന് അവർ ഞരങ്ങി തൂവക്കീഴിൽ ചേൎന്നു കൂടും;

8

മൂഢമക്കളും പേരില്ലാത്ത കൂട്ടരുമായി ദേശത്തിൽനിന്ന് ആട്ടിത്തള്ളപ്പെട്ടവർ.

9

ഇവൎക്കു ഞാൻ പാട്ടായി,സംസാരന്യായമായി ചമഞ്ഞു!

10

അവർ എന്നെ അറെച്ച് എന്നോട് അകലുന്നു, എന്റേ മുമ്പിൽ ഉമിനീരെ അടക്കുന്നില്ല.

11

എന്നെ താഴ്ത്തുവാൻ അവനവൻ ലഗാനെ അഴെച്ചു എന്റേ സമക്ഷത്തു തന്നേ കടിഞ്ഞാണെ വിട്ടുകളയുന്നു.

12

വലത്തോ വല്ലാത്ത കൂട്ടം എഴുനീറ്റ് എൻ കാലുകളെ ഉന്തി ആപത്തിൻ മാൎഗ്ഗങ്ങളെ എന്റേ നേരേ നിരത്തുന്നു.

13

സഹായി ഒട്ടും ഇല്ലാതേ എൻ ഞെറിയെ മറിച്ചു എൻ അധഃപതനത്തിന്നു വട്ടം കൂട്ടുന്നു.

14

(മതിൽ) നീളേ ഇടിയുമ്പോലേ അവർ എത്തി പൊടുപൊടപ്പൊട്ടുകേ തള്ളിയുരുണ്ടു വരുന്നു;

15

ത്രാസങ്ങൾ എന്നെക്കൊള്ളേ തിരിഞ്ഞു, വങ്കാറ്റു പോലേ എൻ അധികാരത്തെ ആട്ടിക്കളഞ്ഞു, എന്റേ ഭാഗ്യം മുകിൽ കണക്കേ കഴിഞ്ഞു പോയി.

50 Job, XXX. ഇയ്യോബ് ൩൦. അ.

16

ഇപ്പോൾ എൻ ആത്മാവ് എന്നകത്തു വാൎന്നു പോകുന്നു, എൻ താഴ്ചയുടേ നാളുകൾ എന്നെ പിടിപെട്ടു.

17

എൻ അസ്ഥിയെ രാത്രി തന്നേ കത്തി അഴിക്കുന്നു, എന്നെ ചവെക്കുന്ന കൂട്ടം ഉറങ്ങുന്നില്ല.

18

ഊക്കിൻ ആധിക്യത്താൽ എൻ ഉടുപ്പു അറിയാതവാറായി, കുപ്പായത്തിന്റേ വായി പോലേ, എൻ നടുവിനെ ചുറ്റുന്നു.

19

അവൻ എന്നെ ചേറ്റിൽ എറിഞ്ഞു, ഞാൻ പൊടിയോടും ചാരത്തോടും ഒത്തു ചമഞ്ഞു.

20

നിങ്കലേക്കൂ ഞാൻ കൂക്കുന്നു, നീ ഉത്തരം അരുളുന്നതും ഇല്ല; ഞാൻ ഇതാ നില്ക്കുന്നു, നീ എന്നെ കൂട്ടാക്കുന്നതും ഇല്ല.

21

നീ എനിക്കു ക്രൂരനായ്ത്തിരിഞ്ഞു തൃക്കൈയുടേ ഉരം കൊണ്ട് എന്നെ ദ്വേഷിക്കുന്നു.

22

നീ എന്നെ പൊന്തിച്ചു കാറ്റിലേക്കു തെളിച്ചു എനിക്ക് രക്ഷ എല്ലാം ഉരുകുമാറാക്കുന്നു.

23

മരണത്തേക്കും സകല ജീവികൾ്ക്കും സങ്കേതസ്ഥാനമായതിലേക്കും നീ എന്നെ നടത്തുന്നു എന്നറിയാമല്ലോ.

24

എങ്കിലും വീണാൽ കൈ നീട്ടുമല്ലോ, അനൎത്ഥത്തിൽ അകപ്പെട്ടാൽ ആൎത്തനാദം ഇല്ലയോ?

25

ഞാനോ ദുൎദ്ദിനക്കാരനെ കുറിച്ചു കരഞ്ഞു ദരിദ്രങ്കൽ മനസ്സ് അലിഞ്ഞു സത്യം.

26

എന്നതിനാൽ നന്മെക്കു കാത്തിരുന്നു, തിന്മ വന്നു താനും, വെളിച്ചത്തെ പാൎത്തിരുന്നു, തമസ്സ് എത്തുകയും ചെയ്തു.

27

എന്റേ കടലുകൾ അമരാതേ തിളെച്ചു താഴ്ചയുടേ നാളുകൾ എന്നെ മുമ്പിട്ടു.

28

ഞാൻ കറുത്തു നടക്കുന്നു, വെയിൽ കൊണ്ടല്ല താനും, ജനസഭയിൽ ആൎത്തനാദത്തോടേ എഴുനീല്ക്കുന്നു.

29

കുറുക്കന്മാൎക്കു ഞാൻ സഹോദരനും തീവിഴുങ്ങിക്കുഞ്ഞുകൾ്ക്കു ചങ്ങാതിയും ആയ്ചമഞ്ഞു.

30

എന്നിൽനിന്നു തോൽ മുളിഞ്ഞു പോയി, എന്റേ അസ്ഥികൾ കുമ്പൽ കൊണ്ട് കരിഞ്ഞു.

31

എന്റേ വീണ തൊഴിപ്പാനും എൻ കുഴൽ കരയുന്ന ശബ്ദവും ആയി പോയി.

ഇയ്യോബ് ൩൧. അ. Job, XXXI. 51

൩൧. അദ്ധ്യായം.

1

എൻ കണ്ണുകളോടു ഞാൻ നിയമത്തെ ചെയ്തിരുന്നു: കന്യകയെ ഞാൻ എങ്ങിനേ നോക്കൂ?

2

എങ്കിലും ഉയരത്തിൽനിന്ന് എനിക്കു ദൈവപങ്കും ഊൎദ്ധ്വങ്ങളിൽനിന്ന് സൎവ്വശക്തനാൽ അവകാശവും ആയത് എന്തു?

3

ആപത്ത് അക്രമക്കാരനല്ലോ ഉള്ളതു, അകൃത്യം പ്രവൃത്തിക്കുന്നവൎക്ക് അനൎത്ഥമല്ലയോ?

4

പിന്നേ എൻ വഴികളെ ദൈവം കാണ്കയും എന്റേ എല്ലാ നടകളെ എണ്ണുകയും ഇല്ലയോ?

5

ഞാൻ മായയിൽ പെരുമാറി എൻ കാൽ ചതിയിലേക്കു വിരഞ്ഞു എങ്കിലോ,

6

നീതിയുള്ള ത്രാസ്സിൽ അവൻ എന്നെ തൂക്കട്ടേ! ദൈവം എൻ തികവിനെ അറികയുമാം.

7

എന്റേ അടി വഴിയിൽനിന്നു നീങ്ങി എൻ ഹൃദയം ഈ കണ്ണുകൾ്ക്കു പിന്നേ നടന്നു എൻ കൈകളിൽ കറ പറ്റി

8

ഞാൻ വിതെച്ചതു മറ്റേവൻ തിന്നട്ടേ! [എങ്കിലോ, എൻ തളിരുകൾ വേരോടു പൊരിഞ്ഞു പോക!

9

എൻ ഹൃദയം സ്ത്രീയിൽ മയങ്ങീട്ടു ഞാൻ സഖിയുടേ ഉമ്മരത്തു പതിയിരുന്നു എങ്കിൽ,

10

എന്റേ ഭാൎയ്യ മറെറാരുവനായി അരെക്കയും മറ്റവർ അവൾ്ക്കുമേൽ കുനികയും ആവു!

11

കാരണം അതു പാതകം തന്നേ, നടുക്കൂട്ടത്തിന്നുള്ള കുറ്റം;

12

എന്റേ വരവിനെ ഒക്കയും പൊരിച്ചു, കേടിടം വരേയും തിന്നുന്നൊരു തീയായിരിക്കും.

13

എന്റേ ദാസനോ ദാസിയോ എന്നോടു വ്യവഹരിച്ചാൽ അവരുടേ ന്യായത്തെ നിരസിച്ചു എങ്കിൽ,

14

ദേവൻ എഴുനീല്ക്കുമ്പോൾ ഞാൻ എന്തു ചെയ്വു? അവൻ സന്ദൎശിക്കുമ്പോൾ എന്ത് ഉത്തരം ചൊല്വു?

15

എന്നെ ഉണ്ടാക്കിയവൻ ഉദരത്തിൽ അവനെയും ഉണ്ടാക്കി, നമ്മെ ഗൎഭപാത്രത്തിൽ നിൎമ്മിച്ചത് ഒരുവനല്ലയോ?-

52 Job, XXXI. ഇയ്യോബ് ൩൧. അ.

16

എളിയവരുടേ ആഗ്രഹത്തെ ഞാൻ മുടക്കി വിധവയുടേ കണ്ണിനെ മാഴ്കിച്ചു,

17

എൻ ക്ഷണത്തെ ഞാൻ തനിയേ തിന്നു അനാഥൻ അതിൽനിന്നു തിന്നാതിരുന്നു എങ്കിൽ;

18

ബാല്യം മുതൽ ഞാൻ അപ്പനെ പോലേ ഇവനെ വളൎത്തി അമ്മയുടേ ഉദരം മുതൽ അവളെ ഞാൻ നടത്തിവന്നുവല്ലോ.

19

കെടുന്നവനെ നിൎവ്വസ്ത്രനായും ദരിദ്രനെ പുതെപ്പില്ലാതേയും കണ്ടാൽ,

20

അവന്റേ അരകൾ എന്റെ അനുഗ്രഹിച്ചില്ല എങ്കിൽ, എൻ കുഞ്ഞാടുകളുടേ രോമത്താൽ അവനു ചുടു പിടിച്ചില്ല എങ്കിൽ,

21

നഗരവാതുക്കൽ എനിക്കു സഹായം കണ്ടതിനാൽ അനാഥന്റേ മേൽ ഞാൻ കൈ ഓങ്ങി എങ്കിൽ,

22

പിരടിയിൽനിന്ന് എൻ തോൾ വീഴുക! എൻ ഭുജം കുഴലെല്ലിൽനിന്ന് ഒടിഞ്ഞുപോക!

23

അതേ, ദിവ്യമായ ആപത്തു എനിക്കു പേടി തന്നേ; അവന്റേ ഉന്നതിയോട് എനിക്ക് ഓരാവതും ഇല്ലല്ലോ.

24

ഞാൻ സ്വൎണ്ണത്തെ എൻ പ്രത്യാശയാക്കി, തങ്കത്തോടു: നീയേ എൻ ആശ്രയം എന്നു പറഞ്ഞു എങ്കിലോ,

25

എന്റേ മുതൽ പെരുകി കൈക്കൽ ചേരുന്നതു വൎദ്ധിക്കയാൽ ഞാൻ സന്തോഷിച്ചു എങ്കിൽ;

26

വെയിൽ ഉജ്ജ്വലിക്കയാലും ചന്ദ്രൻ ചന്തത്തിൽ ഗമിക്കയാലും ഞാൻ ഇവ നോക്കി,

27

ഹൃദയം ശ്രഢമായി മയങ്ങി എന്റേ വായി കൈയെ ചുംബിച്ചു എങ്കിൽ,

28

മീത്തലേ ദേവനെ നിഷേധിക്കുന്നതാകയാൽ അതു നടുക്കൂട്ടത്തിന്നുള്ള കുറ്റം!

29

എന്റേ പകയരുടേ അധഃപതനത്താൽ സന്തോഷിച്ചു, തിന്മ അവനു തട്ടുകയാൽ ഞാൻ ഞെളിഞ്ഞു എങ്കിൽ;

30

ഞാനോ അവന്റേ പ്രാണനെ ശപിച്ചു ചോദിക്കുന്ന പാപത്തെ എന്റേ അണ്ണാക്കിന്നു സമ്മതിച്ചതും ഇല്ല.

31

എന്റേ കൂടാരത്തിലേ ജനങ്ങൾ: [യുമാറില്ലയോ? ഇവന്റേ മാംസത്താൽ തൃപ്തിവരാതേ ഒരുത്തൻ പോലും ഇല്ല എന്നു പറ

ഇയ്യോബ് ൩൨. അ. Job, XXXII. 53

32

വഴിപോക്കൻ തെരുവിൽ രാപാൎക്കയില്ല, പാന്ഥന് എൻ വാതിലിനെ ഞാൻ തുറക്കും.

33

മാനുഷപ്രകാരം എൻ കുറ്റത്തെ മടിയിൽ മറെച്ചു എൻ ദ്രോഹത്തെ ഞാൻ മൂടി എന്നോ?

34

വലിയ പുരുഷാരത്തിന്നു ഞാൻ അഞ്ചുകയും വംശങ്ങളുടേ ധിക്കാരം എന്നെ മിരട്ടുകയും ഞാൻ വാതിലൂടേ പുറപ്പെടാതേ അടങ്ങി പാൎക്കയും ചെയ്തു എന്നോ?

35

അല്ലയോ എന്നെ ചെവികൊള്ളുന്നവൻ ഉണ്ടായാൽ കൊള്ളാം! ഇതാ എന്റേ ഒപ്പു! സൎവ്വശക്തൻ എനിക്ക് ഉത്തരം അരുളുക! എന്റേ വാദി എഴുതിയ ഏടു (കാണിച്ചാലും)!

36

ആയതിനെ ഞാൻ ചുമലിൽ എടുത്തു മുടി പോലേ അണിഞ്ഞുകൊള്ളുകയും,

37

എന്റേ നടകളുടേ എണ്ണം അവനോടു വിവരിക്കയും മഹാത്മാവായിട്ട് തന്നേ അവനോടു സമീപിക്കയും ചെയ്യാം നിശ്ചയം!

38

എന്റേ നിലം എന്നെ കൊള്ളേ മുറവിളി തുടങ്ങി അതിൻ ചാലുകൾ ഒക്കത്തക്ക എന്നെ ചൊല്ലി കരഞ്ഞു എങ്കിൽ,

39

അതിൻ സാരത്തെ ഞാൻ ദ്രവ്യം കൊടാതേ ഭക്ഷിച്ചു അതിനുടയവൎക്കു ദീൎഘനിശ്വാസം വരുത്തി എങ്കിൽ,

40

കോതമ്പല്ല, മുള്ളും യവത്തിന്നു പകരം പീനാറിയും എനിക്കു വിളഞ്ഞു വരികയാവു!

ഇയ്യോബിൻ വാക്യങ്ങൾ സമാപ്തം.

൩൨– ൩൭:

എലീഹുവിന്റേ പ്രസംഗങ്ങൾ നാലും.

൩൨. ൩൩. അദ്ധ്യായങ്ങൾ.

എലീഹു എന്ന വയസ്സു കുറഞ്ഞ സ്നേഹിതൻ (൬) ദേവാത്മസഹായത്താൽ ഉരെ പ്പാൻ തുനിഞ്ഞു,(൧൧) സ്നേഹിതന്മാരെ ആക്ഷേപിച്ചു (൧൨) പക്ഷപാതം എന്നിയേ ചൊല്വാൻ നേൎന്ന ശേഷം, (൩൩, ൧) ഇയ്യോബിനെ ധൈൎയ്യപ്പെടുത്തി, (൮) ദൈവത്തിൽ ശത്രുത്വം ആരോപിച്ചതിനെ ശാസിച്ചു, (൧൩) ദേവശിക്ഷ നാശത്തിന്നല്ല രക്ഷെക്കായത്രേ. (൩൧) എന്ന് ഓൎപ്പിച്ചതു.

54 Job, XXXII. ഇയ്യോബ് ൩൨. അ.

1

ഇങ്ങനേ അവൻ തനിക്കു നീതിമാൻ എന്നു തോന്നി പോകയാൽ ആ പുരുഷന്മാർ മൂവരും ഇയ്യോബിനോട് ഉത്തരം ചൊല്ലുന്നത് മതിയാക്കി

2

യപ്പോൾ, റാം ഗോത്രത്തിൽ ബൂജ്യനായ ബരകേലിൻ പുത്രൻ എലീഹു എന്നവന്റേ കോപം ഇയ്യോബിന്റേ നേരേ ജ്വലിച്ചത് അവൻ ദേ

3

വന്മുമ്പിൽ തന്നെത്താൻ നീതീകരിക്കയാൽ തന്നേ. അവന്റേ മൂന്നു സ്നേഹിതന്മാരിലും തൻ കോപം ജ്വലിച്ചതു അവർ പ്രത്യുത്തരം കാണാ

4

ഞ്ഞിട്ടും ഇയ്യോബിനെ ദുഷ്ടീകരിക്കയാൽ തന്നേ. എന്നാറേ എലീഹു മറേറവർ പ്രായം ഏറേയുള്ള കിഴവന്മാരെന്നു വിചാരിച്ചു ഇയ്യോബിൻ വാ

5

ക്യങ്ങൾ തീരുവോളം കാത്തിരുന്നു; പിന്നേ മൂന്നു പുരുഷന്മാരുടേ വായിലും ഓര് ഉത്തരവും ഇല്ല എന്നു കണ്ടപ്പോൾ എലീഹുവിൻ കോപം ജ്വലിച്ചു.

6

ബൂജ്യനായ ബരകേലിൻ പുത്രൻ എലീഹു ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു: ഞാൻ നാളുകൾ കുറഞ്ഞവനും നിങ്ങൾ നരയരും ആകയാൽ ഞാൻ ശങ്കിച്ചു എൻ അറിവിനെ നിങ്ങളോടു വചിപ്പാൻ ഭയപ്പെട്ടു.

7

നാളുകൾ ഉരെക്കട്ടേ! [രുന്നു. ആണ്ടുകളേ പെരിപ്പം ജ്ഞാനത്തെ അറിയിക്കട്ടേ! എന്നു ഞാൻ വെച്ചി

8

എങ്കിലും ഏവൎക്കും വിവേകം കൊടുക്കുന്നതു മൎത്യനിലുള്ള ആത്മാവും സൎവ്വശക്തന്റേ ശ്വാസവും അത്രേ;

9

വയസ്സന്മാർ ജ്ഞാനികളാകുന്നതും കിഴവന്മാർ ന്യായം ബോധിക്കുന്നതും ഇല്ല പോൽ.

10

എന്നതു കൊണ്ടു എന്നെ കേൾ്ക്ക, എൻ അറിവിനെ ഞാനും വചിക്കും. എന്നു ഞാൻ പറയുന്നു.

11

നിങ്ങളുടേ വാക്കുകൾ്ക്ക് ഇതാ ഞാൻ പാൎത്തിരുന്നു, മൊഴികളെ നിങ്ങൾ ആരായുവോളം ജ്ഞാനോക്തികൾ (പൊഴിയുന്നതു) ചെവികൊണ്ടു നിന്നു.

12

ഞാൻ ഉറ്റു നിങ്ങളെ കുറിക്കൊണ്ടു; അല്ലയോ കണ്ടാലും! ഇയ്യോബിന്നു ബോധം വരുത്തുന്നവനോ ചൊല്ലുകൾ്ക്ക് ഉത്തരം കൊടുക്കുന്നവനോ നിങ്ങളിൽ ഇല്ല.

13

എന്നിട്ടു: ഞങ്ങൾ ജ്ഞാനത്തെ കണ്ടെത്തി! പുരുഷനല്ല, ദേവനേ അവനെ വെല്ലുകയുള്ളു! എന്നു നിങ്ങൾ പറവാൻ സംഗതി ഇല്ല.

14

എന്നോടല്ല അവൻ മൊഴികളെ നിരത്തി പ്രയോഗിച്ചതു, അങ്ങേ ചൊല്ലകളെക്കൊണ്ടുമല്ല ഞാൻ അവന് എതിർപറയും.

15

അവർ കൂശി ഇനി ഉത്തരം അരുളുന്നില്ല, മൊഴികൾ അവരെ വിട്ടു യാത്രയായി.

ഇയ്യോബ് ൩൩. അ. Job, XXXIII. 55

16

അവർ മിണ്ടാതേ, ഉത്തരം ഒന്നും എന്നി നില്ക്കയാൽ ഞാൻ പാൎത്തിരിക്കയോ?

17

അല്ല, എൻ പക്ഷത്തെ ഞാനും ഉത്തരം ചൊല്ലും, എൻ അറിവിനെ ഞാനും വചിക്കും.

18

കാരണം ഞാൻ മൊഴികളാൽ നിറഞ്ഞു, എൻ ഉള്ളിലേ ആത്മാവ് എന്നെ തിക്കുന്നു;

19

എൻ ഉള്ള് ഇതാ തുറക്കാത്ത വീഞ്ഞിന്ന് ഒക്കും, പുതിയ തോല്ത്തുരുത്തി പോലേ അതു പൊട്ടുമാറാകുന്നു.

20

ശ്വാസമുട്ടു തീൎപ്പാൻ ഞാൻ മിണ്ടും, അധരങ്ങൾ തുറന്ന് ഉത്തരം നല്കും.

21

ആരുടേ മുഖപക്ഷം ഞാൻ എടുക്കയും ഇല്ല, ഒരു മനുഷ്യനോടും മുഖസ്തുതി പ്രയോഗിക്കയും ഇല്ല.

22

മുഖസ്തുതി ഞാൻ ശീലിച്ചിട്ടില്ല സത്യം; എന്നെ ഉണ്ടാക്കിയവൻ ക്ഷണത്തിൽ എന്നെ എടുത്തുകളയുമാറുണ്ടല്ലോ.

൩൩. അദ്ധ്യായം.

1

എങ്കിലോ, ഇയ്യോബേ, എന്മൊഴികളെ കേട്ടു എന്റെ സകല വാക്കുകളെയും ചെവികൊണ്ടാലും!

2

ഞാൻ ഇതാ എൻ വായി തുറന്നു, എൻ അണ്ണാക്കിലേ നാവുരെക്കുന്നിതു.

3

എൻ ഹൃദയത്തിലുള്ള പരമാൎത്ഥം തന്നേ എന്റേ ചൊല്ലുകൾ, എൻ അധരങ്ങൾ അറിയുമ്പോലേ വെടിപ്പായി മൊഴിയുന്നു.

4

ദേവാത്മാവ് എന്നെ ഉണ്ടാക്കി, സൎവ്വശക്തന്റേ ശ്വാസം എന്നെ ഉയിൎപ്പിച്ചു.

5

കഴിവുണ്ടെങ്കിൽ എന്നെ മടക്കുക! എന്റേ നേരേ കോപ്പിടുക, നിലനിന്നു കൊൾ്ക!

6

കണ്ടാലും നിണക്കൊത്തവണ്ണം ഞാനും ദേവനുള്ളവൻ, ഞാനും മണ്ണിൽനിന്നു മനിയപ്പെട്ടു.

7

എന്റേ ഭീഷണി കണ്ടാലും നിന്നെ അരട്ടുകയില്ല, എന്റേ ഗൌരവം നിന്റേ മേൽ കനക്കയും ഇല്ല.

8

എൻ ചെവികളിൽ നീയോ പറഞ്ഞു, മൊഴിശബ്ദം ഞാൻ കേട്ടിതു:

56 Job, XXXIII. ഇയ്യോബ് ൩൩. അ.

9

ഞാൻ നിൎമ്മലൻ, ദ്രോഹമില്ലാത്തവൻ, രൂമയുള്ളവൻ തന്നേ, അകൃത്യം എന്നിൽ ഇല്ല.

10

അവൻ ഇതാ എന്നോടു വക്കാണങ്ങൾ കണ്ടു പിടിക്കുന്നു, എന്നെ തനിക്കു ശത്രു എന്ന് എണ്ണുന്നു (൧൩, ൨൪);

11

എൻ കാലുകളെ തോളത്തിൽ ഇട്ടു, എന്റേ സകല മാൎഗ്ഗങ്ങളെയും സൂക്ഷിക്കുന്നു (൧൩, ൨൭) എന്നു തന്നേ.

12

ഇതിങ്കൽ കണ്ടാലും നിണക്കു ന്യായം ഇല്ല എന്നു ഞാൻ ഉത്തരം ചൊല്ലാം; കാരണം മൎത്യനേക്കാൾ ദൈവം മഹാൻ തന്നേ.

13

അവൻ തന്റേ എല്ലാ കാൎയ്യങ്ങളിലും ഉത്തരം അരുളാത്തവൻ ആകയാൽ നിണക്ക് അവനോടു വ്യവഹാരങ്ങൾ എന്തിന്നു?

14

ദേവൻ ആകട്ടേ ഒന്നു രണ്ടു വിധത്തിൽ അരുളിച്ചെയ്യുന്നു, (മനുഷ്യൻ) അതു സൂക്ഷിപ്പാറില്ല താനും.

15

കിടക്കമേൽ ഉറങ്ങുകയിൽ, ജനങ്ങളിൽ സുഷുപ്തി വരുമ്പോൾ, രാത്രിദൎശനത്തേ സ്വപ്നത്തിൽ,

16

അന്ന് അവൻ ജനങ്ങളുടേ ചെവിയെ തുറന്നു വെളിപ്പെടുത്തി, അവൎക്കു ശാസനങ്ങൾ മുദ്രയിടുന്നതു,

17

ദുഷ്കൎമ്മത്തിൽനിന്നു മനുഷ്യനെ മാറ്റി പുരുഷനിൽനിന്നു ഗൎവ്വത്തെ നീക്കുവാൻ തന്നേ;

18

കഴിയിൽനിന്ന് അവന്റേ പ്രാണനെയും [ത്രേ. അസ്ത്രത്തോട് എത്തായ്വാൻ അവന്റേ ഉയിരിനെയും തെറ്റിക്കേണ്ടതിന്ന

19

പിന്നേ മെത്തയിൽ അവനെ വേദനയാലും അസ്ഥികളിൽ മാറാത്ത അങ്കത്താലും ശിക്ഷിച്ചു,

20

അവന്റേ ഉയിരിനെ അപ്പത്തിലും പ്രാണനെ രമ്യഭോജനത്തിലും മനമ്പിരിയുമാറാക്കുന്നു.

21

അവന്റേ മാംസം ഇനി കാണാതവണ്ണം ക്ഷയിക്കുന്നു, മുൻ കാണാത്ത എല്ലുകൾ പൊങ്ങി വന്നു.

22

എന്നതിനാൽ അവന്റേ ദേഹി കുഴിയോടും അവന്റേ ഉയിർ മരണദൂതരോടും സമീപിച്ചു.

23

മനുഷ്യനോടു നേർവഴിയെ അറിയിപ്പാൻ ഒരു ദൂതൻ, ആയിരത്തിൽ ഒരുവനായ ദ്വിഭാഷി തന്നേ അവനു വേണ്ടി നില്ക്കുന്നു എങ്കിൽ,

24

ദൈവവും അവനിൽ കനിഞ്ഞു; ഇവനെ കുഴിയിൽ കിഴിയാതേ വീണ്ടു ഞാൻ പ്രായശ്ചിത്തം കണ്ടെത്തി! എന്നു പറഞ്ഞാൽ, (കൊൾ്ക,

ഇയ്യോബ് ൩൪. അ. Job, XXXIV. 57

25

അവന്റേ മാംസം ബാല്യത്തിലും അധികം തെഴുക്കുന്നു, തൻ യൌവനനാളുകളിലേക്ക് അവൻ മടങ്ങുന്നു.

26

ദൈവത്തോടു യാചിക്കുന്നു, ആയവനും പ്രസാദിച്ചു അവന്റേ മുഖത്തെ (ജയ) ഘോഷം കാണിക്കയും മൎത്യനു തൻ നീതിയെ തിരിപ്പിക്കയും ചെയ്യുന്നു.

27

പിന്നേ ഇവൻ ജനങ്ങളോടു പാട്ടുന്നിതു; ഞാൻ പിഴെച്ചു നേരുള്ളതിനു കോട്ടം വരുത്തി, സരിപോലേ എനിക്കു കിട്ടീട്ടില്ല താനും.

28

കുഴിയിൽ കിഴിയായ്വാൻ അവൻ എൻ ദേഹിയെ വീണ്ടുകൊണ്ടു, എൻ ഉയിർ വെളിച്ചത്തെ നോക്കിക്കൊള്ളുന്നുവല്ലോ, എന്നു പറയും.

29

കണ്ടാലും ഇവ എല്ലാം ദേവൻ രണ്ടുമൂന്നുരു പുരുഷനോടു പ്രവൃത്തിക്കുന്നത്,

30

അവന്റേ ദേഹിയെ കുഴിയിൽനിന്നു തിരിപ്പിപ്പാനും അവൻ ജീവികളുടേ വെളിച്ചത്താൽ പ്രകാശിപ്പാനും തന്നേ.

31

ഇയ്യോബേ, കുറിക്കൊണ്ട് എന്നെ കേൾ്ക്ക! മിണ്ടായ്ക, ഞാൻ ഉരെക്കും.

32

മൊഴികൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ എതിർവാദിക്ക! പറഞ്ഞാലും! നിന്നെ നീതീകരിപ്പാൻ ഞാൻ ഇഛ്ശിക്കുന്നു.

33

അല്ലാഞ്ഞാൽ നീ എന്നെ കേട്ടുകൊൾ്ക! മിണ്ടായ്ക, ഞാൻ ജ്ഞാനത്തെ ഗ്രഹിപ്പിച്ചു തരാം.

൩൪. അദ്ധ്യായം.

വിചാരിച്ചാൽ (൫) ഇയ്യോബ് ദേവനീതിയെ തള്ളി പറഞ്ഞിട്ടും, (൧൦) സൎവ്വപാലകനും (൧൭) സൎവ്വകൎത്താവും. (൨൧) സൎവ്വജ്ഞനും ആയവൻ നീതിമാൻ തന്നേ, (൩൧) താന്തോന്നിത്വത്തിന്ന് അവൻ ഇടം കൊടാതേ (൩൪) മറുക്കുന്നവരെ അധികം ശിക്ഷിക്കും.

പിന്നേഎലീഹു ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

ജ്ഞാനികളേ, എന്റേ മൊഴികളെ കേൾ്പിൻ! അറിയുന്നോരേ, എന്നെ ചെവികൊൾ്വിൻ!

3

അണ്ണാക്കു തീൻ ആസ്വദിക്കുമ്പോലേ മൊഴികളെ ചെവി പരീക്ഷിക്കുന്നു പോൽ (൧൨, ൧൧).

58 Job, XXXIV. ഇയ്യോബ് ൩൪. അ.

4

ന്യായത്തെ മാത്രം നാം തെരിഞ്ഞെടുത്തു കൊൾ്ക, നല്ലത് ഇന്നത് എന്നു നമ്മിൽ തന്നേ അറിവൂതാക.

5

ഇയ്യോബ് ആകട്ടേ: ഞാൻ നീതിമാൻ, ദേവനോ എൻ ന്യായത്തെ അകറ്റി (൨൭, ൨);

6

എനിക്കു ന്യായം ഉണ്ടെങ്കിലും ഞാൻ കള്ളനാകേണ്ടു, ദ്രോഹം ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടും എൻ അമ്പിൻ പുണ്ണ് പൊറുക്കാതു എന്നും പറഞ്ഞതു.

7

വെള്ളംപോലേ പരിഹാസം കുടിച്ചും അകൃത്യം പ്രവൃത്തിക്കുന്നവരോട് ഒരുമിച്ചു നടന്നും,

8

ദോഷവാന്മാരോട് കൂടേ സഞ്ചരിച്ചും കൊള്ളുന്ന പുരുഷൻ ഇയ്യോബ് ഒഴികേ ആരുപോൽ?

9

പുരുഷനു ദൈവത്തോടു രഞ്ജന ഉള്ളതിനാൽ ഉപകാരം ഇല്ല എന്ന് അവൻ പറയുന്നുവല്ലോ!

10

ആകയാൽ ബോധവാന്മാരേ, എന്നെ കേൾ്പിൻ! ദേവനു ദോഷവും സൎവ്വശക്തന് അക്രമവും ദൂരത്ത് എന്നേ വേണ്ടു.

11

അവൻ മനുഷ്യന്റേ പ്രവൃത്തിയെ അവനു പകരം കൊടുക്കുന്നു, അവനവന്റേ മാൎഗ്ഗം പോലേ അവന് എത്തിക്കയും ചെയ്യും.

12

ദൈവം ദോഷം ചെയ്കയില്ല, സൎവ്വശക്തൻ ന്യായത്തെ മറിക്കയും ഇല്ല. (൮, ൩).

13

ഭൂമിയെ അവങ്കൽ ഭരമേല്പിച്ചത് ആരുപോൽ? ഊഴിയെ മുറ്റും കുറിക്കൊള്ളുന്നവനും ആർ?

14

തന്നെത്താൻ മാത്രം കുറിക്കൊണ്ടു തൻ ആത്മാവിനെയും ശ്വാസത്തെയും തങ്കലേക്കു ചേൎത്തു എങ്കിൽ,

15

സകല ജന്ധവും ഒക്കത്തക്ക വീൎപ്പു മുട്ടും, മനുഷ്യൻ പൊടിയിലേക്കു തിരികയുമാം.

16

വിവേകം ഉണ്ടെങ്കിൽ ഇതു കേൾ്ക! എൻ മൊഴികളുടേ ശബ്ദത്തെ ചെവിക്കൊണ്ടാലും!

17

ന്യായത്തെ പകെക്കുന്നവൻ ഉള്ളവണ്ണം ഭരിക്കുമോ? പക്ഷേ നീതിബലവാനെ നീ ദുഷ്ടീകരിക്കുമോ?

18

രാജാവോടു; വല്ലായ്മക്കാര! എന്നും തമ്പ്രാക്കളോടു; ദുഷ്ട! എന്നും പറയുന്നവനെ തന്നേയോ?

19

പ്രഭുക്കളുടേ മുഖപക്ഷം എടുക്കാതേയും, എല്ലാവരും തൃക്കൈകളുടേ ക്രിയയാകയാൽ നീചനേക്കാൻ ശ്രീമാനെ വിചാരിക്കാത്തേയും ഇരിക്കുന്നവനെ തന്നേയോ?

ഇയ്യോബ് ൩൪. അ. Job, XXXIV. 59

20

പെട്ടന്ന് അവർ മരിക്കുന്നു, പാതിരാക്കു തന്നേ ഒരു വംശം ഉലഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു പോകുന്നു; ശൂരനും (മനുഷ്യ) കൈകൂടാതേ നീങ്ങിപ്പോകുന്നു.

21

കാരണം അവന്റേ കണ്ണുകൾ അവനവന്റേ വഴികളുടേ മേൽ ആകുന്നു, അവരുടേ എല്ലാ നടകളെയും അവൻ കാണുന്നു.

22

അകൃത്യം പ്രവൃത്തിക്കുന്നവർ ഒളിപ്പാന്തക്ക ഇരുളും ഇല്ല, മരണനിഴലും ഇല്ല.

23

ഓർ ആളെ ദേവമുമ്പിൽ ന്യായവിസ്താരത്തിൽ നടത്തുവാൻ അവനെ ഇനി കുറിക്കൊള്ളേണ്ടതും ഇല്ല;

24

ആരായാതേ കണ്ടു അവൻ വൈഭവശാലികളെ തകൎത്തു, മറ്റേവരെ അവൎക്കു പകരം ആക്കിവെക്കുന്നു.

25

അവരുടേ വേലകളെ ബോധിക്കുന്നവനാകയാൽ രാത്രിയിൽ തന്നേ അവരെ കമിഴ്ത്തി ഞെരിക്കുന്നു.

26

കാണികൾ കൂടുന്ന സ്ഥലത്തു, ദുഷ്ടന്മാർ നില്ക്കുന്നതിൽ അവരെ ഭണ്ഡിപ്പിക്കുന്നു.

27

ഇവർ അവന്റേ പിറകിൽനിന്നു മാറി അവന്റേ എല്ലാ വഴികളെയും ഗ്രഹിക്കാതേ പോയതും,

28

എളിയവന്റേ മുറവിളിയെ അവന്റേ മുമ്പിൽ എത്തുവാനും, അവൻ സാധുക്കളുടേ ആവലാധിയെ കേൾ്പാനും അത്രേ ആയതു.

29

(ഇപ്രകാരം) അവൻ ശമിപ്പിച്ചാൽ അവനെ ആർ ദുഷ്ടീകരിക്കും? തിരുമുഖത്തെ മറെച്ചാൽ ആർ അവനെ ദൎശിക്കും? ജാതികളിലും മനുഷ്യരിലും ഒരു പോലേ (ഇങ്ങനേ വരുത്തുന്നതു),

30

ബാഹ്യരായ മനുഷ്യൎക്കും ജനവഞ്ചകൎക്കും വാഴ്ച വന്ന നാമം മുതൽ തന്നേ.

31

എങ്ങനേ എന്നാൽ: ഞാൻ അപരാധം ചെയ്യാതേ കുറ്റക്കാരനായി! എന്നും, എനിക്കു കണ്ടുകൂടാത്തതിനെ നീ എനിക്ക് ഉപദേശിക്ക!

32

ഞാൻ അകൃത്യം പ്രവൃത്തിച്ചു എങ്കിൽ ഇനി ചെയ്കയില്ല! എന്നും ദേവനോടു പറയാമോ?

33

പക്ഷേ നിനക്കു തോന്നുംപോലേ അവൻ പ്രതിക്രിയ ചെയ്യേണമോ? നീ ഭൎത്സിച്ചു; എന്നാൽ ഞാനല്ല നീ വരിക്കയും നീ എന്ത് അറിഞ്ഞാലും ചൊല്കയുമാവു!

60 Job, XXXV. ഇയ്യോബ് ൩൫. അ.

34

ബോധവാന്മാരും എന്നെ കേൾ്ക്കുന്ന ജ്ഞാനേശ്വരന്മാരും എന്നോടു പറയും:

35

ഇയ്യോബ് അറിവിനാൽ അല്ല ഉരിയാടി, അവന്റേ വാക്കുകൾ സുബോധത്തോടല്ല, എന്നത്രേ.

36

അയ്യോ ഇയ്യോബ് അതിക്രമക്കാരുടേ ചേൽ കാട്ടി എതിർവാദിക്കയാൽ സൂക്ഷ്മത്തോളം ശോധന ചെയ്യപ്പെടാക!

37

സ്വപാപത്തോട് അവൻ ദ്രോഹം കൂട്ടി, നമ്മുടേ നടുവിൽ അപഹാസം തുടങ്ങി, ദേവനു നേരേ ചൊല്ലുകളെ അധികമാക്കി പോകുന്നതു കൊണ്ടത്രേ.

൩൫. അദ്ധ്യായം.

ദേവഭക്തി നിഷ്പ്രയോജനം എന്നുള്ള വിചാരം മൌഢ്യം എന്നും, (൯) വിശ്വാസം കൂടാതേ, ദുരാശയോടേ ചഞ്ചലിച്ചു മുറയിടുന്നതും ദൈവം കേളാ എന്നും കാട്ടി, (൧൫)പിറുപിറുപ്പു വിടുവാൻ പ്രബോധിപ്പിച്ചതു.

പിന്നേ എലീഹു ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

ദേവനിലും എനിക്കു നീതി (ഏറും) എന്നു നീ ചൊല്ലിയതു ന്യായം എന്ന് എണ്ണിയോ?

3

അതു നിണക്ക് എന്ത് പ്രയോജനം എന്നും പാപം ചെയ്കയിലും ഇതിനാൽ എനിക്ക് എന്തൊരു ലാഭം എന്നും പറഞ്ഞു

4

ഞാനോ നിണക്കും [വല്ലോ! നിന്റേ കൂടയുള്ള സ്നേഹിതൎക്കും എതിർമൊഴികളെ പറഞ്ഞു തരാം:

5

വാനം നോക്കി കാണ്ക! നിണക്കെത്താത്ത ഉയരമുള്ള ഇളമുകിലുകളെ ദൎശിച്ചുകൊൾ്ക!

6

നീ പാപം ചെയ്തു എങ്കിൽ അവങ്കൽ എന്തു പിണെക്കും? നിന്റേ ദ്രോഹങ്ങൾ പെരുകുന്നു എങ്കിൽ അവന് എന്തു ചെയ്യും?

7

നീ നീതിമാനായി എങ്കിലോ അവന് എന്തു കൊടുക്കുന്നു? നിൻ കൈയിൽനിന്ന് അവൻ എന്ത് വാങ്ങും?

8

നിണക്കൊത്ത ആൾ്ക്കത്രേ നിന്റേ ദുഷ്ടതയും മനുഷ്യപുത്രനത്രേ നിൻ നീതിയും ആകുന്നതു.

9

പിന്നേ പീഡകളുടേ പെരിപ്പം ചൊല്ലി മുറവിളി ഉണ്ടു, മഹത്തുക്കളുടേ ഭുജം ചൊല്ലി ആൎത്തനാദം തുടങ്ങും സത്യം.

10

എങ്കിലും: എന്നെ സൃഷ്ടിച്ച ദൈവം എവിടേ? രാത്രിയിലും കീൎത്തനകളെ നല്കുന്നവനും,

ഇയ്യോബ് ൩൬. അ. Job, XXXVI. 61

11

ഭൂമിയിലേ മൃഗങ്ങളേക്കാർ നമ്മെ ഗ്രഹിപ്പിച്ചവനും, വാനത്തിലേ പക്ഷിയേക്കാൾ നമുക്കു ജ്ഞാനം തന്നവനും (എവിടേ)? എ[ന്നു പറയുമാറ്റില്ല (കഷ്ടം)!

12

അങ്ങ് ആകാത്തവരുടേ ഗൎവ്വം ഹേതുവായി അവർ നിലവിളിക്കുന്നു, അവൻ ഉത്തരമരുളുന്നില്ല താനും;

13

വെറുമ്മായയായുള്ളതിനെ ദേവൻ കേൾ്ക്കാതു, സൎവ്വശക്തൻ വിചാരിയാതു. [ങ്കിലോ

14

പിന്നേ: അല്ലയോ, നീ അതിനെ സൂക്ഷിക്കുന്നില്ല എന്നു നീ പറയുന്നു എ വ്യവഹാരം അവന്റേ മുമ്പിൽ കിടക്കുന്നുവല്ലോ, അവനെ കാത്തിരിക്ക!

15

ഇപ്പോഴോ അവന്റേ കോപം സന്ദൎശിക്കാതേ പോകയാൽ തിളപ്പിനെ അവൻ ഏറ്റം കരുതാത് എന്നു തോന്നും;

16

ഇയ്യോബിൻ വായി മായങ്ങളെ പരത്തുകയും അവൻ അറിവെന്നിയേ മൊഴികളെ കുന്നിക്കയും ചെയ്യുന്നു.

൩൬. ൩൭. അദ്ധ്യായങ്ങൾ.

എലീഹു ദിവ്യതുണയാൽ തേറി, (൫) ഭക്തനു ശിക്ഷയാൽ വിനയം ഏറി വന്നാൽ രക്ഷ നിശ്ചയം എന്നും, (൧൬) ഇയ്യോബ് താണു വന്നു ദൈവമാഹാത്മ്യം സ്തുതിക്കേണ്ടത് എന്നും, (൨൬) ഇടി മാരി മുതലായ ഹേമന്തവൎണ്ണനത്താൽ ദൈവജ്ഞാനം പ്രസിദ്ധമാകയാൽ (൩൭, ൧൪) ഇയ്യോബ് വ്യവഹാരം വിട്ടു ദേവശരണം പ്രാപിക്കേണം എന്നും തൎക്കിച്ചതു.

പിന്നേ എലീഹു ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

ദൈവത്തിന്നു വേണ്ടി (ഇങ്ങ്) ഇനിയും മൊഴികൾ ഉണ്ടാകയാൽ നിന്നോടു വചിപ്പാൻ അല്പം ക്ഷമിക്ക!

3

എൻ അറിവിനെ ഞാൻ ദൂരത്തുനിന്നു വാങ്ങി എൻ നിൎമ്മിതാവിന്നു നീതിയെ നല്കും.

4

എൻ മൊഴികൾ വ്യാജമല്ല നിശ്ചയം, പരമാൎത്ഥവിചാരമുള്ളവൻ നിന്നോടു (സംസാരിക്കുന്നു).

5

ദേവൻ കണ്ടാലും വൈഭവശാലി എങ്കിലും (ആരെയും) നിരസിക്കുന്നില്ല, ഹൃദയത്തിലേ ഊക്കിനാൽ വൈഭവശാലിയത്രേ.

6

ദുഷ്ടനെ അവൻ ഉയിൎപ്പിക്കയില്ല, എളിയവൎക്കു ന്യായം നടത്തിയരുളും.

62 Job, XXXVI. ഇയ്യോബ് ൩൬. അ.

7

നീതിമാനിൽനിന്നു തൃക്കണ്ണുകളെ മാറ്റാതേ [ഉയൎത്തും. സിംഹാസനത്തിലേ രാജാക്കളോട് ഒന്നിച്ചു അവനെ എന്നേക്കും ഇരുത്തി

8

ചങ്ങലകളാൽ അവർ തളെക്കപ്പെട്ടു അരിഷ്ടക്കെട്ടുകളിൽ അകപ്പെട്ടു പോയാൽ,

9

അവരുടേ പ്രവൃത്തിയെയും അവർ ഞെളിഞ്ഞു പോയ ദ്രോഹങ്ങളെയും അവരോട് അറിയിച്ചു,

10

ശിക്ഷ കൈക്കൊൾ്വാൻ അവരുടേ ചെവി തുറന്നു, അതിക്രമത്തിൽനിന്നു മടങ്ങി വരുവാനും (ബുദ്ധി) ചൊല്ലുന്നു.

11

അവർ കേട്ടു വഴിപ്പെട്ടാൽ അവരുടേ നാളുകൾ സുഖത്തിലും അവരേ ആണ്ടുകൾ മനോഹരങ്ങളിലും തീൎന്നു പോകും.

12

കേൾ്ക്കായ്കിലോ അവർ അസ്ത്രത്തോട് എത്തുകയും ബോധം എന്നിയേ വീൎപ്പു മുട്ടുകയും ചെയ്യും.

13

ബാഹ്യഹൃദയമുള്ളവർ കോപം കൂട്ടി, അവൻ കെട്ടി വെക്കയാൽ മുറവിളിക്കാതേ പാൎക്കും;

14

ബാല്യത്തിൽ അവരുടേ ദേഹിയും വേശ്യാപുരുഷരോട് അവരുടേ ഉയിരും മരിക്കും.

15

സാധുവെ അവന്റേ അരിഷ്ടത്തിൽനിന്നു വിടുവിച്ചു, ക്ലേശത്താൽ അവരുടേ ചെവിയെ തുറക്കും താനും.

16

നിന്നെയും അവൻ ഞെരിക്കത്തിൻ വായിൽനിന്നു കടത്തുന്നത് ഇടുക്ക് ഒട്ടുമില്ലാത്ത വിശാലതയിൽ തന്നേ; നെയി നിറഞ്ഞു മേശയുടേ വഴിച്ചൽ ഉണ്ടാം.

17

ദുഷ്ടന്റേ വ്യവഹാരത്താലോ നിണക്കു തൃപ്തി വന്നാൽ (നിന്റേ) വ്യവഹാരത്തോടു (ദേവ) വിധിയും തുടൎന്നു വരും.

18

ധൃഷ്ടത നിന്നെ പരിഹാസത്തിലേക്ക് ഉത്സാഹിപ്പിക്കയും പരിഹാരദ്രവ്യത്തിന്റേ സംഖ്യ നിന്നെ തെറ്റിക്കയും അരുതേ!

19

നിന്റേ ശ്രീത്വത്തെ അവൻ ബഹുമാനിക്കുമോ? ഇല്ല നാണ്യവും! എല്ലാ ഊക്കിൻ തിറങ്ങളുമില്ലല്ലോ!

20

വംശങ്ങൾ താഴോട്ടു മറഞ്ഞു പോകുന്ന രാത്രിയെയും കൊതിക്കൊല്ല!

21

അതിക്രമത്തിലേക്കു തിരിയാതിരിപ്പാൻ സൂക്ഷിച്ചുകൊൾ്ക! നീ കഷ്ടം സഹിക്കയിലും ഇതിനെ ഏറേ തെരിഞ്ഞെടുക്കുന്നുവല്ലോ!

22

ദേവനോ അതാ തൻ ഊക്കിൽ ഉന്നതപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അവനെ പോലേ ആജ്ഞാപകൻ ആർ?

ഇയ്യോബ് ൩൭. അ. Job, XXXVII. 63

23

അവനോട് അവന്റേ വഴിയെ ആർ വിസ്തരിച്ചു? നീ അക്രമം ചെയ്തു എന്ന് ആർ പറയാം?

24

ഓരോ പുരുഷന്മാർ പാടി വൎണ്ണിച്ച അവന്റേ പ്രവൃത്തിയെ കൊണ്ടാടുവാൻ നീയും ഓൎക്കുക!

25

സകല മനുഷ്യരും അതിനെ ദൎശിക്കുന്നു, മൎത്യൻ ദൂരത്തുനിന്നു നോക്കിക്കൊള്ളുന്നു.

26

കണ്ടാലും, ദൈവം ഉന്നതനും അറിയപ്പെടാത്തവനും തന്നേ, അവന്റേ വൎഷസംഖ്യ ആരാഞ്ഞു കൂടാത്തതു.

27

അവൻ നീൎത്തുള്ളികളെ വലിച്ചുകൊണ്ടാൽ അവന്റേ ആവിയായി അവ മഴയെ വാൎത്തു,

28

ഇളമുകിലുകൾ തൂകി മനുഷ്യക്കൂട്ടത്തിന്മേൽ ചൊരിയുമാറാക്കുന്നു.

29

ഹോ, മേഘം പരക്കേ വിരിയുന്നതും അവന്റേ കൂടാരം പൊടുപൊട മുഴങ്ങുന്നതും ബോധിക്കുമോ?

30

ഇതാ, തന്റേ പ്രകാശത്തെ ചുറ്റും പരത്തുന്നു, കടലിന്റേ വേരുകളെ പുതച്ചുകൊള്ളുന്നു.

31

ഇവകൊണ്ട് അവൻ ജാതികളിൽ ന്യായവിധി നടത്തുകയും അനന്തസംഘത്തിന്ന് ആഹാരം കൊടുക്കയും ചെയ്യുന്നു.

32

ഇരുക്കൈകളിലും അവൻ വെളിച്ചം നിറെച്ചുകൊണ്ട് ആക്രമിക്കുന്നവന്റേ നേരേ നിയോഗിക്കുന്നു.

33

അവന്റേ ഇടി അവന്റേ വൎത്തമാനത്തെയും കുന്നുകാലിക്കൂട്ടവും കൂടേ ഈ എഴുന്നെള്ളുന്നവനെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

1

ഇതിനാൽ എൻ ഹൃദയവും ഞെട്ടി തൻ സ്ഥലത്തുനിന്നു പാളി പോകുന്നു.

2

കേൾ്പിൻ, അവന്റേ ഇടിയുടേ നാദവും അവൻ വായിൽനിന്നു പുറപ്പെടുന്ന മരുൾ്ചയും കേൾ്പിൻ!

3

സകല വാനത്തിന്നും കീഴിൽ അവൻ അതിനെ വലിച്ചു, തൻ മിന്നലിനെ ഭൂമിയുടേ ചിറകുകളോളം അയക്കുന്നു;

4

അവന്റേ പിന്നിൽ മുഴക്കം അലറുന്നു, തൻ ഡംഭിന്റെ ശബ്ദം കൊണ്ട് അവൻ മുഴക്കുന്നു; അവന്റേ ശബ്ദം കേൾ്ക്കപ്പെടുമ്പോൾ അവ തടുക്കാവതല്ല.

64 Job, XXXVII. ഇയ്യോബ് ൩൭. അ.

5

ദേവൻ സ്വശബ്ദത്താൽ അതിശയമായി മുഴക്കുന്നു, നാം അറിയുന്നതിൽ അതിമഹത്തായി ചെയ്യുന്നു.

6

ഹിമത്തോട് അവൻ ഭൂമിമേൽ പെയ്ക എന്നു പറയും, വന്മാരിയും സ്വശക്തിയുടേ പാഴ്മഴകളും (കല്പിക്കും).

7

അവന്റേ സൃഷ്ടിയിലേ സകല മനുഷ്യരും അറിവാന്തക്കവണ്ണം അവൻ മാനുഷക്കൈ എല്ലാം തരിപ്പിക്കുന്നു.

8

അപ്പോൾ കാട്ടുമൃഗം ചോലയിൽ പതുങ്ങുന്നു, അതതിന്റേ ഗുഹകളിൽ കുടിപാൎക്കുന്നു.

9

തെക്കേ ഉള്ളറയിൽനിന്നു വിശറും വടക്കുകാറ്റുകളാൽ കുളിരും വരുന്നു.

10

ദേവശ്വാസത്താൽ വെള്ളം ഉറെച്ചു വരുന്നു, വിശാല ജലങ്ങളും തടിച്ചു പോകുന്നു.

11

മേഘത്തിൽ അവൻ നനവു ചുമത്തി തൻ മിന്നൽക്കാറിനെ ചിതറിക്കുന്നു.

12

അതും ചുററി തിരിയുന്നു, അവൻ ഊഴിമുഖത്തിന്മേൽ മനുഷ്യൎക്കു വിധിച്ചതു നടത്തുവാൻ നിൎണ്ണയിച്ചപ്രകാരമേ.

13

തൻ ദേശത്തിന്നു വേണ്ടുകിൽ വടിയായും വേണ്ടുകിൽ ദയയായും തട്ടി (വൎഷിക്കുന്നു).

14

ഇയ്യോബേ, ഇവ ചെവിക്കൊണ്ടു ദേവാത്ഭുതങ്ങളെ ഗ്രഹിച്ചുകൊൾ്ക!

15

ദൈവം അതു നടത്തുന്നതും അവന്റേ മേഘമിന്നൽ തെളങ്ങുന്നപ്രകാരവും അറിയുന്നുവോ?

16

കാറ് തൂങ്ങി നില്ക്കുന്നതും തികഞ്ഞ ബുദ്ധിമാന്റേ അതിശയങ്ങളും അറിയുന്നുവോ?

17

ഭൂമി തെക്കിൽനിന്ന് ഉഷ്ണിക്കുമ്പോൾ നിന്റേ വസ്ത്രങ്ങൾ്ക്കു ചൂടു പിടിക്കുന്നത് എങ്ങനേ?

18

വാൎത്തുണ്ടാക്കിയ ദൎപ്പണംപോലേ കേമമുള്ള ഇളമുകിൽകൊണ്ട് അവനെ പോലേ നീയും തട്ടു കെട്ടുമോ?

19

അവനോട് എന്തു പറവത് എന്നു ഞങ്ങളെ അറിവിക്ക! ഇരുട്ടു ഹേതുവായിട്ടു നമുക്കു (വാക്കുകളെ) ഒരുക്കിക്കൂടാ.

20

ഞാൻ ഉരിയാടുന്നത് അവനോടു വിവരിക്കപ്പെടുമോ? മുടിഞ്ഞു പോകേണ്ടതിന്നോ ആരാനും പറയുന്നതു?-

ഇയ്യോബ് ൩൮. അ. Job, XXXVIII. 65

21

ഇപ്പോഴോ ഇളമുകിലിന്മേൽ ഉജ്ജ്വലിക്കുന്നു എങ്കിലും പ്രകാശത്തെ ആരും കാണുന്നില്ല; കാറ്റു കടന്നു അവ വെടിപ്പാക്കുന്നു.

22

വടക്കുനിന്നു പൊന്നിനെ കൊണ്ടുവരുന്നു; ദൈവത്തിന്റേ ചുറ്റും ഭയങ്കരമായ ഓജസ്സ് ഉണ്ടു താനും.

23

സൎവ്വശക്തനെ നാം കണ്ടു പിടിക്കുന്നില്ല, ഊക്കേറിയും ഉയൎന്നും നീതിന്യായങ്ങൾ പെരുകിയും ഉള്ളവൻ കണക്കു ബോധിപ്പിക്ക ഇല്ല.

24

അതുകൊണ്ടു മനുഷ്യർ അവനെ ഭയപ്പെടുകയാവു! ഹൃദയജ്ഞാനമാണ്ടവരെ ഒക്കയും അവൻ നോക്കുന്നില്ല.

൩൮ — ൪൨: യഹോവയുടേ ഉക്തികൾ രണ്ടും.

൩൮. ൩൯. അദ്ധ്യായങ്ങൾ.

യഹോവ പ്രത്യക്ഷനായി ശാസിച്ചു, (൪) ഭൂമി (൮) സമുദ്രം (൧൨) പ്രകാശാന്ധകാരങ്ങൾ (൨൨) വാനം (൩൧) നക്ഷത്രാദികൾ (൩൯) സിംഹാദികൾ (൩൯,൫) കാട്ടുകഴുത (൧൩) തീവിഴുങ്ങി (൧൯) കുതിര (൨൬) കഴുകു മുതലായതിനെ കൊണ്ടു മനുഷ്യന് എത്താത്ത ചോദ്യം ചെയ്യുന്നതു.

യഹോവ കൊടുങ്കാററിൽനിന്ന് ഇയ്യോബിനോട് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു;

2

അറിവില്ലാത്ത മൊഴികളാൽ ഇവിടേ ആലോചനയെ ഇരിട്ടാക്കുന്നത് ആർ?

3

പുരുഷനായാൽ അരെക്കു കെട്ടിക്കൊൾ്ക! എന്നാൽ ഞാൻ നിന്നോടു ചോദിക്കും, നീ എന്നെ ഗ്രഹിപ്പിക്ക!

4

ഞാൻ ഭൂമിക്ക് അടിസ്ഥാനമിടുമ്പോൾ നീ എവിടേ ആയിരുന്നു? വിവേകബോധമുള്ളവനായാൽ കഥിക്ക!

5

നീ അറികേ അതിൻ അളവുകളെ ആർ വെച്ചു? അതിന്മേൽ അളത്തക്കയറ് ആർ വലിച്ചു?

6

അതിൻ അടികൾ ഏതിൽ കുഴിച്ചിട്ടുണ്ടു? അതിന്മൂലക്കല്ല് എറിഞ്ഞത് ആർ,

66 Job, XXXVIII. ഇയ്യോബ് ൩൮. അ.

7

ഉഷോനക്ഷത്രങ്ങൾ ഒക്കത്തക്ക ആൎത്തു ദേവപുത്രന്മാർ എല്ലാം ഘോഷിച്ചുകൊള്ളുമ്പോൾ?

8

സമുദ്രം ഗൎഭപാത്രത്തിൽനിന്ന് ഉറന്നു ചാടുമ്പോൾ ഞാൻ മേഘത്തെ അതിന്ന് ഉടുപ്പും

9

തിമിരത്തെ ജീൎണ്ണവസ്ത്രവും ആക്കി വെക്കുകയിൽ, കടലിനെ വാതിലുകളെ കൊണ്ട് അടെച്ചു വെച്ചതും ആർ?

10

അതിന്ന് അതിർ ഖണ്ഡിച്ചു ഓടാമ്പലും കതകുകളും വെച്ചത് ഞാനല്ലോ?

11

ഇത്രോടം വരാം, അധികമരുതു, [റകയും ചെയ്തു! നിന്റേ അലകളുടെ ഡംഭിന്ന് ഇവിടേ അറ്റം വെക്കും എന്നു ഞാൻ പ

12

പക്ഷേ നിന്റേ വാഴുനാളിൽ ഉഷസ്സെ കല്പിച്ചതും അരുണോദയത്തിന്നു തൻ സ്ഥലം നിൎണ്ണയിച്ചതും നീയോ?

13

അതു ഭൂമിയുടേ വിളുമ്പുകളെ പിടിച്ചിട്ടു, ദുഷ്ടന്മാർ അതിൽനിന്നു പതുങ്ങി പോവാൻ തന്നേ.

14

(ഭൂമി) മുദ്രച്ചാന്തു പോലേ മറുരൂപമായി, (പുലൎച്ച) ആടപ്പോലേ നിറന്നു നില്ക്കുന്നു.

15

ദുഷ്ടന്മാൎക്കോ വെളിച്ചം മുടങ്ങി, ഓങ്ങിയ ഭുജം ഒടിഞ്ഞു പോകുന്നു.

16

കടൽചുഴികളോളം നീ എത്തിയോ? ആഴിയുടേ അടിമേൽ നടന്നുവോ?

17

ചാവിൻ വാതിലുകൾ നിണക്കായി തുറന്നുവോ? മരണനിഴലിൻ പടികളെ കണ്ടുവോ?

18

ഭൂമിയുടേ അകലങ്ങൾവരേ നീ കരുതുന്നുവോ? ഇതെല്ലാം അറിഞ്ഞാൽ കഥിക്ക!

19

പ്രകാശം കുടിപാൎക്കുന്ന വഴി എവിടേ പോൽ? അന്ധകാരത്തിന്നും സ്ഥലം എവിടേ?

20

(പ്രകാശത്തെ) തൻ അതിരോളം കൊണ്ടുപോയി, അതിൻ ഭവനഞെറികളെ നീ ഗ്രഹിക്കുന്നവനല്ലോ!

21

നീ അറിയുന്നുവല്ലോ, അന്നു നീ ജനിച്ചിരുന്നു, നിൻ വാഴനാളുകളുടേ എണ്ണം സാക്ഷാൽ അത്യന്തം!

22

ഹിമഭണ്ഡാരത്തോളം നീ ചെന്നുവോ? കന്മഴനിധികളെ കണ്ടുവോ?

ഇയ്യോബ് ൩൮. അ. Job, XXXVIII. 67

23

ഞെരിക്കക്കാലത്തിന്ന് അടലും പോരും ഉള്ള നാൾ്ക്കു ഞാൻ സംഗ്രഹിച്ചവ തന്നേ?

24

വെളിച്ചം വിഭാഗിച്ചു പോകുന്നതും കിഴക്കങ്കാറ്റു ഭൂമിമേൽ വ്യാപിക്കുന്ന വഴിയും എവിടേ?

25

വന്മാരിക്കു തോടുകളെ വെട്ടി മിന്നൽപിണരിന്നു വഴി കാട്ടിയത് ആർ?

26

ആളില്ലാത്ത ദേശത്തിൽ മനുഷ്യൻ കാണാത്ത മരുവിൽ പെയ്വാനും,

27

ശൂന്യ പാഴ്നിലത്തിന്ന് തൃപ്തി വരുത്തി പൈമ്പുല്ലു മുളെപ്പിപ്പാനും തന്നേ?

28

മഴെക്ക് അപ്പൻ ഉണ്ടോ? മഞ്ഞിന്തുള്ളികളെ ജനിപ്പിച്ചത് ആർ?

29

ഉറെച്ച ചെള്ളം ആരുടേ ഉദരത്തിൽനിന്നു പുറപ്പെട്ടു? വാനത്തിൻ നീഹാരത്തെ ആർ പെറ്റു?

30

കല്ലു പോലേ വെള്ളങ്ങൾ ഒറ്റിപ്പോകുന്നു, ആഴിയുടേ മുഖം സ്ഥിരമായി പറ്റി നില്ക്കുന്നു!

31

കാൎത്തികയുടേ ബന്ധനങ്ങളെ നീ മുറുക്കുമോ? തിരുവാതിര മൂൎഖന്റേ വിലങ്ങുകളെ അഴിക്കുമോ?

32

ഉത്തര കിരീടത്തെ തൽകാലത്തു നീ പുറപ്പെടുവിക്കയോ? സപ്തൎഷിയെ ശിശുക്കളുമായി നടത്തുകയോ?

33

വാനത്തിന്റേ വെപ്പുകളെ അറിഞ്ഞുവോ? അതിന്റേ പ്രാധാന്യത്തെ നീ ഭൂമിയിൽ നിൎണ്ണയിക്കുമോ?

34

മുകിലോടു നീ ശബ്ദം ഉയൎത്തി നീൎക്കവിച്ചലിനെ നിന്നെ മൂടുമാറാക്കുമോ?

35

നീ മിന്നലുകളെ അയച്ചിട്ട് അവ ചെന്നു, ഞങ്ങൾ ഇതാ എന്നു നിന്നോടു പറയുമോ?

36

വാനഗൂഢങ്ങളിൽ ആർ ജ്ഞാനം വെച്ചു, ധൂമകേതുവിൽ വിവേകം ഇട്ടു?

37

ജ്ഞാനത്തോടേ ഇളമുകിലിനെ എണ്ണുന്നതും വാനത്തുരുത്തികളെ ഒഴിക്കുന്നതും ആർ,

38

പൊടി വാൎത്തുപണിപോലേ കൂടി മണ്കട്ടകൾ തമ്മിൽ പറ്റി പോവാൻ തന്നേ?

68 Job, XXXIX. ഇയ്യോബ് ൩൯. അ.

൩൯. അദ്ധ്യായം.

39

സിംഹിയുടേ ഇരപോലേ നീയും വേട്ടയാടുമോ? ചെറുകോളരികളുടേ കൊതിക്കു നീ തൃപ്തി വരുത്തുമോ?

40

അവ ഗുഹകളിൽ ഒതുങ്ങി വള്ളിക്കെട്ടിൽ പതിയിരിക്കുമ്പോഴെക്കു?

41

കാക്കയുടേ കുഞ്ഞുകൾ ദേവനോടു മുറവിളിച്ചു തീനില്ലാതേ ഉഴലുമ്പോൾ അതിനു പിടിപ്പാൻ ഒരുക്കുന്നത് ആർ?

39, 1

പാറയാടുകൾ പെറുന്ന സമയം അറിയാമോ? മാനുകളുടേ ഈറ്റുനോവിനെ കരുതുന്നുവോ?

2

അവ ഗൎഭം തികയുന്ന മാസങ്ങളെ എണ്ണുന്നുവോ? പെറുന്ന സമയത്തെ ഗ്രഹിച്ചുവോ?

3

അവ കുനിഞ്ഞു കുട്ടികളെ പ്രസവിക്കുന്നു, നോവുകളെ (ക്ഷണത്തിൽ) ഒഴിച്ചുകളയുന്നു.

4

അവറ്റിൻ മക്കളോ തടിച്ചു വയലിൽ തന്നേ വളൎന്നു, പുറപ്പെട്ടു അവയടുക്കേ തിരികേ ചേരാതേ പോകയും ചെയ്യും.

5

കാട്ടുകഴുതയെ തന്റേടത്തിൽ അയച്ചത് ആർ? വനഖരത്തിന്റേ കെട്ടുകളെ അഴിച്ചത് ആർ?

6

അതിനു ഞാൻ പാഴ്ഭൂമിയെ ഭവനവും ഉയൎന്നിലത്തെ കുടിയിരിപ്പും ആക്കി,

7

പട്ടണത്തിലേ ആരവാരത്തെക്കൊണ്ട് ആയതു ചിരിക്കും, തെളിക്കുന്നവന്റേ കൂറ്റുകൾ കേളാതു.

8

മലകളുടേമേൽ ഒറ്റുനോക്കിപ്പിടിച്ചത് അതിന്റേ ഭക്ഷ്യം, പച്ചയായതിനെ എല്ലാം അതു തിരയുന്നു.

9

കാട്ടി നിന്നെ സേവിപ്പാൻ ഇഛ്ശിക്കുമോ? നിന്റേ തൊഴുത്തിൽ രാപാൎക്കുമോ?

10

കാട്ടിയെ നീ കയറുകൊണ്ടു ഉഴച്ചാലിനോടു മുറുക്കുമോ? നിന്നെ അനുസരിച്ചിട്ട് അതു കുണ്ടുകളെ നിരത്തുമോ?

11

അതിൻ ഊക്കു പെരികയാൽ നീ അതിൽ തേറി, നിന്റേ പ്രയത്നത്തെ ഏല്പിച്ചു വിടുമോ?

ഇയ്യോബ് ൩൯. അ. Job, XXXIX. 69

12

നിന്റേ വിത്തിനെ അതു (വീട്ടിൽ) കൊണ്ടുവന്നു കളത്തിൽനിന്നുള്ളതു കൂട്ടും എന്നു വിശ്വസിക്കുമോ?

13

തീവിഴുങ്ങികളുടേ ചിറക് ഉല്ലസിച്ചു വീശുന്നു, ആ തൂവലും ഇറകും വാത്സല്യം പൂണ്ടതോ?

14

അല്ല, തൻ മുട്ടകളെ ഭൂമിയിൽ ഏല്പിച്ചു, പൊടിയിൽ ചൂടു പിടിപ്പാൻ വിടുന്നു;

15

കാൽ അവറ്റെ ചതെക്കും, കാട്ടുമൃഗങ്ങൾ തകൎക്കും എന്നതു മറക്കുന്നു.

16

തനിക്കല്ല എന്നതു പോലേ തൻ കുഞ്ഞുകളിൽ കാഠിന്യം ഭാവിച്ചു,പ്രയത്നം പഴുതിൽ ആയാലും ചിന്തയില്ലാതിരിക്കുന്നു.

17

കാരണം ദൈവം അതിനെ ജ്ഞാനം മറപ്പിച്ചു, വിവേകത്തിൽ ഒരു പങ്കും കൊടുക്കാതിരുന്നു.

18

മേൽപ്പെട്ടു ശ്രമിക്കുംപോഴെക്കോ കുതിരയെയും അതിൽ ഏറിയിരിക്കുന്നവനെയും പരിഹസിക്കുന്നു.

19

കുതിരെക്കു ശൌൎയ്യം നല്കി അതിൻ കഴുത്തിന്നു മിന്നുമ്മുടി അണിയിക്കുന്നതു നീയോ?

20

തുള്ളനെ പോലേ അതിനെ നീ ചാടിച്ചു, ഹുങ്കാരപ്രതാപത്താൽ ഭീഷണി പരത്തുന്നുവോ?

21

താഴ്വരയിൽ ചുര മാന്തി ഊക്കിൽ ആനന്ദിച്ചു സന്നാഹത്തെക്കൊള്ളേ പുറപ്പെടുന്നു;

22

പേടിക്കു കൂശാതേ ചിരിക്കുന്നു, വാളിൻ മുമ്പിൽനിന്നു പിൻമാറുന്നതും ഇല്ല.

23

പൂണി അതിന്മേൽ ചിലമ്പുന്നു, കുന്തചവളങ്ങളുടേ മിന്നൽ (തെളങ്ങുന്നു).

24

ആരവമുഴക്കത്തിൽ അതു നിലത്തെ പരുകി (ഓടുന്നു), കാഹള നാദമായാൽ ആശ്വാസമില്ല.

25

കാഹളം കേട്ടാൽ ഹാ ഹാ എന്നിരുന്നു, പ്രഭുക്കളുടേ വിളിമുഴക്കവും ഘോഷവുമായി പോരിനെ ദൂരത്തുനിന്നു മണക്കുന്നു.

26

മലങ്കുരികിൽ പാറി പോയി തെക്കോട്ടു ചിറകുകളെ വിടൎക്കുന്നതു നിന്റേ ബുദ്ധിയാലോ?

27

നിന്റേ കല്പനെക്കോ കഴുക് ഉയൎന്നു തൻ കൂട് ഉന്നതത്തിൽ കെട്ടുന്നതു?

70 Job, XL. ഇയ്യോബ് ൪൦. അ.

28

അതു പാറയിൽ കുടിയിരുന്നു രാപാൎക്കുന്നു, ശൈലശിഖരത്തിന്നും ദുൎഗ്ഗത്തിന്നും മീതേ തന്നേ.

29

അവിടേനിന്ന് ഇരയെ ഒറ്റു പാൎത്തു ദൂരത്തേക്കു കണ്ണുകൾ നോക്കുന്നു.

30

അതിൻ കുഞ്ഞുകൾ ചോര നക്കും, പട്ടവർ എവിടേ അവിടേ താൻ.

൪൦. ൪൧. അദ്ധ്യായങ്ങൾ.

ഇയ്യോബ് വ്യവഹാരം ഉപേക്ഷിച്ചു തന്നെത്താൻ താഴ്ത്തിയാറേ, (൬) യഹോവ തന്റേ നീതിയെ നിഷ്കൎഷിച്ചു കാത്തു, (൧൫) നദീഹയം അതിബലത്തോടു കൂടേ പോരിന്നു കൊള്ളാത്തതും, (൪൧, ൧) നക്രം ബലവും ശൂരതയും ഒത്തിരിക്കുന്നതും വിചാരിച്ചാൽ, (൮) സ്രഷ്ടാവോടു പോർ അകാൎയ്യം എന്നു കാട്ടിയ ശേഷവും (൧൨) നക്രവൎണ്ണനം.

പിന്നേ യഹോവ ഇയ്യോബിനോട് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

ശാസിക്കുന്നവൻ സൎവ്വശക്തനോടു വാദിക്കുമോ? ദൈവത്തെ ആക്ഷേപിക്കുന്നവൻ ഇപ്പോൾ ഉത്തരം തരിക!

എന്നതിന്ന് ഇയ്യോബ് യഹോവയോട് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

4

ഇതാ ഞാൻ ഏറ്റം നിസ്സാരൻ, എന്ത് എതിർചൊല്വു? ഞാൻ വായ്മേൽ കൈ വെച്ചിരിക്കുന്നു.

5

ഒന്നു ഞാൻ ഉരിയാടി, ഉത്തരം തരികയില്ല താനും; രണ്ടും (മിണ്ടി) ഇനി ചെയ്കയില്ല താനും!

എന്നാറേ യഹോവ കൊടുങ്കാററിൽനിന്ന് ഇയ്യോബിനോടു ഉത്തരം ചൊല്ലിയ [തു:

7

പുരുഷനായാൽ അരെക്കു കെട്ടിക്കൊൾ്ക! ഞാൻ നിന്നോടു ചോദിക്കും, നീ എന്നെ ഗ്രഹിപ്പിക്ക (൩൮, ൩)!

8

എന്റേ ന്യായത്തെ നീ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യുമോ? പക്ഷേ നീ നീതിമാനെന്നു വരുവാൻ എന്നെ ദുഷ്ടീകരിക്കുമോ?

9

സാക്ഷാൽ ദേവനെ പോലേ നിണക്കു ഭുജം ഉണ്ടു! അവന്റേ ഇടിക്ക് ഒത്തവണ്ണം നീ മുഴക്കും!

10

അല്ലയോ ഡംഭവും ഔന്നത്യവും കൊണ്ട് അണിഞ്ഞു പ്രതാപവും പ്രഭയും ഉടുത്തുകൊൾ്ക (സങ്കീ. ൧൦൪, ൧)!

ഇയ്യോബ് ൪൧. അ. Job, XLI. 71

11

നിന്റേ കോപച്ചീറ്റം പകരുക! ഡംഭുള്ളത് ഒക്കയും നോക്കിക്കൊണ്ട് താഴ്ത്തിവെക്ക!

12

ഡംഭുള്ളത് ഒക്കയും നോക്കിക്കൊണ്ട് അമൎക്ക! ദുഷ്ടന്മാരെ അവരുടേ സ്ഥലത്തു തന്നേ നുറുക്കുക!

13

അവരെ ഒക്കത്തക്ക പൊടിയിൽ മറെക്ക! അവരുടേ മുഖങ്ങളെ മറവുകൊണ്ടു കെട്ടിവെക്ക!

14

എന്നാൽ നിന്റേ വലങ്കൈ നിണക്ക് രക്ഷ ഉണ്ടാക്കുന്നു, എന്നു ഞാനും നിന്നെ വാഴ്ത്തും.

15

അല്ലയോ ഞാൻ നിന്റേ അരികേ ഉണ്ടാക്കിയ ബഹെമോത്തെ കണ്ടാലും! അതു കാളപോലേ പുല്ലു തിന്നും;

16

അതിന്റേ അരകളിലേ ഊക്കും വയററിലേ ഞരമ്പുകളിലേ വീൎയ്യവും കണ്ടാലും!

17

ദേവദാരുവോട് ഒക്കും വാലിനെ അതു വീശുന്നു, തുടകളിലേ നാടികൾ പിണെഞ്ഞു തിങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

18

അതിൻ എല്ലുകൾ ചെമ്പോകുകൾ തന്നേ, അസ്ഥികൾ ഇരിമ്പുപാര പോലേ.

19

ദേവവഴികളിൽ ഇതിനു മുമ്പുണ്ടു, അതിന്റേ വാളോ ഉണ്ടാക്കിയവൻ നല്കി.

20

എങ്ങനേ എന്നാൽ മലകൾ അതിന്നു തീൻ മുളെപ്പിക്കുന്നു, കാട്ടുമൃഗം ഒക്കയും അവിടേ കളിക്കുന്നു താനും.

21

നീൎമ്മുള്ളുകളുടേ ചുവട്ടിലും മറവിലും ചളിയിലും അതു കിടക്കുന്നു.

22

നീൎമ്മുള്ള് അതിന്നു നിഴൽ മെടയുന്നു, തോട്ടിലേ കണ്ടലുകൾ അതിനെ ചുററി മൂടുന്നു.

23

പുഴ അതാ കവിഞ്ഞാലും അതു തത്രപ്പെടുന്നില്ല, വായിലേക്കു ഒരു ഗംഗ പ്രവാഹിച്ചാലും അതു തേറും.

24

തൻ കണ്ണുകൾ കാണ്കേ അതിനെ (വല്ലവൻ) പിടിക്കുക! മൂക്കു തുളെച്ചു കുടുക്കുകളെ ഇടുക!

൪൧. അദ്ധ്യായം.

1

ലിവ്യഥാനെ നീ ചൂണ്ടൽകൊണ്ടു വലിക്കുമോ? കയറുകൊണ്ടു അതിൻ നാവിനെ അമൎക്കുമോ?

72 Job, XLI. ഇയ്യോബ് ൪൧. അ.

2

അതിൻ മൂക്കിൽ വക്ക് ഇടുമോ? കൊക്കുകൊണ്ട് അണലിനെ തുളെക്കയോ?

3

നിന്നോട് അത് ഏറിയോന്നു കെഞ്ചി സാമവാക്കുകളെ ചൊല്ലി യാചിക്കുമോ?

4

നിന്നോടു സഖ്യം ചെയ്യുമോ? നിത്യദാസനായി അതിനെ നീ കൈക്കൊള്ളുമോ?

5

കുരികിലോട് എന്ന പോലേ അതിനോട് കളിക്കുമോ? നിന്റേ കന്നിമാൎക്കായിട്ട് അതിനെ തളെക്കുമോ?

6

കൂട്ടുകാർ അതിനെകൊണ്ടു വില പറകയോ? കണാന്യവ്യാപാരികളിൽ പകുതി ചെയ്കയോ?

7

അസ്ത്രങ്ങളെ അതിൻ തോലിലും മീനുളികളേ തലയിലും നിറെക്കുമോ?

8

അതിന്മേൽ നീ കൈ വെച്ചാൽ യുദ്ധം കരുതുക! ഇനി ചെയ്കയും ഇല്ല.

9

ഇവന്റേ ആശെക്ക് ഇതാ ഭംഗം വന്നു, അതിന്റേ കാഴ്ചയും അവനെ കുവിഴ്ത്തുവാൻ മതി.

10

അതിനെ ഉണൎത്തുവാൻ വീറുള്ളവനും തുനിയാ, പിന്നേ എന്റേ മുമ്പാകേ നിന്നുകൊൾ്വത് ആരുപോൽ?

11

ഞാൻ പകരം ചെയ്യത്തക്കവണ്ണം എന്നെ ആർ മുമ്പിട്ടു (സേവിച്ചു)? വാനത്തിൻ കീഴുള്ളത് ഒക്കയും എന്റേതത്രേ.

12

അതിൻ അവയവങ്ങളും ശൌൎയ്യങ്ങളുടേ പുകഴ്ചയും കഞ്ചുകശോഭയും ഞാൻ വൎണ്ണിക്കാതിരിക്കയില്ല.

13

അതിൻ ഉടുപ്പിനെ ആർ നീക്കിക്കാട്ടും? ഇരട്ടി ദന്തനാളത്തിൽ ആർ ചെല്ലും?

14

മുഖത്തിൻ കതകുകളെ ആർ തുറക്കും? ചുറ്റുമുള്ള പല്ലുനിരകൾ ഭീഷണിയത്രേ.

15

മുതുകു പലിശകളാലുള്ള ഓകുകൾ തന്നേ, തിങ്ങിന മുദ്രകളാൽ അടെക്കപ്പെട്ടതു;

16

ഒന്നോട് ഒന്നു അടുത്തു ചേരും, (ചെതുമ്പലിൻ) നടുവിൽ കാറ്റു കടക്കാതു;

17

തമ്മിൽ പറ്റിപ്പോയി അന്തരം ഇല്ലാതേ പിണെഞ്ഞു കൂടും.

18

അതിൻ തുമ്മൽ വെളുവെള മിന്നുന്നു, കണ്ണുകൾ അരുണോദയത്തിൻ ഇമകൾ്ക്കൊക്കും.

ഇയ്യോബ് ൪൧. അ. Job, XLI. 73

19

വായിൽനിന്നു തീപ്പന്തങ്ങൾ പുറപ്പെടുന്നു, തീപ്പൊരികൾ പാറുന്നു.

20

നാസാരന്ധ്രങ്ങളിൽനിന്നു പുക കിളറുന്നത് ഊതി മൂട്ടും ചട്ടിക്കലങ്ങൾ കണക്കനേ.

21

അതിൻ വീൎപ്പു കനലുകളെ കത്തിക്കുന്നു, വായിൽനിന്നു ജ്വാല വരുന്നു.

22

കഴുത്തിൽ ശക്തി പാൎക്കുന്നു, അതിൻ മുമ്പാകേ അച്ചം തുള്ളി വരുന്നു.

23

മാംസക്കട്ടകൾ കുലുങ്ങാതവണ്ണം അതിന്മേൽ വാൎത്തതുപോലേ തമ്മിൽ പറ്റിയിരിക്കുന്നു.

24

അതിൻ ഹൃദയം കല്ലുപോലേ വാൎത്തിരിക്കുന്നു, തിരിക്കുന്ന അടിക്കല്ലു പോലേ വാൎത്തുണ്ടാക്കിയതു.

25

അതു നിവിൎന്നാൽ വീരന്മാർ അഞ്ചുന്നു, ത്രാസം ഹേതുവായി മയങ്ങുന്നു.

26

അതിനോട് എത്തിയാലും വാൾ, കുന്തം, വേൽ, കവചം, ഇവ ഒന്നും നില്ക്കയില്ല.

27

ഇരിമ്പിനെ ഉണക്കമ്പുല്ല് എന്നും ചെമ്പിനെ പൂതലിച്ച മരമായും എണ്ണും.

28

വില്ലിങ്കുട്ടി അതിന്റെ ആട്ടുന്നില്ല, കവിണയിലേ കല്ലുകൾ അതിന്നു പതിരായ്ചമയുന്നു.

29

മുൾ്ത്തടി അതിന്നു താളടിയായി തോന്നും, ചവളഝംകാരത്തിന്നു ചിരിക്കും.

30

അതിൻ കീഴ്ഭാഗത്തു കൂൎത്ത ഓടുകൾ പോലേ ഉണ്ടു, ചേറ്റിന്മേൽ മെതിവണ്ടി പോലേ വലിക്കുന്നു.

31

കലം പോലേ നീർകയത്തെ തിളപ്പിക്കുന്നു, കടലിനെ തൈലക്കൂടാക്കി മാറ്റുന്നു.

32

തന്റേ പിന്നിൽ ഞെറിയെ മിനുക്കുന്നു, ആഴി നുരയായി തോന്നുവോളം (നുരെക്കുന്നു).

33

മണ്ണിന്മേൽ അതിന്നു സദൃശം ഒന്നും ഇല്ല, മിരളാതേ വസിപ്പാൻ അതു ഉണ്ടാക്കപ്പെട്ടതു.

34

ഉയൎന്നതിനെ എല്ലാം താൻ കാണുന്നതു, ഞെളിവേറും വൻമൃഗങ്ങൾ്ക്ക് എല്ലാറ്റിന്നും രാജാവായിട്ടു തന്നേ.

74 Job, XLII. ഇയ്യോബ് ൪൨. അ.

൪൨. അദ്ധ്യായം.

ഇയ്യോബ് തൻ ബുദ്ധിക്കുറവിനെ കണ്ട് അനുതപിച്ചശേഷം, (൭) ദൈവം മൂന്നു ചങ്ങാതികളുടേ നീതികേടിനെ ശാസിച്ചു, (൧൧) ഇയ്യോബിനെ വീണ്ടെടുത്ത് അനുഗ്രഹിച്ചതു.

ഇയ്യോബ് യഹോവയോട് ഉത്തരം ചൊല്ലിയതു:

2

നിന്നാൽ എല്ലാം കഴിയും, ഓർ ഉപായവും നിന്നോടു തടുക്കാവതല്ല എന്നു ഞാൻ അറിയുന്നു.

3

അറിവില്ലാതേ ഇവിടേ ആലോചനയെ ഇരിട്ടാക്കുന്നത് ആർ (൩൮, ൨)? എന്നതുകൊണ്ടു ഞാൻ ഗ്രഹിക്കാതേ കഥിച്ചു, എനിക്ക് അത്ഭുതമായവ (പറഞ്ഞു) അറിഞ്ഞില്ല താനും.

4

നീ കേൾ്ക്ക, എന്നാൽ ഞാൻ ഉരെക്കും; ഞാൻ നിന്നോടു ചോദിക്കും, നീ എന്നെ അറിയിക്കയും ചെയ്യും (൪൦, ൭).

5

എങ്കിലോ ചെവിയുടേ കേൾ്വിയാൽ ഞാൻ നിന്നെ കേട്ടിരുന്നു, ഇപ്പോൾ കണ്ണും നിന്നെ കണ്ടുവല്ലോ.

6

അതുകൊണ്ടു ഞാൻ (ചൊന്നതിനെ) വെറുത്തു പൂഴിച്ചാരത്തിലും അനുതപിക്കുന്നു.

7

ഈ വചനങ്ങളെ യഹോവ ഇയ്യോബിനോടു പറഞ്ഞശേഷം തേമാന്യനായ എലീഫജിനോടു യഹോവ പറഞ്ഞിതു: നിന്നിലും നിന്റേ സ്നേഹിതർ ഇരുവരിലും എന്റേ കോപം എരിയുന്നതു നിങ്ങൾ എൻ ദാസനായ ഇയ്യോബിനെ പോലേ എന്നെ കൊണ്ടു നേരോടല്ല പറക

8

യാൽ തന്നേ. ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ്ക്കു ഏഴു കാളകളും ഏഴു മുട്ടാടുകളും വാങ്ങി എൻ ദാസനായ ഇയ്യോബിനെ ചെന്നു കണ്ടു നിങ്ങൾ്ക്കു വേണ്ടി ഹോമബലി കഴിപ്പിൻ! എൻ ദാസനായ ഇയ്യോബ് നിങ്ങൾ്ക്കായി പക്ഷവാദം ചെയ്യും. നിങ്ങൾ ആകട്ടേ എൻ ദാസനായ ഇയ്യോബിനെ പോലേ എന്നെകൊണ്ടു നേരോടല്ല പറഞ്ഞിട്ടുള്ള മൌഢ്യത്തിനു തക്കവണ്ണം നിങ്ങളോടു ചെയ്യാതിരിപ്പാൻ അവന്റേ മുഖപക്ഷം മാത്രം ഞാൻ എടുക്കും.

9

എന്നാറേ തേമാന്യനായ എലീഫജ്, ശൂഹ്യനായ ബില്ദദ്, നയമയിലേ ചോഫർ, ഇവർ പോയി യഹോവ അവരോടു ചൊല്ലിയ പ്രകാരം അനുഷ്ഠിച്ചു, യഹോവ ഇയ്യോബിൻ മുഖപക്ഷം എടുക്കയും ചെയ്തു.

10

പിന്നേ ഇയ്യോബ് തൻ സ്നേഹിതൎക്കു വേണ്ടി മദ്ധ്യസ്ഥം ചെയ്തപ്പോൾ യഹോവ അവന്റേ അടിമയെ മാറ്റി ഇയ്യോബിന്നുള്ളത് ഒക്കയും ഇരു

11

മടങ്ങാക്കിക്കൊടുത്തു. അപ്പോൾ അവന്റേ സകല സഹോദരരും സ

ഇയ്യോബ് ൪൨. അ. Job, XLII. 75

ഹോദരികളും മുമ്പിലത്തേ പരിചയക്കാരും ഒക്കയും വന്നു അവന്റേ ഭവനത്തിൽ അവനോടു കൂടി ഊൺ കഴിച്ചു, യഹോവ അവന്മേൽ വരുത്തിയ എല്ലാ തിന്മയും ചൊല്ലി വിലാപിച്ച് അവനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു, ഒരോരു

12

ത്തൻ കസീതനാണ്യവും പൊൻവളയും അവനു കൊടുത്തു. ഇയ്യോബിന്റേ മുമ്പിലേതിൽ അധികം യഹോവ അവന്റേ പിൻകാലത്തെ അനുഗ്രഹിക്കയാൽ അവനു പതിനായിരം ആടും ആറായിരം ഒട്ടകവും ആയി

13

രം ഏർകാളയും ആയിരം പെണ്കഴുതയും ഉണ്ടായി. ഏഴു മക്കളും മൂന്നു

14

മകളരും ഉണ്ടായി. ഒരുത്തിക്കു യമീമ എന്നും രണ്ടാമവൾ്ക്കു കേചിയ എ

15

ന്നും മൂന്നാമവൾ്ക്കു കെരൻഹപ്പുൿ എന്നും പേരുകൾ വിളിച്ചു. ഇയ്യോബിൻ പുത്രിമാരോളം സൌന്ദൎയ്യമുള്ള സ്ത്രീകൾ നാട്ടിൽ എങ്ങും കാണായതും ഇല്ല; ആയവൎക്ക് അപ്പൻ സഹോദരരുടേ ഇടയിൽ തന്നേ അവകാ

16

ശം കൊടുക്കയും ചെയ്തു. ഇവറ്റിൽ പിന്നേ ഇയ്യോബ് നൂറ്റുനാല്പതു വൎഷം ജീവിച്ചിരുന്നു മക്കളെയും മക്കളുടേ മക്കളെയും നാലു തലമുറവരേ

17

കണ്ട ശേഷം, ഇയ്യോബ് വൃദ്ധനായി വാഴുനാളുകളാൽ തൃപ്തിവന്നു മരിക്കയും ചെയ്തു.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ

ഒന്നാം കാണ്ഡം: ൧- ൪൧

ദാവിദിന്റേ യഹോവാകീൎത്തനങ്ങൾ

രണ്ടാം കാണ്ഡം: ൪൨ - ൭൨

കോരഹ്യർ മുതലായവരുടേ ദേവകീൎത്തനങ്ങൾ

മൂന്നാം കാണ്ഡം: ൭൩- ൮൯

ആസാഫ് (൭൩ - ൮൩) കോരഹ്യർ മുതലായവരുടേ മിശ്രകീൎത്തനങ്ങൾ

നാലാം കാണ്ഡവും അഞ്ചാം കാണ്ഡവും

൯൦‌ ‌- ൧൦൬ ൧൦൭- ൧൫൦

മോശേ മുതൽ ഒടുക്കത്തേ കാലംവരേ

അനേകരുടേ കീൎത്തനങ്ങൾ

THE

BOOK OF PSALMS.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ.

ഒന്നാം കാണ്ഡം, ൧- ൪൧:

ദാവിദിന്റേ യഹോവാകീൎത്തനങ്ങൾ.

൧. സങ്കീൎത്തനം.

ദേവഭക്തരേ അനുഗ്രഹവും (൪) ദുഷ്ടരേ നിഗ്രഹവും.

1

ദുഷ്ടരുടേ അഭിപ്രായത്തിൽ നടക്കാതേയും പാപികളുടേ വഴിയിൽ നില്ക്കാതേയും പരിഹാസക്കാരുടെ ഇരിപ്പിൽ ഇരിക്കാതേയും,

2

യഹോവയുടേ ധൎമ്മോപദേശത്തിൽ അത്രേ ഇഷ്ടം ഉണ്ടായി അവന്റേ വേദത്തിൽ രാപ്പകൽ ധ്യാനിച്ചും കൊള്ളുന്ന പുരുഷൻ ധന്യൻ.

3

ആയവൻ നീൎത്തോടുകൾ്ക്കരികിൽ നട്ടതായി തല്ക്കാലത്തു ഫലം കാച്ചും ഇല വാടാതേയും ഉള്ള മരത്തോട് ഒക്കും. അവൻ ചെയ്യുന്നത് ഒക്കയും സാധിക്കും.

4

ദുഷ്ടന്മാർ അങ്ങനെ അല്ല, കാറ്റു പാറ്റുന്ന പതിർ പോലേ അത്രേ.

5

ആകയാൽ ദുഷ്ടർ ന്യായവിസ്താരത്തിലും പാപികൾ നീതിമാന്മാരുടേ സഭയിലും നിവിരുകയില്ല.

6

കാരണം യഹോവ നീതിമാന്മാരുടേ വഴിയെ അറിയുന്നു, ദുഷ്ടരുടേ വഴി കെടുകേ ഉള്ളു.

78 Psalms, II. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨.

൨ . സങ്കീൎത്തനം.

ദ്രോഹിക്കുന്ന ജാതികളോടു (൪) യഹോവ വാഴിച്ച മെശീഹ (൭) ദേവവിധിയെ അറിയിച്ചതും, (൧൦) മകനു കീഴടങ്ങുവാൻ ദാവിദ് പ്രബോധിപ്പിച്ചതും (ദാവിദിന്റെതു; ൨ ശമു. ൭).

1

ജാതികൾ മുഴങ്ങിയും കുലങ്ങൾ വ്യൎത്ഥമായതു ചിന്തിച്ചും പോവാൻ എന്തു?

2

ഭൂമിയുടേ രാജാക്കൾ നിലനിന്നും മന്നവർ ഒക്കത്തക്ക മന്ത്രിച്ചും കൊള്ളുന്നതു യഹോവെക്കും അവന്റേ അഭിഷിക്തന്നും എതിരേ തന്നേ:

3

ഇവരുടേ കെട്ടുകളെ നാം പൊട്ടിച്ചു കയറുകളെ നമ്മിൽനിന്ന് എറിഞ്ഞുകളക.! എന്നത്രേ.

4

സ്വൎഗ്ഗത്തിൽ ഇരിക്കുന്നവൻ ചിരിച്ചും കൎത്താവ് അവരെ പരിഹസിച്ചുംകൊണ്ടു

5

അന്നു തൻ കോപത്തിൽ അവരോട് ഉര ചെയ്തു തന്റേ ഊഷ്മാവിൽ അവരെ മെരിട്ടും:

6

ഞാനോ എന്റേ രാജാവെ എൻ വിശുദ്ധ ചിയോൻ മലമേൽ ആക്കിവെച്ചു എന്നത്രേ.

7

ഞാൻ തീൎപ്പിനെ കഥിക്കട്ടേ! യഹോവ എന്നോടു പറഞ്ഞിതു: നീ എന്റേ പുത്രൻ, ഇന്നു ഞാൻ നിന്നെ ജനിപ്പിച്ചു.

8

എന്നോടു ചോദിക്ക, എന്നാൽ ജാതികളെ നിൻ അവകാശമായും ഭൂമിയുടേ അറ്റങ്ങളെ നിൻ അടക്കമായും തരും!

9

ഇരിമ്പുചെങ്കോൽ കൊണ്ട് നീ അവരെ തകൎക്കും, കുശവകുടങ്ങളെ പോലേ അവരെ പൊടിക്കും എന്നത്രേ.

10

എങ്കിലോ രാജാക്കന്മാരേ, ഇനി ബുദ്ധി വെപ്പിൻ! ഭൂമിയിലേ ന്യായാധിപതികളേ, ശാസനെക്ക് അടങ്ങുവിൻ!

11

യഹോവയെ ഭയത്തോടേ സേവിച്ചു വിറയലോടേ ആൎപ്പിൻ!

12

പുത്രൻ കോപിച്ചിട്ടു നിങ്ങൾ വഴിയിൽനിന്നു കെട്ടുപോകായ്വാൻ അവനെ ചുംബിപ്പിൻ! അടുക്കേ തന്നേ അവന്റേ കോപം കത്തും സത്യം. അവങ്കൽ ആശ്രയിക്കുന്നവർ ഒക്കയും ധന്യർ.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩. ൪. Psalms, III. IV. 79

൩ . സങ്കീൎത്തനം.

ശത്രുക്കൾ പെരുകിലും (൪) വിശ്വാസത്താൽ തേറി (൬) സുഖനിദ്രെക്കായി സ്തുതിച്ചു (൮) രാവിലേ പ്രാൎത്ഥിച്ചതു.

2

യഹോവേ, എന്റേ മാറ്റാന്മാർ എത്ര പെരുകി! അനേകർ എന്നോട് എതിൎത്തെഴുന്നു.

3

അനേകർ എൻ ദേഹിയോടു ഇവനു ദൈവത്തിങ്കൽ രക്ഷയില്ല എന്നു പറയുന്നു. (സേല*)

4

നീയോ യഹോവേ, എനിക്കു ചുറ്റും പലിശ, എൻ തേജസ്സും എന്തലയെ ഉയൎത്തുന്നവനും തന്നേ.

5

എൻ ഒച്ചയാൽ ഞാൻ യഹോവയോടു നിലവിളിക്കും, അവനും തന്റേ വിശുദ്ധ മലയിൽനിന്ന് എന്നോട് ഉത്തരം പറയുന്നു. (സേല)

6

ഞാൻ കിടന്നുറങ്ങി, യഹോവ എന്നെ താങ്ങുകയാൽ ഉണൎന്നും ഇരിക്കുന്നു.

7

ചുറ്റിലും എനിക്ക് എതിരിട്ട ജനലക്ഷങ്ങളിൽനിന്നും ഞാൻ ഭയപ്പെടാ.

8

യഹോവേ, എഴുനീല്ക്ക! എൻ ദൈവമേ, എന്നെ രക്ഷിക്ക! നീ അല്ലോ എന്റേ സകല ശത്രുക്കളെയും കവിൾ്ക്ക് അടിച്ചു ദുഷ്ടരുടേ പല്ലുകളെ ഉടെച്ചിരിക്കുന്നു.

9

രക്ഷ യഹോവെക്കുള്ളു, നിൻ ജനത്തിന്മേൽ നിന്റേ അനുഗ്രഹം (ആക). (സേല)

൪ . സങ്കീൎത്തനം.

അബ്ശലോമ്യ സങ്കടത്തിൽ (൨), ശത്രുക്കൾക്കു ബുദ്ധിയുപദേശിച്ചും (൭) യഹോവയിൽ ആശ്രയിച്ചും വൈകുന്നേരത്തു പാടിയതു.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു, കമ്പിനാദത്തോടേ; ദാവിദിൻ കീൎത്തന.

• സേല = വാദ്യഘോഷം

80 Psalms, V. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൫.

2

ഞാൻ വിളിക്കുമ്പോൾ, എന്റേ നീതിയുള്ള ദൈവമേ, ഉത്തരം പറക! ഇടുക്കിൽ നീയല്ലോ എനിക്കു വിശാലത വരുത്തിയവൻ. എന്നിൽ കൃപ ഉണ്ടായി എൻ പ്രാൎത്ഥനയെ കേൾ്ക്കുക!

3

ഹേ വീരപുത്രരേ, എത്രോളം നിങ്ങൾ എന്റേ തേജസ്സെ നിന്ദിച്ചു മായയെ സ്നേഹിച്ചു കള്ളത്തെ അന്വേഷിക്കും? (സേല)

4

യഹോവ തനിക്കു ഭക്തനെ വേർതിരിച്ചു എന്നറിവിൻ! ഞാൻ യഹോവയോടു വിളിക്കുമ്പോൾ അവൻ കേൾ്ക്കും.

5

കോപിച്ചാലും പാപം ചെയ്യായ്വിൻ! നിങ്ങളുടേ കിടക്കമേൽ സ്വഹൃദയത്തോടു പറഞ്ഞു മിണ്ടാതിരിപ്പിൻ!

6

നീതിബലികളെ കഴിച്ചിട്ടു [(സേല) യഹോവയിൽ ആശ്രയിപ്പിൻ! (൨ ശമു. ൧൫, ൧൨)

7

നമുക്ക് ആർ ശുഭം കാട്ടും എന്നു പലരും പറയുന്നു, (൪ മോ. ൬,൨൬) യഹോവേ, നിന്റേ മുഖപ്രകാശത്തെ ഞങ്ങളുടേ മേൽ ഉയൎത്തേണമേ!

8

അവൎക്കു ധാന്യവും മധുരസവും പെരുകുന്ന കാലത്തിലും ഏറിയ സന്തോഷത്തെ നീ എന്റേ ഹൃദയത്തിൽ തന്നു. (൨ ശമു. ൧൬)

9

ഞാൻ സമാധാനത്തിൽ കിടന്നുറങ്ങും, യഹോവേ, നീയല്ലോ തനിച്ച് എന്നെ നിൎഭയമായി വസിപ്പിക്കും. [(൩ മോ. ൨൫, ൧൮)

൫. സങ്കീൎത്തനം

പ്രാൎത്ഥനയിൽ (൪) ദൈവം തന്നെ ദുഷ്ടരിൽനിന്നുദ്ധരിച്ചു (൯) താൻ മുതലായ ഭക്തൎക്കു ദേവാശ്രയത്തെ വളൎത്തേണ്ടതിന്ന്അപേക്ഷ (കാലം ൨ ശമു.൨൦, ൧).

സംഗീതപ്രമാണിക്കു, കുഴലുകളോടേ; ദാവിദിൻ കീൎത്തന.

2

യഹോവേ, എന്റേ ചൊല്ലുകളെ ചെവിക്കൊണ്ടു എൻ ധ്യാനത്തെ ഗ്രഹിക്ക.

3

എൻ രാജാവും എൻ ദൈവവും ആയുള്ളോവേ, എന്റേ ആൎത്തനാദത്തെ കുറിക്കൊൾ്ക്ക! നിന്നോടല്ലോ ഞാൻ പ്രാൎത്ഥിക്കും.

4

യഹോവേ, രാവിലേ എൻ ശബ്ദത്തെ കേട്ടാലും! ഞാനും രാവിലേ നിണക്കായി ഒരുക്കി കാത്തു നോക്കും.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൬. Psalms, VI. 81

5

കാരണം ദോഷം രുചിക്കുന്ന ദേവനല്ല നീ, ദുഷ്ടനു നിങ്കൽ പാൎപ്പില്ല.

6

ഗൎവ്വികൾ നിൻ കണ്ണുകൾ്ക്കു നേരേ നിവിരുകയില്ല, അകൃത്യം പ്രവൃത്തിക്കുന്നവരെ ഒക്കയും നീ പകെക്കുന്നു.

7

കള്ളം പറയുന്നവരെ നീ ഒടുക്കും, ചോരയും ചതിയും തൂകുന്ന ആളെ യഹോവ അറെക്കും.

8

ഞാനോ നിൻ ദയയുടേ പെരുമയാൽ നിന്റേ ആലയം പ്രവേശിക്കും, നിൻ വിശുദ്ധ മന്ദിരത്തെ നോക്കി നിന്റേ ഭയത്തിൽ ആരാധിക്കും.

9

യഹോവേ, എൻ എതിരികൾ നിമിത്തം നിന്റേ നീതിയിൽ എന്നെ ന എൻ മുമ്പിൽ നിന്റേ വഴിയെ നിരത്തുക! [ടത്തി

10

കാരണം അവനവന്റേ വായിൽ നേരില്ല, അവരുടേ ഉള്ളം കിണ്ടങ്ങൾ അത്രേ, അവരുടേ തൊണ്ട തുറന്ന ശവക്കുഴി, നാവിനെ അവർ മിനുക്കുന്നു.

11

ദൈവമേ, അവരുടേ കുറ്റം തെളിയിക്ക! അവരുടേ ആലോചനകൾ ഹേതുവായി അവർ വീഴുക! ദ്രോഹങ്ങളുടേ പെരുമയാൽ അവരെ ഭ്രംശിപ്പിക്ക! നിന്നോടല്ലോ അവർ മറുത്തതു.

12

നിങ്കൽ ആശ്രയിക്കുന്നവർ ഒക്കയും സന്തോഷിച്ചും നീ അവർ മേൽ ആഛ്ശാദിക്കയാൽ എന്നേക്കും ആൎത്തും നിൻ നാമത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നവർ നിന്നിൽ ഉല്ലസിച്ചും കൊള്ളുമാറു തന്നേ.

13

യഹോവേ, നീയല്ലോ നീതിമാനെ അനുഗ്രഹിക്കും, പലിശ കണക്കനേ പ്രസാദംകൊണ്ട് അവനെ ചൂടിക്കും.

ഉഗ്ര ബാധയിൽനിന്നു (൫) പ്രാണരക്ഷയെ അപേക്ഷിച്ചതും, (൯) ശത്രുക്കളുടേ തോല്വിയെ ആശിച്ചതും.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു, കമ്പിവാദ്യങ്ങളോടേ, അഷ്ടമരാഗത്തിൽ;

ദാവിദിൻ കീൎത്തന.

2

യഹോവേ, നിന്റേ കോപത്തിൽ എന്നെ ശാസിക്കയും നിന്റേ ഊഷ്മാവിൽ ശിക്ഷിക്കയും അരുതേ!

3

യഹോവേ, ഞാൻ മാഴ്കിയതുകൊണ്ടു എന്നോടു കൃപ ചെയ്ക! യഹോവേ, എന്നെ ചികിത്സിക്ക! എന്റേ എല്ലുകൾ അല്ലോ മെരിണ്ടു പോയി.

82 Psalms, VIII. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൭.

4

എന്റേ ദേഹിയും ഏറ്റം മെരിണ്ടിരിക്കുന്നു; നീയോ യഹോവേ, എത്രത്തോളം!

5

യഹോവേ, തിരിച്ചു എൻ ദേഹിയെ വിടുവിക്ക! നിൻ ദയ നിമിത്തം എന്നെ രക്ഷിക്ക!

6

നിന്റേ സ്മരണം മരണത്തിൽ ഇല്ലല്ലോ, പാതാളത്തിൽ ആർ നിന്നെ വാഴ്ത്തും?

7

ഞാൻ ഞരങ്ങുകയാൽ തളൎന്നു പോയി; രാത്രി മുഴുവൻ എൻ കിടക്കയെ ഒഴുക്കുന്നു, എൻ കണ്ണുനീർകൊണ്ടൂ കട്ടിലിനെ ഉരുക്കുന്നു.

8

വ്യസനം ഹേതുവായി എൻ കണ്ണു കുഴിഞ്ഞും എന്റേ സകല മാറ്റാന്മാർ നിമിത്തം മൂത്തും പോയി.

9

അകൃത്യത്തെ പ്രവൃത്തിക്കുന്നവരേ ഒക്കയും, എന്നോട് അകലുവിൻ! യഹോവയല്ലോ ഞാൻ കരയുന്ന ഒച്ചയെ കേട്ടു.

10

എന്റേ യാചനയെ യഹോവ കേട്ടു, യഹോവ എൻ പ്രാൎത്ഥനയെ കൈക്കൊള്ളും.

11

എന്റേ ശത്രുക്കൾ എല്ലാം നാണിച്ചു ഏറ്റം മെരിണ്ടുപോകും, അവർ പിന്തിരിഞ്ഞു പെട്ടന്നു നാണിച്ചു പോകും.

യഹോവ തന്നെ കൊണ്ടുള്ള ഏഷണിയെ കേട്ടു (൭) ന്യായം വിധിക്കേണം എന്നപേക്ഷയും (൧൦) ആശാനിശ്ചയവും (൧൫) സ്തോത്രവും (കാലം ൧ ശമു. ൨൪ ശേഷം).

ബിന്യമീന്യനായ ക്രശിന്റേ വാക്കുകൾ നിമിത്തം ദാവിദ് യഹോവെക്കു പാടിയ ഭ്രമം.

2

എൻ ദൈവമായ യഹോവേ, നിന്നിൽ ഞാൻ ആശ്രയിക്കുന്നു, എന്നെ വേട്ടയാടുന്നവരിൽനിന്ന് ഒക്കയും എന്നെ രക്ഷിച്ചുദ്ധരിക്കേണമേ!

3

അവൻ സിംഹം പോലേ എൻ ആത്മാവെ കീറി ഉദ്ധരിപ്പവൻ ആരും ഇല്ലാതേ ശകലിച്ചു കളയായ്വാൻ തന്നേ.

4

എൻ ദൈവമായ യഹോവേ, ഞാൻ ഇതിനെ ചെയ്തു എങ്കിൽ, അക്രമം എന്റേ കൈകളിൽ ഉണ്ടെങ്കിൽ,

5

എൻ ബന്ധുവിന്നു ഞാൻ തിന്മയെ പിണെച്ചു എങ്കിൽ, എനിക്കു വെറുതേ മാറ്റാനായവനോടു കവൎന്നു എങ്കിൽ,

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൮. Psalms, VIII. 83

6

ശത്രു എൻ ദേഹിയെ പിന്തുടൎന്നു പിടിക്കയും എൻ ജീവനെ നിലത്തു ചവിട്ടുകയും എൻ തേജസ്സിനെ പൂഴിയിൽ വസിപ്പിക്കയും ചെയ്ക! (സേല)

7

യഹോവേ, നിൻ കോപത്തിൽ എഴുനീല്ക്ക! എന്റേ മാറ്റാന്മാരുടേ ചീറ്റത്തിങ്കൽ ഉയരുക! ന്യായവിധിയെ കല്പിച്ചുള്ളവനേ, എനിക്കായി ഉണരുക!

8

കുലങ്ങളുടേ മഹാസഭ നിന്നെ ചുറ്റിനില്ക്ക, പിന്നേ അവൎക്കു മീതേ കയറി ഉയരത്തിലേക്കു മടങ്ങി ചെല്ക!

9

യഹോവ ജനസമൂഹങ്ങൾക്കു വിസ്തരിക്കും; എന്റേ നീതിക്കും തികവിന്നും തക്കവാറു യഹോവേ, എനിക്കും ന്യായം വിധിക്ക!

10

ദുഷ്ടരുടേ ദോഷം തീൎന്നു പോക, നീതിമാനെ ഉറപ്പിക്കയും ചെയ്ക! ഹൃദയങ്ങളെയും ഉൾപൂവുകളെയും ആരായുന്നവൻ നീതിയുള്ള ദൈവമല്ലോ.

11

ഹൃദയനേരുള്ളവരെ രക്ഷിക്കുന്ന ദൈവത്തിൻ വക്കൽ എന്റേ പലിശ ആകുന്നു.

12

ദൈവം നീതിയുള്ള ന്യായാധിപനും നാൾതോറും ക്രുദ്ധിക്കുന്ന ദേവനും ആകുന്നു.

13

(ആൾ) തിരിയാഞ്ഞാൽ തന്റേ വാളിനെ കടഞ്ഞു തൻ വില്ലിനെ കുലെച്ചു ലാക്കിൽ ഉറപ്പിക്കും;

14

അവനെക്കൊള്ളേ മരണാസ്ത്രങ്ങളെ തൊടുത്തു തൻ അമ്പുകളെ തീപ്പകുഴികൾ ആക്കി ചമെക്കും.

15

കണ്ടാലും, അകൃത്യത്തെ അവൻ ഉൾക്കൊണ്ടു കിണ്ടം ഗൎഭം ധരിച്ചു വ്യാജത്തെ പ്രസവിക്കുന്നു.

16

കുണ്ടു കുഴിച്ചു തോണ്ടി എടുത്തു, താൻ ഉണ്ടാക്കിയ കുഴിയിൽ വീഴുകയും ചെയ്യുന്നു.

17

അവന്റേ കിണ്ടം തൻ തലയിലേക്കു തിരിയും, അവന്റേ സാഹസം തൻ നെറുകമേൽ ഇറങ്ങും.

18

ഞാൻ യഹോവയെ തൻ നീതിക്കു തക്കവണ്ണം വാഴ്ത്തും, അത്യുന്നതനായ യഹോവാനാമത്തെ കീൎത്തിക്കും.

൮. സങ്കീൎത്തനം.

വാനങ്ങളാൽ കുട്ടികൾ്ക്കും ബോധിക്കുന്ന ദേവതേജസ്സു (൪) മനുഷ്യസൃഷ്ടിയിൽ വിളങ്ങി വന്നതിന്നു (൧൦) സ്തോത്രം,

84 Psalms, IX. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൯.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു, ഗത്ഥ്യ (രാഗത്തിൽ); ദാവിദിൻ കീൎത്തന.

2

ഞങ്ങളുടേ കൎത്താവായ യഹോവേ, നിന്റേ നാമം സൎവ്വഭൂമിയിലും എത്ര നിറന്നിരിക്കുന്നു, സ്വപ്രതാപത്തെ വാനങ്ങളിന്മേൽ ഇട്ടവനേ!

3

ശിശുക്കളുടേയും മുല കുടിക്കുന്നവരുടേയും വായിൽനിന്നു നീ നിന്റേ മാറ്റാന്മാർ നിമിത്തം ബലം നിൎമ്മിച്ചതു ശത്രുവെയും പക വീട്ടുന്നവനെയും ശമിപ്പിക്കേണ്ടതിന്നത്രേ.

4

നിന്റേ വിരലുകളുടേ ക്രിയയാകുന്ന നിന്റേ വാനങ്ങളെയും നീ ഒരുക്കിയ ചന്ദ്രനക്ഷത്രങ്ങളെയും കാണുമ്പോൾ,

5

മൎത്യനെ നീ ഓൎപ്പാൻ അവൻ എന്താകുന്നു, അവനെ സന്ദൎശിപ്പാൻ മനുഷ്യപുത്രനും എമ്മാത്രം?

6

ദേവത്വത്തിലും അല്പം മാത്രം നീ അവനെ കുറെച്ചു തേജസ്സും പ്രഭയും അവനെ ചൂടുമാറാക്കി,

7

നിന്റേ കൈക്രിയകളിൽ അവനെ വാഴിക്കുന്നു; സകലവും അവന്റേ കാലുകൾ്ക്കു കീഴാക്കി ഇരിക്കുന്നു,

8

ആടും കാളകളും എല്ലാം വയലിലേ മൃഗങ്ങളുമായി

9

വാനത്തിലേ കുരികിലും കടലിലേ മീനുകളും സമുദ്രമാൎഗ്ഗങ്ങളൂടേ കടക്കുന്നത് ഒക്കയും തന്നേ.

10

ഞങ്ങളുടേ കൎത്താവായ യഹോവേ, നിന്റേ നാമം സൎവ്വഭൂമിയിലും എത്ര നിറന്നിരിക്കുന്നു!

൯. സങ്കീൎത്തനം.

ദൈവം തുണെച്ചതിനെ ഇസ്രയേൽ ഓൎത്തു (൮) അവന്റേ ഗുണങ്ങളെ സ്തുതിച്ചു (൧൪) പുറമേ ശത്രുക്കളിൽനിന്നു രക്ഷയെ പ്രാൎത്ഥിച്ചാശിച്ചതു (കാലം ൨ ശമു. ൨൧,, ൧൭). അകാരാദി.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു, പുത്രമരണത്തിന്മേൽ (എന്ന രാഗത്തിൽ);

ദാവിദിൻ കീൎത്തന.

2

അശേഷഹൃദയംകൊണ്ടു ഞാൻ യഹോവയെ വാഴ്ത്തും, നിന്റേ സകല അത്ഭുതങ്ങളെയും ഞാൻ വൎണ്ണിക്ക;

3

നിങ്കൽ സന്തോഷിച്ചുല്ലസിക്ക, അത്യുന്നതനേ നിൻ നാമത്തെ കീൎത്തിക്ക,

4

എന്റേ ശത്രുക്കൾ ഇടറി നിന്മുഖത്തുനിന്നു നശിച്ചിട്ട് പിൻവാങ്ങുകയാൽ തന്നേ!

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൯. Psalms, IX. 85

5

എൻ ന്യായത്തെയും വിസ്താരത്തെയും നീയല്ലോ നടത്തി, നീതിയുള്ള വിധികൎത്താവായി സിംഹാസനത്തിലിരുന്നു.

6

ഉലകജാതികളെ നീ ഭൎത്സിച്ചു ദുഷ്ടനെ നശിപ്പിച്ചു അവരുടേ നാമത്തെ യുഗാദിയുഗത്തോളവും മാച്ചുകളഞ്ഞു.

7

ശത്രുവിന്ന് ഇടിവുകൾ എന്നേക്കും തികഞ്ഞു വന്നു; നീ പട്ടണങ്ങളെ വേരറുത്തു, അവറ്റിൻ സ്മരണം കൂടേ നശിച്ചു പോയി.

8

എന്നേക്കും യഹോവ ഇരിക്കുന്നു, തൻ സിംഹാസനത്തെ ന്യായവിധിക്കായി സ്ഥാപിച്ചു.

9

അവൻ നീതിയോടേ ഊഴിക്കു വിസ്തരിച്ചു നേരോടേ കുലങ്ങൾ്ക്കു വിധിക്കും.

10

എളിയവന്നു യഹോവ ഉയൎന്നിലം ആക, ഞെരുക്കത്തിലേ കാലങ്ങൾ്ക്ക് ഉയിൎന്നിലം തന്നേ!

11

യഹോവേ, നിന്നെ തിരയുന്നവരെ നീ കൈവിടായ്കയാൽ നിൻ നാമത്തെ അറിയുന്നവർ നിങ്കൽ തേറും.

12

ഓതുവിൻ, ചിയോനിൽ വസിക്കുന്ന യഹോവെക്കു തന്നേ, ജനസമൂഹങ്ങളിൽ അവന്റേ വങ്ക്രിയകളെ കഥിപ്പിൻ!

13

ചോരകളെ അന്വേഷിക്കുന്നവനല്ലോ അവറ്റെ ഓൎത്തു, സാധുക്കളുടേ നിലവിളിയെ മറക്കാതിരിക്കുന്നു.

14

കരുണ ചെയ്താലും, യഹോവേ! എന്റേ പകയരാൽ ഉള്ള എൻ ഉപദ്രവത്തെ കാണ്ക, മരണവാതിലുകളിൽനിന്ന് എന്നെ ഉയൎത്തുന്നവനേ!

15

ഞാൻ ചിയോൻ പുത്രിയുടേ വാതിലുകളിൽ നിന്റേ സ്തുതിയെ ഒക്കയും വൎണ്ണിച്ചു, നിന്റേ രക്ഷയിൽ ആനന്ദിക്കേണ്ടതിന്നു തന്നേ.

16

ജാതികൾ ഉണ്ടാക്കിയ കുഴിയിൽ തങ്ങൾ മുഴുകി, തങ്ങൾ ഒളിപ്പിച്ച വലയിൽ അവരുടേ കാൽ അകപ്പെട്ടു.

17

യഹോവ തന്നെത്താൻ അറിവാറാക്കി ന്യായവിധിയെ കഴിച്ചു; [ല) തൻ കൈകളുടേ പ്രവൃത്തിയിൽ ദുഷ്ടൻ കുടുങ്ങി പോയി. (പതുക്കേ, സേ

18

ദുഷ്ടന്മാർ പാതാളത്തിലേക്കു പിന്തിരിയും, യഹോവയെ മറക്കുന്ന സകല ജാതികളും തന്നേ.

19

ദരിദ്രൻ നിത്യം മറക്കപ്പെടുകയില്ല നിശ്ചയം, സാധുക്കളുടേ ആശ എന്നേക്കും നശിക്കയും ഇല്ല.

86 Psalms, X.സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൧൦.

20

യഹോവേ, എഴുനീല്ക്ക! മൎത്യൻ ബലപ്പെടരുതേ, ജാതികൾ്ക്കു നിന്തിരുമുമ്പിൽ ന്യായവിധി വരികേ വേണ്ടു!

21

യഹോവേ, അവൎക്കു ഭീഷണി ഇടുക, തങ്ങൾ മൎത്യർ എന്നു ജാതികൾ അറികയും ചെയ്ക! (സേല)

൧൦ സങ്കീൎത്തനം.

അകത്തേ ശത്രുക്കളെയും (൧൨) ദൈവം ശിക്ഷിച്ചു സഭയെ ഉദ്ധരിക്കേണം എന്നതു (കാലം ൯ സങ്കീ.).

1

നീ ദൂരത്തു നില്പാൻ എന്തു, യഹോവേ? ഞെരുക്കത്തിലേ കാലങ്ങൾ്ക്കു കണ്ണു മൂടുവാൻ എന്തു?

2

ദുഷ്ടന്റേ ഡംഭത്തിങ്കൽ എളിയവൻ (മനം) പൊള്ളുന്നു, അവർ നിരൂപിച്ച ദുൎന്നയങ്ങളാൽ പിടിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

3

ദുഷ്ടനല്ലോ തൻ ഉള്ളത്തിൻ മോഹത്തെ സ്തുതിക്കയും ലുബ്ധൻ യഹോവയെ അനുഗ്രഹിച്ചു ധിക്കരിക്കയും,

4

മൂക്കിൻ ഉയരംകൊണ്ടു ദുഷ്ടൻ: അന്വേഷണം ഇല്ല എന്നും, ദൈവം ഇല്ല എന്നും എല്ലാ ചിന്തനങ്ങൾ ആകയും,

5

അവന്റേ വഴികൾ എല്ലായ്പോഴും സിദ്ധിക്കയും, നിന്റേ ന്യായവിധികൾ ഉയരവേ അവനോട് അകലുകയും, മാറ്റാന്മാരെ ഒക്കയും അവൻ ഊതിക്കളകയും,

6

ഞാൻ കുലുങ്ങുകയില്ല, തലമുറകളോളം തിന്മയിൽ പെടാത്തവൻ എന്നു ഹൃദയത്തിൽ പറകയും,

7

പ്രാക്കലും ചതികളും തുയരവും വായിൽ നിറകയും നാവിങ്കീഴ് കിണ്ടവും അകൃത്യവും ഇരിക്കയും,

8

അവൻ ഊരുകളുടേ ഒതുക്കിൽ വസിച്ചു നിൎദ്ദോഷനെ ഒളിമറകളിൽ കൊല്ലുകയും അഗതിയെ കണ്ണു ചുഴിഞ്ഞു നോക്കയും,

9

വള്ളിക്കെട്ടിൽ സിംഹം പോലേ ഒളിയിൽ പതിയിരുന്നു. എളിയവനെ മാട്ടി വെപ്പാൻ പതുങ്ങി തന്റേ വലയിൽ വറ്റു എളിയവനെ പിടിക്കുകയും,

10

ഒററി പതിഞ്ഞിരിക്കയും അവന്റേ ഊക്കരാൽ അഗതികൾ വീഴ്കയും,

11

ദേവൻ മറന്നു എന്നും തൻ മുഖത്തെ മറെച്ചു ഒരുനാളും കാണാതേ ഇരിക്കുന്നു എന്നും അവൻ ഹൃദയത്തിൽ പറകയും ചെയ്യുന്നു.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൧൧. Psalms, XI. 87

12

യഹോവേ, എഴുനീല്ക്ക! ദേവ, നിൻ കയ്യെ ഉയൎത്തുക, എളിയവരെ മറക്കല്ലേ!

13

ദുഷ്ടൻ ദൈവത്തെ ധിക്കരിപ്പാനും നീ അന്വേഷിക്കയില്ല എന്നു ഹൃദയത്തിൽ പറവാനും എന്തു?

14

വിപത്തും വ്യസനവും നിന്റേ കൈയിൽ ആക്കുവാൻ നീ നോക്കുക കൊണ്ടു (അതിനെ) കണ്ടുവല്ലോ. അഗതി നിങ്കൽ സമൎപ്പിച്ചു വിടുന്നു, അനാഥനു നീ തന്നേ തുണ.

15

ശഠന്റേ ഭുജത്തെ ഒടിക്ക! ദോഷവാന്റേ ദുഷ്ടത കാണാത്തെടത്തോളം അന്വേഷിക്ക!

16

യഹോവ യുഗാദി നിത്യത്തിൽ രാജാവ് തന്നേ, ജാതികൾ അവന്റേ ദേശത്തുനിന്നു നശിക്കുന്നു.

17

സാധുക്കളുടേ ആഗ്രഹത്തെ, യഹോവേ, നീ കേട്ടു, അവരുടേ ഹൃദയത്തെ നീ ഉറപ്പിക്കും.

18

അനാഥനും ചതഞ്ഞവനും ന്യായം വിധിപ്പാൻ നീ ചെവി കൊടുത്തു കേ ഭൂമിയിങ്കൽനിന്നുള്ള മൎത്യൻ ഇനി കിറുത്തു പോകയും ഇല്ല. [ൾ്ക്കും,

ആപത്ക്കാലത്തിൽ വാങ്ങി പോകാതേ (൪) യഹോവയുടേ ന്യായവിധിയിൽ ആശ്രയിച്ചു നില്ക്കേണം.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു; ദാവിദിന്റേതു

1

യഹോവയിൽ ഞാൻ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഹാ, കുരികിലേ, നിങ്ങളുടേ മലെക്കു മണ്ടുവിൻ എന്നും,

2

ദുഷ്ടരല്ലോ ഹൃദയനേരുള്ളവരെ മറയത്ത് എയ്വാൻ വില്ലു കുലെച്ചു തങ്ങളുടേ അമ്പിനെ ഞാണിന്മേൽ തൊടുക്കുന്നു എന്നും,

3

അടിസ്ഥാനങ്ങളല്ലോ മറിഞ്ഞു പോയി. നീതിമാൻ പ്രവൃത്തിക്കാവുന്നതെന്ത് എന്നും നിങ്ങൾ എൻ ആത്മവോടു പറയുന്നത് എങ്ങനേ?

4

യഹോവ തന്റേ വിശുദ്ധമന്ദിരത്തിൽ ഉണ്ടു, യഹോവയുടേ സിംഹാസനം സ്വൎഗ്ഗത്തിൽ തന്നേ; അവന്റേ കണ്ണുകൾ നോക്കുന്നുണ്ടു, അവന്റേ ഇമകൾ മനുഷ്യപുത്രരെ ശോധന ചെയ്യുന്നു.

88 Psalms, XII. XIII, സങ്കീത്തനങ്ങൾ ൧൨ . ൧൩ .

5

യഹോവ നീതിമാനെ ശോധന ചെയ്യുന്നു, ദുഷ്ടനെയും സാഹസപ്രിയനെയും അവന്റേ ഉള്ളം പകെക്കുന്നു.

6

ദുഷ്ടരുടേ മേൽ അവൻ കണികളും തീയും ഗന്ധകവും പെയ്യിക്കും, വിഷക്കാറ്റു തന്നേ അവരുടേ പാനപാത്രത്തിന്നുള്ള അംശം.

7

കാരണം യഹോവ നീതിമാൻ, നീതികളെ സ്നേഹിക്കുന്നവൻ തന്നേ; നേരുള്ളവനേ അവന്റേ മുഖം നോക്കൂ.

൧൨ . സങ്കീൎത്തനം.

ലോകത്തിൽ പാപം വൎദ്ധിക്കുന്തോറും പ്രാൎത്ഥനയും (൬) ദൈവത്തിൻ ഉത്തരത്താൽ (൭) ആശ്രയവൎദ്ധനയും.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു, അഷ്ടമരാഗത്തിൽ; ദാവിദിൻ കീൎത്തന.

2

യഹോവേ, രക്ഷിക്കേണമേ, ഭക്തരല്ലോ ഒടുങ്ങുന്നതു മനുഷ്യപുത്രരിൽനിന്നു വിശ്വാസ്യത മുടിഞ്ഞു പോകയാൽ തന്നേ!

3

അവനവൻ തൻ കൂട്ടുകാരനോട് മായം പറയുന്നു, മിനുക്കിയ അധരത്തോടും ഇരട്ടിച്ച ഹൃദയത്തോടും അവർ ഉരിയാടുന്നു.

4

മിനുക്കിയ അധരങ്ങളെ ഒക്കയും വമ്പുകളെ ഉരെക്കുന്ന നാവിനെയും യഹോവ ഛേദിക്കാക!

5

നാവിനാൽ നാം വീൎയ്യം പ്രവൃത്തിക്കുന്നു, നമ്മുടേ അധരങ്ങൾ നമുക്കു തുണ, നമുക്കു കൎത്താവ് ആർ എന്നു പറയുന്നവരെ തന്നേ (ഛേദിക്ക)!

6

എളിയവരുടേ നിഗ്രഹവും ദരിദ്രരുടേ ഞരക്കവും ഹേതുവായിട്ടു ഞാൻ ഇപ്പോൾ എഴുനീല്ക്കും, രക്ഷെക്കായി കിഴെക്കുന്നവനെ അതിലാക്കും എന്നു യഹോവ ചൊല്ലുന്നു.

7

യഹോവയുടേ വചനങ്ങൾ ശുദ്ധ വചനങ്ങളത്രേ, ഒരു ഭൂമിപാലനായ്ക്കൊണ്ട് ഊതിക്കഴിച്ചു ഏഴു വട്ടം ഉരുക്കിയ വെള്ളി തന്നേ.

8

യഹോവേ, നീ അവരെ കാക്കും, ഈ തലമുറയിൽനിന്നു അവരെ എന്നും സൂക്ഷിക്കും,

9

മനുഷ്യപുത്രൎക്ക് നികൃഷ്ടത ഏറുന്തോറും ദുഷ്ടർ ചുറ്റും നടന്നു കൊണ്ടാലും.

൧൩ . സങ്കീൎത്തനം.

ദുഃഖിതന്റേ സങ്കടവും (൪) യാചനയും (൬) ആശ്വാസവും. സംഗീതപ്രമാണിക്കു; ദാവിദിന്റേ കീൎത്തന.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൧൪ . Psalms, XIV. 89

2

യഹോവേ, നീ എന്നെ നിത്യം മറപ്പത് എത്രോടം? നിൻ മുഖം എങ്കൽനിന്നു മറെപ്പത് എത്രോടം?

3

എൻ ഉള്ളത്തിൽ ആലോചനകളും ഹൃദയത്തിൽ ഖേദവും നാൾതോറും ഞാൻ വെപ്പത് എത്രോടം? ശത്രു എന്റേ മേൽ ഉയരുന്നത് എത്രോടം?

4

എൻ ദൈവമായ യഹോവേ, നോക്കേണമേ,എനിക്ക് ഉത്തരം തരിക! ഞാൻ മരണനിദ്ര കൊള്ളായ്വാൻ എൻ കണ്ണുകളെ പ്രകാശിപ്പിക്കേണമേ!

5

എന്റേ ശത്രു ഞാൻ ഇവനെ വെന്നു എന്നു പറവാനും ഞാൻ കുലുങ്ങുകയാൽ മാറ്റാന്മാർ ആനന്ദിപ്പാനും സംഗതി വരരുതേ!

6

ഞാനോ നിന്റേ ദയയിൽ തേറിക്കൊള്ളുന്നു, നിൻ രക്ഷയിൽ എന്റേ ഹൃദയം ആനന്ദിക്ക! [യ്യും. ഞാൻ യഹോവെക്ക് അവൻ എന്നോടു നന്മ ചെയ്തു എന്നു പാടുകയും ചെ

ദോഷവൎദ്ധനയാൽ സങ്കടവും (൪) ന്യായവിധിയുടേ നിശ്ചയത്തോടേ (൭) രക്ഷയാചനയും,

സംഗീതപ്രമാണിക്കു; ദാവിദിന്റേതു.

1

മൂഢൻ ദൈവം ഇല്ല എന്നു തന്റേ ഹൃദയത്തിൽ പറയുന്നു, അവർ പ്രവൃത്തിയിൽ തങ്ങളെ തന്നേ കെടുത്തു അറെപ്പാക്കി.

2

നന്മ ചെയ്യുന്നവൻ ആരും ഇല്ല; ദൈവത്തെ അന്വേഷിക്കുന്ന ബുദ്ധിമാൻ ഉണ്ടോ എന്നു കാണ്മാനായി യഹോവ സ്വൎഗ്ഗത്തിൽനിന്നു മനുഷ്യപുത്രരുടേ മേൽ നോക്കുന്നു.

3

എല്ലാവരും (വഴി) തെറ്റി ഒക്കത്തക്ക പുളിച്ചു പോയി, നന്മ ചെയ്യുന്നവനില്ല, ഒരുത്തൻ പോലും ഇല്ല.

4

യഹോവയെ വിളിക്കാതേ എൻ ജനത്തെ അപ്പമാക്കി തിന്നുംകൊണ്ടു അകൃത്യം പ്രവൃത്തിക്കുന്നവർ ഒക്കയും അറിയുന്നില്ലയോ?

5

അതാ അവർ ചീളെന്നു പേടിച്ചു പോയി; യഹോവ നീതിയുള്ള തലമുറയിൽ ഉണ്ടു പോൽ.

6

എളിയവന്റേ ആലോചനയെ നാണമാക്കിക്കളവിൻ! യഹോവ അവന്റേ ആശ്രയം ആകുന്നു താനും.

7

ചിയോനിൽനിന്ന് ഇസ്രയേലിന്റേ രക്ഷ വന്നാൽ കൊള്ളാം! യഹോവ തൻ ജനത്തിന്റേ അടിമയെ മാറ്റുമ്പോൾ യാക്കോബ് ആനന്ദിക്ക, ഇസ്രയേൽ സന്തോഷിക്ക!

90 Psalms, XV. XVI. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൧൫. ൧൬.

൧൫. സങ്കീൎത്തനം.

നീതിമാന്റേ വൎണ്ണനം (൨ ശമു. ൬, ൧൨). ദാവിദിന്റേ കീൎത്തന

1

യഹോവേ, നിന്റേ കൂടാരത്തിൽ ആർ പാൎക്കും? നിൻ വിശുദ്ധമലയിൽ ആർ വസിക്കും?

2

തികവോടേ നടന്നും നീതിയെ പ്രവൃത്തിച്ചും ഹൃദയത്തിൽ സത്യത്തെ പറഞ്ഞും കൊള്ളുന്നവൻ,

3

നാവു കൊണ്ട് ഏഷണി പരത്താതേ കൂട്ടുകാരനോടു തിന്മ ചെയ്യാതേ അയല്ക്കാരന്റേ മേൽ നിന്ദയെ ചുമത്താതേ ഉള്ളവൻ.

4

നികൃഷ്ടനിൽ അവനു നീരസം തോന്നുകയും യഹോവയെ ഭയപ്പെടുന്നവരെ അവൻ ബഹുമാനിക്കയും തനിക്കു ചേതത്തിന്നായി ആണയിട്ടും മാറ്റാതേ ഇരിക്കയും ചെയ്യുന്നു.

5

തന്റേ പണത്തെ പലിശെക്കു കൊടുക്കയും നിൎദോഷന്റേ നേരേ കൈക്കൂലി വാങ്ങുകയും ഇല്ല. ഇവ ചെയ്യുന്നവൻ എന്നേക്കും കുലുങ്ങുകയില്ല.

ഭക്തൻ യഹോവയിൽ മാത്രം ആശ്രയിച്ചു കൊണ്ടു (൮) പ്രാണഭയത്തിലും ആശാനിശ്ചയമുള്ളവൻ തന്നേ.

ദാവിദിന്റേ നിധി.

1

ദേവനേ, ഞാൻ നിങ്കൽ ആശ്രയിക്കയാൽ എന്നെ കാക്കേണമേ!

2

യഹോവയോടു ഞാൻ പറയുന്നിതു: നീ എന്റേ കൎത്താവു, നിണക്കു പുറമേ എനിക്കു നന്മയില്ല എന്നത്രേ;

3

ദേശത്തിലേ വിശുദ്ധരോടോ: എന്റേ സൎവ്വപ്രസാദം ഉള്ള ഉദാരന്മാർ ഇവർ (എന്നും പറയുന്നു).

4

അന്യ (ഭൎത്താവി)നെ മേടിക്കുന്നവൎക്കു വേദനകൾ പെരുകും; അവറ്റിന്റേ കുരുതിക്കാഴ്ചകളെ ഞാൻ ഊക്കയും [൨൩, ൧൩) അവറ്റിൻ പേരുകളെ എൻ അധരങ്ങളിൽ എടുക്കയും ഇല്ല. (൨ മോ.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൧൭. Psalms, XVII. 91

5

എന്റേ ജന്മത്തിന്റേ പങ്കും എൻ പാനപാത്രവും യഹോവ തന്നേ, എന്റേ ചീട്ടിനെ നീ താങ്ങുന്നു.

6

അളത്തച്ചരടുകൾ എനിക്കു മനോഹരദിക്കിൽ വീണു, (അത്) എനിക്കു തെളിയുന്ന അവകാശവും ആകുന്നു.

7

എനിക്കു മന്ത്രിച്ച യഹോവയെ ഞാൻ വാഴ്ത്തും, രാത്രിയിലും എന്റേ ഉൾ്പൂവുകൾ എന്നെ പ്രബോധിപ്പിക്കുന്നു.

8

ഞാൻ യഹോവയെ എപ്പോഴും എന്റേ മുമ്പിൽ വെച്ചിരിക്കുന്നു, അവൻ എന്റേ വലത്തിരിക്കയാൽ ഞാൻ കുലുങ്ങുകയില്ല.

9

അതുകൊണ്ട് എന്റേ ഹൃദയം സന്തോഷിക്കുന്നു, എൻ തേജസ്സും ആനന്ദിക്കുന്നു, എന്റേ ജഡവും നിൎഭയമായി വസിക്കും.

10

കാരണം നീ എന്റേ ദേഹിയെ പാതാളത്തിന്നു വിടുകയില്ല, നിന്റേ ഭക്തരെ കുഴിയെ കാണ്മാൻ ഏല്പിക്കയും ഇല്ല.

11

നീ ജീവമാൎഗ്ഗത്തെ എന്നെ അറിയിക്കും: നിൻ മുഖത്തോടു സന്തോഷങ്ങളുടേ തൃപ്തിയും നിന്റേ വലങ്കൈയാൽ എന്നും ഓമനകളും അത്രേ.

൧൭. സങ്കീൎത്തനം.

നിൎദോഷൻ തന്റേ നീതിയെയും (൬) ശത്രുക്കളുടേ അനീതിയെയും ഓൎപ്പിച്ചു (൧൩) രക്ഷയെ യാചിച്ചാശിച്ചതു (൧ ശമു. ൨൩, ൧൯).

ദാവിദിന്റേ പ്രാൎത്ഥന.

1

യഹോവേ, നീതിയെ കേൾ്ക്ക! വ്യാജമില്ലാത്ത അധരങ്ങളാൽ ഞാൻ കെഞ്ചുന്നതു കുറിക്കൊൾ്ക! പ്രാൎത്ഥിക്കുന്നതിന്നു ചെവി തരിക!

2

എന്റേ ന്യായം നിന്മുഖത്തിൽനിന്നു പുറപ്പെടുക! നേരിനെ നിന്റേ കണ്ണുകൾ നോക്കുന്നുണ്ടു.

3

എന്റേ ഹൃദയത്തെ നീ ശോധന ചെയ്തു, രാത്രിയിലും സന്ദൎശിച്ചു ഊതിക്കഴിച്ചു കൊണ്ടിട്ടും ഒന്നും കാണുന്നില്ല; എന്റേ വായി എൻ നിനവിനെ ലംഘിക്കയില്ല.

4

മാനുഷകൎമ്മങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചു ഞാൻ നിൻ അധരങ്ങളുടേ വചനം കൊണ്ടത്രേ പാതകക്കാരന്റേ മാൎഗ്ഗങ്ങളെ സൂക്ഷിച്ച് (ഒഴിഞ്ഞു).

92 Psalms, XVIII. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൧൮.

5

എന്റേ നടകൾ നിന്റേ ചുവടുകളെ പിടിച്ചുകൊണ്ടു എന്റേ അടികൾ കുലുങ്ങാതേ ഇരുന്നു.

6

നിന്നെ ഞാൻ വിളിച്ചു; നീയല്ലോ, ദേവനേ, എനിക്കുത്തരം തരും! നിൻ ചെവിയെ എനിക്കു ചാച്ചു എൻ ചൊല്ലിനെ കേൾ്ക്ക!

7

ആശ്രിതരെ രക്ഷിക്കുന്നവനായുള്ളോവേ, കലഹിക്കുന്നവർ നിമിത്തം നിൻ വലങ്കയ്യാൽ നിന്റേ ദയകളെ വിശേഷിപ്പിക്ക!

8

കണ്മണി പോലേ എന്നെ കാത്തു (൫ മോ.൩൨, ൧൦) നിൻ ചിറകുകളുടേ നിഴലിൽ എന്നെ മറെക്ക,

9

എന്നെ നിഗ്രഹിക്കുന്ന ദുഷ്ടരിൽ നിന്നു പ്രാണനായികൊണ്ട് എന്നെ വളഞ്ഞുകൊള്ളുന്ന ശത്രുക്കളിൽനിന്നു തന്നേ!

10

അവർ നൈകൊണ്ടു (ഹൃദയം) അടെച്ചു വായികൊണ്ടു ഡംഭം പറഞ്ഞു;

11

ഞങ്ങളുടേ നടകളെ (നോക്കി) ഇപ്പോൾ തന്നേ ഞങ്ങളെ ചുററിക്കൊണ്ടു നിലത്തോടു ചേൎപ്പാൻ കണ്ണുകളെ വെക്കുന്നു.

12

അവൻ പറിപ്പാൻ കൊതിക്കുന്ന സിംഹത്തോടും മറയത്തു വസിക്കുന്ന ചെറുകോളരിയോടും സമൻ.

13

യഹോവേ, എഴുനീറ്റു മുന്നെത്തി അവനെ കമിഴ്ത്തി വെക്കേണമേ! ദുഷ്ടനിൽനിന്ന് എൻ ദേഹിയെ നിൻ വാളുകൊണ്ടും,

14

യഹോവേ, നിൻ കൈയാൽ പുരുഷരിൽനിന്നും വിടുവിക്കേണമേ,- നീ സ്വരൂപിച്ചവകൊണ്ടു വയറു നിറെപ്പിക്കയാൽ ഈ ആയുസ്സിൽ പങ്കു ലഭിക്കുന്ന പ്രപഞ്ചപുരുഷരിൽനിന്നു തന്നേ! അവൎക്കു മക്കളാൽ തൃപ്തി ഉണ്ടു, തങ്ങളുടേ സമ്പത്തു സ്വശിശുക്കൾ്ക്കു വിട്ടേക്കുന്നുണ്ടു.

15

ഞാനോ നീതിയിൽ നിൻ മുഖത്തെ നോക്കും, ഉണരുമ്പോൾ നിന്റേ രൂപത്താൽ തൃപ്തനാകും.

൧൮. സങ്കീൎത്തനം.

രാജാവ് കൃതജ്ഞത പൂണ്ടു (൫) പ്രാണഭയങ്ങളിൽനിന്ന് അതിശയമായ ഉദ്ധാരണങ്ങൾ എല്ലാം (൨ ൧) ഭക്തിസത്യം നിമിത്തം തനിക്കു സാധിച്ചതിനെ ഓൎത്തു, (൩ ൨) ഇസ്രയേലിലും ജാതികളിലും ഉണ്ടായ നിത്യരാജത്വത്തെ വൎണ്ണിച്ചു,(൪൭) സൎവ്വലോകത്തും ദേവസ്തുതിയെ പരത്തുന്നതു.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൧൮ . Psalms, XVIII. 93.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു; യഹോവാദാസനായ ദാവിദിന്റേതു. യഹോവ ശൌൽ മുതലായ സകല ശത്രുക്കളുടേ കൈയിൽനിന്നും അവനെ ഉദ്ധരിച്ച നാൾ ഈ പാട്ടിന്റേ വചനങ്ങളെ യഹോവയോടു ചൊല്ലിയതു (൨ ശമു. ൨൨).

2

എൻ ബലമായ യഹോവേ, നിന്നിൽ എനിക്കു സ്ഥായി ഉണ്ടു!

3

യഹോവ എന്റേ ശൈലവും എൻ ദുൎഗ്ഗവും എന്നെ വിടുവിക്കുന്നവനും ത എൻ ദേവൻ ഞാൻ ആശ്രയിക്കുന്ന പാറയും [ന്നേ; എൻ പലിശയും എൻ രക്ഷയുള്ള കൊമ്പും എൻ ഉയൎന്നിലവും തന്നേ.

4

സ്തുത്യനാകുന്ന യഹോവയെ ഞാൻ വിളിക്കുന്തോറും എന്റേ ശത്രുക്കളിൽനിന്നു രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു.

5

മരണപാശങ്ങൾ എന്നെ ചുറ്റി വല്ലായ്മയുടേ തോടുകൾ എന്നെ അരട്ടി,

6

പാതാളക്കയറുകൾ എന്നെ ചുഴന്നു ചാവിൻ കണികൾ എനിക്കു മുന്നെത്തി പിണഞ്ഞു.

7

ഞെരുങ്ങുമ്പോൾ ഞാൻ യഹോവയെ വിളിച്ചു എൻ ദൈവത്തോടു കൂക്കി; അവൻ സ്വമന്ദിരത്തിൽനിന്ന് എന്റേ ശബ്ദത്തെ കേട്ടു [യ്തു. എന്റേ കൂക്കൽ അവന്തിരുമുമ്പിൽ ചെവികളിൽ തന്നേ എത്തുകയും ചെ

8

ഉടനേ ഭൂമി കുലുങ്ങി നടുങ്ങി, അവൻ ക്രുദ്ധിക്കയാൽ മലകളുടേ അടിസ്ഥാനങ്ങൾ ഇളകിക്കുലുങ്ങി;

9

അവന്റേ മൂക്കിൽ പുക കയറി, അവന്റേ വായിൽനിന്നു തീ തിന്നു, അവങ്കൽനിന്നു കനൽ ജ്വലിച്ചു.

10

അവൻ വാനങ്ങളെ ചാച്ചിറങ്ങി, അവന്റേ കാലുകൾ്ക്കു കീഴിൽ കാൎമ്മുകിൽ ഉണ്ടു.

11

അവൻ കറുബിന്മേൽ ഏറി പറന്നു കാററിന്റേ ചിറകുകളിന്മേൽ പാറി,

12

ഇരിട്ടിനെ തന്റേ മറവും നീർമൂടൽ തിങ്ങിയ മേഘങ്ങളെ ചുറ്റും തനിക്കു കുടിലും ആക്കി;

13

അവന്റേ മുമ്പാകേയുള്ള തുളക്കത്തിൽനിന്ന് അവന്റേ മേഘങ്ങൾ അക ആലിപ്പഴവും തീക്കനലും (പൊഴിഞ്ഞു); [ന്നു

14

യഹോവ വാനങ്ങളിൽ ഇടി മുഴക്കി അത്യുന്നതൻ തൻ ശബ്ദവും ഇട്ടു ആലിപ്പഴവും തീക്കനലും (പൊഴിഞ്ഞു);

94 Psalms, XVIII. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൧൮.

15

അവൻ തൻ അമ്പുകളെ അയച്ചു അവരെ ചിതറിച്ചു മിന്നല്കളെ തൂകി അവരെ ഭ്രമിപ്പിച്ചു.

16

ഉടനേ, യഹോവേ, നീ ഭൎത്സിക്കയാൽ തിരുമൂക്കിൻ ശ്വാസം ഉൗതുകയാൽ തന്നേ നീർചാലുകൾ കാണുമാറായി, ഊഴിയുടേ അടിസ്ഥാനങ്ങൾ വെളിപ്പെട്ടു.

17

താൻ ഉയരത്തിൽനിന്നു (കൈ) നീട്ടി എന്നെ പിടിച്ചു പെരുത്ത വെള്ളങ്ങളിൽനിന്ന് എന്നെ വലിച്ചു;

18

തിറമുള്ള ശത്രുവിൽനിന്നും എന്നേക്കാൾ ശക്തി ഏറിയവരാകയാൽ എൻ പകയരിൽനിന്നും എന്നെ ഉദ്ധരിച്ചു;

19

അവർ എന്നോട് അനൎത്ഥനാളിൽ എത്തുന്തോറും യഹോവ എനിക്ക് ഊന്നായി വന്നു;

20

എന്നെ വിശാലതയിലേക്കു പുറപ്പെടുവിച്ചു, എന്നിൽ പ്രസാദിക്കയാൽ എന്നെ വലിച്ചെടുക്കയും ചെയ്തു.

21

എന്റേ നീതിക്കു തക്കവണ്ണം യഹോവ എനിക്കു പിണെച്ചു എൻ കൈകളുടേ വെടിപ്പു പോലേ എനിക്കു പകരം ചെയ്തു.

22

ഞാനല്ലോ യഹോവയുടേ വഴികളെ സൂക്ഷിച്ചു എൻ ദൈവത്തോടു ദ്രോഹിക്കാതേ പാൎത്തതു,

23

അവന്റേ ന്യായങ്ങൾ ഒക്കയും എന്റേ മുമ്പിൽ ആക്കി അവന്റേ വെപ്പുകളെ എങ്കൽനിന്നു നീക്കാതേ ഇരിക്കയാൽ തന്നേ.

24

അവനോടു ഞാൻ തികഞ്ഞവനായി എൻ അക്രമത്തിൽനിന്ന് എന്നെ കാത്തു;

25

യഹോവയും എന്റേ നീതിപ്രകാരവും തൃക്കണ്ണുകൾ്ക്കു മുമ്പിലുള്ള എൻ കൈകളുടേ വെടിപ്പിൻ പ്രകാരവും എനിക്കു പകരം നല്കി.

26

ഭക്തനോടു നീ ഭക്തനും തികഞ്ഞ പുരുഷനോടു തികഞ്ഞവനും,

27

വെടിപ്പുള്ളവനോടു വെടിപ്പുള്ളവനും വക്രനോടു വക്രനുമായി കാട്ടും;

28

എളിയ ജനത്തെ നീയല്ലോ രക്ഷിച്ചു ഉയൎന്ന കണ്ണുകളെ താഴ്ത്തും.

29

സാക്ഷാൽ നീ എന്റേ വിളക്കിനെ തെളിയിക്കുന്നു, എൻ ദൈവമായ യഹോവ എന്റേ ഇരിട്ടിനെ തുളങ്ങിക്കുന്നു.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൧൮. Psalms, XVIII. 95.

30

നിന്നാലല്ലോ ഞാൻ അണികളെക്കൊള്ളേ പായും എൻ ദൈവത്താൽ മതിലിന്മേൽ കുതിക്കും.

31

ഈ ദേവന്റേ വഴിയത്രേ തികവുള്ളതു, യഹോവയുടേ ചൊൽ ഊതിക്കഴിച്ചുള്ളത്, അവനിൽ ആശ്രയിക്കുന്ന എല്ലാവൎക്കും താൻ പലിശ ആകുന്നു.

32

പിന്നേ യഹോവയല്ലാതേ ദൈവം ആർ ഉള്ളൂ? നമ്മുടേ ദൈവം ഒഴികേ പാറ ആർ?

33

ശക്തികൊണ്ട് എന്റേ അര കെട്ടി എന്റേ വഴിയെ തികെക്കുന്നവനും,

34

എൻ കാലുകളെ പേടമാനുകൾ്ക്കു നേരാക്കി എന്റേ കുന്നുകളിൽ എന്നെ നിറുത്തുന്നവനും,

35

എന്റേ കൈകളെ യുദ്ധം അഭ്യസിപ്പിച്ചു [വൻ തന്നേ. എൻ ഭുജങ്ങളെ ചെമ്പുവില്ലിനെ കുലയേറ്റുമാറാക്കുന്നവനും ആയ ദേ

36

നിന്റേ രക്ഷ ആകുന്ന പലിശയെ എനിക്കു തന്നു നിൻ വലങ്കൈ എന്നെ താങ്ങുകയും നിന്റേ വിനയം എന്നെ വലുതാക്കുകയും ചെയ്തു.

37

എന്റേ കീഴിൽ എൻ അടികളെ നീ വിസ്താരമാക്കി, എൻ നരിയാണികൾ ഉലയാതേ,

38

ഞാൻ ശത്രുക്കളെ പിന്തുടൎന്നു എത്തി പിടിച്ചു അവരെ മുടിപ്പോളം പിന്തിരികയും ഇല്ല.

39

അവരെ തകൎക്കും, അവൎക്കു എഴുനീല്പാൻ കഴികയും ഇല്ല, എന്റേ കാലുകൾ്ക്കു കീഴെ വീഴും.

40

പടെക്കു ശക്തികൊണ്ടു നീ എന്റേ അര കെട്ടി എൻ വൈരികളെ എന്റേ കീഴേ കമിഴ്ത്തും.

41

ശത്രുക്കളെ നീ എനിക്കു പുറം കാട്ടുമാറാക്കി, എന്റേ പകയരെ ഞാൻ ഒടുക്കും.

42

അവർ കൂക്കിയാലും രക്ഷിപ്പവൻ ഇല്ല, യഹോവയോട് എന്നിട്ടും അവൎക്കു ഉത്തരം കൊടുക്കുന്നില്ല.

43

കാററിന്റേ മുമ്പിൽ പൂഴി പോലേ ഞാൻ അവരെ ധൂളിപ്പിച്ചു തെരുക്കളിലേ ചേറു പോലേ കളയുന്നു.

44

ജനത്തിന്റേ വക്കാണങ്ങളിൽനിന്നു നീ എന്നെ വിടുവിച്ചു ജാതികൾ്ക്കു തലയാക്കി വെക്കുന്നു, ഞാൻ അറിയാത്ത വംശവും എന്നെ സേവിക്കുന്നു;

96 Psalms, XIX. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൧൯.

45

ചെവിയുടേ ശ്രുതിയാലേ എനിക്കു കേളായ്വന്ന പരദേശമക്കളും എനിക്കു (രഞ്ജന) നടിക്കുന്നു.

46

പരദേശമക്കൾ മാഴ്കി തങ്ങളുടേ മാടങ്ങളെ വിട്ടു നടുങ്ങി വരുന്നു.

47

യഹോവ ജീവനുള്ളവനും എൻ പാറ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവനും എൻ രക്ഷയുടേ ദൈവം ഉയൎന്നവനും തന്നേ;

48

എനിക്കു പ്രതിക്രിയകളെ നല്കി ജനക്കൂട്ടങ്ങളെ എന്റേ കീഴാക്കി തെളിക്കുന്ന ദേവൻ തന്നേ;

49

എന്നെ ശത്രുക്കളിൽനിന്നു വിടുവിച്ചു വൈരികളോട് അകലേ ഉയൎത്തി സാഹസപുരുഷനിൽനിന്ന് ഉദ്ധരിക്കുന്നവനേ!

50

ആകയാൽ യഹോവേ, ഞാൻ ജാതികളിൽ നിന്നെ വാഴ്ത്തി നിന്റേ നാമത്തെ കീൎത്തിക്കും.

51

തന്റേ രാജാവിനു രക്ഷകളെ വലുതാക്കി തന്റേ അഭിഷിക്തനായ ദാവിദിനോടും അവന്റേ സന്തതിയോടും എന്നേക്കും ദയ ചെയ്തു കൊള്ളുന്നവനേ!

൧൯ . സങ്കീൎത്തനം.

സൂൎയ്യാദി വാനങ്ങൾ ഭൂമിയെ ചുറ്റി യഹോവാസ്തുതിയെ പരത്തുമ്പോലേ (൮), വേദധൎമ്മം ഇസ്രയേലെ ചുററിക്കൊള്ളുന്നതിനാൽ (൧൨) സ്തോത്രവും പാപത്തിൽനിന്നു രക്ഷിപ്പാൻ അപേക്ഷയും.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു; ദാവിദിൻ കീൎത്തന.

2

വാനങ്ങൾ ദേവതേജസ്സെ വൎണ്ണിക്കുന്നു, ആകാശത്തട്ട് അവന്റേ കൈക്രിയയെ കഥിക്കുന്നു.

3

പകൽ പകലിന്നു ചൊല്ലിനെ പൊഴിയുന്നു, രാത്രി രാത്രിക്ക് അറിവിനെ ഗ്രഹിപ്പിക്കുന്നു,

4

ചൊല്ലും വാക്കുകളും ഇല്ലാതേയും അവറ്റിൻ ശബ്ദം കേൾ്ക്കാതേയും തന്നേ.

5

അവറ്റിൻ ചരടു സൎവ്വഭൂമിയിലും മൊഴികൾ ഊഴിയുടേ അറുതിയോളവും പുറപ്പെടുന്നു; അവറ്റിൽ തന്നേ സൂൎയ്യനു കൂടാരം വെച്ചിരിക്കുന്നു.

6

അവനും തൻ അറയിൽനിന്നു പുറപ്പെടുന്ന കാന്തനോടു സമനായി വീരനെ പോലേ ഓട്ടം ഓടുവാൻ സന്തോഷിക്കുന്നു.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨൦. Psalms, XX. 97

7

വാനങ്ങളുടേ അറ്റത്തുനിന്ന് അവന്റേ പുറപ്പാടും അവറ്റിൻ അറുതികളോളം വട്ടം തിരിവും ഉണ്ടു, അവന്റേ ചൂടിൽനിന്നു മറയുന്നത് ഒന്നും ഇല്ല.

8

യഹോവാധൎമ്മം തികവുള്ളതും മനം തണുപ്പിക്കുന്നതും യഹോവാസാക്ഷ്യം വിശ്വാസ്യവും അജ്ഞനെ ജ്ഞാനിയാക്കുന്നതും തന്നേ.

9

യഹോവാനിയോഗങ്ങൾ നേരുള്ളവയും ഹൃദയത്തെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്ന യഹോവാകല്പന വെടിപ്പും കണ്ണുകളെ തെളിയിക്കുന്നതും ആകുന്നു. [വയും,

10

യഹോവാഭയം ശുദ്ധവും എന്നും നില്ക്കുന്നതും, യഹോവാന്യായങ്ങൾ സത്യവും ഒക്കത്തക്ക നീതിയുള്ളവയും തന്നേ;

11

അവ പൊന്നിലും വളരേ തങ്കത്തിലും കാമ്യവും തേനിലും ഇളമധുവിലും മധുരവും ആകുന്നു.

12

അടിയനും അവറ്റാൽ പ്രകാശിക്കപ്പെട്ടവൻ തന്നേ, അവറ്റെ കാക്കയാൽ വളരേ ഫലം ഉണ്ടു.

13

തെറ്റുകളെ ആർ ബോധിക്കുന്നു? മറഞ്ഞുള്ളവറ്റിൽനിന്ന് എന്നെ നിൎദ്ദോഷീകരിക്ക! കയൎക്കുന്നവററിൽനിന്നും അടിയനെ പാലിക്ക, അവ എന്റേ മേൽ വാഴരുതു!

14

അപ്പോൾ ഞാൻ തികഞ്ഞവനും മഹാദ്രോഹം ചുമത്തപ്പെടാത്തവനും ആയിരിക്കും.

15

എന്റേ വായിലേ ചൊല്ലുകളും നിന്റേ മുമ്പിലേ എൻ ഹൃദയധ്യാനവും നിണക്കു തെളിയുമാറാക, എൻ പാറയും വീണ്ടെടുപ്പവനുമാകുന്ന യഹോവേ!

൨൦ . സങ്കീൎത്തനം.

പട പുറപ്പെടുന്ന രാജാവിന്നായി പ്രജകൾ പ്രാൎത്ഥിച്ചു (൭) ദേവസഹായത്തിൽ ആശ്രയിക്കുന്നതു.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു; ദാവിദിൻ കീൎത്തന

2

ക്ലേശദിവസത്തിൽ യഹോവ നിണക്ക് ഉത്തരം തരിക, യാക്കോബിൻ ദൈവത്തിന്റേ നാമം നിന്നെ ഉയൎന്നിലത്താക്കുക!

3

വിശുദ്ധസ്ഥലത്തുനിന്നു നിൻ തുണയെ അയച്ചു ചിയോനിൽനിന്നു നിന്നെ താങ്ങുക!

98 Psalms, XXI. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨ ൧ .

4

നിന്റേ കാഴ്ചകളെ എല്ലാം ഓൎത്തും നിൻ ഹോമത്തെ കൊഴുത്തതെന്നു രുചിച്ചും കൊൾ്ക! (സേല).

5

ഹൃദയ (വിചാരം) പോലേ നിണക്കു നല്കി നിന്റേ ആലോചനയെ ഒക്കയും സാധിപ്പിക്ക!

6

നിന്റേ രക്ഷ നിമിത്തം ഞങ്ങൾ ആൎത്തു നമ്മുടേ ദൈവത്തിന്റേ നാമത്തിൽ കൊടി ഏറ്റുക! നിന്റേ യാചനകളെ എല്ലാം യഹോവ പൂരിപ്പിക്ക!

7

യഹോവ തന്റേ അഭിഷിക്തനെ രക്ഷിച്ചു എന്നു ഞാൻ ഇപ്പോൾ അറി അവൻ തന്റേ വിശുദ്ധ സ്വൎഗ്ഗത്തിൽനിന്നു [ഞ്ഞു. വലങ്കൈയുടേ രക്ഷാവീൎയ്യങ്ങളാൽ, അവന് ഉത്തരം കൊടുക്കും.

8

ഇവർ തേരുകളിലും ഇവർ കുതിരകളിലും നാമോ നമ്മുടേ ദൈവമായ യഹോവാനാമത്തിലത്രേ പ്രശംസിക്കുന്നു.

9

അവർ കോണി വീഴുന്നു, നാം ഏഴുനീറ്റു നിവിരുന്നു.

10

യഹോവേ, രാജാവിനെ രക്ഷിക്കേണമേ! ഞങ്ങൾ വിളിക്കും നാളിൽ അവൻ ഉത്തരം തരുവൂതാക.

൨ ൧ . സങ്കീൎത്തനം.

രാജാവിനുള്ള ദിവ്യാനുഗ്രഹം നിമിത്തം ഇസ്രയേൽ സ്തുതിച്ചു (൯) അവനായി അധികം ജയങ്ങളെ ആശിച്ചു പ്രാൎത്ഥിച്ചതു.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു; ദാവിദിൻ കീൎത്തന.

2

യഹോവേ, നിന്റേ ശക്തിയിങ്കൽ രാജാവ് സന്തോഷിക്കുന്നു, നിന്റേ രക്ഷയാൽ എത്ര വളരേ ആനന്ദിക്കുന്നു.

3

നീ അവനു ഹൃദയവാഞ്ഛയെ കൊടുത്തു, അവന്റേ അധരങ്ങളുടേ അപേക്ഷയെ വിരോധിച്ചതും ഇല്ല. (സേല)

4

എന്തെന്നാൽ, ശുഭത്തിൻ അനുഗ്രഹങ്ങളാൽ നീ അവനെ മുമ്പിട്ടു തങ്കക്കിരീടത്തെ അവന്റേ തലമേൽ ആക്കി.

5

അവൻ നിന്നോടു ജീവനെ ചോദിച്ചു, നീയും യുഗാദിനിത്യത്തോളം ദീൎഘായുസ്സ് അവനു കൊടുത്തു.

6

നിന്റേ രക്ഷയാൽ അവന്റേ തേജസ്സ് വലിയതു, മാനവും പ്രഭയും നീ അവന്മേൽ വെക്കുന്നു.

7

നീ അവനെ എന്നേക്കും അനുഗ്രഹങ്ങളാക്കി വെക്കുന്നു ( ൧ മോ. ൧൨, ൨), തിരുമുഖത്തോടുള്ള സന്തോഷംകൊണ്ട് അവനെ മകിഴുമാറാക്കുന്നു.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨൨ . Psalms, XXII. 99

8

കാരണം രാജാവ് യഹോവയിൽ തേറിക്കൊണ്ട് അത്യുന്നതന്റേ ദയയാൽ കുലുങ്ങാതിരിക്കുന്നു.

9

നിന്റേ കൈ നിൻ ശത്രുക്കളെ ഒക്കയും കണ്ടെത്തും, നിൻ വലങ്കൈ പകയരോട് എത്തും.

10

നിൻ സന്നിധാനകാലത്തിൽ നീ അവരെ തീയുലയിൽ പോലേ ആക്കും, യഹോവ അവരെ തൻ കോപത്താൽ വിഴുങ്ങും, തീ അവരെ തിന്നുകയും ചെയ്യും.

11

അവരുടേ ഫലത്തെ നീ ഭൂമിയിൽനിന്നും അവരുടേ സന്തതിയെ മനുഷ്യപുത്രരിൽനിന്നും നശിപ്പിക്കും.

12

അവർ നിണക്ക് എതിരേ ദോഷത്തെ കുലയേറ്റി ഉപായം ഭാവിച്ചിട്ടും ആവത് ഒന്നും ഉണ്ടാകയില്ല.

13

നീയല്ലോ നിന്റേ ഞാണുകളിന്മേൽ അവരുടേ മുഖത്തെക്കൊള്ളേ തൊടു അവരെ മുതുകാക്കി വെക്കും. [ത്തു കൊണ്ട്

14

യഹോവേ, നിൻ ശക്തിയിൽ ഉയരേണമേ! നിന്റേ വീൎയ്യത്തെ ഞങ്ങൾ പാടിക്കീൎത്തിക്ക!

൨൨ . സങ്കീൎത്തനം.

പിതാക്കന്മാൎക്കും തന്റേ ബാല്യത്തിലും ദൈവമായവൻ തന്നെ കൈവിടുകയാൽ നീതിമാൻ വിലപിച്ചു, (൧൩) സങ്കടം വിവരിച്ചു ചൊല്ലി പ്രാൎത്ഥിച്ചു, (൨൩) സ്വരക്ഷയാൽ ഇസ്രയെലിന്നും ജാതികൾക്കും മഹാഫലം വരുന്നതിനായി സ്തുതിക്കുന്നു.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു, അരുണോദയത്തിൻ മാൻപേട എന്ന രാഗത്തിൽ; ദാവിദിൻ കീൎത്തന

2

എൻ ദേവനേ, എൻ ദേവനേ, നീ എന്നെ കൈവിട്ടത് എന്തു? എൻ രക്ഷെക്കു ഞാൻ അലറുന്ന വാക്കുകൾ (എത്ര) ദൂരം!

3

എൻ ദൈവമേ, ഞാൻ പകലിൽ വിളിക്കുന്നു, നി ഉത്തരം തരുന്നതും ഇല്ല; രാത്രിയിലും, മൌനത ലഭിക്കുന്നതും ഇല്ല.

4

നീയോ ഇസ്രയേലിൻ സ്തുതികളിന്മേൽ ഇരുന്നുകൊള്ളുന്ന വിശുദ്ധൻ തന്നേ.

5

നിങ്കലത്രേ ഞങ്ങടേ പിതാക്കന്മാർ തേറി, അവർ തേറി നീയും അവരെ വിടുവിച്ചു;

6

നിന്നോട് അവർ കൂക്കി പോക്കു ലഭിച്ചു, നിന്നിൽ തേറി ലജ്ജിക്കാതേ നില്ക്കയും ചെയ്തു.

100 Psalms, XXII. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨൨

7

ഞാനോ പുരുഷനല്ല പുഴവത്രേ, മനുഷ്യനിന്ദയും ജനത്താൽ ധിക്കരിക്കപ്പെടുന്നവനും തന്നേ.

8

എന്നെ കാണുന്നവർ ഒക്കവേ എന്നെ പരിഹസിച്ചു ചുണ്ടുകൊണ്ടിളിച്ചു തല കുലുക്കിക്കൊള്ളുന്നു.

9

അവൻ യഹോവമേൽ തന്നെ ഉരുട്ടി, ഇവൻ അവനെ വിടുവിക്കട്ടേ! അവനിൽ പ്രസാദിക്കയാൽ ഉദ്ധരിക്കട്ടേ! എന്നത്രേ.

10

നീയോ വയറ്റിൽനിന്ന് എന്നെ വലിച്ചു അമ്മമുലകളിൽ എന്നെ ആശ്രയിപ്പിച്ചു;

11

ഗൎഭപാത്രത്തിങ്കന്നു ഞാൻ നിന്റേ മേൽ എറിയപ്പെട്ടു, എൻ അമ്മയുടേ ഉദരം മുതൽ നീയേ എൻ ദേവൻ.

12

എനിക്കു ദൂരത്താകൊല്ല! സഹായി ഇല്ലായ്കയാൽ സങ്കടം അരികത്തുണ്ടല്ലോ!

13

പല കാളകളും എന്നെ ചുറ്റി ബാശാനിലേ ക്കൂറ്റങ്ങൾ എന്നെ വളഞ്ഞു;

14

പറിച്ചലറുന്ന സിംഹമായി എന്റേ മേൽ വായി പിളൎക്കുന്നു;

15

ഞാൻ വെള്ളം പോലേ തൂകപ്പെട്ടു, എന്റേ എല്ലുകൾ ഒക്കയും ഭിന്നിച്ചു പോയി, എന്റേ ഹൃദയം മെഴുകു പോലേ ആയി, കുടലുകളുടേ നടുവേ ഉരുകി പോയി.

16

എന്റേ ഊക്ക് ഓടു പോലേ ഉണങ്ങി, എൻ നാവ് അണ്ണാക്കിനോടു പറ്റുന്നു.

17

ചാവിൻ പൊടിയിൽ നീ എന്നെ കിടത്തും, കാരണം നായ്ക്കൾ എന്നെ ചുറ്റി, ദുൎജ്ജനക്കൂട്ടം എന്നെ ചുഴന്നു, എന്റേ കൈകളെയും കാലുകളെയും തുളെച്ചു.

18

എന്റേ എല്ലുകളെ എല്ലാം എണ്ണുന്നു, അവർ നോക്കി എന്നെ കണ്ടു നില്ക്കുന്നു.

19

തങ്ങളിൽ എന്റേ വസ്ത്രങ്ങളെ പകുത്തു എന്റേ തുണിമേൽ ചീട്ടുമിടുന്നു.

20

നീയോ, യഹോവേ, അകന്നു പോകൊല്ലാ! എന്റേ ഊറ്റമായുള്ളോവേ, എൻ തുണെക്കായി വിരഞ്ഞു വരിക!

21

എൻ പ്രാണനെ വാളിങ്കന്നും എന്റേ ഏകാകിനിയെ നായിൻ കൈക്കൽനിന്നും ഉദ്ധരിക്കേണമേ!

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨൩ . Psalms, XXIII. 101

22

സിംഹവായിൽനിന്നും പോത്തുകളുടേ കൊമ്പുകളിൽനിന്നും എന്നെ രക്ഷിക്ക!‌- നീ ഉത്തരം തരികയും ചെയ്തു.

23

തിരുനാമത്തെ എന്റേ സഹോദരരോടു ഞാൻ വൎണ്ണിക്കും, സഭാമദ്ധ്യേ നിന്നെ സ്തുതിക്കും (ഇവ്വണ്ണം):

24

യഹോവയെ ഭയപ്പെടുന്നോരേ, അവനെ സ്തുതിപ്പിൻ! യാക്കോബ് സന്തതിയായവർ ഒക്കവേ, അവനു തേജസ്സ് കൊടുപ്പിൻ! ഇസ്രയേൽ സന്തതി എല്ലാം അവങ്കന്ന് അഞ്ചുവിൻ!

25

അവനല്ലോ എളിയവന്റേ താഴ്ചയെ ധിക്കരിച്ചറെച്ചതും ഇല്ല, സ്വമുഖത്തെ അവങ്കന്നു മറെച്ചതും ഇല്ല, തന്നോടു വിളിക്കുമ്പോൾ കേൾ്ക്കയത്രേ ചെയ്തതു (എന്നു തന്നേ).

26

മഹാസഭയിൽ എൻ സ്തോത്രം നിന്നെക്കൊണ്ടാക, നിന്നെ ഭയപ്പെടുന്നവർ കാണ്കേ എൻ നേൎച്ചകളെ ഒപ്പിക്കും.

27

സാധുക്കൾ ഭക്ഷിച്ചു തൃപ്തരാകും, യഹോവയെ തിരയുന്നവർ അവനെ സ്തുതിക്കും; നിങ്ങളുടേ ഹൃദയം എന്നും ജീവിച്ചിരിക്ക!

28

ഭൂമിയുടേ അറുതികൾ എല്ലാം ഓൎത്തു യഹോവയിലേക്കു തിരിയും, സൎവ്വ ജാതിവംശങ്ങളും തിരുമുമ്പിൽ ആരാധിക്കും.

29

കാരണം യഹോവെക്കു രാജത്വം ഉള്ളതു, അവൻ ജാതികളിൽ വാഴുന്നു.

30

ഭൂമിയിലേ സകല പുഷ്ടിക്കാരും ഭക്ഷിച്ചാരാധിക്കും, മണ്ണിൽ ഇറങ്ങുന്നവർ ഒക്കെയും പ്രാണനെ ഉയിൎപ്പിക്കാതേ പോയവനും അവന്മുമ്പിൽ വണങ്ങും.

31

സന്തതി അവനെ സേവിക്കും, കൎത്താവെ ചൊല്ലി (പിറ്റേ) തലമുറയോടും വൎണ്ണിക്കപ്പെടും.

32

അവരും വന്നു അവൻ അതിനെ ചെയ്തു എന്ന് അവന്റേ നീതിയെ അന്നു ജനിച്ചുള്ള ജനത്തോടു കഥിക്കും.

൨ ൩.സങ്കീൎത്തനം

യഹോവ ഇടയനായി നടത്തി പോഷിപ്പിച്ചു കൂടേ പാൎപ്പിക്കും. ദാവിദിൻ കീൎത്തന.

1

യഹോവ എന്റേ ഇടയൻ (൧ മോ. ൪൯, ൨൪), എനിക്ക് ഏതും കുറയാ.

102 Psalms, XXIV. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨൪.

2

അവൻ പച്ച പുലങ്ങളിൽ എന്നെ കിടത്തി സ്വസ്ഥതകളുടേ നീൎക്കരികിൽ എന്നെ തെളിക്കുന്നു.

3

എൻ ആത്മാവെ തണുപ്പിക്കും, സ്വനാമം നിമിത്തും എന്റെ നീതിയുടേ വടുക്കളിൽ നടത്തും.

4

മരണനിഴലിൻ താഴ്വരയൂടേ നടന്നാലും ഞാൻ തിന്മ ഭയപ്പെടുകയില്ല, നീയല്ലോ എന്റേ കൂടേ ഉണ്ടു! നിന്റേ വടി, നിന്റേ കോൽ ഇവ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കും.

5

മാറ്റാന്മാർ കാണ്കേ നീ എന്റേ മുമ്പിൽ മേശയെ ഒരുക്കി, തൈലം കൊണ്ട് എൻ തലയെ അഭ്യംഗം ചെയ്യുന്നു; എന്റേ പാനപാത്രം വഴിവായി.

6

നന്മയും ദയയും മാത്രം എൻ വാഴുനാൾ ഒക്കയും എന്നെ പിന്തുടരും, എന്റേ വാസം യഹോവാലയത്തിൽ നെടുനാളുകളോളം ആകും.

സ്രഷ്ടാവെ ആരാധിക്കുന്ന ജാതി (൪) ഇന്നത് എന്നു (൭) സാക്ഷിപ്പെട്ടക പ്രവേശത്തിൽ കാട്ടിയതു (൨ ശമു. ൬). ദാവിദിൻ കീൎത്തന

1

ഭൂമിയും അതിന്റേ നിറവുംഊഴിയും അതിൽ വസിക്കുന്നവരും യഹോവെക്കാകുന്നു;

2

അവൻ സമുദ്രങ്ങളിന്മേൽ അതിനെ സ്ഥാപിച്ചു പുഴകളിന്മേൽ ഉറപ്പിച്ചതു കൊണ്ടത്രേ.

3

യഹോവാമലയിൽ ആൎക്കു കരേറാം? അവന്റേ വിശുദ്ധസ്ഥലത്തിൽ, ആർ നില്ക്കും?

4

നിൎദ്ദോഷകൈകളും ഹൃദയവെടിപ്പും ഉള്ളവനായി തന്റേ ഉള്ളത്തെ മായയോടു ചേൎക്കാതേയും ചതിക്കായി സത്യം ചെയ്യാതേയും ഉള്ളവനത്രേ.

5

യഹോവയോട് അനുഗ്രഹവും സ്വരക്ഷയുടേ ദൈവത്തോടു നീതിയും പ്രാപിക്കും.

6

ഇതത്രേ അവനെ തിരയുന്ന തലമുറ, (ഇതു) തിരുമുഖത്തെ അന്വേഷിക്കുന്നൊരു യാക്കോബ് തന്നേ. (സേല)

7

വാതിലുകളേ, നിങ്ങൾ തലകളെ ഉയൎത്തുവിൻ! തേജസ്സിൻ രാജാവ് പൂകുവാൻ യുഗതോരണങ്ങളെ, നീണ്ടു കൊൾ്വിൻ!

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨൫. Psalms, XXV. 103

8

ആ തേജസ്സിൻ രാജാവാർ? ശക്തിമാനും വീരനും ആയ യഹോവ, യുദ്ധവീരനാകുന്ന യഹോവ തന്നേ.

9

വാതിലുകളേ, നിങ്ങൾ, തലകളെ ഉയൎത്തുവിൻ! തേജസ്സിൻ രാജാവ് പൂകുവാൻ യുഗതോരണങ്ങളേ, നീണ്ടു കൊൾ്വിൻ!

10

ഈ തേജസ്സിൻ രാജാവ് ആരു പോൽ? സൈന്യങ്ങളുടയ യഹോവ താൻ തേജസ്സിൻ രാജാവാകുന്നു. (സേല)

൨൫. സങ്കീൎത്തനം.

പാപസങ്കടത്തിൽനിന്ന് അപേക്ഷയും (൮) രക്ഷയുടേ ആശാനിശ്ചയവും (൧൫)ശരണം വീഴുന്നതും. അകാരാദി.

ദാവിദിന്റേതു.

1

അല്ലയോ യഹോവേ, ഞാൻ നിങ്കുലേക്ക് എൻ മനസ്സെ ഉയൎത്തും.

2

ആശ്രയം എനിക്കു നിങ്കലത്രേ, എൻ ദൈവമേ, ഞാൻ നാണിച്ചു പോകരുതേ, എന്റേ ശത്രുക്കൾ എന്നിൽ ഉല്ലസിക്കരുതേ!

3

ഇനിയും നിന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നവർ ആരും നാണിക്കയില്ല, വൃഥാ തോല്പിക്കുന്നവരത്രേ നാണിച്ചു പോകും.

4

ഉപദേശിച്ചു നിന്റേ വഴികളെ കാട്ടുക, യഹോവേ, നിൻ മാൎഗ്ഗങ്ങളെ എന്നെ പഠിപ്പിക്ക!

5

എൻ രക്ഷയുടേ ദ്വൈവം നി തന്നേ ആകകൊണ്ടു നിന്റേ സത്യത്തിൽ എന്നെ വഴി നടത്തുക! നാൾതോറും ഞാൻ നിന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നു.

6

കനിവുകൾ കൂടിയ നിൻ ദയകളെ, യഹോവേ, ഓൎക്കുക! അവയല്ലോ യുഗാദിമുതലുള്ളവ.

7

ചെറുപ്പത്തിലേ പാപങ്ങളെയും എൻ ദ്രോഹങ്ങളെയും ഓൎക്കാതേ നിന്റേ നന്മ നിമിത്തം, യഹോവേ, നിൻ ദയാപ്രകാരം എന്നെ ഓൎത്തു [കൊൾ്ക!

8

നല്ലവനും നേരുള്ളവനും ആകയാൽ യഹോവ പാപികളെ വഴിയിൽ ഉപദേശിക്കും;

9

ന്യായത്തിൽ അവൻ സാധുക്കളെ വഴി നടത്തി, സാധുക്കളെ തന്റേ വഴിയെ പഠിപ്പിക്കും.

10

പിന്നേ യഹോവാമാൎഗ്ഗങ്ങൾ എല്ലാം [ത്യവും അത്രേ. അവന്റേ നിയമത്തെയും സാക്ഷ്യങ്ങളെയും സൂക്ഷിക്കുന്നവൎക്കു ദയയും സ

104 Psalms, XXVI. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨൬.

11

പെരുത്തതാക കൊണ്ട് എൻ അക്രമത്തെ, യഹോവേ, നിൻ നാമം നിമിത്തം ഇളെച്ചു തരേണമേ!

12

ഭയം യഹോവയിങ്കിലുള്ള ആൾ ആർ? തെരിഞ്ഞെടുപ്പാനുള്ള വഴിയെ താൻ അവന് ഉപദേശിക്കും.

13

മംഗലത്തിൽ അവന്റേ ആത്മാവു മേവും, അവന്റേ സന്തതി ദേശത്തെ അവകാശമാക്കുകയും ചെയ്യും.

14

യഹോവെക്കു രഹസ്യം അവനെ ഭയപ്പെടുന്നവരോട് ഉണ്ടു, തന്റേ നിയമം അവരെ അറിയിപ്പാറാകുന്നു.

15

രാപ്പകൽ എൻ കണ്ണുകൾ യഹോവയിലേക്ക് ആകുന്നു, അവൻ എൻ കാലുകളെ വലയിൽനിന്നു പുറത്താക്കും.

16

ലാളിച്ചുംകൊണ്ട് എങ്കലേക്കു തിരിക! ഞാനല്ലോ ഏകാകിയും എളിയവനും ആകുന്നു.

17

വലെച്ചൽ എന്റേ ഹൃദയത്തിന്നു വൎദ്ധിച്ചു കൂടി, എന്റേ ഇടുക്കുകളിൽനിന്ന് എന്നെ പുറപ്പെടുവിക്ക!

18

വിപത്തും എന്റേ താഴ്ചയും നോക്കി എൻ പാപങ്ങളെ ഒക്കയും ക്ഷമിക്കുക!

19

ശത്രുക്കൾ എനിക്കു പെരുകി വന്നു; സാഹസദ്വേഷത്താൽ എന്നെ പകെക്കകൊണ്ട് അവരെ നോക്കുക!

20

സൂക്ഷിച്ച് എൻ ആത്മാവെ കാത്ത് എന്നെ ഉദ്ധരിക്ക, നിന്നിൽ ആശ്രയിക്കകൊണ്ടു ഞാൻ നാണിപ്പാറാകരുതു!

21

(ഹൃദയ) തികവും നേരും എന്നെ പാലിക്കും, ഞാനല്ലോ നിന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നു. [ക്കേണമേ!

22

ദൈവമേ, ഇസ്രയേലെ അവന്റേ സകല സങ്കടങ്ങളിൽനിന്നും വീണ്ടെടു

ദൈവം തന്നെ ശോധന ചെയ്യു (൩) ഉള്ളം ശുദ്ധമായി കണ്ടാൽ (൯)ദുഷ്ടൎക്കുള്ള ആപത്തിൽനിന്നു തന്നെ രക്ഷിപ്പാൻ പ്രാൎത്ഥന.

ദാവിദിന്റേതു.

1

യഹോവേ, ഞാൻ തികവിൽ നടന്നതുകൊണ്ട് എനിക്കു വിസ്തരിക്ക! യഹോവയിൽ ഞാൻ തേറുകയാൽ ഇളകി പോകയില്ല.

2

യഹോവേ, എന്നെ ശോധന ചെയ്തു പരീക്ഷിക്ക, എന്റെ ഉൾ്പൂവുകളും ഹൃദയവും ഊതിക്കഴിച്ചുകൊൾ്ക!

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨൭. Psalms, XXVII. 105

3

എങ്ങനേ എന്നാൽ നിന്റേ ദയ എൻ കണ്ണുകൾ്ക്കു മുമ്പിലുണ്ടു, നിന്റേ സത്യത്തിൽ ഞാൻ നടന്നു കൊണ്ടിരുന്നു.

4

മായക്കാരോടു കൂടേ ഞാൻ ഇരുന്നതും ഇല്ല, ഗുപ്തരോടു ചേൎന്നു പോവാറുമില്ല.

5

ദുൎജ്ജനസഭയെ ഞാൻ പകെച്ചു പോന്നു, ദുഷ്ടരെ കൂടേ ഇരിക്കയും ഇല്ല.

6

നിൎദ്ദോഷതയിൽ എൻ കൈകളെ കഴുകും, യഹോവേ, നിന്റേ ബലിപീഠത്തെ ചുററിക്കൊള്ളും,

7

വാഴ്ത്തുന്ന ശബ്ദം കേൾ്പിച്ചും നിന്റേ അതിശയങ്ങളെ എല്ലാം വൎണ്ണിച്ചും വരേണ്ടതിന്നത്രേ.

8

യഹോവേ, നിന്റേ ഭവനത്തിൽ പാൎപ്പും നിൻ തേജസ്സിൻ വാസസ്ഥലവും ഞാൻ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു.

9

കൈകളിൽ പാതകം പറ്റിയും വലങ്കൈയിൽ കൈക്കൂലി നിറഞ്ഞുമുള്ള

10

പാപികളോടേ എന്റേ ദേഹിയും രക്തപുരുഷരോടേ എൻ ജീവനെയും വാരിക്കൊള്ളല്ലേ!

11

ഞാനോ എന്റേ തികവിൽ നടക്കും, എന്നെ വിണ്ടെടുത്തു കൃപ കാട്ടേണമേ!

12

എന്റേ കാൽ സമനിലത്തു നില്ക്കുന്നു. സഭാസംഘങ്ങളിൽ ഞാൻ യഹോവയെ വന്ദിക്കും.

൨൭. സങ്കീൎത്തനം.

ദേവഭക്തൻ ശത്രുമദ്ധ്യേ, ആശാപൂൎണ്ണനായി (൭) തുണെപ്പാൻ യാചിച്ചു (൧൩) യഹോവാശ്രയത്തിൽ ഊന്നിക്കൊള്ളുന്നു.

ദാവിദിന്റേതു.

1

യഹോവ എന്റേ വെളിച്ചവും രക്ഷയും തന്നേ, ഞാൻ ആരെ ഭയപ്പെടും? യഹോവ എന്റേ ജീവന്റേ ശരണം, ഞാൻ ആരെ പേടിക്കും?

2

ദോഷവാന്മാർ എന്റേ മാംസത്തെ തിന്മാൻ എന്നോട് അടുക്കുമ്പോൾ, എനിക്കു മാറ്റാന്മാരും ശത്രുക്കളും ആയവർ എന്നോടണഞ്ഞുടൻ ഇടറി

3

പട എന്നെക്കൊള്ളേ പാളയം ഇറങ്ങിയാൽ [വീഴും. എൻ ഹൃദയം ഭയപ്പെടാ!

106 Psalms, XXVII. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨൭.

പോർ എന്റേ നേരേ കിളിൎന്നാൽ അതിലും ഞാൻ തേറി ഇരിക്കുന്നു.

4

ഒന്നിനെ ഞാൻ യഹോവയോടു ചോദിച്ചു. ഇതിനെ തേടുന്നു: ഞാൻ യഹോവയുടേ മനോഹരത്തെ ദൎശിച്ചും അവന്റേ മന്ദിരത്തിൽ ചിന്തിച്ചും കൊൾ്വാൻ യഹോവാലയത്തിൽ എന്റേ ജീവനാൾ ഒക്കയും വസിപ്പതേ തന്നേ.

5

അവനല്ലോ അനൎത്ഥനാളിൽ തന്റേ കുടിലകത്ത് എന്നെ ഒളിപ്പിക്കും, തന്റേ കൂടാരത്തിൻ മറയത്ത് എന്നെ മറെക്കും, പാറമേൽ എന്നെ ഉയൎത്തും.

6

ഇപ്പോഴം എന്റേ തല ചുറ്റുമുള്ള ശത്രുക്കളിന്മേൽ ഉയരും, ഞാൻ അവന്റേ കൂടാരത്തിൽ ജയഘോഷബലികളെ കഴിച്ചും യഹോവെക്കു പാടിക്കീൎത്തിച്ചും കൊള്ളും.

7

യഹോവേ, ഞാൻ വിളിക്കുന്ന ശബ്ദത്തെ കേൾ്ക്ക, എനിക്കു കനിഞ്ഞുത്തരം തരേണമേ!

8

എന്മുഖത്തെ അന്വേഷിപ്പിൻ, എന്നതിനെ എന്റേ ഹൃദയം നിന്നോടു പ യഹോവേ, തിരുമുഖത്തെ ഞാനന്വേഷിക്കും. [റയുന്നു,

9

നിന്മുഖത്തെ എന്നിൽനിന്നു മറെക്കല്ലേ! എനിക്കു തുണ നിന്നവനേ, നിൻ കോപത്തിൽ അടിയനെ തള്ളിക്കളയല്ലേ! എന്റേ രക്ഷാദൈവമേ, എന്നെ വെടികയും കൈവിടുകയും അരുതേ!

10

കാരണം എന്റേ അഛ്ശനും അമ്മയും എന്നെ കൈവിട്ടു, യഹോവ എന്നെ ചേൎക്കും താനും.

11

യഹോവേ, നിന്റേ വഴിയെ എനിക്കുപദേശിച്ചു എൻ എതിരികൾ നിമിത്തം സമാനമാൎഗ്ഗത്തിൽ എന്നെ നടത്തുക!

12

കള്ളസ്സാക്ഷികളും സാഹസം നിശ്വസിക്കുന്നവനും എന്റേ നേരേ എഴു എന്നെ മാറ്റാന്മാരുടേ ഇഷ്ടത്തിൽ ഏല്പിച്ചു വിടൊല്ലാ! [നീല്ക്കയാൽ

13

ഞാൻ ജീവികളുടേ ദേശത്തിൽ യഹോവയുടേ ഗുണം കാണും എന്നു വിശ്വസിച്ചില്ല എങ്കിൽ (കഷ്ടം).

14

യഹോവയെ കാത്തിരിക്ക, ബലപ്പെടുക! നിൻ ഹൃദയത്തെ ഉറപ്പിക്ക! ഇനിയും യഹോവയെ കാത്തിരിക്ക!

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨൮. Psalms, XXVIII. 107

൨൮. സങ്കീൎത്തനം.

ദുഷ്ടൎക്കുള്ള ആപത്തിൽനിന്നു തന്നെ ഉദ്ധരിപ്പാൻ പ്രാൎത്ഥനയും (൬) ദേവോത്തരത്തിന്നു സ്തോത്രവും.

ദാവിദിന്റേതു.

1

യഹോവേ, നിന്നെ നോക്കി ഞാൻ വിളിക്കും, എൻ പാറയേ, എന്നോടു മൌനമാകൊല്ലാ! നീ എന്നോടു മിണ്ടാതേ പോയാൽ ഞാൻ ഗുഹയിൽ ഇറങ്ങുന്നവരോടു ഒത്തു പോകായ്വാൻ തന്നേ.

2

നിന്നോടു ഞാൻ കൂക്കി നിന്റേ അതിവിശുദ്ധ മുറിയെ നോക്കി കൈകളെ ഉയൎത്തിക്കൊണ്ടും കെഞ്ചുന്ന ശബ്ദത്തെ കേൾ്ക്കുക!

3

കൂട്ടുകാരോടു സമാധാനം ചൊല്ലിയും ഹൃദയത്തിൽ ദോഷം വെച്ചുള്ള ദുഷ്ടരോടും അകൃത്യം പ്രവൃത്തിക്കുന്നവരോടും കൂടേ എന്നെ വലിച്ചു കൊണ്ടുപോകരുതേ!

4

അവരുടേ പ്രവൃത്തി പ്രകാരവും പ്രയത്നങ്ങളുടേ തിന്മ പ്രകാരവും അവൎക്കു വരുത്തി അവരുടേ കൈകളുടേ വേല പോലേ അവൎക്കു നല്കുക! അവർ പിണെക്കുന്നതിനെ തന്നേ അവരിൽ തിരിപ്പിച്ചു കൊടുക്ക!

5

യഹോവയുടേ പ്രവൃത്തികളെയും അവന്റേ കൈകളുടേ വേലയെയും അവർ വിവേചിയായ്കയാൽ അവൻ അവരെ പണി ചെയ്യാതേ സംഹരിക്കും.

6

യഹോവ ഞാൻ കെഞ്ചുന്ന ശബ്ദം കേട്ടതുകൊണ്ടു വന്ദിക്കപ്പെട്ടവൻ തന്നേ!

7

യഹോവ എന്റേ ബലവും പലിശയും തന്നേ, അവനിൽ എന്റേ ഹൃദയം തേറി, തുണയും എത്തി; [ചെയ്യും. എന്റേ ഹൃദയം ഉല്ലസിക്കുന്നു, എന്റേ പാട്ടിനാൽ അവന്റെ വാഴ്ത്തുകയും

8

യഹോവ ഇവൎക്കു ബലവും തന്റേ അഭിഷിക്തനു രക്ഷാകര ശരണവും ആകുന്നു.

9

നിന്റേ ജനത്തെ രക്ഷിച്ചു നിൻ അവകാശത്തെ അനുഗ്രഹിക്ക, അവരെ മേച്ചും യുഗപൎയ്യന്തം ചുമന്നും പോരേണമേ!

108 Psalms, XXIX. XXX. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൨൯. ൩൦.

൨൯. സങ്കീൎത്തനം

ദൂതരാൽ വന്ദ്യനായ യഹോവ (൩) ഏഴ് ഇടിമുഴക്കങ്ങളാൽ തന്റേ തേജസ്സിനെ ഭൂമിയിൽ വിളങ്ങിക്കയാൽ (൧൦) സഭെക്ക് ആശ്രയം വൎദ്ധിക്കുന്നു.

ദാവിദിന്റേ കീൎത്തന

1

ദേവപുത്രന്മാരേ, യഹോവെക്കു കൊടുപ്പിൻ, തേജസ്സും ശക്തിയും യഹോവെക്കു കൊടുപ്പിൻ!

2

യഹോവെക്ക് അവന്റേ നാമതേജസ്സെ കൊടുപ്പിൻ, വിശുദ്ധാലങ്കാരത്തിൽ യഹോവയെ തൊഴുവിൻ!

3

യഹോവാശബ്ദം ജല (ധര)ങ്ങളിന്മീതേ ആകുന്നു; തേജസ്സുള്ള ദേവൻ മുഴക്കുന്നു, പെരുത്ത ജലങ്ങളിന്മീതേ യഹോവ തന്നേ.

4

യഹോവാശബ്ദം ഉൗക്കിൽ ആകുന്നു, യഹോവാശബ്ദം പ്രഭാവത്തിൽ തന്നേ.

5

യഹോവാശബ്ദം ദേവദാരുക്കളെ തകൎക്കുന്നു ലിബനോന്റേ ദാരുക്കളെ യഹോവ തകൎക്കുന്നു.

6

കന്നുകുട്ടി പോലേ അവറ്റെ തുള്ളിക്കുന്നു. ലിബനോനെയും ശിൎയ്യോനെയും എരുമക്കിടാക്കളെ പോലേ തന്നേ.

7

യഹോവാശബ്ദം അഗ്നിജ്വാലകളെ ചിന്നിക്കുന്നു.

8

യഹോവാശബ്ദം മരുഭൂമിയെ നടുക്കുന്നു, യഹോവ കദെശ് മരുവിനെ നടുക്കുന്നു.

9

യഹോവാശബ്ദം മാൻപേടകളെ പെറുവിച്ചു, കാടുകളെ ഉതിൎക്കുന്നു; അവന്റേ മന്ദിരത്തിലേ ഒക്കയും തേജസ്സ് എന്ന് പറയുന്നു.

10

യഹോവ ജലപ്രളയത്തിന്നായി ഇരുന്നു കൊണ്ടു, പിന്നേയും യഹോവ യുഗപൎയ്യന്തം രാജാവായിരിക്കും.

11

യഹോവ തന്റേ ജനത്തിന്നു ശക്തി കൊടുക്കും, യഹോവ സമാധാനം കൊണ്ടു സ്വജനത്തെ അനുഗ്രഹിക്കും.

൩൦. സങ്കീൎത്തനം.

ആപത്തിൽനിന്നു രക്ഷിച്ചതിന്നു സ്തുതിയും (൭) ഡംഭിന്നുള്ള ശിക്ഷയാൽ (൧൨) ഫലം വന്നതിന്റേ വിവരവും.

ആലയപ്രതിഷ്ഠയിങ്കലേ പാട്ടാകുന്ന ദാവിദിൻ കീൎത്തന.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൧. Psalms, XXXI. 109

2

യഹോവേ, നീ എന്നെ തോണ്ടി എടുത്തിട്ടു ശത്രുക്കളെ എങ്കൽ സന്തോഷിപ്പിക്കാത്തതുകൊണ്ടു നിന്നെ ഉയൎത്തുന്നു.

3

എൻ ദൈവമായ യഹോവേ, നിന്നോടു ഞാൻ കൂക്കി, നീ എനിക്കു ചികിത്സിക്കയും ചെയ്തു.

4

യഹോവേ, നീ എന്റേ ദേഹിയെ പാതാളത്തിൽനിന്നു കരേറ്റി ഗുഹയിൽ ഇറങ്ങുന്നവരിൽനിന്ന്എന്നെ ഉയിൎപ്പിച്ചു.

5

അവന്റേ ഭക്തന്മാരേ, യഹോവയെ കീൎത്തിപ്പിൻ, അവന്റേ വിശുദ്ധ ശ്രുതിയെ വാഴ്ത്തുവിൻ!

6

കാരണം ഒരു ക്ഷണനേരമേ അവന്റേ കോപം ഉള്ളൂ, ജീവനോ അവന്റേ പ്രസാദത്തിൽ തന്നേ. അന്തിക്കു കരച്ചൽ (രാപാൎപ്പാൻ) വരുന്നു, ഉഷസ്സിങ്കൽ ആൎപ്പുണ്ടു താനും.

7

ഞാനോ എന്റേ സ്വൈരത്തിങ്കൽ: ഞാൻ എന്നും കുലുങ്ങുക ഇല്ല എന്നു പറഞ്ഞിരുന്നു. [യെ സമൎപ്പിച്ചിരുന്നു,

8

യഹോവേ, നിൻ പ്രസാദത്താൽ എൻ മലെക്കു (൨ ശമു. ൫, ൯) നീ ശക്തി തിരുമുഖത്തെ മറെച്ച ഉടനേ ഞാൻ മെരിണ്ടു പോയി.

9

യഹോവേ, നിന്നോടു ഞാൻ വിളിച്ചു, യഹോവയെ നോക്കി ഞാൻ കെഞ്ചി യാചിച്ചതു:

10

ഞാൻ കഴിയിൽ ഇറങ്ങുന്നതിനാൽ എൻ രക്തത്താൽ എന്തു ലാഭം ഉള്ളു? ധൂളി നിന്നെ വാഴ്ത്തുമോ, നിന്റേ സത്യം കഥിക്കുമോ?

11

യഹോവേ, കേട്ടും എന്നോടു കരുണ ചെയ്ക, യഹോവേ, എനിക്കു തുണ ആകേണമേ!

12

എന്നാറേ നീ എൻ വിലാപത്തെ എനിക്കു നൃത്തമാക്കി മാറ്റി, എന്റേ രട്ടിനെ അഴിച്ചിട്ടു സന്തോഷം കൊണ്ട് അര കെട്ടിച്ചതു,

13

(എന്റേ) തേജസ്സ് വായി മുട്ടാതേ കണ്ടു നിന്നെ കീൎത്തിച്ചു കൊൾ്വാൻ തന്നേ. എന്റേ ദൈവമായ യഹോവേ, ഞാൻ എന്നും നിന്നെ വാഴ്ത്തും.

൩൧. സങ്കീൎത്തനം.

ക്ലേശത്തിൽ ദൈവത്തെ ശരണം പ്രാപിച്ചു (൧൦) ദുഃഖത്തെ വിവരിച്ചു (൧൫) അവങ്കൽ സമൎപ്പിച്ചു. (൨൦) സഹായനിശ്ചയത്തിനായി സ്തുതിക്കുന്നതു.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു; ദാവിദിന്റേതു.

110 Psalms, XXXI. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൧.

2

യഹോവേ, ഞാൻ നിങ്കൽ ആശ്രയിക്കുന്നു (൭,൨), ഞാൻ എന്നും നാണിച്ചു പോകരുതേ. (൨൫, ൨൦)! നിന്റേ നീതിയാൽ എന്നെ വിടുവിക്കേകണമേ!

3

നിന്റേ ചെവിയെ എങ്കലേക്കു ചാച്ചു വിരഞ്ഞു എന്നെ ഉദ്ധരിക്ക, എനിക്ക് ഉറപ്പിച്ച പാറയും എന്നെ രക്ഷിപ്പാൻ ദുൎഗ്ഗഭവനവും ആക!

4

നീയല്ലോ എന്റേ ശൈലവും ദുൎഗ്ഗവും തന്നേ (൧൮, ൨), തിരുനാമം നിമിത്തം നീ എന്നെ നടത്തി തെളിക്കും. (൨൩,൩);

5

എനിക്കായി അവർ ഒളിപ്പിച്ച വലയിൽനിന്നു (൯, ൧൬) നീ എൻ ശരണമാകയാൽ എന്നെ പുറപ്പെടുവിക്കും.

6

നിന്റേ കൈയിൽ ഞാൻ എൻ ആത്മാവെ ഭരമേല്പിക്കുന്നു, സത്യത്തിൻ ദേവനായ യഹോവേ, നീ എന്നെ വിണ്ടെടുത്തു.

7

മായയായ പൊയ്ദേവകളെ പ്രമാണിക്കുന്നവരെ പകെച്ചു ഞാൻ യഹോവയിലത്രേ തേറി നില്ക്കുന്നു.

8

നീ എന്റേ താഴ്ചയെ കണ്ടു സങ്കടങ്ങളിൽ എൻ ദേഹിയെ അറിഞ്ഞു. ശത്രുവിൻ കൈക്കൽ എന്നെ സമൎപ്പിക്കാതേ,

9

എൻ കാലുകളെ വിശാലതയിൽ നിറുത്തിയ ദയയിങ്കൽ ഞാൻ ആനന്ദിച്ചു സന്തോഷിക്കട്ടേ!

10

യഹോവേ, കൃപ ചെയ്ക, ഞാനല്ലോ ക്ലേശിച്ചു: വ്യസനത്താൽ എൻ കണ്ണു കുഴിഞ്ഞു (൬,൮), എൻ ദേഹിയും ജഡവും തന്നേ.

11

എൻ ജീവൻ ഖേദത്താലും എന്റേ ആണ്ടുകൾ ഞരക്കത്താലും മുടിഞ്ഞും,എന്റേ ഊക്ക് എൻ കൂറ്റത്താൽ ക്ഷീണിച്ചും അസ്ഥികൾ നുരുമ്പിച്ചും പോയി.

12

എന്റേ സകല മാറ്റാന്മാർ നിമിത്തം ഞാൻ എൻ അയല്ക്കാൎക്കു വിശേഷാൽ നിന്ദയും പരിചയക്കാൎക്കു പേടിയുമാ തെരുവിൽ എന്നെ കാണുന്നവർ എന്നെ വിട്ടു മണ്ടുന്നു. [യി ചമഞ്ഞു;

13

ചത്തവനെ പോലേ ഞാൻ ഹൃദയങ്ങളിൽനിന്നു മറന്നു പോയവൻ, നഷ്ടപാത്രത്തോട് ഒത്തു ചമഞ്ഞു.

14

ഞാനല്ലോ പലരുടേ കുരള കേൾ്ക്കുന്നു, അവർ ഒക്കത്തക്ക എന്നെക്കൊള്ളേ മന്ത്രിച്ചു എൻ പ്രാണനെ എടുപ്പാൻ നിരൂപിക്കയിൽ ചുറ്റും അച്ചമത്രേ.

15

ഞാനോ, യഹോവേ, നിങ്കൽ തേറി, നീ എൻ ദൈവം എന്നു പറഞ്ഞു.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൨. Psalms, XXXII. 111

16

എന്റേ കാലങ്ങൾ നിങ്കൈക്കൽ തന്നേ; എന്നെ പിന്തുടരുന്ന ശത്രുക്കളുടേ കൈയിൽനിന്ന് എന്നെ ഉദ്ധരിക്കേണ

17

അടിയന്മേൽ തിരുമുഖത്തെ പ്രകാശിപ്പിച്ചു [മേ! നിന്റേ ദയയാൽ എന്നെ രക്ഷിക്ക!

18

യഹോവേ, നിന്നെ വിളിക്കയാൽ ഞാൻ നാണിച്ചു പോകരുതേ, ദുഷ്ടർ നാണിച്ചു പാതാളത്തിന്നു മിണ്ടാതേ പോക!

19

ഡംഭവും ധിക്കാരവും പൂണ്ടു നീതിമാന്നു നേരേ തിളപ്പു ചൊല്ലുന്ന കള്ള അധരങ്ങൾ മുട്ടി പോവാറാക!

20

നിന്നെ ഭയപ്പെടുന്നവൎക്കു നീ സംഗ്രഹിച്ചും നിങ്കൽ ആശ്രയിക്കുന്നവൎക്കു മനുഷ്യപുത്രർ കാണ്കേ ചെയ്തും കൊടുക്കുന്ന നിന്റേ നന്മ എത്ര വലിയതു! [ക്കുന്നു,

21

പുരുഷരുടേ കൂട്ടുകെട്ടിൽനിന്നു നീ അവരെ തിരുമുഖത്തിൻ മറയിൽ മറെ നാവുകളുടേ വിവാദത്തിൽനിന്നു കുടിലകം അവരെ നിക്ഷേപിക്കുന്നു.

22

ഉറപ്പിച്ച നഗരത്തിൽ തന്റേ ദയയെ എനിക്കു വിശേഷിച്ചുള്ള യഹോവ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവൻ!

23

ഞാനോ നിന്റേ കണ്ണുകളുടേ മുമ്പിൽനിന്നു സംഹരിക്കപ്പെട്ടു എന്ന് എന്റേ തത്രപ്പാട്ടിൽ പറഞ്ഞു; [സത്യം. എങ്കിലും ഞാൻ നിന്നോടു കൂക്കികൊണ്ടു കെഞ്ചുന്ന ശബ്ദത്തെ നീ കേട്ടു

24

അല്ലയോ അവന്റേ ഭക്തന്മാരേ, യഹോവയെ സ്നേഹിപ്പിൻ! യഹോവ വിശ്വാസ്യതയെ സൂക്ഷിച്ചും ഡംഭം ചെയ്യുന്നുവന്നു വഴിഞ്ഞവണ്ണം പകരം കൊടുത്തും വരുന്നവൻ.

25

യഹോവയിൽ ആശ വെച്ചവർ എല്ലാവരും, ഹൃദയം ഉറപ്പിച്ചു ബലപ്പെടുവിൻ.

൩൨. സങ്കീൎത്തനം.

പാപക്ഷമയുടേ ഭാഗ്യം. (൩) ഏറ്റു പറകയാൽ കിട്ടിയത് (൬) അറിഞ്ഞു സന്തോഷിച്ചു (൮) സഭെക്കുപദേശം ചൊല്ലിയതു (൨ ശമു. ൧൨.).

ദാവിദിന്റേ ഉപദേശപ്പാട്ടു.

1

ദ്രോഹം ക്ഷമിച്ചും പാപം മറെച്ചും കിട്ടിയവൻ ധന്യൻ.

2

യഹോവ അകൃത്യം എണ്ണാതെ വിട്ടും ആത്മാവിൽ വ്യാപ്തി ഇല്ലാതേയും ഇരിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ ധന്യൻ.

3

എങ്ങനേ എന്നാൽ ഞാൻ മിണ്ടാതിരിക്കുമ്പോൾ ദിവസേന വാവിട്ടലറുന്നതിനാൽ, എന്റേ അസ്ഥികൾ ക്ഷയിച്ചു.

112 Psalms, XXXIII. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൩.

4

രാപ്പകലല്ലോ തൃക്കൈ എന്റേ മേൽ കനത്തു, വേനല്ക്കൊത്ത അഴലാൽ എന്റേ ജീവസാരം മാറി. (സേല)

5

എൻ പാപത്തെ ഞാൻ നിന്നോട് അറിയിച്ചു എന്റെ അകൃത്യത്തെ മറെച്ചതുമില്ല; എൻ ദ്രോഹങ്ങളെ യഹോവയോട് ഏറ്റു പറയട്ടേ എന്നു വെച്ചു, നീയും എൻ പാപത്തിൻ കുറ്റത്തെ ക്ഷമിച്ചു വിട്ടു. (സേല)

6

എന്നതുകൊണ്ടു കണ്ടെത്തുന്ന കാലത്തു ഭക്തൻ ഒക്കയും നിന്നോടു യാചി പെരുവെള്ളങ്ങൾ പ്രവാഹിച്ചാൽ [ക്കേയാവു! അവനോളം തട്ടുകയില്ല നൂനം.

7

നീ എനിക്കു മറയാകുന്നു, ക്ലേശത്തിൽനിന്ന് എന്നെ കാത്തു വിടുവിപ്പിന്റേ ആൎപ്പുകളെ കൊണ്ട് എന്നെ ചുററിക്കൊള്ളും. (സേല)

8

ഞാൻ നിണക്ക് ഉപദേശിച്ചു നടക്കേണ്ടുന്ന വഴിയെ പഠിപ്പിക്കും, എൻ കണ്ണുകൊണ്ടു നിന്നോട്ട മന്ത്രിക്കും. [യ്വിൻ!

9

ബോധം ഇല്ലാത്ത കുതിര പോലേയും കോവൎക്കഴുത പോലേയും ആകാ ആ വക നിന്നോട് അടുത്തു വരായ്കയാൽ അടക്കേണ്ടതിനു വാറും കടിഞ്ഞാണും അണിവാകുന്നു എന്നത്രേ.

10

ദുഷ്ടനു വേദനകൾ പെരുകും, യഹോവയിൽ തേറുന്നവനെ അവൻ ദയയാൽ ചുററിക്കൊള്ളും.

11

നീതിമാന്മാരേ, യഹോവയിൽ സന്തോഷിച്ചാനന്ദിപ്പിൻ, ഹൃദയനേരുള്ള സകലരും ആൎത്തുകൊൾവിൻ!

സഭ (൪) ദൈവത്തെ സത്യനീതി കരുണാശക്തികൾ നിമിത്തവും (൧൨)ഇസ്രയേലെ പോറ്റുന്നതിന്നായും സ്തുതിച്ചും (൨൦) ആശ്രയിച്ചും കൊള്ളുന്നതു.

1

നീതിമാന്മാരേ, യഹോവയിൽ ആൎപ്പിൻ! സ്തുതിക്കുന്നതു നേരുള്ളവൎക്കു യോഗ്യം തന്നേ.

2

വീണകൊണ്ടു യഹോവയെ വാഴ്ത്തുവിൻ, പത്തു കമ്പിയുള്ള കിന്നരംകൊണ്ട് അവനെ കീൎത്തിപ്പിൻ!

3

അവനു പുതിയ പാട്ടു പാടുവിൻ, ഘോഷത്തോടേ നന്നായി മീട്ടുവിൻ!-

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൩. Psalms, XXXIII. 113

4

കാരണം യഹോവയുടേ വചനം നേരുള്ളത്, അവന്റേ സകല ക്രിയയും വിശ്വാസ്യതയിൽ തന്നേ.

5

നീതിയും ന്യായവും അവൻ സ്നേഹിക്കുന്നു; ഭൂമി യഹോവയുടേ ദയകൊണ്ടു നിറഞ്ഞതു.

6

യഹോവാവചനത്താൽ വാനങ്ങളും [ഉണ്ടാക്കപ്പെട്ടു. അവന്റേ വായിലേ ശ്വാസത്താൽ അവറ്റിൻ സകല സൈന്യവും

7

കൂമ്പാരം പോലേ അവൻ കടലിൻ വെള്ളത്തെ കൂട്ടി ആഴികളെ പണ്ടാരങ്ങളിൽ നിക്ഷേപിച്ചവൻ.

8

സകല ഭൂമിയും യഹോവയെ ഭയപ്പെടുക, ഊഴിവാസികൾ എല്ലാം അവന് അഞ്ചുക!

9

അവനല്ലോ പറഞ്ഞുടൻ ഉണ്ടായി, കല്പിച്ചുടൻ നിലനിന്നു.

10

ജാതികളുടേ അഭിപ്രായത്തെ യഹോവ പൊട്ടിക്കുന്നു, വംശങ്ങളുടേ നിനവുകളെ പഴുതിലാക്കുന്നു.

11

യഹോവയുടേ അഭിപ്രായം യുഗപൎയ്യന്തവും അവന്റേ ഹൃദയനിനവുകൾ തലമുറകളോളവും നിലനില്ക്കുന്നു.

12

യഹോവ തന്നേ ദൈവമായിരിക്കുന്ന ജാതിയും അവൻ തനിക്ക് അവകാശമായി തെരിഞ്ഞെടുത്ത വംശവും ധന്യം.

13

സ്വൎഗ്ഗത്തിൽനിന്നു യഹോവ നോക്കി സകല മനുഷ്യപുത്രരെയും കാണുന്നു.

14

സ്വവാസസ്ഥാനത്തിൽനിന്ന് അവൻ സൎവ്വഭൂവാസികളെയും കൺ പാൎക്കുന്നു;

15

അവൎക്ക് എല്ലാം ഹൃദയത്തെ മനിയുന്നവൻ, അവരുടേ സകല ക്രിയകളും ബോധിക്കുന്നവൻ തന്നേ.

16

പടപ്പെരുമയാൽ രാജാവിനു രക്ഷ ഇല്ല, ഊക്കിൻ ആധിക്യത്താൽ വീരന് ഉദ്ധാരണവും ഇല്ല.

17

രക്ഷക്കു കുതിര, ചതിയത്രേ, ബലാധിക്യത്താലും അതു വിടുവിക്കയില്ല.

18

ഇതാ യഹോവയുടേ കണ്ണു തന്നെ ഭയപ്പെടുന്നവരായി തന്റേ ദയയിൽ ആശ വെക്കുന്നവരിലേക്ക് ആകുന്നതു,

19

അവരുടേ പ്രാണനെ മരണത്തിൽനിന്ന് ഉദ്ധരിപ്പാനും അവരെ ക്ഷാമത്തിൽ ഉയിൎപ്പിപ്പാനും തന്നേ.

20

നമ്മുടേ ദേഹി യഹോവയെ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു, അവൻ നമ്മുടേ തുണയും പലിശയും തന്നേ.

114 Psalms, XXXIV. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൪.

21

അവന്റേ വിശുദ്ധ നാമത്തിലല്ലോ നാം തേറുക കൊണ്ടു നമ്മുടേ ഹൃദയം അവങ്കൽ സന്തോഷിക്കും.

22

യഹോയേ, ഞങ്ങളുടേ ആശ നിങ്കലേക്ക് ആകും പ്രകാരം നിന്റേ ദയ ഞങ്ങൾ മേൽ ഇരിപ്പൂതാക!

൩൪. സങ്കീൎത്തനം.

യഹോവയെ (൫) സാധുരക്ഷണം നിമിത്തം സ്തുതിക്കയും (൧൨)ഭാഗ്യത്തിന്നായി ഭക്തിയെ പ്രമാണമാക്കുകയും വേണ്ടുന്നതു. അകാരാദി.

ദാവിദ് അബിമേലക്കിന്റേ മുമ്പിൽ ബുദ്ധി പകൎന്നു കാട്ടുകയാൽ അവൻ ആട്ടീട്ടു പോയപ്പോൾ (൧ ശമു. ൨൧, ൧൧). ദാവിദിന്റേതു.

2

അനാരതം ഞാൻ യഹോവയെ അനുഗ്രഹിക്കും, അവന്റേ സ്തോത്രം എപ്പോഴും എന്റേ വായിൽ ഇരിക്ക!

3

എൻ ആത്മാവ് യഹോവയിൽ പ്രശംസിക്ക, സാധുക്കൾ കേട്ടു സന്തോഷിക്കാക!

4

ഇങ്ങു ചേൎന്നു യഹോവയെ മഹത്വപ്പെടുത്തുവിൻ, നാം ഒന്നിച്ച് അവന്റേ നാമത്തെ ഉയൎത്തുക!

5

ഈ ഞാൻ യഹോവയെ തിരഞ്ഞു, അവനും ഉത്തരം തന്നു എന്റേ സകല പേടികളിൽനിന്നും എന്നെ ഉദ്ധരിച്ചു.

6

ഉറ്റിട്ട് അവനെ നോക്കിയവർ തെളങ്ങുന്നു, അവരുടേ മുഖം അമ്പരന്നു പോകയും ഇല്ല.

7

എളിയോരിവൻ വിളിച്ചുടൻ യഹോവ കേട്ടു അവനെ സകല ക്ലേശങ്ങളിൽനിന്നും രക്ഷിച്ചു.

8

ഒരു യഹോവാദൂതൻ അവനെ ഭയപ്പെടുന്നവരുടേ ചുറ്റും പാളയം ഇറങ്ങി അവരെ വലിച്ചെടുക്കുന്നു.

9

കണ്ടാലും യഹോവ നല്ലത് എന്നു രുചി നോക്കുവിൻ! അവങ്കൽ ആശ്രയിക്കുന്ന പുരുഷൻ ധന്യൻ.

10

കുറവ് ഒന്നും അവനെ ഭയപ്പെടുന്നവൎക്ക് ഇല്ലായ്കയാൽ, അവന്റേ വിശുദ്ധരേ, യഹോവയെ ഭയപ്പെടുവിൻ!

11

കോളരികൾ്ക്കും മുട്ടി വിശക്കും, യഹോവയെ തിരയുന്നവൎക്കു ഒരു നന്മയും കുറയാത്തു.

12

ചെറു പൈതങ്ങളേ വന്നു എന്നെ കേൾ്പിൻ! ഞാൻ യഹോവാഭയത്തെ നിങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കും.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൫. Psalms, XXXV. 115

13

ജീവനെ ആഗ്രഹിച്ചു നല്ലതു കാണുന്ന നാളുകളെ സ്നേഹിക്കുന്ന ആൾ ആർ?

14

തിന്മയിൽനിന്നു നിൻ നാവിനെയും ചതി ചൊല്വതിൽനിന്ന് അധരങ്ങളെയും സൂക്ഷിക്ക!

15

ദോഷത്തോട് അകന്നു ഗുണം ചെയ്ക, സമാധാനത്തെ അന്വേഷിച്ച് അതിനെ പിന്തേരുക!

16

നീതിമാന്മാരിലേക്കു യഹോവാകണ്ണുകളും അവരുടേ കൂക്കിലേക്ക് അവന്റേ ചെവികളും ആകുന്നു;

17

പൊല്ലാത്തതു ചെയ്യുന്നവരുടേ ഓൎമ്മയും ഭൂമിയിൽനിന്നു ഛേദിച്ചുകളവാൻ യഹോവയുടെ മുഖം അവൎക്ക് എതിരേ ആകുന്നു.

18

ഭഗ്ന ഹൃദയമുള്ളവൎക്കു യഹോവ സമീപസ്ഥൻ, ആത്മാവ് ചതഞ്ഞവരെ അവൻ രക്ഷിക്കും.

19

മുറവിളിക്കുമ്പോൾ യഹോവ കേട്ടു അവരെ സകല ക്ലേശങ്ങളിൽനിന്നും ഉദ്ധരിക്കുന്നു.

20

വളരേ തിന്മകൾ നീതിമാനും ഉണ്ടു; അവ എല്ലാറ്റിൽനിന്നും യഹോവ അവനെ ഉദ്ധരിക്കും;

21

(വിശേഷിച്ച്) അവന്റേ എല്ലുകളെ ഒക്കയും താൻ കാക്കുന്നു, അതിൽ ഒന്നും ഒടികയില്ല.

22

ശഠനെ തിന്മ കൊല്ലും, നീതിമാന്റേ പകയരിൽ കുറ്റം തെളിയും.

23

സ്വദാസരുടേ ദേഹിയെ യഹോവ വീണ്ടുകൊള്ളുന്നു, അവനിൽ ആശ്രയിക്കുന്നവർ ആരും കുറ്റം വഹിക്കയും ഇല്ല.

൩൫. സങ്കീൎത്തനം.

വലിയൊരു ദോഷത്താലും (൧൧) തോഴന്മാരുടേ വിശ്വാസക്കേടിനാലും (൧൯) ക്ലേശിക്കയാൽ ന്യായവിധിക്കായുള്ള പ്രാൎത്ഥനയും രക്ഷയുടേ ആശയും. (കാലം ൧ ശമു. ൧൯).

ദാവിദിന്റേതു.

1

യഹോവേ, എന്റേ എതിർവാദികളോടു നീ വാദിക്ക, എന്നെ നുകരുന്നവരെ നുകരുകേ!

2

പരിചയും വൻപലകയും എടുത്ത് എന്റേ തുണയായി എഴുനീല്ക്ക!

116 Psalms, XXXV. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൫.

3

നീ കുന്തം ഏന്തി എന്നെ പിന്തുടരുന്നവരോട് എതിൎത്തു വഴിയെ അടെക്ക! എന്റേ ദേഹിയോടു: ഞാൻ നിന്റേ രക്ഷ എന്നു പറക!

4

എന്റേ പ്രാണനെ അന്വേഷിക്കുന്നവർ നാണിച്ചു ലജ്ജപ്പെടുക, എനിക്കു ദോഷം നിരൂപിക്കുന്നവർ പിൻവാങ്ങി അമ്പരന്നു പോക!

5

അവർ കാറ്റിന്മുമ്പിലേ പതിരോട് ഒക്കുക, യഹോവാദൂതൻ (൩൪, ൮) അവരെ തള്ളുക!

6

അവരുടേ ൨ഴി ഇരുളും വഴുവഴുപ്പും ആക, യഹോവാദൂതൻ അവരെ പിന്തുടരുകയും ചെയ്ക!

7

വെറുതേയല്ലോ അവർ ൨ല മൂടിയ തങ്ങളുടേ കുഴിയെ എനിക്കു മറെച്ചു, വെറുതേ എന്റേ പ്രാണന്നായി തോണ്ടിയതു.

8

ആപത്തു ഗ്രഹിയാതേ കണ്ട് അവനു വരിക, അവൻ മറെച്ച വല അവനെ തന്നേ പിടിക്കുക! വിപത്തിനായി അതിൽ വീഴുമാറാക!

9

എന്നാൽ എന്റേ ദേഹി യഹോവയിൽ ആനന്ദിച്ചു അവന്റേ രക്ഷിൽ മകിഴും.

10

യഹോവേ, എളിയവനെ അതിബലവാനിൽ നിന്നും ദരിദ്ര ദീനനെ അവന്റേ കവൎച്ചക്കാരനിൽനിന്നും ഉദ്ധരിക്കുന്ന നിന്നെ പോലേ ആരുള്ളു എന്ന് എന്റേ അസ്ഥികൾ ഒക്കയും പറയും.

11

സാഹസസാക്ഷികൾ എഴുനീറ്റു ഞാൻ അറിയാത്തത് എന്നോടു ചോദിക്കുന്നു.

12

നന്മെക്കു പകരം തിന്മയെ പിണെച്ചു എൻ ദേഹിക്ക് ആരുമില്ലായ്കയെ (വരുത്തുന്നു).

13

ഞാനോ അവരുടേ വ്യാധിയിൽ രട്ടടുത്തു നോമ്പുകൊണ്ടു പ്രാണനെ താഴ്ത്തി, എന്റേ പ്രാൎത്ഥന എന്മടിയിലേക്കു ചെല്ലും.

14

എനിക്കു തോഴനും സഹോദരനും എന്നു വെച്ചു ഞാൻ (വലഞ്ഞു) നടന്നു, അമ്മയെ ചൊല്ലി ഖേദിക്കുമ്പോലേ ഞാൻ കറുത്തു കുനിഞ്ഞു പാൎത്തു.

15

ഇപ്പോഴോ എന്റേ നൊണ്ടലിൽ അവർ സന്തോഷിച്ചു കൂടി, എനിക്കു വിരോധമായി കൂടി, ഞാനറിയാതേ അടിച്ചു അടങ്ങാതേ ചീന്തി.

16

ദോശെക്കായി ചിരിപ്പിക്കുന്ന ബാഹ്യന്മാരോടേ എന്നെകൊണ്ടു പല്ലു കടിച്ചു.

17

കൎത്താവേ, നീ എത്രോടം കണ്ടു നില്ക്കും?

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൬. Psalms, XXXVI. 117

എൻ ദേഹിയെ അവരുടേ ഇടിവുകളിൽനിന്നും എന്റേ ഏകാകിനിയെ കോളരികളിൽനിന്നും മടക്കി തരേണമേ!

18

വലിയ സഭയിൽ ഞാൻ നിന്നെ വാഴ്ത്തും, ഉരത്ത ജനത്തിൽ നിന്നെ സ്തുതിക്കും.

19

കള്ളവൈരികൾ എന്നെ കൊണ്ടു സന്തോഷിക്കയും വെറുതേ പകെക്കുന്നവർ കണ്ണിമെക്കയും അരുതേ!

20

അവരല്ലോ സമാധാനം പറയാതെ ദേശത്തിലേ സ്വസ്ഥന്മാരെക്കൊള്ളേ വഞ്ചനവാക്കുകളെ നിരൂപിച്ചു;

21

എന്റെ നേരേ വായി നീളേ പിളൎന്നു, ഹാ ഹാ നമ്മുടേ കണ്ണു കണ്ടു എന്നു ചൊല്ലുന്നു.

22

യഹോവേ, നീ കണ്ടുവല്ലോ, മൌനമായിരിക്കൊല്ലാ! കൎത്താവേ, എന്നോട് അകന്നിരിക്കരുതേ!

23

എന്റേ ന്യായത്തിന്നായി ഉണൎന്നും [ണമേ!<lb/ എൻ ദൈവമായ കൎത്താവേ, എന്റേ വാദത്തിന്നായി ജാഗരിച്ചും കൊള്ളേ

24

എൻ ദൈവമായ യഹോവേ, നിന്റേ നീതിപ്രകാരം എനിക്കു വിധിക്ക, അവർ എന്നിൽ സന്തോഷിക്കരുതേ!

25

അവർ: അച്ചോ നമ്മുടേ ആഗ്രഹം എന്നും, നാം അവനെ വിഴുങ്ങി എന്നും തങ്ങളുടേ ഹൃദയത്തിൽ പറയാകരുതേ!

26

എന്റേ ദോഷത്തിൽ സന്തോഷിക്കുന്നവർ ഒക്കത്തക്ക നാണിച്ചമ്പരന്നും, എനിക്കെതിരേ വമ്പിച്ചുകൊള്ളുന്നവർ നാണവും ലജയും അണിഞ്ഞും [പോകേണമെ!

27

എന്റേ നീതിയെ ഇഛ്ശിക്കുന്നവർ സന്തോഷിച്ചാൎക്കയും സ്വദാസന്റേ സമാധാനത്തിൽ പ്രസാദിക്കുന്ന യഹോവ വലിയവൻ എന്നു നിത്യം പറകയും ചെയ്യുമാറാക!

28

എന്റേ നാവും ദിനമ്പ്രതി നിന്റേ നീതിയെ ധ്യാനിച്ചു നിൻ സ്തുതിയെ പരത്താകേണമേ.

൩൬. സങ്കീൎത്തനം.

ദുഷ്ടൻ ഭയങ്കരൻ എങ്കിലും (൬) യഹോവയുടേ നിഴൽ മതി, (൧൧) അതേ വേണ്ടൂ.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു; യഹോവാദാസനായ (൧൮, ൧) ദാവിദിന്റേതു.

2

ദുഷ്ടനു ദ്രോഹത്തിന്റേ അരുളപ്പാടു ഹൃദയത്തിന്റേ ഉള്ളിൽ വസിക്കുന്നു, ദൈവത്തിൻ പേടി ഒട്ടും ഇല്ല എന്ന് അവന്റേ കണ്ണുകൾ്ക്കു തോന്നുന്നു.

118 Psalms, XXXVII. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൭.

3

(ദൈവം) അക്രമത്തെ കണ്ടെത്തും പകെക്കും എന്നുള്ളതിനെ തൊട്ടു അവൻ തനിക്കു താൻ മുഖസ്തുതി പറയുന്നു.

4

അവന്റേ വായിലേ വാക്കുകൾ അകൃത്യവും ചതിയും തന്നേ, ബോധം കൊൾ്വതും നന്മ ചെയ്വതും അവൻ ഒഴിച്ചിട്ടുണ്ടു.

5

കിടക്കമേലും അവൻ അകൃത്യം ചിന്തിക്കും. നന്നല്ലാത്ത വഴിയിൽ താൻ നിന്നുകൊള്ളും, ദോഷത്തെ മാത്രം വെറുക്കുന്നില്ല.

6

യഹോവേ, നിന്റേ ദയ വാനങ്ങളിലേക്കും നിൻ വിശ്വാസ്യത ഇളമുകിലോളവും (എത്തുന്നു);

7

നിന്റേ നീതി ദേവമലകളോട് ഒക്കുന്നു, നിൻ ന്യായവിധികൾ ൨ലിയ ആഴി തന്നേ; യഹോവേ, മനുഷ്യരെയും മൃഗങ്ങളെയും നീ രക്ഷിക്കുന്നു.

8

നിൻ ദയ എത്ര വിലയേറിയതു, ദൈവമേ! മനുഷ്യപുത്രർ നിന്റേ ചിറകുകളുടേ നിഴലിൽ ആശ്രയിച്ചുംകൊള്ളുന്നു.

9

നിന്റേ ഭവനത്തിലേ പുഷ്ടിയാൽ അവർ തോഞ്ഞു വരും, നിൻ ഭോഗങ്ങളുടേ പുഴയാൽ നീ അവരെ കുടിപ്പിക്കുന്നു.

10

കാരണം നിന്നോടത്രേ ജീവന്റേ ഉറവാകുന്നു, നിന്റേ വെളിച്ചത്തിൽ ഞങ്ങൾ വെളിച്ചം കാണും.

11

നിന്നെ അറിയുന്നവൎക്കു നിൻ ദയയെയും ഹൃദയനേരുള്ളവൎക്ക് നിൻ നീതിയെയും നീട്ടേണമേ!

12

ഡംഭിന്റേ കാൽ എന്മേൽ മെതിക്കയും ദുഷ്ടരുടേ കൈ എന്നെ ആട്ടുകയും അരുതേ!

13

അതാ അകൃത്യം പ്രവൃത്തിക്കുന്നവർ വീണു തള്ളിപ്പോകുന്നു, എഴുനീല്പാൻ കഴികയും ഇല്ല.

൩൭. സങ്കീൎത്തനം.

ദുഷ്ടൎക്കു ക്ഷണിക ഭാഗ്യം കണ്ടാലും അസൂയ തോന്നാതേ ദൈവത്തിൻ തീൎച്ചയെ ആശിച്ചു കാത്തിരിക്കേണ്ടതു. അകാരാദി.

ദാവിദിന്റേതു.

1

അക്രമക്കാർ നിമിത്തം ചൂടു പിടിക്കയും വക്രത ചെയ്യുന്നവരിൽ എരിഞ്ഞുപോകയും അരുതേ!

2

പുല്ലു പോലേ അല്ലോ അരിയപ്പെടും പച്ച ചീര കണക്കേ വാടും.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൭. Psalms, XXXVII. 119

3

ആശ്രയം യഹോവയിലിട്ടു നന്മ ചെയ്ക. ദേശത്തിൽ മേവി വിശ്വാസ്യത കോലുക!

4

യഹോവയിൽ രസിച്ചും കൊൾ്ക, അവനും നിണക്കു ഹൃദയചോദ്യങ്ങളെ തരും.

5

ഈ നിന്റേ വഴിയെ യഹോവാമേൽ ഉരുട്ടി അവനിൽ തേറുക, എന്നാൽ താൻ (അതിനെ) ചെയ്യും;

6

വെളിച്ചം പോലേ നിന്റേ നീതിയെയും ഉച്ചപോലേ നിൻ ന്യായത്തെയും പുറപ്പെടുവിക്കും.

7

ഉരിയാടാതെ യഹോവെക്കു നിന്നുകൊണ്ടു അവനെ ആശിച്ചു പാൎക്ക! ഉപായങ്ങളെ നടത്തിച്ചു തന്റേ വഴിയെ സാധിപ്പിക്കുന്ന ആളിൽ ഇളിഞ്ഞു പോകൊല്ലാ!

8

ഊഷ്മാവെ കൈവിട്ടു കോപത്തെ ഒഴിക്ക, നീയും കൂടേ തിന്മ ചെയ്യുംവണ്ണം ചൊടിച്ചു പോകൊല്ലാ!

9

തിന്മ ചെയ്യുന്നവരല്ലോ ഛേദിക്കപ്പെടും, യഹോവയെ കാത്തിരിക്കുന്നവർ ദേശത്തെ അടക്കും.

10

ഒട്ടു നേരമേ കഴിഞ്ഞാൽ ദുഷ്ടനില്ല, അവന്റേ സ്ഥലത്തിന്മേൽ നീ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയാൽ അവനെ കാണാ;

11

സാധുക്കളോ ദേശത്തെ അടക്കി സമാധാനപെരിപ്പത്തിൽ രസിച്ചു കൊള്ളും.

12

കശ്മലൻ നീതിമാന്ന് എതിരേ ഉപായം വിചാരിച്ചു അവനെ കൊണ്ടു പല്ലു കടിക്കുന്നു;

13

കൎത്താവ് അവന്റേ നാൾ വരുന്നതു കാണ്കയാൽ അവങ്കൽ ചിരിക്കുന്നു.

14

ഖഡ്ഗത്തെ ദുഷ്ടർ ഊരി വില്ലിനെ കുലെച്ചതു ദീനനെയും ദരിദ്രനെയും വീഴ്ത്തുവാനും വഴി നേരുള്ളവരെ അറുപ്പാനും തന്നേ:

15

അവരുടേ വാൾ തങ്ങളുടേ ഹൃദയത്തിൽ ചെല്ലും, വില്ലുകൾ ഒടിഞ്ഞും പോകും.

16

ചുരുക്കം നീതിമാന്നുള്ളതു, അനേകം ദുഷ്ടരുടേ കോപ്പിനെക്കാളും നന്നു;

17

ദുഷ്ടരുടേ ഭുജങ്ങളല്ലോ ഒടിക്കപ്പെടും, നീതിമാന്മാരെ യഹോവ താങ്ങുന്നു.

18

തികവുള്ളവരുടേ നാളുകളെ യഹോവ അറിയുന്നു, അവരുടേ അവകാശം എന്നും നില്ക്കും;

120 Psalms, XXXVII. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൭.

19

അനൎത്ഥകാലത്തിൽ അവർ നാണിച്ചു പോകാതേ ക്ഷാമദിവസങ്ങളിലും തൃപ്തരാകും.

20

ദുഷ്ടന്മാർ നശിക്കും സത്യം, യഹോവാശത്രുക്കൾ പുല്പുറങ്ങളുടേ ശോഭ പോലേ ഒടുങ്ങും, പുകയായി ഒടുങ്ങും.

21

ധൂൎത്തൻ കടം വാങ്ങുന്നു, വീട്ടുവാറാകയും ഇല്ല, നീതിമാനോ കരുണ കാട്ടി സമ്മാനിക്കുന്നു;

22

കാരണം അവൻ അനുഗ്രഹിക്കുന്നവർ ദേശത്തെ അടക്കും, അവൻ ശപിക്കുന്നവർ ഛേദിക്കപ്പെടും.

23

പുരുഷന്റേ നടകൾ്ക്കു യഹോവയാൽ ഉറപ്പു വരുന്നു, അവന്റേ വഴിയിൽ പ്രസാദം തോന്നിയാൽ തന്നേ;

24

വീണാലും യഹോവ അവന്റേ കൈ താങ്ങുക കൊണ്ടു കവിണ്ണു പോകയില്ല.

25

ബാലനായിരുന്നും മൂപ്പു വന്നിട്ടും ഞാൻ നീതിമാൻ ഉപേക്ഷിതനായതും അവന്റേ സന്തതി ആഹാരത്തിന്നു തിരയുന്നതും കണ്ടിട്ടുമില്ല;

26

ദിനമ്പ്രതി അവൻ കരുണ കാട്ടി വായിപ്പ കൊടുക്കുന്നു, അവന്റേ സന്തതി അനുഗ്രഹം പൂണ്ടിരിക്കും.

27

മാറി ദോഷം വിട്ടു ഗുണം ചെയ്ക, എന്നാൽ എന്നും മേവും;

28

യഹോവയല്ലോ ന്യായപ്രിയനായി തന്റേ ഭക്തരെ കൈവിടുകയില്ല, എന്നും അവർ കാക്കപ്പെട്ടും; ദുഷ്ടരുടേ സന്തതി ഛേദിക്കപ്പെടുന്നു.

29

നീതിമാന്മാർ ദേശത്തെ അടക്കി എപ്പോഴും അതിൽ മേവും.

30

യഥാജ്ഞാനമുള്ള ധ്യാനം നീതിമാന്റേ വായ്ക്കുണ്ടു, അവന്റേ നാവു ന്യായവും ഉരെക്കുന്നു;

31

സ്വദൈവത്തിന്റെ ധൎമ്മോപദേശം അവന്റേ ഹൃദയത്തിൽ ആകുന്നു, അവന്റേ കാലടികൾ ചാഞ്ചാടുകയില്ല.

32

ലാക്കായി നീതിമാനെ നോക്കി ദുഷ്ടൻ കൊല്ലുവാൻ അന്വേഷിക്കുന്നു;

33

യഹോവ അവനെ ആ കയ്യിൽ വിട്ടുകയില്ല, അവനോടു (വല്ലവർ) വ്യവഹരിക്കുമ്പോൾ ദോഷം ആരോപിക്കയും ഇല്ല.

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൮. Psalms, XXXVIII. 121

34

വിടാതേ യഹോവയെ കാത്തു അവന്റേ വഴിയെ സൂക്ഷിക്ക! ദേശത്തെ അടക്കുവാൻ അവൻ നിന്നെ ഉയൎത്തും, ദുഷ്ടർ ഛേദിക്കപ്പെടുന്നതു നീ കാണും.

35

ശഠൻ വേർ കിഴിഞ്ഞു ഇല തഴെച്ച മരം പോലേ പ്രൌഢനായി കയൎക്കുന്നതു ഞാൻ കണ്ടു;

36

പിന്നേ കടക്കുമ്പോൾ ഇതാ അവൻ ഇല്ലാതേ ആയി, അവനെ അന്വേഷിച്ചിട്ടും കാണായതും ഇല്ല.

37

സമാധാനക്കാരന് ഒരു ഭാവി (സന്തതി) ഉള്ളത് എന്നു തികഞ്ഞവനെ സൂക്ഷിച്ചു നേരുള്ളവന്റെ കണ്ടു കൊൾ്ക;

38

ദ്രോഹികൾ ഒരു പോലേ മുടിഞ്ഞു പോകുന്നു, ദുഷ്ടരുടേ ഭാവി (സന്തതി) ഛേദിക്കപ്പെടുന്നു.

39

ഹാനികാലത്ത് അവൎക്കു ശരണമാകുന്ന യഹോവയിൽനിന്നു നീതിമാന്മാൎക്കു രക്ഷ ഉണ്ടു;

40

യഹോവ അവരെ തുണെച്ചു വിടുവിക്കുന്നു, തന്നിൽ ആശ്രയിക്കുന്നതു കൊണ്ട് അവരെ ദുഷ്ടരിൽനിന്നു വിടുവിച്ചു രക്ഷിക്കുന്നു.

൩൮. സങ്കീൎത്തനം.

ഭക്തിമാൻ (൩) മഹാരോഗത്തെയും (൧൦) വൈരിദ്വേഷത്തെയും ഓൎപ്പിച്ചു (൧൪) ശിക്ഷാഫലം എത്തിയതുകൊണ്ടു (൧൯) പാപമോചനാദിയെ അപേക്ഷിക്കുന്നു.

ദാവിദിന്റേ കീൎത്തന. ഓൎപ്പിപ്പാൻ വേണ്ടി.

2

യഹോവേ, നിന്റേ ചിനത്തിൽ എന്നെ ശാസിക്കയും നിന്റേ ഊഷ്മാവിൽ ശിക്ഷിക്കയും അരുതേ (൬, ൨)!

3

എങ്ങനേ എന്നാൽ നിന്റേ അമ്പുകൾ എന്നിൽ നട്ടു തൃക്കയ്യും എന്മേൽ തറെഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

4

നിന്റേ ൟറൽ നിമിത്തം എന്റേ മാംസത്തിൽ ആരോഗ്യം ഒട്ടും ഇല്ല, എന്റേ പാപം ഹേതുവായി ഈ എല്ലുകളിൽ സമാധാനം ഇല്ല.

5

എന്റേ അകൃത്യങ്ങളല്ലോ എൻ തലമേൽ കടന്നു കനത്ത ചുമടു പോലേ എനിക്കു വഹിക്കുരുതാതേ ആയി പോയി.

6

എൻ മൂഢത നിമിത്തം എന്റേ പുണ്ണുകൾ പുഴുത്തു നാറുന്നു.

122 Psalms, XXXVIII. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൮.

7

ഞാൻ വലഞ്ഞു ഏറ്റവും കുനിഞ്ഞു ദിനമ്പ്രതി കറുത്തും നടക്കുന്നു.

8

എന്റേ അരകളിൽ വറൾ്ച മുഴുത്തു മാംസത്തിൽ ആരോഗ്യം ഇല്ലാതേയുമായി.

9

ഞാൻ സ്തംഭിച്ചും അത്യന്തം ചതഞ്ഞും പോയി ഹൃദയത്തിലേ ആരവാരംകൊണ്ട് അലറുന്നു.

10

കൎത്താവേ, എന്റേ ആഗ്രഹം ഒക്കയും നിന്റേ മുമ്പിൽ ആകുന്നു, എൻ ഞരക്കം നിങ്കൽനിന്നു മറഞ്ഞതും അല്ല.

11

എന്റേ നെഞ്ഞ് ഇടിക്കുന്നു, ഊക്ക് എന്നെ വിട്ടു, കണ്ണുകളുടേ പ്രകാശം കൂടേ എന്നോടില്ല.

12

എന്റേ സ്നേഹിതരും തോഴന്മാരും എന്റേ ബാധയോടു നീങ്ങി നില്ക്കുന്നു, എനിക്കടുത്തവരും അകലേ നില്ക്കുന്നു.

13

എമ്പ്രാണനെ അന്വേഷിക്കുന്നവരോ കണി വെക്കുന്നു, എന്റേ അനൎത്ഥത്തെ തിരയുന്നവർ കിണ്ടങ്ങൾ പറഞ്ഞു ദിവസവും ചതികളെ ധ്യാനിക്കുന്നു.

14

ഞാനോ ചെവിടനെ പോലേ കേൾ്ക്കാത്തവനും വായി തുറക്കാത്ത ഉൗമനോടു സമനും ആകുന്നു;

15

കേൾ്ക്കാതേയും വായിൽ എതിൎമ്മൊഴി ഇല്ലാതേയും ഉള്ള ആളെ പോലേ ഇരിക്കുന്നു.

16

കാരണം, യഹോവേ, നിങ്കിൽ ഞാൻ ആശ വെച്ചു, എൻ ദൈവമായ കൎത്താവേ, നീയേ ഉത്തരം തരും;

17

എന്റെ കാൽ കുലുങ്ങിയപ്പോൾ എങ്കൽ വമ്പിച്ചു പോയവർ ഇനി എന്നെ ചൊല്ലി സന്തോഷിക്കരുതു എന്നു തന്നേ വെച്ചിരുന്നു.

18

ഞാനല്ലോ നൊണ്ടലിന്നു ഒരുങ്ങി (൩൫, ൧൫), എന്റേ നോവു നിത്യം എന്റേ മുമ്പിൽ ആകുന്നു;

19

എന്റേ അകൃത്യം ഞാൻ ഏറ്റു പറയും, എൻ പാപം കൊണ്ടു സങ്കടപ്പെടുന്നു സത്യം.

20

എന്റേ ശത്രുക്കൾ ജീവിച്ചും ബലത്തും എന്റേ കള്ളപ്പകയർ വൎദ്ധിച്ചും ഇരിക്കുന്നു.

21

നന്മെക്കു പകരം തിന്മയെ ഒപ്പിക്കുന്നവർ എന്നെ ദ്വേഷിക്കുന്നതു ഞാൻ നല്ലതിനെ പിന്തേരുന്നതിന്നായത്രേ ആകുന്നു.

22

യഹോവേ, എന്നെ കൈവിടല്ലേ, എൻ ദൈവമേ, എന്നോട് അകന്നു പോകൊല്ലാ (൨൨, ൨൦)!

23

എന്റേ തുണെക്കായി ഉഴറേണമേ, എൻ രക്ഷയാകുന്ന കൎത്താവേ (൩൫, ൩)!

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൩൯. Psalms, XXXIX. 123

൩൯. സങ്കീൎത്തനം.

രോഗി ശത്രുവൈരത്താൽ ക്ലേശിക്കുമ്പോൾ (൫) ആയുസ്സിന്റേ നിസ്സാരത്വം കൊണ്ടു പിറുപിറുത്ത ശേഷം (൮) യഹോവയിൽ ആശ വെച്ചു തേറി പ്രാൎത്ഥിച്ചതു.

യദിഥൂൻ എന്ന സംഗീതപ്രമാണിക്കു (൧ നാൾ. ൨൫,൧);

ദാവിദിന്റേ കീൎത്തന.

2

ഞാൻ നാവുകൊണ്ടു പാപം ചെയ്യായ്വാൻ എന്റേ വഴികളെ സൂക്ഷിക്കും, ദുഷ്ടൻ ഇനി എന്റേ മുമ്പാകേ ഇരിക്കയിൽ എന്റേ വായിനെ കടിഞ്ഞാണിട്ടു കാക്കും എന്നു വെച്ചു,

3

ഞാൻ മൌനമായി അടങ്ങി പാൎത്തു, മിണ്ടാഞ്ഞതു ഗുണത്തിന്നല്ല താനും, എന്റേ ദുഃഖം കലങ്ങി പൊങ്ങി;

4

എന്റേ ഉള്ളിൽ ഹൃദയം വെന്തു, ഞാൻ ചിന്തിക്കുന്തോറും തീ കത്തി, ഞാൻ നാവു കൊണ്ട് ഉരെക്കയും ചെയ്തു:

5

യഹോവേ, എന്റേ അവസാനവും എൻ നാളുകളുടേ അവധി ഇന്നത് എന്നും എന്നെ അറിയിക്ക! ഞാൻ എപ്പോൾ തീൎന്നുപോകും എന്നറിയട്ടേ!

6

ഇതാ ചാൺ നീളത്തിൽ എനിക്കു നാളുകൾ തന്നതേ ഉള്ളൂ, എന്റേ ആയുസ്സു നിന്റേ മുമ്പാകേ ഏതും ഇല്ല എന്നും വന്നു; നിലനിന്നാലും സകല മനുഷ്യനും വെറുമ്മായയത്രേ. (സേല)

7

അവനവൻ ബിംബമായത്രേ നടക്കുന്നു, ആവിക്കു വേണ്ടി അലമ്പലാകുന്നതേ ഉള്ളു; അവൻ സ്വരൂപിക്കുന്നു, ആൎക്കു കിട്ടും എന്നറിയുന്നതും ഇല്ല.

8

ഇപ്പോഴോ കൎത്താവേ, ഞാൻ എന്തൊന്നിനെ പാൎത്തുകൊൾ്വു? എന്റേ ആശ നിങ്കൽ വെച്ചിരിക്കുന്നു.

9

എന്നെ സകല ദ്രോഹങ്ങളിൽനിന്നും ഉദ്ധരിക്കേണമേ, മൂൎഖന് എന്നെ നിന്ദയാക്കി വെക്കൊല്ലാ!

10

ഞാൻ നാവടങ്ങി വായ്തുറക്കാതേ നില്ക്കുന്നു; നീ അതിനെ ചെയ്തുവല്ലോ.

11

നിന്റേ ബാധയെ എന്നിൽനിന്നു നീക്കുക! നിന്റേ കൈയേറ്റം കൊണ്ടു ഞാൻ ക്ഷയിച്ചു.

124 Psalms, XL. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൪൦.

12

അകൃത്യംഹേതുവായിട്ടു നീ ഒരുവനെ ശാസനകളെ കൊണ്ടു ശിക്ഷിച്ചാൽ അവന്റേ ഭംഗിയെ പുഴുപോലേ ദ്രവിപ്പിക്കുന്നു; സകല മനുഷ്യനും വെറുമ്മായയത്രേ. (സേല)

13

യഹോവേ, എന്റേ പ്രാൎത്ഥന കേൾ്ക്ക, എൻ കൂക്കൽ ചെവിക്കൊൾ്ക, എൻ കണ്ണുനീൎക്ക് ഊമനാകൊല്ലാ! ഞാനല്ലോ എന്റേ സകല പിതാക്കന്മാരെ പോലേ നിന്നോട് അതിഥിയും പരദേശിയും ആകുന്നു (൩. മോ. ൨൫, ൨൩).

14

ഞാൻ പോയി ഇല്ലാതാകുമ്മുമ്പേ ഉന്മേഷിക്കേണ്ടതിന്ന് എങ്കൽനിന്നു (തിരു) നോക്കു തിരിക്കേണമേ!

൪൦. സങ്കീൎത്തനം.

ഭക്തിമാൻ ദേവാശ്രയത്താൽ മഹാത്രാണനം ഉണ്ടായതിനു (൭) ക്രിയയാലും (൧൦) വാക്കിനാലും കൃതജ്ഞത കാട്ടുകയല്ലാതേ (൧൨) ശേഷം സങ്കടത്തിൽനിന്നും തന്നെ രക്ഷിപ്പാൻ പ്രാൎത്ഥിച്ചതു.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു; ദാവിദിന്റേ കീൎത്തന.

2

ഞാൻ യഹോവയെ പാൎത്തു കാത്തു, അവനും എങ്കലേക്കു ചാഞ്ഞു എന്റേ കൂക്കൽ കേട്ടു,

3

സംഹാരക്കുഴിയിൽനിന്നും ചളിച്ചേറ്ററിൽനിന്നും എന്നെ കരേറ്റി എന്റേ കാലുകളെ ശൈലത്തിന്മേൽ സ്ഥാപിച്ചു അടികളെ ഉറപ്പിച്ചു;

4

എന്റേ വായിൽ പുതിയ പാട്ടും ഇട്ടു (൩൩, ൩), നമ്മുടേ ദൈവത്തിന്നു സ്തോത്രം തന്നേ; പലരും കണ്ടു ഭയപ്പെട്ടു യഹോവയിൽ തേറുകയും ചെയ്യും.

5

യഹോവയെ തന്റേ ആശ്രയം ആക്കീട്ട് വമ്പന്മാരോടും ഭോഷ്കിലേക്കു തെറ്റുന്നവരോടും ചേൎന്നു പോകാത്ത പുരു

6

എന്റേ ദൈവമായ യഹോവേ, [ഷൻ ധന്യൻ. നിന്റേ അതിശയങ്ങളെ നീ വളരേ ആക്കിയിരിക്കുന്നു; ഞങ്ങളിലേക്കു നിന്റേ നിനവുകൾ എങ്കിലോ നിന്നോട് ഉപമിപ്പാൻ ഒന്നും ഇല്ല; അവ ഞാൻ കഥിച്ചു ചൊല്ലട്ടേ, എന്നിട്ടും എണ്ണി കൂടാതോളം പെരുകി.-

സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൪൦. Psalms, XL. 125

7

ബലിയും കാഴ്ചയും നീ ആഗ്രഹിച്ചില്ല, ചെവികളെ എനിക്കു തുളച്ചതേ ഉള്ളു (൧. ശമു. ൧൫, ൨൨); ഹോമവും പാപബലിയും നീ ചോദിച്ചിട്ടില്ല.

8

അപ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു: ഇതാ ഞാൻ വരുന്നു; പുസ്തകച്ചുരുളിൽ എനിക്കു (ചട്ടം) എഴുതി വെച്ചിട്ടുണ്ടു;

9

എൻ ദൈവമേ, നിന്റേ ഇഷ്ടം ചെയ്വാൻ ഞാൻ ഇഛ്ശിക്കുന്നു, നിന്റേ ധൎമ്മം എന്റേറ കുടൽ നടുവിലും ഉണ്ടു.

10

ഞാൻ മഹാസഭയിൽ നീതിയെ സുവിശേഷിച്ചു, ഇതാ എന്റേ അധരങ്ങളെ ഞാൻ അടെച്ചിട്ടില്ല; യഹോവേ, നീ അറിയുന്നു.

11

നിൻ നീതിയെ ഞാൻ ഹൃദയനടുവിൽ മൂടാതേ നിന്റേ വിശ്വാസ്യതയും രക്ഷയും പറഞ്ഞു, മഹാസഭയിൽ നിന്റേ ദയയും സത്യവും മറെച്ചതും ഇല്ല.

12

യഹോവേ, നിന്റേ കനിവ് എങ്കൽനിന്ന് അടെക്കൊല്ല്ലാ, നിന്റേ ദയയും സത്യവും നിത്യം എന്നെ പാലിക്കാക!

13

കാരണം എണ്ണമില്ലാതോളം തിന്മകൾ എന്നെ ചുറ്റി, എന്റേ അകൃത്യങ്ങൾ എന്നെ പിടിപ്പെട്ടു എനിക്കു കാണാൻ കഴികയും എന്തലയിലേ രോമങ്ങളിലും അവ ഏറിയിരിക്കുന്നു, [ഇല്ല, എന്റേ കരുത്തും എന്നെ വിട്ടു പോയി.

14

യഹോവേ, എന്നെ ഉദ്ധരിപ്പാൻ പ്രസാദിക്ക! യഹോവേ, എന്റേ തുണെക്കായി ഉഴറേണമേ!

15

എന്റേ പ്രാണനെ കവരുവാൻ അന്വേഷിക്കുന്നവർ ഒക്കത്തക്ക നാണിച്ച് അമ്പരന്നും എൻ തിന്മയെ ഇഛ്ശിക്കുന്നവർ പിന്തിരിഞ്ഞു ലജ്ജിച്ചും പോവാറാക

16

എന്നോട്ടു ഹാ ഹാ എന്നു പറയുന്നവർ [(൩൫, ൨൬)! തങ്ങളുടേ നാണത്തിന്റേ അനുഭവമായി സ്തംഭിച്ചു പോക!

17

നിന്നെ അന്വേഷിക്കുന്നവർ ഒക്കയും നിങ്കൽ ആനന്ദിച്ചു സന്തോഷിക്ക, നിന്റേ രക്ഷയെ സ്നേഹിക്കുന്നവർ യഹോവ വലിയവൻ എന്നു നിത്യം പറവൂതാക (൩൫, ൨൭)!

18

ഞാനോ ദീനനും ദരിദ്രനും ആകുന്നു, കൎത്താവ് എനിക്കായി കരുതും. എന്റേ രക്ഷയും എന്നെ വിടുവിക്കുന്നവനും നീയത്രേ, എൻ ദൈവമേ, താമസിക്കരുതേ!

126 Psalms, XL. സങ്കീൎത്തനങ്ങൾ ൪൦.

൪൧. സങ്കീൎത്തനം.

കനിവു കാട്ടുന്നവനു ദേവകരുണ ഉണ്ടാകുന്നതു കൊണ്ടു (൫) ശത്രുക്കളുടേ വ്യാജത്താൽ ക്ലേശിക്കുന്ന ദയാലു (൧൧) രക്ഷ യാചിച്ചു തേറുന്നതു.

സംഗീതപ്രമാണിക്കു; ദാവിദിന്റേതു.

2

എളിയവനെ കരുതിക്കൊള്ളുന്നവൻ ധന്യൻ, ദുൎദ്ദിവസത്തിൽ യഹോവ അവനെ വിടുവിക്കും.

3

യഹോവ അവനെ കാത്തുയിൎപ്പിക്കും, അവനു നാട്ടിൽ ഭാഗ്യം വരും.

4

നീ അവനെ ശത്രുക്കളുടേ ഇഛ്ശയിൽ ഏല്പിക്കയില്ല. യഹോവ അവനെ രോഗശയ്യമേൽ താങ്ങുന്നു, അവന്റേ വ്യാധിയിലേ കിടക്കെക്ക് എല്ലാം നീ മാറ്റം വരുത്തുന്നു.

5

ഞാനോ പറഞ്ഞിതു: യഹോവേ, എന്നോടു കരുണ ആകേണമേ, ഞാൻ നിന്നോടു പാപം ചെയ്കയാൽ എൻ ദേഹിക്കു ചികിത്സിക്ക!

6

എപ്പോൾ അവൻ മരിക്കയും അവന്റേ പേർ നശിക്കയും ആം എന്ന് എന്റേ ശത്രുക്കൾ എന്നെ കൊണ്ടു ദോഷം പറയുന്നു.

7

(ഒരുവൻ എന്നെ) കാണ്മാൻ വരുമ്പോൾ മായം പറയും, ഹൃദയംകൊണ്ട് അവൻ കിണ്ടം കൂട്ടുകേ ഉള്ളൂ, പിന്നേ പുറത്തു പോയാൽ ഉരിയാടും

8

എന്റേ പകയർ എല്ലാവരും ഒന്നിച്ച് എന്റേ നേരേ മുരണ്ടു എനിക്കു തിന്മയെ നിരൂപിക്കുന്നു:

9

വല്ലായ്മയുള്ള കാൎയ്യം അവന്മേൽ വാൎക്കപ്പെടുന്നു. ഇന്നു കിടക്കുന്നവൻ ഇനി എഴുനീല്ക്കയും ഇല്ല, എന്നത്രേ.

10

ഞാൻ തേറിയ എന്റേ കൂട്ടുകാരനും എന്റേ അപ്പം തിന്നുന്നവൻ തന്നേ എന്റേ നേരേ മടമ്പുയൎത്തുന്നു.

11

നീയോ, യഹോവേ, എന്നോടു കരുണ ചെയ്തു ഞാൻ അവൎക്കു പകരം കൊടുപ്പാൻ എന്നെ നിവൎത്തിക്ക.

12

നീ എങ്കിൽ പ്രസാദിച്ചു എന്നുള്ളത് എന്റേ ശത്രുവിന് എന്മേൽ ജയഘോഷം വരായ്കയാൽ തന്നേ ഞാനറിയു